ချစ်ပုံပြင် အပိုင်း ( ၁ )
ရေးသူ - မောင်ကျော်
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
“မမရေ.မမသားတော့လူပျိုကြီးဖြစ်နေပြီနော်.ချွေးမလောင်းသာရှာထားတော့ ”
မီးဖိုချောင်ထဲအမေ့အနားမှာကပ်ချွဲနေတုန်းအိမ်သာကပြန်လာတဲ့ဒေါ်လေးရီရီ ရဲ့ရယ်ရယ်မောမောပြောလိုက်တဲ့စကား ကိုကြားလိုက်တော့ထူးမော့်မျက်နှာရဲရဲနီသွားတာကိုကြည့်ပြီးသူ့အမေပြုံးစေ့စေ့နဲ့ယုံရမလို မယုံရမလိုဖြစ်နေတယ်။
” ဒေါ်လေးနော်.သားကိုလျှောက်မချွန်နဲ့..ကလေးပဲရှိသေးတာ.နော်မေမေ နော် သားငယ်သေးတယ်နော်..”
မရီရီက ခွက်ထိုးခွက်လှန်ရယ်ပြီး
” ဟီးဟီး.ငယ်သေးတယ်တဲ့..အသက်သာငယ်ချင်ငယ်မယ်. လီးရည်က အပျစ်လိုက် အခဲလိုက်..ဟီးဟီး ”
” အာ..ဒေါ်လေး..”
” ရီရီရယ်..မထိတ်သာ မလန့်သာ..နင့်ထဲများပန်းထည့်တာလားဟဲ့..”
ဒေါ်လေး ရယ် သံကမရပ်နိုင်တော့သလိုထူးမော်မျက်နှာနီနီရဲရဲနဲ့လက်တစ်ဖက်ကသူ့လီးနေရာကို ပုဆိုးပေါ်ကနေအုပ်ပြီးရှက်ဖုံး ဖုံးထားမိတယ်။
” မမကလဲ ပြောရော့မယ်..ခ်ခ်.အိမ်သာထဲမှာ မမရေ့..သွားသာကြည့်လိုက်ပေတော့..ကြမ်းချက်..အခင်းပေါ်ရော တံခါးရွက်မှာရော အစုလိုက် အပုံလိုက်ပဲ.ခိခိ..တော်တော့်ကိုလီးရည်များသလောက်အတော်ကြီးကို ပန်းအားသန်တဲ့ ကောင်လေးတော့်..ခိခိ ”
ထူးမော်တော်တော်ရှက်သွားပေမယ့်သူ့ကိုချီးကျူးသလိုလိုမို့နည်းနည်းလေးတေါ့ဘဝင်မြင့်သွားမိတယ်။အိပ်ယာကနိုးလါတဲ့အချိန်လီးတောင်လွန်းလို့အိမ်သာထဲအမြန်ပြေးပြီးဂွင်းတိုက်နေတုန်းဒေါ်လေးရီရီအိမ်သာလာတက်တာကိုမသိလိုက်ခဲ့ဘူး။မနက်အစောကြီးကမြင်ခဲ့လိုက်ရတဲ့အမေ့စောက်ဖုတ်အုံကြီးကိုပြန်မြင်ယေါင်တော့ပြီးခာနီးမှာတင်းကြမ်းဆွဲပစ်တာ လီးရည်တွေကလည်းဘာထွက်သလဲမမေးနဲ့ အိမ်သာတံခါးကိုဗျစ်ကနဲဗျစ်ကနဲ ပြေးပြီး ပန်းတဲ့အထိပဲ။
အရှိန်ကလျော့သွားတော့လည်းအိမ်သာကြမ်းခင်းမှာအစုလိုက်အပုံလိုက် လီးရည်တော်တော်များများအိုင်ကျန်တယ်။ပြီးခါနီးမှာတင်းကြမ်းဆောင့်တိုက်တာမို့ အိမ်သာကရေလောင်းအိမ်သာဆိုပေမယ့်မြေပြင်ပေါ်မှာသစ်တုံးပေါ်ခုပြီးတင်ထားတဲ့မြေစိုက်အိမ်သာမျိုးလေသွပ်မိုးပျဉ်ကာပဲဆိုတော့တစ်ဂျွမ်းဂျွမ်းနဲ့ခါရမ်းနေတာပေါ့။အပြင်မှာရပ်စောင့်နေတဲ့ဒေါ်လေးရီရီက
” ဟဲ့ ကြမ်းလှချည့်လားဘာတွေများ ဒီလောက်ကြီးညှစ်ထုတ်ပစ်နေရတာတုန်းဟဲ့..အိမ်သာတောင်မှတုန်ခါနေရလောက်အောင် ”
လို့အော်လိုက်သံကြားတော့ ရှက်စိတ်တွေမွှန်ပြီးလီးကိုတောင်မှရေမဆေးအားတော့ဘူး.ကမန်းကတန်းဖုတ်ဖက်ခါထ,လာခဲ့မိတယ်။အထဲရောက်လို့အမေ့ကိုတွေ့တော့စောက်ဖုတ်ကြီးကမျက်စေ့ထဲတစ်ဝဲလယ်လယ်ပြန်ဖြစ်လာပြန်လို့အမေ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာဘယ်နေရာပဲကိုင်ရ ကိုင်ရ..ကိုင်မှာပဲဆိုတဲ့ အသားထိနေချင်တဲ့စိတ်နဲ့အမေ့နားကိုကပ်ပြီးဖက်ချွဲနေတုန်း ဒေါ်လေးရီရီသေးပေါက်ပြီးသွားလို့အိမ်သာကပြန်လာတာ။လီးရည်တွေကတော့ အခုထိတစ်စိမ့်စိမ့်နဲ့ထွက်နေတုန်းပဲမို့ ပုဆိုးကိုဖြန့်ပြီးတောင်မဝတ်ရဲဘူး။
” ခ်ခ်..နင် ရေမဆေးချခဲ့ဘူးလားဟဲ့.သူပန်းထားတာရော ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား နင်ကရော ယုံရရဲ့လား..”
ဒေါ်လေးမျက်နှာလေးရှုံ့ မဲ့သွားတယ်။ထူးမော်ကအမေ့ကိုကွယ်ပြီးလက်ခုပ်တီးပြတော့မျက်စောင်းလေးရောက်လာပြီး
” အွန်း..မမတို့တော့လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီခ်ခ်..ရီ ဆိုရင်တံခါးရောက်အောင်ပန်းလို့ရပါ့မလား လို့.သူ့သားမှသူ့သားအစစ်..မယုံရင်ပုဆိုးလှန်ကြည့်လိုက်လီးရည်စိမ့်နေတုန်းပဲဖြစ်မယ်.ဟီးဟီး.”
