ဆေးကြိတ်တဲ့တောင် အပိုင်း ( ၂ )

ဆေးကြိတ်တဲ့တောင် အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသူ - မောင်ကျော်

အင်းစက်စာပေဖြစ်ပါသည်။

ဗိုက်ကြီးသည်ကသွားလေရာကပ်ပါ တွဲလောင်းဆိုတော့ သော်ဇင်သူ့အမေနဲ့အေးအေးဆေးဆေးမတွေ့ရ။ဗိုက်ကြီးသည်အလစ်မို့သွားပြန်တော့လည်းချစ်ချစ်ဇင်ကသူ့အလုပ်နဲ့သူမို့ လွဲနေတာချည့်ဆိုတော့ အချိန်တွေသာတရွေ့ရွေ့ကုန်သွားပေမယ့် အစာကမကြေနိုင်သေးဘူး။အစာမကြေတော့အိမ်ကမိန်းမပဲဗိုက်ကြီးကြီးနဲ့လှိမ့်ခံရတာပေါ့။

သူ့ညီမတွေကလဲ မျက်စောင်းထိုးလှပြီ။နေ့မရှောင် ညမရှောင်..နေ့တိုင်းကြီးဆိုတော့ ခယ်မတွေမမြင်ချင်လဲကြားနေရတာမို့ ဘယ်ကြည်ပါ့မလဲ။သူတို့ညီအစ်မအသက်တွေကလဲ သိပ်မကွာကြတော့ ဖူးဖူးအောက်က မိစူးဆိုဆယ့်ခွန်ထဲရောက်နေပြီမို့အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်နေပြီ။ဒီအသံတွေမကြားချင်သလိုလို..ကြားချင်သလိုလိုစိတ်ကပုံမှန်မဟုတ်တော့ဘူး။

သော်ဇင့်ကိုလည်း မျက်စောင်းချည့်လှိမ့်ထိုးနေလို့တွေ့တိုင်းသွားဖြဲပြရတာ သိက္ခာကျလှပြီ။ခု လဲချစ်ချစ်ဇင်ကိုမတွေ့ပဲ မကျေမနပ်နဲ့ပြန်လာခဲ့ရတာမို့ခြံဝင်းထဲအဝင်မှာအမြီးနန့်ပြီးလာ ကြိုနေတဲ့ဘော်ဘီကိုပိတ်ကန်ပစ်တယ်။

" ဟေ့..ဟေ့..လူကြီး...သူများခွေးကိုကြည့်စမ်း..ကြည့်စမ်း..ယုတ်တာ.."

သွားပြီ...။မီးခဲမှတက်နင်းမိတာပဲ.။အိမ်တံခါးပေါက်မှာခါးထောက်ရပ်ပြီးမီးထွက်မတတ်မျက်ဝန်းတွေနဲ့ကြည့်နေတဲ့မိစူးကိုသူဘယ်လိုပြန်ပြောရမယ်မသိတော့ဘူး။

" အာ...ဟို..ဟို..ညောင်းလွန်းလို့ခြေထောက်ခါတာပါဟ..ခွေးကိုမကန်မိပါဘူးခြေထောက်ညောင်းလို့ပါ..."

" မုန်လာဥမလုပ်နဲ့..အိမ်ထဲကမြင်နေရတာ သိလား..ဟင်း မကန်မိလို့သက်သာတယ်မှတ်..."

စောက်မြင်ကပ်ကပ်ဖြစ်လာတာမို့..

" မုန်လာဥ မဟုတ်ဘူးဟေ့..ခရမ်းသီးခရမ်းသီး..နင့်ကိုခရမ်းသီးပဲလုပ်တာ "

မိစူးရှက်သွားတယ်။တကယ်လဲ ဒီနေ့သူစိတ်ကူးပေါက်ပြီး ခရမ်းသီးအရွယ်ကောင်းကောင်းတစ်လုံး မီးဖိုထဲကခိုးထားမိတာကိုး..။သူတို့လင်မယားလိုးတဲ့အခါကြားရတဲ့အသံတွေက မိစူးကိုဆွဲဆောင်နေလွန်းလို့ ဒီတစ်ခါလိုးရင်ချောင်းကြည့်ပြီး ခရမ်းသီးနဲ့ကြမ်းပစ်ဖို့စိတ်ကူးနဲ့ခိုးထားတာလေ။

သော်ဇင်ကတော့ဒာတွေမသိပဲ ရမ်းတုတ်မှန်းတုတ် တာပါ။မိစူးက မျက်စောင်းကြီးလှိမ့်ထိုးပြီးအိမ်ထဲဝင်သွားရင်း ပုခုံးတွန့်ပြုံးနေတာကိုသူမမြင်လိုက်ရဘူး။နေ့လည် ဗိုက်ကြီးသည်နဲ့လိုးကြဖို့ဇာတ်လမ်းစ,တယ်။

 " ဒီနေ့တော့ ရိုးရိုးပဲလိုးပေးကွာ..ကုန်းရကွရ တာဗိုက်ကြီးနဲ့ သိပ်အဆင်မပြေချင်လှဘူး..နော်.ကိုကို..လာ "

ကုတင်ပေါ်မှာဂါဝန်ကြီးလှန်တင်ပြီးဖူးဖူးက ဒူးထောင်ပေါင်ကား ချဲထားပေးတော့စောက်ဖုတ်ကြီးက ဆီးပုန်းဖောင်းဖောင်းကြီးနဲ့သိပ်ဆွဲဆောင်နိုင်တာပဲ။မျက်လုံးအစုံကရီဝေဝေနဲ့နှုတ်ခမ်းတွေလျှာနဲ့သပ်ရင်းစိတ်မရှည်သလိုစောင့်နေတဲ့ဖူးဖူးပေါင်ရင်းမှာနေရာယူနေတုန်း..

" သော်လေးရေ...ဒီမှာအစ်ကိုကြီးဆေးခန်းသွားချင်လို့ တဲ့..ကားလေးမောင်းပေးပါဦးကွာ..နွယ်ဖူးအပြင်သွားနေလို့ "

ဒေါ်နွယ်နွယ်ထူးက အသံနဲ့အတူ လူပါဝင်လာတယ်။ဖူးဖူး လဲဗိုက်ကြီးခံနေတော့သွက်သွက်လက်လက်မထ,နိုင် မဖုံးနိုင်သလို..သော်ဇင်လည်းလီးကြီးငေါက်တောက်နဲ့ကုတင်ပေါ်ရပ်လျက်တန်းလန်းမို့နွယ်ထူးလျှာလေးတစ်လျစ် ထွက်သွားပြီးစပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ငေးကြည့်နေရရော။အိမ်ထောင်သည်ဆိုတော့ သူတို့ကသိပ်မရှက်တော့ဘူး.အရေထူသွားပြီလို့ပြောရမယ်ထင်တယ်။

လီးကြီးတောင်မတ်နေတာတောင်ပြန်မဖုံးသေးပဲငေါ့ ငေါ့ပြနေသေးတယ်။အဲ..ဖုံးစရာပုဆိုးလဲသူတို့ကုတင်ပေါ်မှာမရှိပါဘူး..

" ဟဲ့..လာဟဲ့ ဟိုကသေမယ်ဆို သေလို့ကြာပြီ..အဝတ်ဝတ်တော့...ခါထဲ  လီးကလူနဲ့မလိုက်ဘူး..ဒီလီးကြီးနဲ့များ ငါ့တူမငယ်ငယ်လေး အလိုးခံနိုင်တာအံ့ပါ့.."

သော်ဇင်တို့ကားကလေးအိမ်ကထွက်သွားတော့မှဒေါ်နွယ်နွယ်ထူး အိမ်ပေါ်ကိုတက်လာခဲ့ပြီးသူ့ကုတင်ပေါ်မှာအရုပ်ကြိုးပြတ်ပစ်လှဲလိုက်မိတယ်။တကယ်ဆိုတော့နွယ်ဖူးအလစ်မှာသူနဲ့ဦးမြစံ ခိုးလိုးနေကြတာ သုံးနှစ်လောက်ရှိပြီ။နွယ်ဖူးကမသိလို့သာပေါ့..တစ်အိမ်လုံးမှာ လစ်တဲ့နေရာ အလိုးခံပစ်တာပဲ။နေရာမရွေးပုံစံမရွေးအလိုးခံရဲတယ်။

တစ်ရက်တစ်ချီလောက်နဲ့တော့နွယ်ထူးကအားမရ မကျေနပ်နိုင်ဘူး..အနည်းဆုံးနေ့လည်တစ်ချီနဲ့ ညတစ်ချီတော့အလိုးခံရဖို့တောင့်တတယ်။သူ့ကိုလိုးနေရလို့ နွယ်ဖူးကိုပုံမှန်မှန်မလိုးနိုင်တော့တာ ဟိုကမရိပ်မိဘူး။ဒီနေ့တော့ နွယ်ဖူးပွဲစားသွားလုပ်နေတုန်းလစ်ပြီဆိုပြီးအလိုးခံမယ်လို့ဆင်းသွားတာ ဦးမြစံက သွေးပဲတိုးနေသလိုလို..နှလုံးပဲမကောင်းသလိုလိုနဲ့ဖြစ်နေရော။

အဝတ်တွေချွတ်ပြီး နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် လီးစုပ် စောက်ပတ်ယက်ပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်..လေးငါးချက်ဆောင့်လိုးပြီးတိုင်းမောမောနေလို့ လိုးမရပဲဆေးခန်းကိုပို့လိုက်ရတယ်။အားမလိုအားမရဖြစ်နေရတဲ့ကြားထဲ ဟိုလင်မယားကတစ်မျိုး..မီးလောင်ရာလေပင့်ဆိုလို..ရင်တုန်ပန်းတုန်တုန်ုဖြစ်ရတယ်။

ကိုယ့်တူမကတော့ကိုယ်လေးလက်ဝန်နဲ့မို့ မဖုံးမဖိနိုင်တာလက်ခံပါတယ်။သော်ဇင်ကတော့တမင်သက်သက်လီးကြီးတောင်ပြငေါပြတာမို့မခန့်လေးစားနှိုင်လွန်းတယ်။လူရှေ့သူရှေ့ဖွင့်ချပြလို့ဖြစ်တဲ့ကိစ္စလဲမဟုတ်တော့ တစ်အုံ့နွေးနွေးနဲ့ခံရခက်တာပေါ့။တစ်နေ့လုံးကျေနပ်စရာတော့တစ်စက်မှမရှိဘူး။

ဒေါ်ချစ်ချစ်ဇင်က ကူညီဖေးမတယ်လို့ပဲပြောရမလား.စောင့်ရှောက်တယ်လို့ပဲဆိုရမလား.ခွင်တစ်ခုမှာပွဲခ,တော်တော်လေးရလိုက်တယ်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ဦးမြစံကအိပ်ယာထဲမှာပက်လက်။ထူးဆန်းတာက မွေ့ယာအောက်မှာဇာစ,အစွန်းလေးကိုတွေ့ရလို့ဆွဲထုတ်ကြည့်လိုက်တော့မရမ်းနုရောင်ပင်တီတစ်ထည်တွေ့ရတယ်။

ဆိုက်ကြီးဆိုတော့ဘာမှတွေးနေစရာမလိုတော့ဘူး..ရေချိုးခန်းမှာလဲတွေ့နေကျမို့ရှင်းနေပြီပဲပေါ့။ဘာမှထွေထွေထူးထူးပြောမနေ..မေးမနတော့ပာဘူး.ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လန်နေတဲ့ဦးမြစံရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာဝဲပြပေးလိုက်တယ်။ဦးမြစံ ပါးစပ်ဟ,ပြီးကြည့်နေတော့ သူ့ပါးစပ်ကိုပင်တီနဲ့ဆို့ပစ်ပြီးအခန်းအပြင်ဖက်ပြန်ထွက်ခဲ့တာပေါ့။

" သော်လေးရေ..မေမေဖူးကို သားတို့မေမေဆီခဏလိုက်ပို့ကွာ..အပြန်မိုးချုပ်နေမှာမို့ လမ်းပဲလျှောက်ရအောင်နော်. အညောင်းပြေပေါ့. "

ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေတဲ့ ဒေါ်နွယ်နွယ်ထူး သူတို့အိပ်ခန်းထဲကိုဖျတ်ကနဲထ,ဝင်သွားတာမြင်လိုက်ပေမယ့်ဂရုမစိုက်တော့ပါဘူး။သော်ဇင့်လက်မေါင်းကိုကိုင်ပြီးအပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်လေ။

................................................................................................................................