ထူးမော်စပ်ဖြီးဖြီး ပြောင်ချော်ချာ်နဲ့အရူးကွက်နင်းပြီးအိမ်ထဲဝင်ပြေးမယ်လုပ်တေါ့ဒေါ်လေးကလိုက်ဆွဲထားတယ်။ထူးမော်လည်းရုန်းရင်းဖယ်ရင်းဆိုတော့ဒေါ်လေးနို့ကြီးတွေကိုခဏခဏကိုင်ဆုပ်တာပေါ့။ပထမတစ်ချက်ထိမိပြီးတဲ့နောက် အိကနဲအရသာကိုခံစားရလိုက်တော့နောက်ထိရအောင်ကျိုးစားတော့တာပဲ။
ဒေါ်လေးကတစ်ခုလပ်လေ.သမီးတစ်ယောက်နဲ့ဆိုတော့ နို့ကြီးတွေကအကြီးကြီးပဲ .ထိလိုက်ရင်အိနေတာပဲ။လင်နဲ့ကွဲနေတာကလည်းလေးငါးနှစ်.ယောင်္ကျားသားတွေရဲ့အကိုင်မခံရတာကြာပြီမို့ ထိထိချင်း နည်းနည်းဆိုင်းတိုင်းတိုင်းလေးဖြစ်သွားခဲ့ပေမယ့်နောက်တော့တအားပူးလာတာ။ထူးမော် ကလဲကိုင်ချင်..ဒေါ်လေးကလဲအကိုင်ခံချင်..တူဝရီးနှစ်ယောက် တစ်ခိခိ..တစ်ဟားဟားနဲ့ပူးနေတာခွာလို့မရတော့ဘူး။
တစ်ခါတစ်လေ သူ့အမေနားကပ်ပြီးများတောင်အကူအညီတောင်းသလိုလိုနဲ့သူ့ကိုပာ ကိုင်မိကိုင်ရာ ဆွဲကိုင်လိုက်သေးတယ်။အမေကတော့ အပြုံးအေးအေးနဲ့ကြည့်နေတာပါပဲ..ညီမနဲ့သားဆိုပေမယ့်အလုံးအထည်ချင်းက မကွာကြတော့ပါဘူး။
အရပ်အမောင်းဆိုရင်သားဖြစ်သူကတစ်ထွာပိုပိုလောက်တောင်မြင့်နေပြီပဲ ။ဆယ့်ခြောက်နှစ်သါးရုပ်လေးကနှုတ်ခမ်းမွှေးသဲ့သဲ့လေးနဲ့နုနုလေးပဲမို့သာ ကလေးလိုမြင်ရပေမယ့် လူပျိုဖြစ်နေပြီဆိုတာကိုတော့ငြင်းမရဘူး။လုံးလား ထွေးလား …ကိုင်လားနှိုက်လားနဲ့မို့ သူ့သားရဲ့ပုဆိုးမှာလီးရည်ကွက်တွေစိုရွှဲနေတာကိုသူကိုယ်တိုင်မြင်နေရပြီဆိုတေ ရီရီပြောတဲ့စကားကအမှန်တွေပဲဆိုတာအလိုလိုလက်ခံပြီးသားပါ။
မတင်ဝိုင်းကကလေးလေးယောက်အမေ.အသက်ကသုံးဆယ့်ငားထဲရောက်ပြီ။လင်ဖြစ်သူကိုစိုးမြင့်က ဖဲသမားစစ်စစ်။ခရိုင်မြို့ ကြီးလို့သာဆိုရပေမယ့်..မြို့ နဲ့နှစ်မိုင်လောက်ဝေးတဲ့ရွာလေးကိုရပ်ကွက်အဖြစ်ပြောင်းလဲသတ်မှတ်ထားပေးတာဆိုတော့ အရာအားလုံးကတောရွာဆန်နေဆဲပါပဲ။ခြံကျယ်ဝင်းကျယ်နဲ့ကိုယ်ပိုင်စိုက်ပျိုးရေး ကိုယ်ပိုင်မွေးမြူရေးတွေနဲ့အနေအထိုင်ရိုးသားပါတယ်။
ကိုစိုးမြင့်ကအသု ဘမှန်သမျှ.မင်္ဂလာဆောင်မှန်သမျှအကုန်ရောက်ပြီးဖဲရိုက်ပါတယ်။အသုဘမင်္ဂလာဆောင်မရှိရင်တစ်နေရာရာမှာလူစုပြီးချိန်းဝိုင်းရိုက်တယ်။အဖေကိုယ်တိုင်ဒီလိုပဲမို့ မျိုးနဲ့ရိုးနဲ့ဖဲရိုက်လာတဲ့သူလို့ဂုဏ်ယူရတာလဲအမောပဲ။သူ့အရပ်နဲ့သူ့ဇာတ်ဟုတ်တော့လဲဟုတ်တယ်။သူတို့ကတိုင်းရင်းသားတွေလေ..ဂုဏ်ငယ်တယ်လို့လဲ့မသတ်မှတ်ကြပါဘူး။
အကောက်အစားနဲ့လူစည်စည်ကားကားဖြစ်ဖို့ဆိုတာက ဒီလိုဒေသမျိုးမှာလောင်းကစားသာအဓိကပဲပေါ့။သူပါမှပဲအရာရာအဆင်ပြေတယ်ဆိုပေမယ့်.သူပါလို့အဆင်မပြေတာကမတင်ဝိုင်းပဲပေါ့။ငွေကြေးကဏ္ဍ ဒီဒေသမှာသိပ်အလေးအနက်မထားပါဘူး.ပဒေသါပင်မြေကပေါက်တဲ့အရပ်ပါ။အဆင်မပြေတာက လင်ဖြစ်သူသက်ရှိထင်ရှားရှိနေပါလျက်သူများလိုညစဉ်ညတိုင်းအလိုးမခံရတဲ့ကိစ္စပါပဲ။
ဖဲချည့်ပဲလည်ရိုက်နေတော့တစ်ခါတစ်လေနှစ်လနေလို့တစ်ညလေးလောက်တောင်အလိုးမခံရတတ်ဘူးဆိုမှတော့သူ့အတွက်ကအဆင်မပြေဘူးပေါ့။ဖန်ချင်သူမရှိလို့တော့မဟုတ်ဘူးပေါ့လေဖန်တဲ့သူတွေကလင်ရှိတဲ့မိန်းမမို့အပီကြီးမဖန်ရဲကြတာကခက်နေတာ။
ထူးမော်လူပျိုမဖြစ်ခင်ခပ်စောစောလေးကတည်းကဒေါ်လေးရီရီသူ့ယောင်္ကျားနဲ့ကွဲပြီးအိမ်မှာလာနေတာ။အိမ်ကသွပ်မိုး.ထရံကာ လေးပင်သုံးခန်း မြေစိုက်ပါပဲ။အမေတို့အိပ်ခန်းဖက်နဲ့ဧည့်ခန်းပိုင်းမှာမို့ကြမ်းခင်းဆိုပေမယ့်အလယ်ခန်းကတော့တမံသလင်းပဲခင်းထားတာ။
နောက်ဖေးဖက်ကအဖီဆွဲပြီးမီးဖိုခန်းဖွဲ့ထားတာ ဒေါ်လေးတို့သားအမိရောက်လာတော့ ထရံကန့်ပြီးအခန်းတစ်ခန်းဖွဲ့ပေးထားလိုက်ပါတယ်။ဒေသတိုင်းရင်းသားရိုးရာအိမ်ပါ။ထူးမော်လူပျိုဖြစ်လာတော့ ထုံးစံအတိုင်းဆိုကြပာစို့ရဲ့..ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်သားဧည့်ခန်းကိုရွှေ့အိပ်တယ်။ညီလေးနဲ့ပေါ့။လူပျိုပေါက်ဆိုတော့ဂွင်းတိုက်တတ်နေသလိုမိန်းမမှန်သမျှကိုလည်းပြစ်မှား နေတတ်ပြီ။
ညီလေးနဲ့အတူအိပ်ရတော့လဲဂွင်းတိုက်ရတာသိပ်မလွတ်လပ်တဲ့အပြင်ကျောင်းသားအားကစားတွေအိမ်အလုပ်တွေကထိန်းချုပ်ထားသလိုဖြစ်နေတော့ညတိုင်းမတိုက်ဖြစ်ခဲ့ဘူး။ ဒီနှစ်တော့ညီလေးကကျောင်းမနေချင်တော့ဘူး.ဝပ်ရှော့မှာပညာသင်မယ်ဆိုပြီးညအိပ်ညနေ မြို့ ပြင်ကဝပ်ရှော့တစ်ခုကိုပြောင်းသွားတော့ထူးမော်တစ်ယောက်ရမ်းတော့တာပေါ့။
အိပ်ယာကိုဒေါ်လေးတို့သားအမိအိပ်တဲ့နောက်ဖေးခန်းအကါထရံနဲ့ကပ်နေအောင်ရွှေ့အိပ်တယ်။ညအမေတို့အိပ်ပြီဆိုရင် သူတို့သားအမိကိုထရံပေါက်ကချောင်းကြည့်တော့တာပဲ။ဒါပေမယ့် ညနက်သန်းခေါင်လောက်ဆိုမှသူတို့ ပေါင်လုံးတွေလောက်ပဲမြင်ရတာပါ..နို့တွေ စောက်ဖုတ်တွေတော့ မမြင်ရပါဘူး။အိပ်ယာခေါင်းရင်းမှာက တိုင်းရင်းသားရိုးရာကိုးကွယ်တဲ့အရှင်ကြီးစင်တစ်စင်ရှိတာကိုအမေကပန်းတို့ ရေတို့အမြဲလဲတယ်။
အမေ မအားရင်ဒေါ်လေးပေါ့။မနက်အစောကြီး အိပ်ပျော်နေတုန်းမျက်နှာပေါ်ယားကျိယားကျိနဲ့မို့လန့်နိုးလာတော့မျက်လုံးကိုလက်ခုံနဲ့ပွတ်ပြီးကြည့်မိတာမိန်းမထမီလိုလိုမြင်လိုက်တယ်။သိပ်မသေချာမရေရာပါလားရယ်လို့ထပ်ပြီးပွတ်ကြည့်မိပြန်တော့လည်း မိန်းမထမီမှအမေ့ထမီပဲ။ခေါင်းအုံးနံဘေးကိုအသာငဲ့ကြည့်တော့ခြေထောက်တစ်ချောင်းမြင်ရပြန်တာမို့သေချာသွားပြီ။
နောက်ထပ် နံဘေးတစ်ဖက်ကိုကြည့်ပြန်တော့လဲ ခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုထပ်တွေ့ရတယ်။ခေါင်းအုံးအထက်မှာဘယ်ညာခွရပ်ပြီးအရှင်ကြီးစင်က ပန်းတွေရေတွေလဲနေရင်းထမီအောက်အနားစ,ကမျက်နှာပေါ်ကျနေတာပဲဖြစ်မယ်လို့တွေးမိလိုက်တော့ရင်ဖိုသွားမိတယ်။ဒါနဲ့ ပက်လက်ပြန်လှန်ပြီးအမေ့ခြေတန်တစ်လျှောက်အပေါ်ပိုင်းထိမော်ပြီးကြည့်သွားလိုက်တော့ ဖင်လုံးသားဖြူဖြူအိအိ တုန်တုန်ခါခါကြီးတွေနဲ့ပေါင်ဆုံကြားကစောက်ဖုတ်နခမ်းသားထူထူ နီညိုညိကြီးကိုအမြောင်းလိုက်ကြီးမြင်ရတယ်။
အပေါ်ကိုဆက်ကြည့်သွားမိတော့စောက်မွှေးမဲမဲကိုရေးရေးပဲမြင်ရပြီးဘာမှဆက်မမြင်ရတော့ဘူး။အာခေါင်ကခြောက်လာလို့တံတွေးကိုမနည်းမျိုချပြီးဆက်ကြည့်သွားနေလိုက်တာမျက်တောင်ခတ်ဖို့အချိန်လေးတောင်မပေးချင် မပေးနိုင်လောက်တော့တဲ့အထိပဲ။ပန်းတို့ ရေချမ်းတို့လဲပေးပြီးဆုတောင်းနေတာကအနည်း.ဆုံးဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်ကြာတယ်။
အဲဒီတစ်ချိန်လုံးအသက်တောင်ရဲရဲမရှူရဲပဲအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုမျက်တောင်မခတ်ကြည့်နေခဲ့မိတယ်။နဲနဲလေးလှုပ်လိုက်တိုင်းစောက်ခေါင်းတို့စောက်စေ့တို့ မြင်ရလေမလားလို့မျှော်လင့်လိုက်ရတာအမောပေါ့။ ဖင်လုံးသားဖြူဖြူခဲခဲကြီးတွေကလဲ အလုံးလိုက် အလုံးလိုက် လှုပ်ခါရမ်းနေတာပဲ။