သော်ဇင်တို့အိမ်ကထွက်လာတော့အချိန်ကမှောင်ရီပျိုးနေပြီဆိုတော့လူလုံးသိပ်ကွဲတော့တာမဟုတ်ဘူး။ဒီအချိန်ဆိုလမ်းပေါ်မှာလူစုံတွေ့နိုင်တာမို့သော်ဇင့်လက်မောင်းကိုလက်မလွှတ်ရဲဘူး။ဒါတောင်မှ မကြားတကြားလိုက်ပူးတဲ့သူတွေနဲ့ကြုံရသေးတာမို့ သော်ဇင့်နားတိုးပြီးကပ်..ကိုင်ထားတဲ့သူ့လက်တစ်ဖက်ဆွဲယူပြီးခါးပေါ်တင်ပေးပစ်လိုက်တယ်။ချစ်သူလို..လင်မယားလို ပုံစံမျိုးပေါက်သွားလို့ ကြည့်ကွက်ကြည့်ကွက်လုပ်ပြီးလစ်သွားကြရော။

  " ရင်ခုံထာ မေမေဖူးရာ..ဟီး..."

 " ဘာရင်ခုံတာလဲ..အဖွားကြီးကို ဟင်း.ရှုံ့တွနေပြီ..ခ်ခ်..."

ခါးဖက်ထားတဲ့ သော်ဇင့်လက်ကဖင်လုံးကြီးဆီရောက်သွားတယ်။ဖင်လုံးကြီးရဲ့ အခြေ..ဖုဖုစုစု ဖင်သားကြီးကိုသုံးလေးချက်လောက်ဆုပ်ညှစ်လိုက်ပြီး မချင့်မရဲလေသံတိုးတိုးနဲ့..

" ဒါကြီးလား ရှုံ့ တွနေတာ..အပျိုတွေတောင်လိုက်မမီဘူး..တင်းနေတာပဲ "

နွယ်ဖူး သူ့ဖင်လုံးကြီးကိုတင်းနေတုန်းပဲလို့အပြောခံရတော့ပီတိဖြစ်သွားတယ်။သူ့ဖင်ကြီးလှတုန်းပဲဆိုတာ သူကိုယ်တိုင်ကသိတော့သိနေပေမယ့် သူများချီးကျူးသံကိုလဲကြားချင်သေးတယ်လေ။ကိုမြစံကဒီစကားမျိုးမပြောခဲ့တာ သိပ်ကြာသွားခဲ့ပြီ။

သော်ဇင်က သူ့ဖင်လုံးကြီးကို အဆက်မပြတ်လေးညှစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်နေတော့သွေးကြွလာပြီး လက်ကိုဆွဲယူပြီးချိုင်းကြားကနေ နို့ပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်..

" အင့်..ဒါရော တင်းသေးလား..ခ်ခ်..ကြီးတော့ကြီးတယ်နော်..လက်နဲ့တောင်မှကိုင်လို့ဆန့်မှာမဟုတ်ဘူး..ခ်ခ်.."

အား...တကယ်အကြီးကြီးပဲ..။လက်ဝါးနဲ့တကယ့်ကိုတစ်အုပ်စာမက,ဘူး။ဘရာစီယာ ခံနေလို့ မို့တက်နေတယ်။နို့အခြေကပင့်အုပ်ပြီး ညှစ်ဆွဲတော့ အိနေတာပဲ။နွယ်ဖူးကသူ့လက်ကိုပြန်အုပ်ဖိထားပေးတာ..

 " အားပါး.အကြီးကြီးပဲကွာ..မို့အိနေတာပဲ..အလုံးလိုက်ကြီးပါးစပ်ထဲအပြည့်ထည့်စုပ်ပစ်ချင်လာပြီ..တကယ်ပဲ..ဟူး..."

သူ့စကားကြောင့်နွယ်ဖူးကြွတက်သွားမိတယ်။တကယ်ပဲအလုံးလိုက်ကြီးအစုပ်ခံလိုက်ရသလို စိမ့်ကနဲခံစားလိုက်ရတယ်။မျက်စေ့ကိုတစ်ချက်ကစားလိုက်တော့ သူ့လီးကြီးကပုဆိုးကိုဖောက်ထွက်တော့မယ့်အလား တောင်ခွက်နေတာအရှည်ကြီးပဲ။

 " ခ်ခ်..သူ့ဟာကြီးကရှေ့ကိုထွက်နေပြီ..ရှပ်လဲမရှက်ဘူး..တော်တော့..နယ်နဲ့တော့တအားဆုပျထားတာပဲ..ချချ "

 " ဘယ်ဟာပြောတာလဲ မေဖူးရဲ့.."

သော်ဇင်ကမသိဟန်ဆောင်ပြီးပြန်မေးရင်းနို့လုံးကြီးကိုဆုပ်ဆုပ်နယ်တာ အိကနဲအိကနဲ သိပ်အရသာရှိတာပဲ။နွယ်ဖူးကသူ့နားနားကပ်ပြီး

" ဟင့်..သိပ်ကြားချင်တာပဲလား ခ်ခ်..လီးကြီးပြောတာ ရှင့်...လီးကြီးတောင်နေတာ ရှေ့ကိုတစ်တောင်လောက်ထွက်နေပြီခ်ခ်...မဟားဒယားလီးကြီးနဲ့ယောက္ခမကို စိတ်လိုး လိုးနေတာ ခ်ခ် ခ်ခ် "

ပြောရင်းဘေးဘီကိုလှည့်ကြည့်တယ်။လူရှင်းသလောက်ဖြစ်နေတော့ လီးကြီးကိုလက်နဲ့အုပ်ပြီးဆုပ်ထားရင်း လဒစ်ကြီးကိုလက်မအဖျားလေးနဲ့ပွတ်ကစားတာပေါ့။သူ့လက်ထဲမှာဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲတောင်ထ,နေတော့

" သိပ်သန်တာပဲနော်..ရှီး ရုန်းထွက်နေတာ ခ်ခ်..သူ ယောက္ခမကိုလိုးချင်နေတာ.ဟုတ်တယ်မလား..ခ်ခ် "

" အူးဟူး..မေဖူးကိုလိုးချင်တာ..ရှီး..ဟီးမေဖူးစောက်ပတ်ကိုလိုးချင်တာ..အားပါး ..မေဖူးအလိုးခံမလား ခံမလားဟင်.."

" ခံမှာပေါ့..ဒီလောက်တောင်သိသေးဘူးလား..စောက်ရည်ရွှဲနေပြီ..အီးရှီး..ခံမှာ..အားဟား..သိပ်ကြီးတာပဲကွာ..အင့် ဟင့်..ဒီလီးကြီးနဲ့များအလိုးခံရရင်..အားဟား "

နာရီဝက်လောက်လျှောက်ရမယ့်ခရီးကိုတစ်နာရီလောက်ကြာသွားတယ်။အိမ်ကိုရောက်တော့ ဒေါ်ချစ်ချစ်ဇင်ဆီမှာငွေတွေပစ္စည်းတွေအပ်တာကို. ညကြီးမိုးချုပ်မို့စစ်ဆေးမနေတော့ပဲလက်မခံသင့်ပေမယ့်ခမည်းခမက်တွေမို့မေမေကလက်ခံပေးပါတယ်။ညစာကိုအိမ်မှာပဲတစ်ခါတည်းစားဆိုတော့ ငြင်းရမယ့်ကိစ္စမဟုတ်လို့အတူတူစားကြတော့ ချစ်ချစ်ဇင်က စ,တယ်။

" သား..ဒီအမေနှစ်ယောက် ဘယ်သူ့ကိုပိုချစ်လဲ..မှန်မှန်ပြော.."

ဘယ်လိုပြန်ဖြေရမလဲမသိပဲ ရယ်ကျဲကျဲလုပ်နေတော့ နွယ်ဖူးက ထပ်တွန်းတယ်။

" ဖြေလေကွာ...ခ်ခ်..မေမေဇင့်ကိုပိုချစ်တယ် လို့..ခ်ခ် "

" ဘယ်လိုလဲဖူး..သားကလိမ္မာရဲ့လားမလိမ္မာရင်လဲ ရိုက်ဆုံးမပါနော်..ခ်ခ်..ခ်ခ်ပလာတာနဲ့ရိုက်ဆုံးမ..ဟီဟိ. "

ကြည့်ရတာမေမေနဲ့မေဖူးတို့တော်တော်လေးပွင့်လင်းရင်းနှီးကြပုံပေါက်နေပြီ။ငွေကြေး.စီးပွားရေး..ရင်းနှီးတာထက်ပိုနေသလို..ဆွေမျိုးရင်းနှီးမှုထက်လည်းပိုနေတာတွေ့ရတယ်။ထမင်းစားပြီးတော့မေမေကကားနဲ့လိုက်ပို့ပါတယ်..သွေးနည်းနည်းအေးသွားသလိုမို့ မေဖူးကိုထပ်မကိုင်ဖြစ်ဘူး။မေဖူးကတော့ မေမေနဲ့အဆင်ပြေနေလို့တော်တော်ဝမ်းသာနေတယ်။

အိမ်ရောက်တော့ ဗိုက်ကြီးသည်ကအိပ်နေပြီ။ဦးမြစံနဲ့ကြီးကြီးထူးတို့ကလည်းအိပ်ယာထဲက ထ,မလာရဲဘူးထင်ပါရဲ့မိစူးတံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။သက်သက်မဲ့ညစ်ပြီး မေမေ့ကားထွက်တဲ့အထိစကားပြောနေတော့ မိစူးကအိမ်တံခါးပိတ်ဖို့စောင့်နေရတာပေါ့။မေမေ့ကားထွက်သွားတော့မှတံခါးအဝင်ဝ,မှာရပ်စောင့်နေတဲ့မိစူးကိုဂရုမစိုက်သလိုလုပ်ပြီးတမင်ဝင်တိုက်ပစ်လိုက်တယ်။

" အိုး..အိုး..ဆောရီး ဆောရီး.."

ယိုင်ဆင်းသွားတဲ့မိစူးကိုယ်လေးကိုဖမ်းထိန်းသလိုနဲ့ နို့ကြီးပိတ်နယ်ပစ်လိုက်တာအိကနဲနေတာပဲ။ဟန်ချက်ကမညီနိုင်သေးတော့ ဆုပ်ပြီးနယ်ပစ်တာအကြာကြီးပဲ။

" အာ့..လူကြီးနော်...အရမ်းပဲ.လွှတ်ပေးတော့..ရပြီ ရပြီ..ရပ်နိုင်ပြီ...အာ လွှတ်လို့..ဇွတ်ပဲ..."

လွှတ်ပေးလိုက်တဲ့အချိန်..သူ့ရုန်းအားနဲ့ဆိုတော့ သူပဲထပ်ယိုင်သွားပြန်ရော။  ဒီတစ်ခါတော့သူတကယ်ကြောက်အားလန့်အားနဲ့လှမ်းဆွဲတာ သော်ဇင့်လီးကြီးတည့်တည့်ပဲ။

" အို..သေပြီ...အရမ်းပဲကွာ လူကြီးကတော့..လုပ်လိုက်ရင်တလွဲချည့်ပဲ..."

ကြောက်ပြီးတော့ လီးကြီးကိုအကြာကြီးကိုင်ထားတာ။တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက်တောင်မှညှစ်လိုက်သေးလားမသိဘူး။နောက်တော့မှသတိရလို့ ဆတ်ကနဲလွှတ်ပြီးလှေခါးပေါ်တက်ပြေးတော့ သော်ဇင်ပဲတံခါးပိတ်လိုက်ရတယ်။အိပ်ခန်းထဲသွားဖို့ယောက္ခမကြီးတွေအခန်းကိုဖြတ်တော့တံခါးပိတ်မထားဘူး။

ဦးမြစံကကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေပြီးမေဖူးကအဝတ်လဲနေတာတွေ့လို့အသာလေးအသံပေးပြီးလှမ်းခေါ်တော့အပြင်ထွက်လာတယ်။ထမင်းစားခန်းဖက်လိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်တော့ မျက်စောင်းထိုးပြီးခဏစောင့်ဖို့လက်ကာပြတယ်လေ။အိပ်ခန်းထဲခဏပြန်ဝင်သွားပြီးထမီရင်လျှားကြီးနဲ့ပြန်ထွက်လာတာပော့။

" မြန်မြန်လိုးရမှာနော်..ဇိမ်မဆွဲနဲ့..ကြမ်းကြမ်းနဲ့သွက်သွက်လိုး. မနက်ဖြန်မှ အိမ်သစ်သွားပြီးဇိမ်နဲ့လိုးမယ် "

...............................................................................................................................