ခေါင်းရင်းမှာရှိတဲ့ပြူတင်း ပေါက်ကိုလှမ်းပြီးရေသွန်တဲ့အချိန်မှပဲ ခြေထောက်တစ်ချောင်းကြွပြီးကားထားလိုက်တာမို့အကွဲကြောင်းကြီးဟ,သွားတာတွေ..စောက်ပတ်အတွင်းသားနီရဲရဲတွေကိုစက္ကန့်ပိုင်းလောက်မြင်ရတာ.ကိစ္စတွေအားလုံးပြီးလို့ အမေပြန်ထွက်သွားတဲ့အချိန်ဆိုရင်ထဲမှာမောပြီးကတုန် ကရင်နဲ့ကျန်ခဲ့ရတယ်။ဘယ်အချိန်က..ဘယ်လိုပြီးသွားခဲ့လဲတော့မသိဘူး..လီးရည်တွေရွှဲရွှဲနစ်နေတာပဲ။
အဲနေ့က အမေထွက်သွားပြီးမှ ပြန်အိပ်လို့ရသလိုလို..မရသလိုလို.အိပ်ပျော်သလို မပျော်သလိုနဲ့မနက်ခုနစ်နာရီလောက် အိပ်ယာကထ,တော့စိတ်ကသိပ်မလုံချင်ဘူး။မျက်နှာသစ်နေပြန်တော့လဲတကယ်မှဟုတ်ခဲ့ရဲ့လားလို့ပြန်တွေးနေမိပြန်သေးတယ်။အမေကတော့ပုံစံမပျက်ပါဘူး.သူမှဘာမှမသိတာ.မျက်နှာကကြည်ကြည်လင်လင် ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင် ရယ်ရယ်မောမော.
” အိပ်လို့ပျော်ရဲ့လားသား.မျက်နှာကဖြူလျော်လျော်နဲ့.အိပ်မက်ဆိုးမက်လို့လား “ အမေကနဖူးလေးစမ်းပြီးယုယုယယမေး သလို ဒေါ်လေးနဲ့မမတို့ကလည်းစူးစမ်းတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်နေကြတယ်။
” အိပ်ပျော်ပါတယ်မေ..အခုမနက်မှအိပ်မက်ထဲမှာ ပါးစပ်ကြီးနီနီရဲရဲ အမွှေးဖွားဖွားနဲ့ ဘာကြီးမှန်းမသိဘူးတွေ့လိုက်တာ..ခုထိရင်ခုန်နေတုန်းလားမသိဘူး..”
ဒေါ်လေးက စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့နောက်တယ်..
” မဲမဲကြီးနဲ့ပြဲပြဲကြီးလား.ဟလား..မော်ကြီး..ခိခိ “ ထူးမော်လည်းစိတ်ပေါ့သွားပြီမို့..
” ဟီးဟီး..ပြဲပြဲကြီးတော့မဟုတ်ပါဘူးဒေါ်လေးရဲ့…အမြောင်းလိုက်ကြီးစေ့နေတာပါ..ခိခိ.ဒေါ်လေးဟာနဲ့မှားနေလို့ပြဲပြဲကြီးဖြစ်တာနေမှာ.. ဟီးဟီး “
အမေတို့ဝိုင်းရယ်ကြတော့ ဒေါ်လေးကကက်ကက်လန်အောင်ရန်တွေ့တယ်..
” သေမယ်နော် မော်ကြီး..ဒေါ်လေးဟာက ပြဲဖို့နေနေသာသာ.. သွားကြားထိုးတံတောင်မဝင်နိုင်တော့ဘူးမှတ်ထားခြောက်နှစ်ရှိပြီ..ဟင်း “
” ဒေါ်လေးရယ်.အဲလိုမျိုးပစ္စည်းကောင်းကြီး ဒီတိုင်းပစ်ထားရမှာနှမျှောစရာ..ဟီးဟီး..စားသုံးသူတွေကျွေးစရာရှိတဲ့ဟာကျွေးလိုက်ပါလား “
ဒေါ်လေးကသူ့ကိုပစ္စည်းကောင်းကြီးလို့အပြောခံရတော့ ပီတိဖြစ်သွားဟန်တူပါရဲ့.မျက်နှာတော့ကြည်သွားတယ်။ဒါပေမယ့်.
” ကျွေးနိုင်ဘူးဟေ့..ကျွေးနိုင်ဘူး.. ကိုယ့်ပစ္စည်းကောင်းသလို သူ့ပစ္စည်းလဲကောင်းမှကျွေးရကျိုးနပ်မှာ..နင်ကဒါတွေနားမလည်သေးပါဘူး..ဟီးဟီး. မမကိုတော့အားနာပါရဲ့ နင့်အဖေလိုစားသုံးသူမျိုးဆို မိရီတို့ကတာ့တာပဲ.ခ်ခ်..ကြီးလဲကြီး သန်လည်းသန် ပုံမှန်လေးလည်းစားပေးမှ ကျွေးနိုင်မယ်..ခိခိ… နင့်အသိတွေထဲမရှိဘူးလား ဟီးဟီး.”
” တော်ပါပြီ..သူများကိုကျွေးမယ့်အစားတော့ဖြင့်.."
ဒေါ်လေးရီရီ မျက်လုံးတွေဝိုင်းသွားပြီးအမောတကောပဲပြောလာတယ်..
” ဘာလဲ..သူများကိုပေးရမယ်အတူတူနင်ပဲစားတော့မလို့လား.မလုပ်နဲ့နော်..မော်ကြီး..တူနဲ့အဒေါ်တော့.ခိခိ.. “
” စားရဲပါဘူးဒေါ်လေးရယ်..ဒီအတိုင်းပဲအလှကြည့်နေတော့မယ် ပြောမလို့ပါ....ဟီးဟီး..သားဟာကြီးကသွားကြားထိုးတံထက်ကြီးတယ်.မတော်တဆကွဲပြဲသွားမှဟီဟိ “
” ဟီးဟီး..မမရေ..မမသားဟာကြီးကအကြီးကြီးတဲ့..”