ထမင်းစားခန်းမရောက်မီပဲမေဖူးနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုနောက်ကဖက်ပြီးဆုပ်နယ်ခြင်းခံလိုက်သည်။

" အာ့...နယ်ကွာ..ဆုပ်ပြီးနယ်..အားရပါးရနယ်..အင်း.အား..လီးကြီးကလဲ..အဲ့ဖင်ကြားတဲ့တဲ့ကြီး..ခိခိ..တုတ်ခဲနေတာပဲအာ့..ဟင့်..."

လီးကြီးကဖူးဖင်ကြားကိုတည့်တည့်ကြီးလျို ထည့်လာတော့ ဖင်ကြီးအနောက်ကိုပင့်ထွက်ပြီးစောက်ဖုတ်အမြောင်းအတိုင်းထိုးမိအောင် ခါးလေးကော့ပေးလိုက်တာပေါ့။ထင်တဲ့အတိုင်းပဲလေ..သူ့လီးကြီးဖင်ကြားအတိုင်းလျှောကနဲထိုးဝင်လာတာစောက်ဖုတ်တည့်တည့်ပဲ။ထမီသာမပါရင် စောက်ခေါင်းထဲကွက်တိဝင်မှာ။

" အာ့..ထမီလဲပေါက်သွားပါဦးမယ်ကွာ..လီးကြီးကလဲ..ရှီး ကျွတ်ကျွတ်...ဟီး..လာမြန်မြန်လေး..."

နို့တွေအနယ်ခံရင်း ထမီကိုဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တော့ သူကသိပ်မကြိုက်ဘူးထင်ပါရဲ့လက်ကြီးတစ်ဖက်ကစောက်ဖုတ်ကိုအုပ်ကိုင်ပြီးပွတ်ဆွဲတယ်။လက်ညှိုးကြီးကလဲစောက်ခေါင်းထဲလျှောကနဲဝင်လာတာ..စောက်ရည်စို့နေတော့ စွပ် စွပ်နဲ့အသံတွေ ထွက်နေရော။စောက်စေ့ကိုဖိဖိပွတ်တော့အရသာရှိလွန်းလို့မခံနိုင်ဘူး..သူ့လက်ကိုဆွဲဖယ်ပြီးထမင်းစားပွဲပေါ်ပက်လက်လန်ပေးလိုက်မိတယ်။

စားပွဲစောင်းမှာဖင်တေ့ပေးထားတာဆိုတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကသူ့လီးနဲ့ဆိုတည့်တည့်ပဲ။သူကလဲအထာနပ်တယ်..လချောင်းကြီးလက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်တေ့ပြီး တအိအိလိုးတာ.လီးအရင်းထိ စီးစီးပိုင်ပိုင်ပေါ့။သူ့လီးကတော်တော်ရှည်တယ်..မျှောကနဲ မျှောကနဲ အဆုံးထိသွင်း အဆုံးဆွဲထုတ် ဆိုတော့ ငြိမ့်ကနဲငြိမ့်ကနဲ မဆုံးနိုင်တဲ့အရသာကိုခံစားရတာပေါ့။တုတ်လဲတုတ်တယ်လေ..သိပ်ခံလို့ကောင်းတာပဲ။

အလိုးမခံရခင်ကမြန်မြန်လိုးဖို့ပြောမိခဲ့တာကိုတောင်မှနောင်တရမိတယ်။အရသာကိုကြိုက်လွန်းလို့အကြာကြီးသာလိုးပေးစေချင်တော့တာပဲ။ကိုမြစံကဒီလိုမလိုးတတ်တဲ့အပြင် လီးကလဲသူ့လောက်မထွားဘူးဆိုတော့ ဒီအရသာမျိုးမခံစားခဲ့ရဖူးဘူး။တကယ်ပါ..နှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်လောက်သူလိုးလာတာ ဒီတစ်ချီထဲနဲ့ လွှင့်ပစ်ခံရတော့တာပဲ။မတ်တပ်ရပ်လိုးပေးရတာဆိုတော့ သူအကြာကြီးလိုးပေးနိုင်တယ်။

စိတ်ရှိလက်ရှိပစ်ဆောင့်လိုးတာများလူတစ်ကိုယ်လုံးအပေါ်ဖက်လွင့်လွင့်တက်သွားအောင်ကိုပစ်ဆောင့်လိုးတာ..အားရလိုက်တာလေ...သူ့ပေါင်ရင်းနဲ့ဖူးဖင်ဆုံကြီး ဆောင့်ဆောင့်ရိုက်သံတွေကလဲတစ်ဖန်းဖန်း..တစ်ဖောင်းဖောင်း ဆူညံနေတာပဲ။လူတစ်ကိုယ်လုံးလွင့်လွင့်ပြေးလွန်းလို့စားပွဲစွန်းကိုလက်နဲ့ဆုပ်ဆွဲပြီးခံပစ်တာဘာပြောကောင်းမလဲ...ဖောင်း ဖုန်း ဝုန်းကနဲနေအောင်အားပြင်းပြင်းနဲ့ဆောင့်လိုးတော့တာ မောင်မြစံမြင်ရင်ထိုင်ငိုရမယ်။

" ကြိုက်တယ်မောင်..တအားကြိုက်တယ်ဆောင့်..အသေဆောင့်..လိုး.လိုး.အာ့..ကောင်းတယ်မောင်ရေ့...အာ့..အာ့..လိုးအိုးဟိုး..မေဖူးပြီးတော့မယ်..သွက်သွက်ဟုတ်တယ် အဲလို အဲလို သွက်သွက်ကြီးအိုး..ပြီးပြီမောင်..မေဖူးပြီးပြီ..ပြီးပြီ.မောင်အားလား..မောင်ရေ..လီးရည်တွေအထဲထည့်..ထည့်မောင်..အားဟား များကြီးပဲဗိုက်ကြီးအောင်လိုးပစ်မောင်..ထည့်..ဖိဖိကပ်ထားပေးပါ..ဖူးလဲဗိုက်ကြီးချင်တယ်.မောင်..ထည့် ထည့် အား..အားဟား.."

နွယ်ဖူး စားပွဲစွန်းကိုလက်နဲ့ဆုပ်ဆွဲပြီးဖင်ကြီးပင့်တင်..ခါးကော့ထားပေးလိုက်သလို မောင်ကလဲ နို့နှစ်လုံးစုံကိုင်ဆွဲ ခါးကြီးကော့ ဆီးခုံချင်းဖိကပ် လီးတစ်ချောင်းလုံးအရင်းထိထိုးထည့်ထားပြီးလီးရည်တွေအဆက်မပြတ်ပန်းထုတ်တာ..စောက်ခေါင်းထဲမဆန့်လို့လျှံထွက်လာရတယ် သိလား။လီးရည်တွေ စောက်ပတ်ထဲပန်းထုတ်နေတာကိုအကြာကြီးပဲ....။

အားရပါးရအလိုးခံပြီးပြီ ဆိုတော့မှလောကကြီးထဲကို စိတ်ပြန်လည်လာတယ်။အချိန်တွေ နာရီတွေ နေရာတွေ အခြေအနေတွေကိုပြန်ပြီးအာရုံရောက်လာတယ် ခ်ခ်။စောစောတုန်းကတော့အားလုံးကိုမေ့နေတာပဲ..လီးရယ် စောက်ပတ်ရယ် လိုးရယ် ဒါပဲရှိခဲ့တာလေ။ခုတော့ နို့ကြီးတွေလည်းသူတစ်ချိန်လုံးဆွဲဆုပ်နယ်ထားလို့ အိကျနွမ်းနေပြီ..စောက်ပတ်ကြီးလဲ သူ့လီးကြီးနဲ့မရပ်မနားအဆောင့်ခံ အထည့်ခံရလွန်းလို့လန်ပျံဖွာဟ,ပွင့်အာနေပြီ..။

အသက်ရှူသံတွေပုံမှန်ဖြစ်သွားပြီး သူ့လီးကြီးကို မေဖူးစောက်ခေါင်းထဲက ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲဆွဲထုတ်သွားတော့မှ သက်ပြင်းကိုမျဉ်းမျဉ်းလေးချ..သူ့ရင်ပတ်ကိုလက်သီးဆုပ်လေးနဲ့မနာအောင်ထု..သူ့ပားကို တအားနဲ့ပိတ်ပိတ်နမ်းပြီး ထမင်းစားခန်းထဲကပြန်ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ထမီလဲဝတ်မနေတော့ပါဘူး..တုံးလုံးပဲပြန်လာခဲ့ပြီး အိပ်ခန်းထဲကိုပြန်ရောက်တော့မှပဲဦးမြစံခေါင်းအုံးနံဘေးက ပင်တီလေးယူပြီးစောက်ပတ်ကြီးတစ်ခုလုံးနဲ့စောက်ခေါင်းထဲထိနှိုက်ပြီး ပြောင်စင်သွားအောင်သုပ်ပစ်လိုက်တယ်လေ..။

ဂျူးဂျူး ညကအိပ်မက်ထဲမှာ အသားမဲမဲကပ္ပလီကြီးက လီးအကြီးကြီးနဲ့သူ့စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ မဆန့်မပြဲထိုးထဲ့ပြီးဆောင့်လိုးနေတာခံလိုက်ရလို့တစ်ချီပြီးခါနီး.ကောင်းလွန်းလို့အာခေါင်ခြစ် ညှစ်ပြီးအော်ရင်းနိုးလာခဲ့တယ်။အောင်မယ်လေးရင်ခုံလိုက်တာ..မောလိုက်တာ နော်..ချွေးစေးတွေကိုရွှဲနစ်နေတာပဲ။

စောက်ပတ်ကိုယောင်ယမ်းပြီးစမ်းကြည့်မိတော့ စောက်ရည်တွေလဲအိရွှဲနေတာ စောက်မွှေးအဖျားတွေတောင် စိုစိစိဖြစ်ကုန်ကြပြီ  ခ်ခ်။အိပ်မက်ထဲမှာ အဲ ကပ္ပလီကြီးက လီးရည်ပန်းမထည့်ပေးခဲ့လို့ နိုးလာခါမှအားမလိုအားမရ မွေ့ယာကြီးကိုလက်သီးဆုပ်လေးတွေနဲ့တစ်ဘုန်းဘုန်းထုပစ်လိုက်တယ် မှတ်ရောခ်ခ် ခ်ခ် ။

ဟူး...အာခေါင်တွေခြောက်လာလို့ ရေအေးအေးလေးသောက်ချင်တာနဲ့အောက်ထပ်ကထမင်းစားခန်းထဲဆင်းလာခါမှ...ရေသောက်ဖို့တောင်မေ့သွားရတယ်လေ။ထမင်းစားတဲ့ စားပွဲပေါ်မှာပေါင်ကြီးနှစ်လုံးမိုးပေါ်ထောင် စောက်ပတ်ကြီးကိုဟောင်းလောင်းဖွင့်ပြီး အောကားတွေထဲကဇာတ်လိုက်မင်းသမီးတွေလို အားရပါးရကြိတ်အော်ပြီးအလိုးခံနေတာဘယ်သူများလဲမှတ်တယ်..မေမေဒေါ်နွယ်နွယ်ဖူးဖြစ်နေတာကိုး။

အိုး...လိုးတဲ့သူကလဲ ခဲအိုကြီးပါလား...ခ်ခ် ခဲအို ကိုသော်ဇင်က မေမေ့နို့ကြီးတွေစုံကိုင်ဆုပ်ဆွဲပြီး အားရပါးရကြီးတစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်လိုးနေတာပါလား..။အိုး..စောက်ပတ်ကြီးက အခေါင်းလိုက် အဟ,လိုက်ကြီးပွင့်အာနေတာ မယုံနိုင်စရာပဲ..လီးတန်ကြီးနဲ့ကွက်တိ ။ခဏနေတော့ဆောင့်လိုးချက်တွေသွက်လာပြီးမေမေကအရမ်းအော်နေတော့ပြီးခါနီးပြီဆိုတာသိလို့ အပေါ်ထပ်အပြေးပြန်တက်ခဲ့ရတယ်ခ်ခ်..ညတိုင်းများလိုးနေကြတာလားမသိ..။

..................................................................................................................................