ပြောလို့ပြောတာတော့မဟုတ်ဘူးနော်ထူးမော်သူ့ကိုလာလုံးနေတယ်ဆိုတာကိုမတင်ဝိုင်းရိပ်မိနေတာကြာပြီ။ပိုသိသာလွန်းလာတာကသားငယ်ထူးကျော်မြို့ပြင်ဝပ်ရှော့မှာအလုပ်ဝင်သွားပြီးတဲ့နောက်မှနေ့တိုင်းလိုလိုဖက်လှဲတကင်းပိုလုပ်လာသလားလို့အောင့်မေ့တယ်။မတင်ဝိုင်းဆိုတာကလည်းနာမည်နဲ့လူနဲ့အလိုက်သား.ဖင်ကြီးတွေလုံးပြီးဝိုင်းနေတာကပန်းပုရုပ်ထုထားသလားထင်ရတယ်။
ရုပ်ရည်ကတောင်ပေါ်သူတိုင်းရင်းသားမို့အသားဖြူတာကလွဲရင်ထူးထူးခြားခြားပြောစရာမရှိပေမယ့်အဲဒီဖင်ကြီးတွေက သားသည်အမေဖင်ပာလို့ပြောရင်ယုံနိုင်စရာသိပ်မရှိလှဘူး။သားသမီးလေးယောက်မွေးပြီးပြီလို့့ပြောတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ဖင်ကြီးတွေ ကအပျိုလိုတောင့်သလိုစောက်ဖုတ်ကြီးကလဲအပျိုစောက်ဖုတ်လိုဖောင်းအိနေတာကိုတော့ဘယ်သူမှမသိကြဘူး။
သားသမီးမွေးခဲ့ဖူးပေမယ့်အငယ်ဆုံးသမီးလေးတောင်မှဆယ့်လေးနှစ်ထဲဝင်နေပြီပဲ.အလိုးမခံရတာကတော့မမှတ်မိနိုင်လောက်တဲ့အထိကြာနေပြီ။လင်ဖြစ်သူကအိမ်ပြန်လာတဲ့ညမို့လိုးပြန်တော့လည်း နှစ်ချီ ဆိုတာကအများဆုံးပေါ့။တစ်ညထက်ပိုအိပ်ဖူးတယ်ရယ်လို့မရှိပါဘူး။ဒီတော့ညှပ်ရိုးကြွက်သားတွေက တင်းနေကပ်နေကျပ်နေကြတုန်းပဲ။
ဆွဲအား စုပ်အား ညှစ်အားတွေကသန်တုန်းမြန်တုန်းအထန်ဆုံးအချိန်ပဲပေါ့။ခက်နေတာကအဲဒီလောက်ကိုလိုးလို့ကောင်းမယ့်စောက်ဖုတ်နဲ့ရေစိမ်ခံဆောင့်ကောင်းမယ့်ဖင်ကြီးကိုလိုးခွင့်ရဖို့ဘယ်သူမှလာမကျိုးစားကြတာကိုက အခက်ဆုံးဖြစ်နေတာပေါ့။ယောင်္ကျားတွေနဲ့အေနနီးနီးထိကပါး ယိကပါးမေနခဲ့မိတာလည်းနှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်နီးနေပြီဆိုတော့ထိမိတဲ့ယောင်္ကျားသားဖြစ်တဲ့ထူးမော်အပေါ်ပဲအာရုံကရစ်ဝဲလည်နေမိပြန်တယ်။
သားအမိမို့ပါလို့ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်လှည့်စားနေပေမယ့်ထူးမော်ရဲ့ နှာထန်တဲ့အကြည့်အရယ်အမော အချွဲအနွဲ့ အပြုစု အယုယတွေအပေါ်နစ်မျောသာယာနေတာတော့အမှန်ပဲ။အခုတလောမှဖင်ကြီးတွေနို့ကြီးတွေကိုသိသိသာသာထင်ထင်ရှားရှား စူးစူးဝါးဝါးကြည့်လာ ထိလာ ကိုင်လာ ပွတ်လာတော့ မတင်ဝိုင်းလည်းရမ္မက်ခိုးတွေထ,လာပြန်ရတယ်။
အထူးသဖြင့်တော့ဖင်ဆုံကြီးနဲ့ပေါင်တွင်းငါးတွေကိုအပွတ်ခံအကိုင်ခံ အဆုပ်အနယ်ခံလိုက်ရတဲ့အခါများဆိုရင်စောက်ရည်စိမ့်လာမိတဲ့အထိရမက်ဇောကြွတယ်။သားအမိဆိုတဲ့အခွင့်အရေးကိုသုံးပြီး ပြန်ဖက် ပြန်ကိုင် ပြန်ပြုံးပြန်ပြောကြရင်း လိုးချင်လို့လိုးရဲလျင်လိုးလို့ရအောာ် လမ်းကြောင်းတွေ အမျိုးမျိုးဖွင့်ပေးနေမိတယ်။
” ကိုမော်ရေ..ငါ့ပင်တီပျောက်ပြန်ပြီဟာ..ဒါနဲ့ဆိုလေးထည်ရှိပြီ ”
တင့်တင့်မော်မျက်နှာပျက်ပျက်နဲ့လာပြီးပြောတော့ထူးမော်ကစပ်ဖြီးဖြီးလုပ်ပြီး
” ဟောင်းလောင်းနေပေါ့ဟာ..နင့်ဟာကပေါင်ရင်းမှာကပ်နေတာပဲ..ငါတို့လိုတွဲလောင်းမှမဟုတ်တာ..ဝတ်မနေနဲ့တော့”
တင့်တင့်ကမျက်စောင်းကြီးပိတ်ထိုးပြီး
” ငါလဲဝတ်ချင်ပါဘူး..ဒီတိုင်းနေတာမှမသိမသာပြလို့ရသေးတယ်..ဟွန်း အခုငါတို့အသင်းဆီမီး ကစားရမှာမို့သာ မဖြစ်မနေဝတ်ရမှာ..နင့်ဘောင်းဘီငါ့ခဏေပးဟာ..ခိခိ ”
တင့်တင့်မော်ကကျောင်းလက်ရွေးစင်ဘောလုံးအသင်းမှာနောက်တန်းကကန်တယ်။ဒီနေ့ ဝန်ထမ်းပေါင်းစုံအသင်းနဲ့ဆီမီးဖိုင်နယ်ကန်ရမယ်လေ..
” ဖြစ်မလားဟဲ့..ငါ့ဟာကယောင်္ကျားဝတ်ကြီး..ပြီးတော့ နင့်ဖင်လုံးကြီးတွေနဲ့ဆို တန်မှာမဟုတ်ဘူး.နင့်ဖင်ကြီးတွေကအမေ့ဖင်လောက်တောင်ကြီးချင်နေပြီ “
တင့်တင့်ကဂုဏ်ယူတဲ့အပြုံးနဲ့ဝင့်ဝင့်ကြွားကြွားပြုံးနေပေမယ့် အပြောက ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ..
” ခ်ခ်..နင်ငါ့ဖင်လိုက်ကြည့်နေတာပေါ့ဟုတ်လား..ခိခိ.အမေ့ဖင်ကြီးလိုက်လိုက်ကြည့်ပြီးစိတ်ကူးယဉ်နေတာတော့ငါရိပ်မိသားပဲ..ဟီးဟီး ငါ့ဖက်တောင်လှည့်နေၿပီလားမသိဘူး.. မောင်နှစ်မအရင်းကြီးနော ခိခိ..”
တကယ်လည်းထူးဇော်ကလိုက်ကြည့်ပြီးဂွင်းတိုက်တဲ့အခါမှန်းမှန်းထုနေတာမို့စပ်ဖြီးဖြီးပါပဲ။
” မတင့်ကလဲ ကိုယ့်စိတ်နဲ့ကိုယ်ကြိုက်လို့ကြည့်တာပဲဟဲ့.တကယ်ပြောတာနောနင့်ဖင်ကြီးက တကယ်ကြီးတာ..သူများမပြောနဲ့ ငါတောင်စိတ်လာတယ် ဟီးဟီး..မောင်နှစ်မချင်းဆို ပိုတောင်ကောင်းနေသေးလားလို့..အချိန်မရွေး နေရာမရွေးလူမြင်လို့လဲအထင်လွဲစရာမရှိဘူး ”
စ,သလို နောက်သလိုပြောရင်းက အတည်ကြီးပြောချလိုက်တော့တင့်တင့်ကမျက်နှာမပျက်သွားပေမယ့်နည်းနည်းကလေးတော့တွေဝေသွားသလိုပဲ။
” နင်က အတည်ကြီးလားဟယ်..ကိုမော်ကလဲ..မောင်နှစ်မအရင်းကြီးကို..ဟို ဟို..ဘောင်းဘီပေးမှာဖြင့်ပေးတော့ဟာ.သွားဝယ်ဖို့လဲအချိန်မရှိတော့ဘူး ”
အခြေအနေကကိုယ့်ဖက်ပါနေပြီပဲ လို့ထူးမော်တော်တော်လေးအားတက်လာမိတယ်။ဘောလုံးကန်ဖို့ဂျာစီဝတ်ထားတာဆိုတော့တင့်တင့်နို့လုံးကြီးတွေက ဖူးလုံးနေပြီး မို့မို့အိအိကြီးဖောင်းကြွနေကြတာကိုအနီးကပ်ကြည့်နေရတာမို့လီးကလှု ပ်လှုပ်ပြီးတောင်လာတယ်။တင့်တင့်မော်ကလည်းမျက်စေ့လေးစွေပြီးကြည့်နေ မိတာဆိုတော့ ပုဆိုးအောက်ကလှုပ်စိလှုပ်စိထောင်နေတာကြီးကိုမြင်ပြီးရင်ခုန်ခုန်နဲ့တစ်ခိခိကြိတ်ရယ်တာပေါ့။
” အတည်ပေါ့ မတင့်ရယ်..မောင်နှစ်မက မောင်နှစ်မပဲပေါ့..တခြားကောင်တွေကနင့်ဖင်ကြီးကြည့်ကြည့်ပြီးဟိုဟာပြောဒီဟာပြောနဲ့ဆို ငါသိပ်စိတ်ပူတာပဲ.နို့ကြီးတွေကလည်း လုံးတက်နေတာလူတကာကပြစ်မှားနေကြတာဟဲ့ ”
တစ်တစ်ခွခွစကားတွေမျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီးလွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီးပြောနေရတာဆိုတော့တင့်တင့်မော်စိတ်တွေရဲရဲ တင်းတင်းဖြစ်နေတယ်။မောင်နှစ်မချင်းမို့ပိုပြီးရဲလာမိတာလားမသိဘူး..တစ်တစ်ခွခွ စကားတွေပိုကြားချင်လာသလိုပဲ..