မနက်အလင်းပိုင်းမှာဖူးဖူးကအရမ်းကြီးတောင့်တနေလို့ တစ်ချီလိုးပေးပြီးကော်ဖီသောက်ဖို့အခန်းထဲဝင်လာတော့ ဂျူးဂျူးက နောက်ကျောကသိုင်းဖက်ပြီးမျက်လုံးကိုလက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့်ပိတ်ထားသည်။

သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲဖယ်ပေမယ့်မလွှတ်ပေးပဲဇွတ်အတင်းဖက်တော့ ကျောပြင်ကိုသူနို့လုံးမာမာတင်းတင်းကြီးတွေကပ်ပြီးပိညှပ်နေတာခံစားသိရသည်။

 " ဂျူးဂျူးကွာ..လွှတ်တော့..မျက်လုံးပြာလာပြီကွာ..လွှတ်.."

သူကလက်ကိုဆွဲဖယ်လေ..ဂျူးဂျူးကဖိကပ်ဖက်လေမို့ ရုန်းရင်းကန်ရင်း သူ့လက်မောင်းတွေ.တစ်တောင်ဆစ်တွေက..ဂျူးဂျူးနို့မာမာတင်းတင်းကြီးကို ခဏခဏထိမိ တိုးမိသည်။ဂျူးဂျူးက ဆယ့်ငါးနှစ်ပြည့်ပြီးပြီ..နို့တွေက မို့မို့ပြူးပြူး..ဖောင်းဖောင်းတင်းတင်း...စာအုပ်ဖတ်ပြီးကျန်းမာရေးအရဆိုပြီး ဘော်လီတို့ဘရာစီယာတို့ မဝတ်။

နို့လုံးတွေကိုသဘာဝအတိုင်းထားပြီးထိန်းချုပ်မှုကင်းကင်းနဲ့ကြီးထွားစေဖို့အဓိကအချက်အနေဖြင့်အားသန်သည်။ကျောင်းနှင့်မလွှဲသာမရှောင်သာတဲ့ပြင်ပကိစ္စတွေသွားစရာရှိမှဘော်လီဝတ်တတ်သည်။အိမ်မှာနေရင်းဆိုဘယ်တော့မှ ဘရာ ဘော်လီကိုဝတ်လေ့ဝတ်ထမရှိ..လွတ်လွတ်လပ်လပ်ထားသည်။

အင်္ကျီဝတ်ပြန်တော့လည်း တီရှပ်တို့ စပို့ရှပ်တို့ စွပ်ကျယ်တို့ ကလွဲလျင်ဘာမှမဝတ်။ဘလောက်စ်တောင်မှပွပွမှ.နို့ကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်ချောင်ချောင်ကြီးထားမှဝတ်သည်။စောက်မွှေးတွေလည်းဘယ်တော့မှမရိတ်.စောက်ပတ်ကိုတော့တစ်နေ့ငါးခာ ခြောက်ခါ လောက်အနည်းဆုံး ဆေးကြောသန့်ရှင်းသည်။

အသက်ကဆယ့်ငါးနှစ်ဆိုပေမယ့်နို့လုံးတွေကပြူးပြူးကားကား ထွားထွားမို့မို့ကြီးတွေဖြစ်နေပြီ။နှာကလည်းကြီးတော့ ဖေ့စ်ဘုတ်မှာ. "လိုးချင်သူ" ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့အကောင့်တုတစ်ခုဖွင့်ပြီး  အောကား.အောစာအုပ်အားလုံးစုံအောင်ကြည့်သည့်တကယ့်ကို သဘာဝ သမားအစစ်။

ဒေါ်နွယ်နွယ်ထူးက သိပ်မကြည်။မနေ့က သူ့ကိုလီးကြီးငေါ့ပြခံထားရလို့ကြိတ်ပြီးခံစားနေရသည့်ကြားက သူနဲ့ဦးမြစံလိုးနေကြသည့်ကိစ္စ  သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုအကြောင်းပြုပြီး သူ့ညီမရိပ်မိသွားပြီဖြစ်ကြောင်းဦးမြစံကအရိပ်အယောင် ပြောပြထားတော့ စိတ်တိုနေသမျှ သော်ဇင့်ပေါ်ပုံကျသည်။

" ဂျူးဂျူး.. တော်တော့..ကော်ဖိမြန်မြန်သောက်ပြီး အစ်ကိုကြီးအတွက်စွပ်ပြုတ်သွားပို့..ကလေးမဟုတ်ပဲကလေးလုပ်နေရင် ကလေးထွက်လာမယ် သိလား "

ဂျူးဂျူးကလက်ကိုလွှတ်ပေးပြီးစားပွဲမှာသော်ဇင့်ဘေးကပ်ပြီးထိုင်ရင်း

" ကိုကြီး..ကော်ဖီမသောက်နဲ့ကွာ..မုန့်ဟင်းခါးသွားစားရအောင်..ဂျူးဝယ်ကျွေးမယ်.. "

ထူးထူးမျက်စောင်းကြီး သော်ဇင့်ဆီကိုရောက်လာပြန်သည်။

" အေး..စား စား..မုန့်ဟင်းခါးထဲကို အီကြာကွေးကြီးထည့်စားခဲ့..ငါနော် မပြောလိုက်ချင်ဘူး..."

သော်ဇင်အခံရခက်လာသည်။အိပ်ယာထ,ကတည်းက သူဘာအမှားမှမလုပ်ခဲ့ပဲအချောင်သက်သက် စောင်းမြောင်းပြီး အကောခံနေရတော့ ပြန်လည်းမကောချင်။ဒီမိန်းမကြီးတော့.ပါးစပ်ပိတ်နေအောင်လိုးပစ်မှကောင်းမယ် ဟုတွေးပစ်လိုက်ပြီး စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ပစ်ကာ အခန်းထဲကပြန်ထွက်ဖို့လှည့်လိုက်တော့ နွယ်ဖူးဝင်လာတာနဲ့ကြုံသည်..

" မေဖူး..မေမေတို့အိမ်သွားဦးမယ်ဆို..တစ်ခါတည်းသွားရအောင်..ကားယူသွားမယ်လေ..."

" အဲ..ကော်ဖီသောက်ဦးလေ သော်ရဲ့..မေဖူးလိုက်မှာပေါ့...မမဇင်နဲ့အလုပ်တစ်ခု..ပြောထားသေးတယ်..."

သော်ဇင်ပြန်ထိုင်လိုက်ပေမယ့်ကော်ဖီတော့မသောက်တော့ပါ။ဟန်မပျက် ခဏသာနေပြီး ကားထဲကသွားထိုင်စောင့်နေလိုက်တော့မေဖူးက တစ်ခုခုပဲလို့တွေးပြီးလိုက်လာသည်။

" ပြော..ဘာဖြစ်...ခ်ခ်..လိုးချင်နေလို့လား...ပြစမ်း လီး..ခ်ခ်."

မေဖူးက သော်ဇင်သူ့ကိုလိုးချင်နေတာမလိုးရသေးလို့စိတ်ကောက်နေတယ်လို့ပဲထင်နေပြီး ချွဲသည်။လီးကိုစမ်းပြီးဆုပ်ထားကြည့်တော့လည်း မာမာကြီးဆိုပေမယ့်တောင်မတ်နေတာမဟုတ်တော့.တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း..

" ဟွန့်..လပျော့ကြီး.ခ်ခ်..ဖူးလေးနဲ့လင်းဆွဲ ဆွဲလာတာမလား..ဟွန်း မုန်းစရာကြီးသူများကိုလာမခေါ်ဘူး..ခ်ခ် "

" ထူးကြီးလေကွာ..အသားလွတ်ကောခံရတယ်..ဂျူးဂျူးနဲ့အမြင်မကြည်ဘူးထင်ပါရဲ့...အပျိုကြီးတော့တစ်ရက်ရက် အသေပိတ်လိုးပစ်ဦးမယ် ဟင်း.."

" ခ်ခ်..ခ်ခ်.အပျိုကြီးမဟုတ်ဘူးမောင်ရေ..မောင်မြစံနဲ့ဘယ်တုန်းကတည်းကအလိုးခံလာတယ်မသိဘူး..ဟီးဟီး..မနေ့တုန်းကမှ အခန်းထဲမှာ သူ့ပင်တီကျန်ခဲ့တာ မေဖူးကတွေ့ပြီးကောပစ်လို့ ရောဂါတက်နေကြတာကွ...သိပလား.ခ်ခ်.."

" အင်...."

သော်ဇင်ပါးစပ်ပိတ်သွားပြီးနွယ်နွယ်ထူးကိုလိုးပစ်ချင်စိတ်တွေ အတည်ဖြစ်သွားရသည်။အပျိုကြီးဆိုပြီးလျှော့ပေါ့တွေးခဲ့တာမှားသွားပြီပဲ..။

 " နေပါဦး..နေပါဦး.ဂျူးဂျူးနဲ့ဘယ်လိုကဘယ်လို အမြင်မကြည်ရတာတုန်း...ခိခိကြည့်ရတာ ဂျူးမ စောက်ပတ်ရွပြီးသော့်ကို သူ့နို့ကြီးတွေနဲ့ပွတ်တာမိသွားတာနဲ့တူတယ်..ခ်ခ်..ဟုတ်တယ်မလား.."

 " ဟီးဟီး..နောက်ကျောကနေမျက်စေ့ပိတ်တာပါမေဖူးရာ..သူ့နို့ကြီးတွေကဖရီးကြီးတွေပဲဥစ္စာကျောကိုတော့ဖိထားတာပေါ့..အဲဒါကိုစွပ်ပွားနေတာ..ချက်ချင်းပဲကလေးထွက်တော့မယ့်အတိုင်း ဟီးဟီး.သော်တို့က ဘာမှတောင်...."

" သိတယ်..သိတယ်..ခ်ခ်..ဂျူးက လာနေပြီ..အသက်ကငယ်ငယ်နဲ့နို့ကကြီးကြီးစောက်ဖုတ်က ဖောင်းဖောင်းကြီး..ခိခိ..လာတာတော့တအားလာနေတာ..မေဖူးသိတာပေါ့..ခ်ခ်..ခုတော့ သော့်ဖက်လှည့်လာတာပေါ့..."

" အင်...မေဖူးကလဲ. ကိုယ့်သမီးလေးကို ပက်စက်တာ..သေးသေးလေးရှိသေးတာကိုပြောရက်တယ်.."

" သော်လေးကဘာသိလို့လဲ..ခ်ခ်.ဂျူးမဟာကြီးက ကြီးနေပြီရှင့်..ခ်ခ် သော်လေးမျက်ခွက်လောက်ရှိတယ်..ဟီးဟီး အပွတ်ခံရမှ လျှာလည်သွားမယ်ဆရာ..အမေ့ကိုသူက အားလုံးပြထားပြီးပြီ..ခ်ခ် "

နွယ်ဖူးပြောနေတာနဲ့ပဲသော်ဇင်လီးကြီးတအားတောင်လာပြန်တယ်။နွယ်ဖူးကသူ့ပုခုံးကိုခေါင်းလေးမှီပြီး လက်တစ်ဖက်ကလီးကိုဆော့ပေးနေတာဆိုတော့သူ့လက်ထဲကလီးကြီးတောင်လာတာကိုသိနေတာပေါ့။လဒစ်ကြီးကို လက်မ,လေးနဲ့ပွတ်ပေးနေရင်း လက်တစ်ဖက်ကဂွေးဥကြီးကိုနှိုက်ပွတ်နေတော့..ကားတောင်ဆက်မမောင်းချင်တော့ဘူး။

" အိမ်ရောက်ရင် သားတို့အိမ်သော့ယူခဲ့ကွာ..တစ်နေကုန်အဲဒီအိမ်မှာသွားလိုးမယ်မေဖူး တအားလာနေပြီ..ခ်ခ် စောက်ရည်တွေတောင် ခုံမှာစိုကုန်ပလားမသိဘူး "

 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>