” ခ်ခ်..ငါသိပါတယ်..သူတို့ငါနို့ကြီးတွေကြည့်ကြည့်ပြီး ကိုင်ချင် ဆွဲချင် စို့ချင်နေကြမှာပေါ့..ငါတမင်ပြထားတာ ဟီးဟီး.ခုနင်တောင်မှငါ့နို့ကြီးကြည့်ပြီးလှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့..အသဲယားစရာကြီး ဟီးဟီး ”
ထူးမော်မျက်လုံးတွေဝင်းဝင်းတောက်သွားပြီးမတင့်လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲလိုက်တယ်။မတင့်ကဘေးဘီကိုမျက်စေ့တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ပြီး ရုန်းသလိုလိုလုပ်နေပေမယ့် ခြေလှမ်းကထူးမော်အနားကပ်သွားရင်း
” ဘေးဘီလည်းမကြည့်ဘူးကွာ.မောင်နှစ်မဆိုပေမယ့် လူမြင်ကွင်းကြီး ”
ထူးမော်ကဘေးချက်းယှဉ်ကပ်ရပ်ပြီးအိမ်ဖက်လမ်းလျှောက်လာရင်းနဲ့မတင့်ရဲ့လက်ကိုသူ့လီးကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်၊တင့်တင့်မော်ကလီးကြီးကိုလက်နဲ့အားရပါးရ ဆုပ်ထားပြီး
”အတုတ်ကြီးပဲနော်. အားရစရာကြီး..နင်. ဒါကြီးနဲ့ဘယ်နှစ်ယောက်လိုးပြီးပြီလဲအမေ့ကိုရော..လိုးပြီးပြီလား ”
” ဟင့်အင်း..နင်ပထမ ”
” အာ့ဆို..ည အခန်းထဲလာခဲ့ “
နေ့လည် နှစ်နာရီပိုပိုလောက်မတင့်တို့ညီအစ်မတွေဘောလုံးကွင်းကိုသွားကြထယ်။သုံးယောက်လုံးကကျောင်း လက်ရွေးစင်တွေပဲ။အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲဆိုတော့စိတ်လွတ်လက်လွတ်ပဲဒေါ်လေးအခန်းထဲသွားကြည့်မိတယ်။ခေါင်းအုံးပေါ်မှာဒေါ်လေးဖတ်လက်စ,ပဲထင်ပါရဲ့….စာအုပ်လေးတစ်အုပ်မှောက်လျက်လေးမြင်လို့ အပျင်းပြေကြည့်မိကာမှအပြာစာအုပ်ဖြစ်နေတယ်။
ဇာတ်လမ်းကလဲဖတ်လို့ကောင်းလိုက်တာမှ…အဒေါ်ရော အမေရော..အစ်မတွေ ညီမတွေရော အဖေနဲ့သားက တလှည့်စီ တစ်နေရာစီလိုးကြတဲ့ဇာတ်လမ်း။ဇာတ်ကောင်တွေ ကလည်းအများကြီးဆိုတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဇာတ်လိုက်ခန့်ပြီးဇာတ်လမ်းထဲမျှောစီးပါသွားတယ်။စိတ်ပါလွန်းလာတော့ဂွင်း ကတိုက်ချင်လာတာမို့ ခြေရင်းကထမီတန်းလေးပေါ်လွှားထားတဲ့ ဒေါ်လေးရဲ့ပင်တီလေးယူပြီးစိတ်ကူးနဲ့ဒေါ်လေးကိုလိုးရင်းဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်တာ ပင်တီလေးတစ်ထည်လုံးလီးရည်တွေရွှဲရွှဲနစ်သွားတယ်။
ပင်တီတစ်ထည်လုံးစိုရွှဲသွားတော့လဲဘာဖြစ်မှာမို့လဲ.ထမီကြီးဆွဲယူပြီးလီးနဲ့ဖိဖိထိုးနေရင်း ပုဆိုးချွတ်ထားပစ်လိုက်တာပေါ့။ပုဆိုးခံနေတော့ ဖီလင်နဲနဲအောက်သလိုပဲမို့ကိုယ်တုံးလုံးကြီးမှာ လီးတန်းလန်း နဲ့ထမီကိုလီးပေါ်မှာအုပ်ကိုင်ပြီးဂွင်းတိုက်နေရတာ ဒေါ်လေးရီရီစောက်ဖုတ်ကြီးကိုလိုးနေရတဲ့အတိုင်းပဲ..မှန်းပြီးလိုးရတာအရသာရှိလိုက်တာ. ရီရီကလုံးကြီးပေါက်လှတစ်ခုလပ်ပေါ့။အသက်ကသုံးဆယ့်နှစ်လောက်ရှိမယ်..သမီးလေးညွန့်ညွန့်တောင်ဆယ့်ငါးနှစ်ရှိနေပြီ။လင်နဲ့ဆယ်နှစ်လောက်ပေါင်းခဲ့ဖူးတော့တော်တော်လေးအဖွတ်ခံ အလိုး ခံခဲ့ရဖူးတယ်ပြောရမှာပဲ။
လင်ဖြစ်သူကလဲဒေသခံမြို့သား ဝန်ထမ်းဆိုတော့နေ့တိုင်းလုိလိုအလိုးခံခဲ့ရတာ။တစ္ပါတ္မွာ ေလးရက်လောက်ကတော့ ညပိုင်းမဟုတ်ရင်နေ့ပိုင်းတော့အလိုးခံရတာချည့်ပဲ။လင်မရခင်ကလည်းရီရီကရည်းစားနဲ့ချိန်းတွေ့ပြီးဆယ်ခါ ဆယ့်ငါးခါလောက်အလိုးခံ ခဲ့ဖူးတယ်။
ရည်းစားက လီးကြီးကြီးနဲ့အဖွင့်လိုးခဲ့တာဆိုတော့လင်ဖြစ်သူနဲ့ခံရတာကိုအားမရတော့ဘူး။လင်ကနေ့တိုင်းနီးပါးလိုးတယ်ဆိုပေမယ့် လီးကသေးနေလားလို့ခံစားရတယ်..တကယ်လည်းခြောက်လက်မတောင်မပြည့်ချင်ဘူး။အလုံးသေးတာတော့ တကယ့်ကိုမတင်းတိမ်နိုင်တဲ့အထိသေးတယ်။ဘယ်လိုပြောရမလဲ..သူကအားရှိအားကုန်ဇောသန်သန်နဲ့ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးနေသလောက်က ရီရီ့အဖို့ဆွပေးနေသလောက်ပဲဖြစ်နေတာလေ..အဲလိုစံချိန်မမီတာ။
သူဘယ်လိုမှမဖြိုနိုင်တော့ ရီရီ့အဖို့က လိုးလေ အယားမပြေလေ..လိုးလေ ယွလေ ဖြစ်နေပြီးဘော်ဒီက မကျတဲ့အပြင်ပိုပိုကြွတက်လာတယ်။လင်မရခင်ကပိန်သွယ်သွယ်ဆိုပေမယ့်လင်ရမှပဲသွေးသားတွေတက်လာပြီးအခုလို လုံးကြီးပေါက်လှကြီးဖြစ်လာတာ။သူကသွေးသားကောင်းပြီးနှာထန်လေလေလင်ကလိုးလေလေ..ကျိုးစားပြီးလိုးပေးပေမယ့် လီးကကြီးမှမကြီးလာတာ ဘယ်အားရနိုင်ပါ့မလဲ။
အနေအထားကိုအထာကျတဲ့ သူ့ဆရာကသိသွားတော့သူ့ကိုရွာပိုင်းတွေ ညအိပ်ညနေတာဝန်နဲ့လွှတ်ပြီးရီရီ့ကိုကပ်လာတာ။သုံးလေးခါလောက်လင်နဲ့အတူတူထမင်းစားအရက်သောက်ရောက်ရောက်လာတော့ သူကမရိပ်မိပေမယ့်ရီရီကသဘောပေါက်နေပြီ။အလိုက်အထိုက်နေလိုက်ရင်း မသိမသာလီးလှန်ပြလာတော့ စပ်စပ်စုစု ရွရွထထနဲ့ကြည့်ပစ်တာပေါ့။
စံချိန်မီလောက်ကြီးအားရပါးရ လွမ်းရလောက်အောင်မဟုတ်ပေမယ့် ကိုယ့်ယောင်္ကျားလီးထက် သိသိသာသာလေးကြီးနေတော့ မထိတထိလေးပြန်ပြီး အထာချပေးလိုက်တာ.ယောင်္ကျား က ရာထူး တက်ပြီးတိုက်နယ်တာဝန်ခံဖြစ်သွားတယ်။တိုက်နယ်တာဝန်ခံဆိုတော့ နယ်ချည့်ပဲလှိမ့်ဆင်းနေရတာနဲ့သိပ်မကြာပါဘူး နောက်ထပ်ရာထူးတစ်ခုထပ်တိုးပြန် ပါလေရော..လင်ကြီးရာထူး။
ခိုးစားတဲ့အသီးကပိုချိုတယ်လို့ထင်ခဲ့ရပေမယ့် တကယ်တမ်းတော့ ကျီးလန့်စာ စားရတာ သူရောကိုယ်ရောအားမရဘူး။ ကြာလေလေ အရူးရင့်လေလေ..ဆွပေး နေသလိုပဲဖြစ်ဖြစ်နေတာက ပိုပြီးအနေရခက်တယ်။သွေးသောက်မိပြီးတဲ့ကျားမပဲသွေးနံ့ရတော့ဘယ်နေနိုင်ပါ့မလဲ..နှာပိုးကလည်းကြွ..နောက်မီးကလည်းလင်းဖူးပြီဆိုမှတော့ နောက်တစ်ယောက်နဲ့ထပ်ပြီးခံဖို့မကြောက်တတ်တော့ဘူးလေ။
အဲဒီအရာရှိလည်းပြောင်ရော..နောက်ထပ်တန်းစီနေတဲ့ထဲကတစ်ယောက်နဲ့အဲဒီည နှုတ်ဆက်ပွဲမှာကုန်းပေးပစ်လိုက်မိတော့တာပဲ။ကံဆိုးချက်များ လင်ကြီးရော လင်ငယ်ရော နှစ်ယောက်လုံးနဲ့မိသွားပြီးလင်မယား ကွဲခဲ့ကြရတာ ခြောက်နှစ်တောင်မှကျော်ခဲ့ပြီထင်ပါ့။လင်မယားကွဲပြီးခါစ,က အစ်မတို့နဲ့အတူလာနေခဲ့ရတော့ နေမထထိုင်မသာ..ဟာတာတာဖြစ်ခဲ့မိရပေမယ့် ကြာလာတော့လည်းမိသားစုနဲ့နေရတာအနယ်ထိုင်လာလာပါတယ်။
” ဟောတော့်..မော်ကြီး..အဲ အဲ… ကြီးလှချည့်လားဟဲ့ နင့်လီးကြီးက..အိုး ဟိုး. တုတ်ခဲပြူးပြောင်နေတာပဲ..."
ဇာတ်လမ်းထဲမျောပါနေတော့ ရီရီစျေးကပြန်လာပြီးအခန်းထဲရောက်နေတာကိုတောင်မှမသိလိုက်တော့ဘူး။ရီရီ လည်းကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ အခန်းထဲစွတ်ဝင်သွားတာကုတင်ပေါ်မှာ ထူးမော်တုံးလုံးပက်လက်လီးကြီးတောင်တောင်နဲ့ဂွင်းတိုက်နေတာကိုတွေ့ရတယ်။
လီးကလည်းကြီးလိုက်ရှည်လိုက်တာမှသူ့လက် ဆုပ်ရဲ့အပေါ်ထက်ကို သုံးလေးလက်မနီးနီးလောက်ရှည်ထွက်နေတယ်။တုတ်ခဲခဲကြီးနဲ့လဒစ်နီညိုညိုကြီးကပြူးပြူးပြောင်ပြောင် အားရစရာကြီး။နံဘေးမှာသူ့ပင်တီနဲ့ထမီကိုလီးရည်ကွက်စိုစိုတွေနဲ့တွေ့ရတယ်။ခေါင်းအုံးးပေါ်တင်ထားခဲ့တဲ့အပြာစာအုပ်ကိုလည်းထူးမော်ဖတ်လျက်တန်းလန်းပဲဆိုတော့သူ့ကိုမှန်းပြီးဂွင်းတိုက်နေတယ်ဆိုတာတစ်ခုလပ်ပီပီချက်ချင်းတွေးလိုက်မိတာပေါ့။
မနက်ကလည်းထူးမော်နဲ့သူ လုံးလားထွေးလား နို့ဆွဲလားလီးဆွဲလား..စောက်ပတ်နှိုက်လားနဲ့မသိမသာဇာတ်လမ်းရှိခဲ့ပြီးပြီမို့ စောက်ဖုတ်တောင်မှရောင်ကိုင်းဖူးကြွလာပြီလားလို့ထင်မိတယ်။ဒီလိုလီးကြီးမျိုးနဲ့သာဆိုရင်တော့ ရောင်ရုံကိုင်းရုံတင်မက,ဘူး.ပွင့်တောင်မှပွင့်ထွက်သွားပာစေတော့လို့တွေးနေမိတယ်။
ထူးမော်ကုတင်ပေါ်ကလူးလဲထဆင်းလာပြီးမြေပြင်ပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်နေပါမှ လီးကြီးကစောစောတုန်းကသူမြင်ထားခဲ့မိတာထက်ပိုပြီးတုတ်နေသလိုရှည်လည်းပိုရှည်နေမှန်းတွေ့လိုက်ရတော့တယ်.
” ဇာတ်လမ်းကကောင်းလိုက်တာ ဒေါ်လေးရာ..အဒေါ်နဲ့တူလိုးကြတာတဲ့..အဒေါ်ကလီးစုပ်ကြမ်းချက်.လီးရည်တွေမျိုချပစ်တာ “
ရီရီက အဲဒီအခန်းကိုဖတ်ပြီးနေပြီမို့ ” တူလေးက လီးကြီးကတုတ်တုတ်ခဲခဲ ဘာဂျာမှုတ်ကြမ်းကြမ်း.အလိုးအဆောင့်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ပဲ မဟုတ်လား.ဖတ်ပြီးပါပြီ. အပြင်မှာတော့ရှိမယ်မထင်ပါဘူး..
“ဟွန်း ရေးတဲ့လူကလဲရေးတတ်တယ်”......
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment