အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့ စာတမ်း အပိုင်း ( ၁ )
ရေးသူ - လမင်းကြီး
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
အခန်း ( ၁ )
ကျနော့်နာမည်ကတော့ အောင်သူရိန်ဝင်းပါ။ အိမ်ကရော၊ ရင်းနှီးသူတွေကရော ဝင်း လို့ပဲခေါ်ကြတယ်။မနိုင်ယင်ကာ ပေါင်းနေတဲ့သူငယ်ချင်းတွေ ခေါ်တာကတော့ "ငဝင်း"တဲ့ကျနော်တက်နေတာက ဆေးသိပ္ပံတက္ကသိုလ်မှာပါ။ဘယ်ကျောင်း ဘယ်ရီးယားရောက်ပြီတော့ မပြောပါရစေနဲ့တော့။ တော်ကြာလိုက်စုံစမ်းနေဦးမယ်။ကျနော်က ရုပ်ကလည်း တော်တော်ကြည့်ကောင်းသား။
(ဟိဟိ ကြော်ငြာနဲနဲဝင်ပါရစေ) အိမ်ကတရုတ်သွေးပါတယ်ဆိုတော့ တမိသားစုလုံး ဖြူဖြူချောချောသန့်သန့်တွေပေါ့။တက္ကသိုလ်စရောက်ကထဲက ပေါင်းတဲ့သူငယ်ချင်းတွေကလည်း အားကစားသမားနဲ့ အားကစားဝါသနာပါသူတွေဆိုတော့ ကျနော်လဲကစားဖြစ်တော့ အရပ်အမောင်းကောင်းကောင်း ထွားထွားကျိုင်းကျိုင်းပေါ့ခင်ဗျာ။
ကဲဗျာ အင်ထရိုတွေများနေပြီ ဇာတ်လမ်းစလိုက်ရအောင်
....................................................................................
ဆေးသိပ္ပံတက္ကသိုလ်၏ တစ်ခုသောစာသင်ခန်းအတွင်း... ပါမောက္ခ ဆရာဦးမြတ်ကျော် လက်ချာပေးနေသည်။
"ကဲဟေ့..ကျောင်းသားတို့ ဆရာဒီနေ့ ဒီလပတ်လက်တွေ့စာတမ်းတင်ရမယ့် ခေါင်းစဉ်နဲ့ပတ်သက်ပြီးပြောမယ်"
"ခေါင်းစဉ်ကတော့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်စဉ်လိင်ဆက်ဆံခြင်းပြုခြင်း၏အကျိုးဆက်များ တဲ့"
ဝူးးးး ဟေး ဟေး ဟေး.. ရွှီ..ရွှီး..
ဆရာဦးမြတ်ကျော်က ကျောင်းသားတွေကို လပတ်စာတမ်းခေါင်းစဉ်ကိုဖတ်ပြတော့...ယောက်ျားလေးကျောင်းသားတွေဘက်က အသံသေးအသံကြောင်နဲ့ ဩဘာသံတွေထွက်လာတယ်။
"ဆရာ..ဗိုက်ကြီးသည်ကဗိုက်ရှိတုန်း အဲဒါလုပ်လို့ရလို့လားဆရာ"
ကျနော့်သူငယ်ချင်းရဲထူးကထမေးရော၊
"ဟာ..ရတာပေါ့ကွ ဒါပေမယ့်အခြေအနေနဲ့အချိန်အခါလိုက်ပြီး သင့်သလိုချင့်ချိန်လုပ်ရတာပေါ့။အဲ့ဒါမင်းတို့ကျောင်းသားတွေ မွှေနှောက်ရှာဖွေ ရီဆာ့ချ်လုပ်ပြီး သတ်မှတ်ရက်အတွင်းပြီးအောင်တင်ရမှာဟေ့"
ဆရာကမျက်နှာခပ်တည်တည်ကြီးနဲ့ပဲ ပြောနေတယ်။
"ဟေ့ကောင်..မင်းအောကားတွေမှာ ဗိုက်ကြီးသည်တွေနဲ့ချနေကြတဲ့လိုင်းတွေ မကြည့်ဖူးဘူးလား.. ဖွတ်ကျား"
ကျနော်က ရဲထူးကိုဆရာမကြားရအောင် ခပ်တိုးတိုးပဲကပ်ဆဲလိုက်တယ်။
"မင်းကလဲကွာ ငါကဒီလိုပဲဆရာ့ကိုဧည့်ထောက်ခံပေးရတာပေါ့ကွ လခွီးတဲ့"
ရဲထူးကသူ့ကိုကျနော် သူ.ကိုနှိပ်ကွပ်မှန်းသိလို့မကျေမနပ်နဲ့ပြန်ပက်တယ်။ညနေစောင်းကျောင်းအားကစားကွင်းမှာဘောလုံးကန်ကြလို့အပြီးအိမ်မပြန်ခင်၊ရေကူးကန်ရေချိုးခန်းမှာရေဝင်ချိုးကြရင်း ဒီနေ့ဆရာဦးမြတ်ကျော်ပြောတဲ့စာတမ်းတင်ရမယ့်အကြောင်းကျနော်နဲ့ တစ်ဖွဲ့တည်းသားသူငယ်ချင်းတွေပြောဖြစ်ကြတယ်။
"ဟေး..တို့ဂရု(ပ်)က ၃ယောက်ရှိတယ်ကွနော်၊ ငါရယ်၊ မင်း(ရဲထူး)ရယ်၊ နောက် မင်း(ဝေယံ)ရယ်"
ကျနော်သူတို့ကိုတစ်ယောက်စီ လက်ညှိုးထိုးပြီးပြောလိုက်တယ်။
"ဟုတ်ပြီလေ..ဒီတော့ ငါတို့ဘယ်ကစပြီးအချက်အလက်တွေရှာကြမှာလဲ"
ရဲထူးကမေးတယ်
"ဟ! ငတုံးရ...အောကားတွေရှာပြီး အရင်ကြည့်ပေါ့ကွ၊ဘယ်လို ဘယ်ပုံစံတွေလိုးကြတယ် လေ့လာပေါ့၊ပြီးတော့စာအုပ်တွေရှာဖတ်၊ အင်တာနက်ထဲဆာ့ချ်လုပ်ပြီး ရေးရမယ့်အချက်တွေရှာပေါ့၊အင်ဖော်မေးရှင်းသိချင်ရင် ဗိုက်ကြီးသယ်တွေရှာပြီးကိုယ်တွေ့အင်တာဗျူးကြည့်ပေါ့ကွာ။ပိုပြီးသေချာချင်ရင်ဗိုက်ကြီးသယ်ဖန်ပြီးချကြည့်၊ ခွီးတဲ့"
ဝေယံက မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်ကာချီကာနဲ့ အရှည်ကြီးပြောနေတယ်။
"မင်းကတော့ စောက်တလွဲ ဂွတ်အိုင်ဒီယာကောင်ပဲဝေယံ"
ကျနော်ဝေယံကိုပြန်နောက်လိုက်တယ်။
"ဟေ့ရောင်ငဝင်း...ယီးတဲ့မှပဲ..မင်းဘာသိလို့လဲ၊ ဗိုက်ကြီးသယ်လုပ်ရင်ကွန်ဒုံးသုံးရာမလိုတော့ဘူးကွမင်း၊အစိမ်းလိုက်စွပ်ရုံပဲကွသိလား၊ ဘယ်လောက်အရသာကောင်းမလဲဆိုတာ"
ဝေယံက ထပ်ကွန့်လိုက်သေးတယ်။
"အေး ငါဖတ်ဖူးသားပဲ၊ ဗိုက်ရင့်လာလေ ပိုထန်လာလေဆိုပဲ၊ခွီးကွာတော်တော့ဆက်မပြောနဲ့တော့၊ မသာ.. မင်းလုပ်တာနဲ့လီးတောင် တောင်လာပြီ"
ကျနော် ဝေယံကိုပိတ်ပြောလိုက်တယ်။
........................................................................................
ကျနော်တို့ချိန်းထားတဲ့အတိုင်း စနေနေ့ရောက်တော့ ကျနော်တို့တစ်စု အပြာအောကားတွေ ကျနော့်အခန်းထဲမှာတံခါးပိတ်ပြီး တိတ်တိတ်ခိုးကြည့်ကြပါရော။အထူးသဖြင့်ဒေါင်းလုဒ်ဆွဲပြီး စီဒီထဲ ဘန်းထည့်ထားတဲ့ ပရက်ဂနင့် ဗိုက်ကြီးသည်လိုင်း ဗွီဒီယိုကားတွေပေါ့။
ဂျပန်ကားတွေများပါတယ်။ ဖြူဖြူကိတ်ကိတ်လှလှ၊ နို့လှလှဗိုက်ကြီးသည်လေးတွေပေါ့။ကြည့်နေလို့ ဘယ်လောက်မှမကြာသေးဘူး တံခါးလာခေါက်သံကြားရတယ်။
"ဟာ..လခွမ်းတဲ့ ပိတ်..ပိတ် ငထူး အရင်ပိတ်ထားလိုက်ဦး၊ ငါ့အမေလာနေတယ်"
စက်ကမန်းကတန်းပိတ်ပြီး တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့
"အမယ်..အားလုံးစုစုစည်းစည်းပါလား လူပျိုတွေ၊ ဘယ်တုန်းကရောက်နေကြတာလဲ"
"ဪ ဟုတ်ကဲ့အန်တီ၊ နေ့လည်ကထဲကရောက်နေကြပါ၊ဝင်းနဲ့လစဉ်စာတမ်းတင်သင်ခန်းစာလာဆွေးနွေးနေတာ"
ဝေယံကဖြေလိုက်တယ်၊ ဒါပေမယ့်ဒီကောင့်မျက်လုံးတွေကကျနော့်အမေကိုကြည့်နေလိုက်တာမျက်တောင်မခတ်ဘူး။
"ဘာစာတမ်းလဲသားတို့ရဲ့"
"ဟိုလေ..ဗိုက်ကြီးတုန်းလုပ်တာ..အဲ ဟုတ်ပါဘူး၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်စဉ်လိင်ဆက်ဆံရေးလုပ်တဲ့သုတေသနလေ့လာရေးစာတမ်းပါ အန်တီ"
ရဲထူးကပေါ်တင်ကြီးဖြေပစ်လိုက်တယ်၊ ဒီကောင်စောက်တလွဲတော့လုပ်ပြီ။မေမေဒီကောင့်အဖြေကြားတော့ ရှက်သလိုလိုတုန့်သွားတယ်။
"အဲ..အေး အေး ဆက်လုပ်ကြ၊ မေမေထမင်းဟင်းတွေသွားချက်လိုက်ဦးမယ်"
ပြောပြီး မေမေမီးဖိုချောင်ဖက်ခပ်သုတ်သုတ်လစ်သွားတော့တယ်။
..............................................................................................................
အခန်း ( ၂ )
ဒီနေရာမှာ ကျနော်တို.မိသားစုအကြောင်း မပြောမဖြစ်ပြောဖို.လိုလာပြီ။ကျနော်တို.မိသားစုမှာစုစုပေါင်း ၄ ယောက်ရှိတယ်။မိသားစုဝင်တွေကတော့ အဖေ အမေ ကျနော်နဲ့ ညီလေး။ကျနော်တို့မိသားစုက အခြေအနေရှိတယ်။
အဖေက ပုဂ္ဂလိကကုမ္ပဏီတခုက အုပ်ချုပ်ရေးပိုင်းမှာ ရာထူးကြီးကြီးကိုင်ထားသူပါ။မေမေ့နာမည်က ဒေါ်ဇင်မာဖြူ(မိသားစုနာမည်တွေက ဒီဇာတ်လမ်းအတွက်ပဲပေးထားတာနော်၊ အမှန်မဟုတ်ဘူး၊ အွန်လိုင်းခေတ်ကြီးမှာစုံစမ်းရလွယ်တယ်လေ)
မေမေက ကိုယ်ပိုင်ဘစ်စနက်လုပ်တယ်ဆိုပါတော့။ရန်ကုန်ကရှော့ပင်းကွန်ပလက်စ်ကြီးတစ်ခုမှာ ရေကူးနဲ့ အားကစားဝတ်စုံ ပစ္စည်းတွေရောင်းတဲ့ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်။မေမေကဆိုရှယ်ကျတဲ့မိန်းမပီပီ အလှအပကြိုက်တယ်။
အသက်က ၄၁ နှစ်ရှိပြီ ဒါပေမယ့် အပျိုတွေရှုံးလောက်အောင်လှတုန်းပဲ၊ဒါ့အပြင် မေမေကကိုယ်ခန္ဓာ သေးသေးသွယ်သွယ် နဲ့ အသားကလဲဖြူတော့ ကြည့်ရင်လက်ရှိအသက်ထက် အများကြီးငယ်တယ်လို့ပဲထင်ရတယ်။ကျနော့်အောက် ညီအငယ်တစ်က အလယ်တန်းကျောင်းသားပဲရှိပါသေးတယ်။
အဲ..မိသားစုမန်ဘာထဲက ၅ ယောက်မြောက် နောက်ဆုံးတစ်ယောက်ဖြစ်လာမယ့်သူကတော့ အခုမှမေမေ့ဗိုက်ထဲမှာပဲရှိသေးတယ်လေ။မေမေညီငယ်လေးကို ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာ ၆ လရှိပြီလေ၊ ဪ အာထရာဆောင်းရိုက်ကြည့်လို့ညီလေးမှန်းသိတာပေါ့ဗျ။ကျနော့်အဖေလက်ရာကတော့အာဂပဲ။ သားချည်းပဲအားလုံးရအောင်လုပ်နိုင်တာလေ။
............................................................................................
အဲဒီမှာအစောပိုင်းကကျနော်ရေးခဲ့ပြီးသလို ကျောင်းကစာတမ်းတင်ဖို့ညွှန်ကြားချက်ထွက်လာတော့ ကျနော်တို့အုပ်စုလဲ တွေးသမျှတတ်သမျှ စုပေါင်းအိုင်ဒီယာထုတ်ပြီး အိမ်ကကျနော့်အခန်းထဲမှာပဲစုပြီးပထမခြေလှမ်းအဖြစ်ဗိုက်ကြီးသယ် အောဗွီဒီယိုတွေအရင်ကြည့်ပြီးအကြံထုတ်ကြတာပေါ့..။
စောစောက မေမေကျနော့်အခန်းလာကြည့်သွားပြီးတဲ့နေရာကပြန်ဆက်ရအောင်..မေမေမီးဖိုချောင်ဘက်ထွက်သွားပြီးတော့မှ ကျနော်လဲဝေယံကိုပြူးပြဲကြည့်ပြီး..
"ဟေ့ကောင် ဝေယံ၊ မင်းခုနက ငါ့အမေကိုကြည့်နေလိုက်တာများ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်၊မျက်လုံးကျွတ်ကျတော့မလိုပဲ၊ ဘာမဟုတ်တာတွေတွေးနေတာလဲ..မင်း.."
ရဲထူးကဝင်ပြောတယ်။
"အေး..ငါလဲသတိထားမိတယ်ကွ"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးငဝင်းရာ၊ ငါတစ်ခုသွားသတိရပြီးတွေးမိလို့ကွ၊ ငါတို့စာတမ်းအတွက်၊မင်းအမေဆီကတစ်ခုခုအတိုင်ပင်ခံအကြံလေးဘာလေးများရန်ိုင်မလား၊ သင်ပေးနိုင်မလားလို့ပါ၊ မင်းအမေကလဲဗိုက်နဲ့ဆိုတော့.."
ဝေယံကပြာပြာသလဲရှင်းတယ်။
"ဟာ..ဒါဆို ငါ မင်းအမေနဲ့ တစ်ခါလောက် တက်စ်လုပ်ကြည့်..ကြည့်.."
"ဖြောင်း"
ရဲထူး အငမ်းမရပြောအလာမှာ စကားမဆုံးသေးဘူး ကျနော်ဒီကောင့်ကိုနဘန်တချက်ကျင်းလိုက်တယ်။
"ဟာ ငဝင်း.. နာလိုက်တာ ယီးတဲ့၊ ငါကနောက်တာပါဟ၊ ငါကမင်းအမေကိုအင်တာဗျူးကြည့်ရင်ကောင်းမလားလို့ပါ၊ ဗိုက်ရပြီးတဲ့နောက် မင်းအဖေနဲ့ဘယ်လိုဆိုတာ"
ငထူးမရဲတရဲနဲ့ကျနော်နဲ့ခပ်ခွာခွာဖြေတယ်။ နောက်တစ်ကြိမ်ကျနော့်လက်ဖဝါးနဲ့တွေ့မှာကြောက်ပုံပဲ။
"အေး..ရတယ် စမ်းကြည့်တာပေါ့၊ စာတမ်းထဲမှာတော့ငါတိုမိသားစုကလို့ အရိပ်အမြွက်တောင်မပါစေနဲ့နော်၊အခုတောင်ငါ့အမေကိုအရင်မေးကြည့်ရဦးမှာ၊ သူလိုလိုလားလားကူညီချင်မှ"
"အေးပါကွာ.."
ကျနော်မေမေရှိနေတဲ့မီးဖိုချောင်ဘက်လိုက်သွားတယ်။
"မေမေ"
"ဟင် ဘာလဲသား"
"ဒီလိုပါမေမေ သားနဲ့သူငယ်ချင်းတွေ မေမေ့ဆီက အကူအညီတစ်ခုလောက်တောင်းချင်လို့"
မေမေကလည်တယ်၊ ကြိုရှောင်ဖို့ကြိုးစားတယ်။
"ဘာလဲ...ကိုယ်ဝန်ဆောင်မိန်းမတွေအတွေ့အကြုံမေးမယ်ဆိုရင်လာမပြောနဲ့နော် မေမေမပြောဘူး၊ ရှက်စရာကြီး"
"အို မေမေကလဲ၊ နည်းနည်းလေးအင်တာဗျူးရုံ မေးရုံမြန်းရုံပါ၊ သားတို့သင်ခန်းစာကအမှတ်ကောင်းဖို့အရေးကြီးလို့ပါ။မဟုတ်ရင်သားကဘယ်တခြားဗိုက်ကြီးသယ်သွားမေးရမှာလဲ၊ မေးလဲမမေးရဲပါဘူး၊ပါးရိုက်ခံရမှာပေါ့၊ သားတို့ ပညာရေးအတွက်နဲနဲကူပါမေမေရာ"
မေမေ ခဏတော့တွေသွားတယ်။ ပြီးမှ..
"အေး အေး..ဒါဆိုလဲကူရတာပေါ့"
မေမေ့ကြည့်ရတာစိတ်လိုလက်ရတော့မဟုတ်ဘူး၊ သားရဲ့ပညာရေးအတွက်ဆိုလို့သာ၊ ပုံက အင်တင်တင်နဲ့။ကျနော်တို့အားလုံး ဧည့်ခန်းထဲမှာစုထိုင်လိုက်ကြတယ်။ပြီးတော့မေမေ့ကိုအင်တာဗျူးကြတာပေါ့။ ကျနော်တို့ဆေးပညာဘာသာရပ်ပညာရပ်ဆိုင်ရာအသုံးအနှုန်းတွေနဲ့ပါ၊ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေမပါပါဘူး။စမေးစပြောတုန်းပထမပိုင်းတော့ မေမေလဲစိတ်ကျဉ်းကြပ် အနေအထိုင်ရခက်သလိုပုံပါပဲ၊ ရှက်တာလဲပါမှာပေါ့။ကျနော်တို့က မေမေ့ကိုပြောရတယ်၊
"သားတို့လဲ ဆေးကျောင်းသားတွေပါပဲ၊ သားတို့ကိုကိုယ့်ကျန်းမာရေးအတွက်အကုန်ဖွင့်ပြောတိုင်ပင်ရတဲ့ ဆရာဝန်လိုပဲ သဘောထားပြီးပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာပြောပါ" လို့ပေါ့။
ပြောကြဆိုကြလို့အတော်အကြာမှာတော့ အစဦးပိုင်းကမျက်နှာကြီးရဲပြီးမနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်နေတဲ့မေမေလဲမျက်နှာပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာပြီး စိတ်တွေပြေလျော့သွားပုံရတယ်၊ စကားလဲသွက်လာပြီးပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့စိတ်ပါလက်ပါ မေးတာတွေဖြေ၊ သူ့ဖက်ကအမြင်တွေပါပြောလာတဲ့အထိ အဆင်ပြေလာပါတယ်။
"သားတို့မေးခွန်းတွေက မေမေအပ်ထားတဲ့အိုဂျီမေးတတ်တဲ့မေးခွန်းတွေနဲ့ အတော်များများက အတူတူလိုပါပဲ၊မေမေက ပထမတော့ဘာတွေများနှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်မေးမလဲလို့ရှက်နေတာ၊ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သားတ်ို့ပညာရေးအတွက်အထောက်အကူဆိုတော့ မေမေမရှက်တော့ပါဘူး၊ကိုယ့်သားတွေပဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာမေး၊ မေမေသိတာအကုန်ဖြေပေးမယ်၊ ဒါမှသားတိုစာတမ်း အမှတ်ကောင်းမှာ"
"ရတယ်အန်တီ..အခုသားတို့ကို အန်တီ့အိုဂျီလို့သာမှတ်ထားလိုက်ပေါ့"
ဝေယံကဝင်ပြောတယ်။
"ဒီနေ့အိုဂျီကလဲ ၃ယောက်တောင်..ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း..ဟင်းးး"
မေမေကလည်းတဟင်းဟင်းရယ်နေတယ်။
"ဟဲဟဲဟဲ...အန်တီကလဲ၊ သားတို့ကအိုဂျီဆိုပေမယ့် အခုအနေအထားက
အန်တီကဆရာပြန်လုပ်ပြီး ပြောပေးသင်ပေးရမှာတွေရှိတယ်၊တချို့လဲနှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်မေးစရာတွေကျန်နေသေးတယ်နော၊အန်တီကဆရာမကြီးအနေနဲ့ဆိုရင် သားတို့မသိတာတွေကို ဆရာစားမချန် ပြပေးပြောပေးဖို့ပါပဲ"
ငထူးကလဲ ပညာသားပါပါနဲ့ မေမေ့ကိုဝင်ချည်တယ်၊ကျနော်တောင်ဘာမှမပြောရသေးဘူး၊ ဒီကောင်တွေသွက်နေလိုက်တာများ၊ထားလိုက်ပါတော့ အဲ့ဒီနှစ်ကောင်ကိုအရှိန်နဲ့လွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။နောက်မှပြန်ကြပ်ပြီးနရင်းအုပ်သင့်အုပ်ရမှာပေါ့၊ အခုတော့ စာတမ်းကိစ္စအောင်မြင်ဖို့လိုရင်းပဲ။ပထမမေမေစိတ်မသက်မသာဖြစ်မှာစိုးရိမ်အားနာမိပေမယ့်အခုမေမေ့အနေအထားကြည့်ရတာအဆင်ပြေနေပါပြီ။
"ရပါတယ်သားတို့ရယ်၊ သားတို့ပညာရေးအတွက်ပဲ မေမေသိသလောက်ကူညီပြောပေးမှာပါ"
............................................................................................................
အခန်း ( ၃ )
ကျနော်တို့တတွေစိတ်ပါဝင်စားစွာနဲ့ ဆွေးနွေးမေးမြန်းနေကြလို့အရှိန်တော်တော်လေးရနေတဲ့အချိန် ဝေယံ့ဖုန်းကထမြည်ပါလေရော။အားလုံးရုတ်တရက်မို့လန့်သွားကြသေးတယ်။ဝေယံလဲဖုန်းကိုင်ပြီးအပြင်ခဏထွက်လို့ စကားပြောနေတယ်။ ခဏကြာတော့ပြန်ဝင်လာပြီး..
"ဟေ့ကောင်တွေ ဟိုခွေးမသားမြတ်သူငါ့ဆီဖုန်းဆက်ပြီးလာရိနေတယ်ကွ၊ လာကြွားတာပေါ့ကွာ၊
ဒီကောင်တွေအုပ်စုကတင်မယ့်စာတမ်းမှာ ဗိုက်ကြီးသယ်နဲ့လိင်ဆက်ဆံပုံအသေးစိတ်တွေကိုနမူနာဓာတ်ပုံတွေနဲ့အတူတွဲတင်မယ်တဲ့ကွ။ ကေ့စ်တူကေ့စ်ပေါ့ကွာ၊ယောက်ကျားကအပေါ်မှာဆိုဘယ်လို၊ မိန်းမကအပေါ်မှာဆိုဘယ်လိုအန္တရာယ်ကင်းကင်းလှုပ်ရှားဆက်ဆံရမယ်စသည်ဖြင့်ပုံစံပြလေးနဲ့ပေါ့ကွာ"
"ဟာ! ဒါဆိုဒီကောင်တွေ ဗိုက်ကြီးသယ်နဲ့တကယ်ချနေတဲ့ပုံတွေတွဲတင်မှာပေါ့၊ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား၊အောကားထဲကစကရင်ရှော့တွေများလား"
ငထူးရဲ့သောက်ပါးစပ်က ရှေ့နောက်မကြည့်မဆင်မခြင်မှတ်ချက်ချလိုက်တဲ့ပြောစကားကြောင့်အတူထိုင်နေတဲ့မေမေ့ရဲမျက်နှာကြီးနီရပြီးအမ်းတက်သွားပြန်တယ်။ဗိုက်ကြီးသယ်နဲ့ချတယ်ဆိုတဲ့စကားကိုတစ်တစ်ခွခွကြီးပြောလိုက်တာလေ။ကျနော်လဲဒီကောင့်ခြေခုံပေါ်ခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ဖိနင်းပြီးသတိပေးလိုက်ရတယ်။ဝေယံကဆက်ပြောတယ်။
"ဟာ ဒီကောင်.. မင်းပြောသလိုမဟုတ်သေးဘူးကွ၊ သုတေသနပုံစံမျိုးနဲ့ရိုက်ပြတာကွ၊ပေါ်တင်ရှင်းရှင်းကြီးတော့ဘယ်ရိုက်ပြမလဲ၊ ကင်မရာပညာနဲ့အကွယ်အကာလေးနဲ့ရိုက်တာပေါ့၊ဒါပေမယ့် မင်းပြောသလို အောကားစကရင်ရှော့ရော၊ အင်တာနက်ကဒေါင်းလုဒ်လုပ်တဲ့ပုံတွေရော မဟုတ်ဘူးတဲ့ကွ၊တကယ့်ပတ်ဝန်ကျင်က (ရီးရဲလ်ပါစင်) လူတွေတဲ့ကွ၊ဒီပုံစံအတိုင်းဆို ဒီကောင်တွေငါတို့အုပ်စုထက်အမှတ်များတော့မှာသေချာတယ်။ထုံးစံအတိုင်း ဒီတစ်ခါလဲဒီကောင်တွေအုပ်စုကို ရှုံးဦးတော့မှာပဲ၊ အဲဒါ လာရိတာကိုငါကမခံချင်တာ"
ဒွတ်တဲ့မှ..ကျနော်တော်တော်စိတ်ဆင်းရဲသွားတယ်၊မြတ်သူတို့ ဂရု(ပ်)နဲ့ ကျနော်တို့ ဂရု(ပ်)က အမြဲတမ်းခတ်နေကြတဲ့ပြိုင်ဘက်တွေ၊
"ကဲ..ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ၊ မင်းတို့ဘိုးအေ စာတမ်းကမနက်ဖြန်သဘက်ခါဆိုရင်ပဲတင်ရတော့မှာ"
ကျနော်ညည်းပြောပြောတော့...ငထူးက..
"တို့အပြာကားတစ်ကားလောာက်သွားဝယ်ပြီးတင်ရင်ကော?"
"မင်းမေလွှားတဲ့ သွားတင်ကြည့်ပါလား ဆရာဦးမြတ်ကျော် နားရင်းအအုပ်ခံရအောင်။အောကားကဟိုဟာလုပ်တာအသားပေးရိုက်ထားတာ၊ ဆေးပညာပေးမဟုတ်ဘူးကွ၊ ကြည့်ရင်အသိသာကြီး.."
ကျနော်ပြန်ပိတ်ပြောလိုက်တယ်။ကျနော်တို့အိမ်ဧည့်ခန်းမှာ လူ ၄ ယောက်တောင်ထိုင်နေပေမယ့် အချိန်တော်တော်လေးကြာအောင်တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။ကျနော်တို့ ၃ယောက်ရဲ့မျက်လုံးတွေကမရည်ရွယ်ပဲမေမေ့ဆီစိုက်ကြည့်နေမိကြတယ်။ခဏကြာတော့ဆိတ်ငြိမ်မှုကိုဖြိုခွင်းပြီးဝေယံကထမေးတယ်။
"တကယ်လို့အန်တီက ကျနော်တို့ကိုမော်ဒယ်အနေနဲ့သရုပ်ဆောင်ပေးရင်ဖြစ်နိုင်မလားဟင်"
"အမယ်လေး..ကိုယ်တုံးလုံးချွတိပြီးလိင်ဆက်ဆံသလိုပုံစံမျိုးသရုပ်ဆောင်ပြရမှာလား"
မေမေ့မျက်နှာပြန်ပြီးရဲတက်လာပြန်ပြီ။
"ဟေးး မဟုတ်သေးပါဘူးကွာ၊ ငါ့အမေကဘာကြောင့်ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီးပုံစံပြရမှာလဲ၊ပြီးတော့မင်းသား (ယောက်ကျားလေး)နေရာကဘယ်သူကဝင်လုပ်ပေးမှာလဲ"
"ဟ..မင်းအဖေပေါ့ကွ"
ငထူးကပြောတယ်။
"စောက်တလွဲ၊ အဲ့ဒါမှ ပြဿနာကထင်တာထက်ပိုကြီးသွားမယ်၊အဖေသိလို့အဗြင်းခံရရင် သွားတွေကျွတ်ပြီတစ်ပတ်လောက်မထနိုင်ပဲဖြစ်သွားမယ်"
"ဒါဆိုလဲမြတ်သူတို့ဂရု(ပ်) အမှတ်တွေအကုန်သိမ်းယူသွားအောင်လွှတ်ပေးထားလိုက်ပေါ့ကွာ၊နောက်တော့မှ ဒီကောင်တွေလာရိပြီး၊ မခံချင်အောင်ပြောမှငိုမနေနဲ့"
ဝေယံက ဆောင့်အောင့်ပြီးမကျေမနပ်ပြောတယ်။
"တော်...တော်ကြပါတော့၊ မေမေကူပေးပါ့မယ်၊ ဒါသားတို့ကျောင်းအလုပ်၊ပညာရေးအောက်ကျနောက်ကျမဖြစ်စေချင်လို့ လုပ်ပေးရတာနော်၊ ပြောထားပါရဲ့၊ဒါပေမယ့်ဒီကိစ္စနင့်အဖေကို လုံးဝတစ်စွန်းတစ်စတောင်မသိစေနဲ့နော်"
"ဟုတ်ကဲ့..ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်အန်တီ၊ ဒါဆိုကျနော်ပဲယောက်ကျားလေးမော်ဒယ်လုပ်မယ်လေ"
အမယ်..ခွေးသားဝေယံ ဒါမျိုးကျဖြေတာမြန်လိုက်တာ။
"ဟေ့ကောင်..ဝေယံ..မလိုပါဘူး၊ ဒါ..ငါလုပ်ရမှာ"
ကျနော်သတ္တိတွေကိုစုစည်းပြီးတော့အမြန်ပြန်ပြောလိုက်ရတယ်၊ပုံစံပြပဲထားဦးတော့ ဒီကောင်တွေကျနော့်မေမေကို အီစီကလီပုံစံမျိုးလုပ်ကြမှာ၊ မြင်ရမှာမလိုချင်ပါဘူး၊အဲ့ဒါကိုကာကွယ်တဲ့အနေနဲ့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ ရဲရဲရှေ့တိုးရတော့မယ်။ကျနော်မေမေ့မျက်နှာကိုမသိမသာအကဲခတ်ကြည့်တော့သွေးရောင်လေးလျှမ်းနေတယ်။
"ကဲ..ဒါဆိုထကြ..ရိုက်ကွင်းအတွက်သွားပြင်ဆင်ကြရအောင်"
ရဲထူးက ထပြီးဆော်ဩလိုက်တယ်။ဖေဖေနဲ့မေမေရဲ့အိပ်ခန်းကို ရိုက်ကွင်းအဖြစ်သတ်မှတ်လိုက်ကြတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့သပ်သပ်ရပ်ရပ်အဆင်သင့်ရှိနေလို့ပဲ။ဒါပေမယ့်ခပ်သုတ်သုတ်လုပ်မှတော့ဖြစ်မယ်။ ဖေဖေက ည ၁၁ နာရီလောက်ပြန်လာမှာလေ၊ အခု ၇ နာရီတောင်ရှိနေပြီ။
"ကဲ..အဆင်သင့်ဖြစ်ကြပြီလား"
မေမေ့မေးသံထွက်လာတယ်။
"ဖြစ်ပါပြီခင်ဗျ...ဟာ..ာ..ာ.."
ကျနော်တို့ ၃ ယောက်ပါးစပ်ကြီးတွေဟပြီးငေးနေရတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့၊ မေမေ့ကိုလည်းကြည့်ပါဦး၊မေမေဟာကိုယ်သုတ်တဘက်ပုဝါအပါးစားတစ်ထည်ထဲကို ရင်လျားထွက်လာတယ်။မျက်စိနဲ.ကြည့်လို့ခန့်မှန်းရင် ၃၈ လက္မလောက်ဆိုဒ်ရှိမယ့်နို့အုံကြီးတွေကိုတင်းတင်းစည်းထားပေမယ့် မနိုင့်တနိုင်အန်ထွက်နေတယ်။
၆ လဗိုက်ကြီးခံနေတော့ကိုယ်သုတ်ပုဝါကလဲလုံအောင်ဘယ်ပတ်ထားနိုင်မလဲ။တော်သေးတာပေါ့၊ စည်းထားတဲ့တဘက်ကွဲကြောင်းကရှေ.တည့်တည့်မှာမဟုတ်ပဲဘေးကျကျရောက်နေလို.သာ၊နို.မဟုတ်ရင် ဗိုက်ခံနေလို.ဟပြဲကြီးကွဲနေရင် ရှပ်တာကြီးကအတိုင်းသားနေမှာ။
ဒါတောင် တဘက်ကိုကန်.လန်.အတိုင်း ရင်အထိတက်စည်းထားရတော့ဖင်လုံရုံလေးပေါ့။ဒီတော့တင်အောက်ပိုင်းကစပြီးပေါင်သားဖွေးဖွေးဝင်းဝင်းတစ်တစ်ကြီးတွေကို သွားရည်ကျစရာအတိုင်းသားမြင်နေရတာ။ကြည့်ရတာစူပါဆက်စီပဲဘဒိုတို့ရေ။
................................................................................................................
အခန်း ( ၄ )
ကျနော်တို့ရိုက်ကွင်းအဖြစ်သတ်မှတ်ထားတဲ့ ဖေဖေမေမေတို့အိပ်ခန်းကို စိတ်ကြိုက်အနေအထားပြင်ဆင်၊ရိုက်မယ့်ဗျူးတွေ ရိုက်ကွက်ယူရမယ့်ထောင့်တွေရွေးပြီးတော့ လုပ်ငန်းစကြတော့မယ်အလုပ် ရဲထူးရဲ့ဖုန်းကထမြည်ပြန်ရော။ရဲထူးလဲဖုန်းကိုကိုင်လိုက်ပြီးတော့
"ဟေး..ဘာအရေးကြီးလို့လဲ..ငါ သူရိန်ဝင်းတို့အိမ်မှာဟ! ဘာဖြစ်ပြန်ပြီလဲဟာ...၊အိုခေ အိုခေ အခုလာခဲ့မယ်၊ ခဏစောင့်နေ"
ငထူးကြည့်ရတာ စိတ်ပျက် စိတ်တိုပုံနဲ့ဖုန်းချလိုက်တယ်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲကွ"
"ငါ့ဆော်ပေါ့ကွာ ဗိုက်အောင့်လို့တဲ့၊ ဆေးခန်းလိုက်ပို့ခိုင်းနေတယ်။ဒါပေမယ့်ငါ ကူပြီးပြီးအောင်ရိုက်ပေးခဲ့မယ်ကွာ၊ သိပ်မကြာလောက်ပါဘူး။ ပြီးမှသွားမယ်"
"ဟာ..ဒါဆိုမင်းသွားလိုက်စမ်းပါ၊ ဗိုက်အောင့်တာကဘယ်လိုအခြေအနေရှိမှန်းမသိ၊ဒီမှာအတွက်ကမပူနဲ့၊ ငါနဲ့ဝေယံတို့နှစ်ယောက်ပေါင်းရိုက်ရင်ဖြစ်တယ်"
ကျနော်ရဲထူးကိုအတင်းတွန်းလွှတ်တော့တယ်၊အနည်းဆုံးတော့ မေမေကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့အနေအထားကိုမြင်တဲ့သူတစ်ယောက်လျော့သွားလဲနည်းလား။ရဲထူးက
"ရပါ့မလားကွာ၊ ငါလဲကူပေးမှဖြစ်မှာပေါ့၊ တို့အတူတူတင်ရမယ့်သင်ခန်းစာကို"
"ဟေ့..ငဝင်းပြောပြီးပြီပဲ ရပါတယ်ဆိုမှ၊ မင်းသွားလိုက်ပါ၊တော်ကြာမင်းဆော်အကြာကြီးစောင့်နေရမယ်၊ ဆေးခန်းမှာလည်းတန်းစီရဦးမှာနဲ့"
ဝေယံကလဲ အတင်းထပ်ပြီးဝင်ပြောနေပြနိတယ်။ ဒီကောင်ကလဲဘာအကြံရှိတယ်မသိဘူး။
"အေးပါကွာ"
ရဲထူးလဲသက်ပြင်းကြီးချပြီး မသွားချင်သွားချင်နဲ့ ထွက်သွားတော့တယ်။သူလဲအခွင့်အရေးကောင်းကြီးတစ်ခုဘယ်လက်လွတ်ခံချင်မလဲ။ ဟိဟိ..သိနေတယ်လေ၊ဒီကောင်ကျနော့်အမေချွတ်တာကိုသေမတတ်ကြည့်ချင်နေတာ။
"ကဲ..အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလားအန်တီဖြူ၊ OK ပြီလား"
"အေးပါကွယ်..ဆိုပါတော့"
ဝေယံကမေးလို့ မေမေကဖြေတယ်။
"ဒါဆိုလဲအန်တီ..တဘက်ကြီးပတ်ထားတာချွတ်လို့ရပြီ၊
ပထမဆုံးရိုက်မယ့်ရိုက်ကွက်က ယောက်ကျားကကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်အိပ်နေပြီးမိန်းမကအပေါ်ကနေခွတက်နေတဲ့ပိုဇေရှင်ပဲ၊ဒီပုံစံမှာ ကွန်ထရိုးကမိန်းမအပေါ်မှာပဲရှိတယ်၊ မိန်းမကဦးဆောင်ပြီးဆောင့် အဲ..လှုပ်ရှားရမှာ"
ဒါရိုက်တာဝေယံကသူ့ရဲ့ဇာတ်ညွှန်းကိုစရှင်းပြီ။
"ဟေ့ကောင်..ဝေယံ တော်စမ်းကွာ မင်းလိုတာထက်စကားတွေပိုများနေတယ်၊ ငါ့အမေကိုလဲအားနာပါဦး"
"ဒီမှာ ကိစ္စမရှိပါဘူးသားရဲ့ မေမေနားလည်ပါတယ်ကွယ်၊မေမေ့များအပျိုလေးအောင့်မေ့နေ၊ ယောက်ကျားလေးတွေကဒီလိုချည်းပြောကြတာပဲ"
"ဘယ်လိုလဲငဝင်း..အန်တီကတောင်ဘာမှမပြောဘူး၊ တွေ့လား။ ခုမှယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလူကြီးလူကောင်းပုံစံမျိုးဖမ်းနေ။ဟင်း..တို့တွေဖိးလ်ဆင်းစခန်းချကြတုန်းက မင်းရည်းစားခိုင်လေးကို ရေတံခွန်နားမှာခါးတစ်ခွင်ပြီးလုပ်တုန်းငါနဲ့ငထူးကိုချောင်းကြည့်ခိုင်းတာကော၊ ဟူးဟူး..မပြောချင်ဘူး"
"ဟာ..ဒီခွေးကောင်၊ စောက်ပါးစပ်က"
"ဝေယံပြောတာ တကယ်လားဝင်း"
မေမေကျနော့်ကိုသဝန်တိုတဲ့အကြည့်မျိုးနဲ့ကြည့်ရင်းမေးလာတယ်။
"မဟုတ်ပါဘူးမေမေကလဲ"
ကျနော်ကမန်းကတန်းငြင်းရတယ်။
"အတင်းခံငြင်းနေပြန်ပြီ ဟုတ်လား၊ ဒီမှာအန်တီကျနော့်ဖုန်းနဲ့ရိုက်ထားတာသက်သေရှိတယ်"
ဝေယံကသူ့ဖုန်းကိုဖွင့်ပြီးမေမေ့ကိုပြမလို့လုပ်တော့..
"ဟေး..ဒီကိုပေး"
ကျနော်ဒီကောင့်ဆီကဖုန်းကိုအတင်းဆွဲလုလိုက်တယ်။
"ဒီကိုယူလာခဲ့စမ်းဝင်း၊ တကယ်လို့မဟုတ်ဘူးဆိုရင်ဘာဖြစ်လို့မေမေ့ကိုပေးမကြည့်ရဲရမှာလဲ"
"ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့"
ကျနော်ငြင်းမရတော့ပဲမေမေ့ကိုမပေးမဖြစ်ပေးကြည့်ရတောတယ်။ဝေယံကငါးခူပြုံးပြုံးပြီး အကြီးအကျယ်ဖွင့်ပြပါလေရော။
--------------------------------------------------------
"အားးးရှီးး ခိုင်လေး..ခိုင်ကသိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲကွာ"
ဖွင့်ပြနေတဲ့ဗွီဒီယိုကလစ်က ဝေယံကဘေးတိုက်ဗျူးကနေခိုးရိုက်ထားတာ၊ကျနော်က နို့ကြီးကြီးဖွေးဖွေးကောင်မလေးကိုခါးတစ်ခွင်ထားတယ်၊ ကျနော့်ရည်းစားခိုင်လေးပေါ့။ခိုင်လေးကိုကျနော်ကခွချီထားပြီးခိုင့်ရဲ့လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကကျနော့်လည်ပင်းကိုတွဲခိုထားတယ်။
ခိုင့်ရဲခြေထောက်ဖွေးဖွေးလေးနှစ်ချောင်းကလဲကျနော့်တင်ပါးကိုခွချိတ်ထားတယ်။ကျနော့်လက်မောင်းတွေကလည်းခိုင်လေးရဲ့ဖင်အောက်ကလျှိုမပြီးထိမ်းထားတယ်။ရေတံခွန်ဘေးကကျောက်ဆောင်ကြီးနောက်မှာလေ။ ရေစပ်စပ်နဲ့ပေါ့။
ချတဲ့ပုံစံတွေထဲမှာဒီပုံစံမျိုးကျနော်အကြိုက်ဆုံးပဲ။ မော်တော်စပ်၊ မတ်တတ်ဆော်တာလေ၊အခုဟာကမတ်တတ်တောင်မဟုတ်ဘူး၊ ပွေ့ပြီးဆော်တာ။ ကျနော့်ဖေးဘရိတ်ပိုဇေရှင်။ကျနော်ကဘော်ဒီဖစ်တနက်စ်လဲကစားထားတော့ ဆော်လေးတွေပွေ့ချတာကတော့အကင်းပဲ။
"အားးးးအကိုဝင်း..ခိုင်ကောင်းနေတယ်ကွာ၊ အကို့ဟာကြီးကခိုင့်အထဲမှာသားအိမ်ထောက်နေပြီလားမသ်ိဘူး၊ ရှီးးးးစစ်စ်"
"ခိုင်နဲနဲအောင့်ပြီးခံလိုက်ကွာ...အားးး အကို့အဖေပေးခဲ့တဲ့ဟာကြီးကနဲနဲတော့ကြီးတယ်။
သားအကြီးဆုံးဆိုတော့အပြည့်ရထားတာ ၇ လကလောက်္မရှိတယ်ကွ၊
အိုးးးး အကိုပြီးတော့မယ်..ထွက်တော့မယ်..အကိုအပြင်ထုတ်လိုက်မယ်နော်"
ဗွီဒီယိုကလစ်ထဲမှာကျနော်ကလီးကိုဆွဲချွတ်ပြီး ခိုင့်ကိုပွေ့လို့ရေထဲချလိုက်တယ်။ခိုင့်ရဲ့မျက်နှာလေးကကျနော့်လီးအောက်တည့်တည့်အနေအထားမှာပဲကျနော်ကဂွင်းထုရင်းလရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တယ်။
"အားးးး ပြီးပြီ..ထွက်ကုန်ပြီဝေးးးးး ကောင်းလိုက်ထာ.."
ကျနော့်လရည်တွေခိုင်လေးမျက်နှာပေါ်အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့မှုတ်ထုတ်မိပြီးဖြစ်နေပြီ။ကျနောလဲခိုင့်ကိုရေထဲကပြန်မပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုအငမ်းမရစုတ်လိုက်တယ်။
---------------------------------------------------------
"ဘယ့်နှယ်လဲအန်တီဖြူ အန်တီ့သားငဝင်းကခေသူမဟုတ်ဘူး။ ဒီကိစ္စမှာဆရာကြီး"
ဝေယံကအားရပါးရဂျောက်တွန်းနေတယ်။
"အေး..အဲ..ဒီလိုကလေးမလေးကိုသွားပြီးလွန်လွန်ကျူးကျူးလုပ်တာတော့မတော်ဘူးထင်တယ်..သား..သူတပါးသမီးပျိုလေ"
မေမေကစိတ်မသက်မသာပုံစံမျိုးနဲ့ပြောတယ်၊ပြီးတော့သူ့သားကိုယ်တိုင်သရုပ်ဆောင်တဲ့အောကားပုံစံမျိုးကြည့်လိုက်ရတော့ မျက်နှာလဲရဲနေပြီးအနေရအထိုင်ရခက်နေပုံပဲ၊ ရင်တွေနှလုံးတွေလဲတုန်နေပုံရတယ်။ကျနော့်မျက်နှာကိုလဲတည့်တည့်မကြည့်ရဲတော့ဘူး။ကျနော်ကတော့ပြဿနာသွားရှာတဲ့ဝေယံကိုပဲကြိတ်ပြီးကျိန်ဆဲနေမိတယ်။
"ဒီလိုမေမေရဲ့..အခုခေတ်ကြီးမှာ အရွယ်ရောက်လာလို့လိင်ဆက်ဆံကြတာသမရိုးကျလိုဖြစ်နေကြပြီမေမေရဲ့..အဲ့ဒီညီမလေးကလဲထန်...အဲလေ..လိုချင်တော့လဲ..၂ယောက်သဘောတူကြပြီး..."
ကျနော်လဲရှက်ရှက်နဲ့ဘာတွေမှန်းလဲမသိလျောက်ရှင်းပြနေတယ်။
"ကဲ..ကျနော်တို့ကိစ္စ၊ စလိုက်ကြရအောင်နော် မေမေ"
ကျနော်လဲ အမြန်ပဲစကားဦးလွှဲလိုက်ရတယ်။ဝေယံကကျနော့်ဘက်လှည့်၊ မျက်ခုံးတစ်ဖက်ချီပြပြီးကြိတ်ပြုံးနေတော့တာ။
"အန်တီဖြူ ကိုယ်သုတ်တဘက်ကြီးချွတ်လို့ရပြီလေ"
"အေး..အေး.."
ပြောရင်းမေမေကပုဝါကြီးကိုချွတ်ချလိုက်တယ်။ဘရာမပါပဲတဘက်တစ်ထည်ထဲပတ်ရင်လျားထားတော့တကိုယ်လုံးမှာအောက်ကပင်တီကလေးတစ်ထည်ကလွဲလို့ဘာမှမရှိတော့ဘူး။မေမေကဉာဏ်တော့အပြေးသား၊ ပင်တီအသားရောင်နုနုကိုဝတ်ထားတယ်။မေမေ့အသားရောင်နဲ့တစ်ထပ်ထဲလောက်နီးနီးဟပ်နေတာပဲ။
ဒါမှဓာတ်ပုံရိုက်ရင်အရောင်ခြင်းရောသွားပြီးအကုန်ချွတ်ပြီးရိုက်ထားသလိုလို၊ ဘာလိုလို။မေမေကအပေါ်ပိုင်းကချွတ်ထားပြီးဖြစ်တဲ့သူ့န်ို့ကြီးတွေကိုတော့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကြက်ခြေခတ်ယှက်ပြီးဖုံးထားတယ်။
ဒါပေမယ့် ၃၈ လက္မလောက်ရှိတဲ့နို့ကြီးတွေကိုကကုန်လုံအောင်တာ့ဘယ်ပိတ်ထားနိုင်မလဲ၊နို့ဘေးသားအိအိဝင်းဝင်းကြီးတွေကလက်ဘေးကနေကန်ထွက်နေတာပေါ့။အဲ့လိုမပေါ့်တပေါ်ဖုံးထားတာကြည့်ရလေ၊ ပိုပြီးဆက်စီကျလေပဲ။
ကျနော်တွဲခဲ့ဘူးတဲ့ဆော်တွေအားလုံးထက်ကြီးတယ်၊ လှတယ်ဗျာ၊ တကယ်ပဲ။မေမေ့ဗိုက်ကြီးကလဲပူပြီးဖောင်းကားနေတယ်၊ အထဲမှာကျနော့်ညီလေးကို လွယ်ထားရတာသက်တမ်း ၆ လရှိပြီလေ။ရှေ့ကမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး အဲ့ဒါကျနော့်မေမေဖြစ်ပေမယ့်ကျနော့်ကာမစိတ်သွေးတွေဆူတက်လာတယ်။
ကြည့်လေဗျာ မေမေကလှလည်းလှ၊ ဆက်စီလဲကျ၊ ကိုယ်ခန္ဓာအနေအထားကလည်းနေ့လည်ကကြည့်ခဲ့တဲ့အောကားထဲကဗိုက်ကြီးသယ်ထက်ပိုမိုက်သေး၊ကျနော်မေမေ့ကိုမျက်တောင်ခတ်ဖို့မေ့နေလောက်အောင်ကြည့်နေမိတယ်။
"ဟေးးး အဲ့ဒါ မင်းအမေနော်၊ အမေကွ၊ အသက်ဖြေးဖြေးရှု၊ စိတ်အေးအေးထားငဝင်း"
ဝေယံကကျနော့်ကိုလှမ်းစနေတယ်။ ကျနော်မေမေ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့အကြည့်ကိုယောက်ကျားလေးချင်းပဲ၊ မြွေမြွေချင်းခြေမြင်၊ သိတာပေါ့။
"စောက်ရူး"
ကျနော် ဖက်လုံးကြီးကောက်ယူပြီးဝေယံ့ဆီကိုပေါက်လိုက်တယ်။
"ဟယ်..ကလေးတွေလိုပဲကစားနေကြတာပဲ၊ ဘယ်တော့ရပ်မှာလဲ၊ ကဲ နင်တို့ရိုက်မယ်ဆိုတာကောရိုက်ဖြစ်ဦးမှာလား"
မေမေလဲထအော်တယ်။ သူ့ကြည့်ရတာကျနော်တို့ဆော့နောက်နေတာကြည့်ပြီးစိတ်ပေါက်လာပုံရတယ်။
"ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့အန်တီ။ ကဲ..ငဝင်း၊ မင်းလဲအဝတ်တွေချွတ်တော့ကွာ"
ဒါရိုက်တာကတော့အော်ဒါပေးပြီ။
"အေးပါကွာ ဆရာကြီးရာ"
ကျနော်လဲဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်နဲ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်တယ်။အခုတော့အထက်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားပြီးအောက်ပ်ိုင်းမှာတော့ ဘောက်ဆာအတိုလေးပဲကျန်တော့တာပေါ့။
"ဟေ့ ငဝင်း၊ ငါထင်တာတော့ မင်ဘောက်ဆာဝတ်ထားရင် အန်တီကဘယ်လိုတက်ခွထားထားဘောက်ဆာကြီးမြင်နေရမှာကွ၊ ကြည့်ရတာယုတ္တိရှိမှာမဟုတ်ဘူး။ အောက်ခံဘော်းဘီအပါးလေးပဲဝတ်ကွာ၊ သွားလဲလိုက်"
"အဲ့လိုကြီးလားကွာ"
ကျနော်ကပြောရင်းနဲ့မေမေ့မျက်နှာကိုတစ်ချက်အကဲခတ်သလိုကြည့်လိုက်တယ်။
"မြန်မြန်သာသွားလဲလာခဲ့၊ မြန်မြန်ရိုက်၊ မြန်မြန်ပြီးအောင်"
မေမေကတွန်းပြောပြောတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ သူချွတ်ထားရတာကြာနေပြီ။ကျနော်လဲ ကျနော့်အခန်းဘက်ထကူးသွားရပြီး အတွင်းခံထဲကမှစလင်းအဖြစ်ဆုံးအပါးဆုံးလေးရွေးပြီးဝတ်လာခဲ့ရတယ်။
"ဟာ! ဟုတ်ပဟေ့..ကြပ်ထုပ်နေတာပဲ အမြှောင်းလိုက်ကြီးဟ"
ဝေယံကျနော့်ကိုနောက်ပြီး နှိပ်ကွပ်နေပြန်ပြီ။
...................................................................................................................................
အခန်း ( ၅ )
အခုရိုက်ကွင်းအနေအထားကတော့ကျနော်ကကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လှန်အိပ်ပေးနေတာဖြစ်ပြီး မေမေကကျနော့်အပေါ်ရွှေ့လာပြီးတော့ကျနော့်ရဲ့ပေါင်ကြားခွဆုံပေါ်ခွထိုင်လိုက်တယ်။အဲ့ဒီအနေအထားမှာအတွင်းခံဘောင်းဘီတွေရဲ့အောက်မှာရှိနေကြပေမယ့်ကျနော့်ရဲ့ဒုတ်ကြီးနဲ့မေမေ့ရဲ့လိပ်ကျောခုံးခုံးလေးတို့ဟာပွတ်သပ်မိကြတယ်ပေါ့။အခုကျနော့်လီးကထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရပဲအစွမ်းကုန်တောင်တက်နေပြီ။
ဒါပေမယ့်ကျနော်ဘယ်ဘက်ကိုနဲနဲစောင်းထားတဲ့အပြင် ကျနော့်အတွင်းခံကကြပ်ကြပ်ဆွဲဖိထားလေတော့ထောင်တော့တက်မလာဘူးပေါ့။အတွင်းခံအောက်မှာမာမာကြီးအမြှောင်းလိုက်ကြီးတင်းပြီးပေါ်နေတယ်။မေမေ့မျက်နှာကရှက်ပြီးရဲတွတ်နေတာကိုသိသိသာသာကြီးမြင်နေရတယ်။ကျနော့်ကိုစေစေ့မျက်လုံးချင်းမဆိုင်မိအောင်နေနေတယ်။
"ဟုတ်ပြီ..ရိုက်တော့မယ်နော်..သရီး..တူး..ဝမ်း..အက်ရှင်..အဲ အဲနေကြဦး.."
"ဘာလဲကွ! မင်းဟာက"
"ထွက်လာမယ့်ပုံကစာအုပ်ထဲမှာရှင်းပြထားသလိုပုံပေါ်မှာမဟုတ်ဘူးကွ၊အမျိုးသမီးက လက်နှစ်ဘက်စလုံးကိုဗိုက်အောက်လျှိုပြီးပိုက်ထားရမှာအန်တီ"
ဝေယံကတကယ့်ကိုအသည်းအသန် ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ပုံစံမျိုးကြီးကိုတွေးပြီးရိုက်နေတော့တာလား။
"ဟ..လက်တွေအောက်ချထားတော့ နို့ကြီးတွေ၊အဲ အဲ ငါ့အမေရဲ့ရင်အုံကြီးတွေကလွှတ်ထားရမှာလား၊ ဘာနဲ့သွားပိတ်ရမှာလဲ"
"ဟို..ဟိုကွာ မင်းလက်တွေနဲ့လှမ်းကိုင်ပြီးဖုံးပေးထားလိုက်ပေါ့၊ ဒါမှမဟုတ်မပိတ်ချင်လဲမင်းသဘော"
အမယ်..ဒီကောင်က ပလန်ချတတ်သား..။
"ဟ..ဘယ်ဖြစ်မလဲကွ၊ မင်းမြင်သွားမှာပေါ့၊ ဒီလိုဆို သားလက်နဲ့ပိတ်ထားပေးမယ်နော် မေမေ"
"အဲ...အေး..ဟင်းး သားတို့ကလဲကွာ"
မေမေ့အမူအရာကြည့်ရတာရှက်နေလိုက်တာဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး။
"ဒီလိုပါမေမေလက်တွေကဗိုက်ကိုအသာမြှောက်ပြီးပိုက်ပေးထားတော့ အရှိန်နဲ့ဆောင့်မိလို့တုန်တာခါတာတွေဗိုက်ကိုမထိခိုက်ရအောင်ထိမ်းထားပြီးသားဖြစ်တာပေါ့"
"မင်းပြောနေပုံကလဲ၊ တကယ်ပဲဆောင့်လုပ်တော့မလိုလိုပါပဲလား။ အခုဓာတ်ပုံရိုက်ရုံသက်သက်ပဲဝေ့၊ ကောင်ရေ့"
ဝေယံကတော့စွတ်တင်ပြန်ပြီ။ မေမေ့မျက်နှာကြီးလဲနီပြီးရင်းနီရင်း။
"ဪ အဲ ဒီလိုပါ သားဆိုလိုချင်တာက၊ ပုံထွက်လာလို့ရှိရင်တကယ်နဲ့ပိုတူပြီးယုတ္တိရှိတာကိုပြောချင်တာပါ"
"အေးပါ..ဒီမှာ၊ သားကို မေမေ့သားလို့ပဲမြင်လို့မို့လွှတ်ပေးလိုက်တာနော်၊ရှောက်စဉ်းစားမနေနဲ့"
မေမေကပြောပြီးတာနဲ့နို့ကြီးတွေကိုဖုံးပြီးအုပ်ကာထားတဲ့လက်တွေကိုဖြုတ်ချလိုက်ပြီး၊ ဗိုက်ကြီးတွေကိုပိုက်လိုက်တယ်။လက်တွေဖြုတ်ချလိုက်တာနဲ့ ၃၈ လက္မဆိုက်လောက်ရှိတဲ့နို့အုံကြီးတွေက အဆီးအတားမရှိပြိုကျလာတယ်။
အညိုရောင်နုနုရှိတဲ့နို့သီးခေါင်းကြီးတွေက ကျနော်ဖန်ပြီးချခဲ့ဖူးတဲ့၊ စို့ခဲ့ဖူးတဲ့ဆော်တွေအားလုံးထက်ပိုကြီးတယ်။နို့သီးခေါင်းကြီးတွေကလဲစူထွတ်နေတယ်လေ၊ဒါကလဲကိုယ်ဝန်ရှိနေတဲ့ကာလမို့လို့ပြောင်းလဲနေတာနေမှာပါ။
နို့ကြီးတွေကခပ်တွဲတွဲအိကျနေပေမယ့်လည်း၊ တင်းတင်းရင်းရင်းအနေအထားမှာပဲရှိသေးတယ်။ဒါကျနော်အရွယ်ရောက်ပြီးတဲ့အချိန်ကထဲက ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် မေမေ့နို့ကြီးတွေကိုအဆီးအတားအကာအကွယ်မရှိ ချွတ်ထားတာကိုရှင်းရှင်းကြီးအနီးကပ်မြင်လိုက်ရခြင်းပါ။ကျနော်စက္ကန့်အတော်ကြာမေ့လျော့စွာငေးစိုက်ကြည့်နေမိတယ်။
"ဝင်း..သား..ဘာတွေဒါလောက်ကြည့်နေတာလဲ။ ငယ်ငယ်တုန်းကစို့ခဲ့ဖူးပြီးပြီမဟုတ်လား"
မေမေကရုတ်တရက်ပြောလာတော့..
"ဟုတ်ပါဘူးမေမေရ သားကမေမေ့ဗိုက်ကြီးကိုကြည့်နေတာပါ"
ကျနော်လဲရှက်ရှက်နဲ့လျှောက်ပြီးလွှဲပြောမိတယ်။
"သားကိုင်တော့မယ်နော်မေမေ" ဖတ်!
ကျနော်မေမေ့နို့ကြီးတွေကိုဆတ်ကနဲဖမ်းဆုပ်လိုက်တော့တယ်။အိုးးး ကျနော့်သွေးတွေဆူလောင်စွာဆောင့်တက်လာတယ်။ မေမေ့နို့ကြီးကတင်းပြီးအိနေတာပဲ။ကျနော်ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်ဖိဖိလေးကိုင်ပစ်လိုက်မိတယ်။သိတဲ့အတိုင်းပဲလေကျနော်ကဆော်တွေကိုဖိုက်လာခဲ့တာပြိုင်မယ်ဆိုရင်ရွှေတံဆိပ်တောင်ရလောက်တယ်။အဲ့ဒီတော့လက်တွေကအော်တိုညှစ်ပြီးကစားပေးနေမိပြီ။
"အာ့.."
မေမေဆတ်ကနဲတော့လန့်သွားပုံရတယ်။ ဒါပေမယိ့ဘာမှမပြောဘူး၊ ငြိမ်နေတယ်။ကျနော်နဲ့လဲမျက်င်္လုံးချင်းမဆိုင်မိအောင်လွှဲထားတယ်။
"ဒါပေါ့ကွ၊ ဒီလိုမှပေါ့ကျားလေးရ"
ဝေယံက အားရတဲ့အမူအရာနဲ့ ကျနော်တို့အချင်းချင်းသာခေါ်ကြသိကြတဲ့ နာမည်ပြောင်နဲ့ကျနော့်ကိုလှမ်းခေါ်ပြီးထောပနာပြုတယ်။ကျနော်တို့သူငယ်ချင်းတွေကြားမှာ ကျနော်ကစားနေကျကြောင်ပါးလို့ပဲခေါ်ခေါ်၊ ကျားလို့ပဲခေါ်ခေါ်၊လက်ယဉ်တော့ နာမည်တလုံးနဲ့ကျားလေးလို့လဲခေါ်ကြတယ်လေ။ကျနော်ဝေယံဘက်ကိုလှည့်ပြီး မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်မျက်ခုံးတဆတ်ဆတ်ချီပြီးလှုပ်ပြလိုက်တယ်။အခုကျနော်တော့ရှက်တဲ့စိတ်တွေပျောက်စပြုပြီးထန်တဲ့စိတ်တွေဝင်လာပြီ။
"ရိုက်မယ်..ဝမ်း..တူး..သရီး..ချပ်"
ဝေယံစပြီးရိုက်တော့တယ်။ ၃-၄ ပုံလောက်ဆက်တိုက်ဆွဲလိုက်တယ်။
"ပုံတွေလှတယ်၊ မျက်နှာတွေလဲမမြင်ရဘူး၊ အတော်ပဲ။ အခုနောက်ထပ်ပိုဇေရှင်တွေကိုဆက်ရိုက်ကြမယ်"
"ဒီတစ်ခါခွေးတွေလုပ်တဲ့ပုံစံမျိုးဆွဲမယ်၊ ဒီပုံစံက ငဝင်းအဆင်အပြေဆုံးနဲ့အကြိုက်ဆုံးပုံစံ"
ဝေယံကဆက်တိုက်ညွှန်ကြားနေလေရဲ့။မေမေဖြေးဖြေးချင်းအားယူထလိုက်တော့ ကျနော်လဲသူမရဲ့ဗိုက်ကြီးကိုအသာထိမ်းကိုင်ပေးရင်းကအခွင့်အရေးကိုအသုံးချပြီး ဗိုက်ကြီးသယ်ကားထဲကအတိုင်းမေမေ့ဗိုက်ကိုညင်ညင်သာသာ မထိတထိဆွဲပြီးပွတ်ပေးလိုက်တယ်။
မေမေကျနော့်ကိုတစ်ချက်မျက်လုံးချင်းဆိုင်ပြီးတော့အဓိပ္ပာယ်တစ်မျိုးရှိတဲ့အကြည့်မျိုးနဲ့ကြည့်လာတယ်။မေမေ့မျက်နှာကရှက်သွေးတွေနဲ့သိသိသာသာကြီးရဲလို့နေသလားပဲ။ကျနော်မေမေ့ကို လေးဘက်ကုန်းအနေအထားရအောင်ဖြေးဖြေးချင်းကူပေးရင်းမေမေ့လက်နှစ်ဘက်ကိုအိပ်ရာပေါ်မှာထောက်ခိုင်းထားလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုကျနော့်ဘက်လှည့်ပေးထားလိုက်တယ်။ကျနော်လဲကုန်းထားတဲ့မေမေ့ဖင်ကြီးပေါ်ခွေးတွေလိုခွတက်လိုက်တယ်။ ဒီပုံစံကကျနော့်အကြိုက်ဆုံးပဲလေ။
"ကဲ..ရိုက်တော့ဟေ့ ဝေယံ"
ဒီတစ်ခါတော့ကျနော်ကပဲစပြောလိုက်တယ်။အခုကျနော့်လတန်ကြီးက အတွင်းခံအောက်မှာဘယ်ဘက်ကိုစောင်းပြီး ဖိထုပ်ထားခံနေရတယ်။ဒါပေမယ့်အဲ့ဒီမာမာအတန်ကြီးက မေမေ့ရဲ့လိပ်ကျောကုန်းလေးနဲ့ ကျကျနနကြီးဖိပွတ်မိနေတယ်။
အဲ..အဲ..လိပ်ကျောခုံးခုံးကြီးဆိုမှပိုမှန်မယ်ထင်တယ်။ အခုလိုကုန်းထားတဲ့အချိန်မှာပင်တီပါးအောက်ကမေမေ့စောက်ဖုတ်အုံကြီးကပင်တီကိုတွန်းပြီးစူဖောင်းထွက်နေတာလေ။ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတာကတော့၊ စိုရွှဲနေတဲ့အရည်ကွက်ကြီးကို အဲ့ဒီမို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီးပြူးထွက်နေတဲ့ ပင်တီခွကြားမှာ ကျနော့်မျက်စိနဲ့တပ်အပ်ကြီးမြင်နေရလို့ပါပဲ။
ကျနော့်လထစ်ထိပ်မှာတော့ အရည်ကြည်တွေရွှဲပြီးထွက်ကျလာနေတာ၊ စောစောက မေမေ့ဗိုက်ကိုပွတ်ပေးမိနေကထဲကပါဘဲ။ပြဿနာတော့စပြီနဲ့တူတယ် ဘဒိုတို့ရေထိမ်းနိုင်ပါ့မလား။
"အွန်းးး..အူးးး"
မေမေ့လည်ချောင်းထဲက ညှစ်ထွက်လာတဲ့အသံတွေကြားနေရတယ်။ကြည့်ရတာမေမေလဲ ဖိုးသိုးဖပ်သပ်ကြီးခံစားနေရသလိုပဲ။ကြည့်လေ..ကျနော့်လီးတန်ကြီးကမာတောင့်ပြီး အဖုတ်အုံကြီးကို အချောင်းလိုက်ဖိပွတ်နေတာကို ခံနေရတာ။
ပြီးတော့ မိန်းမတွေရဲ့ကိုယ်ဝန်ရင့်လာချိန်ထကြွတတ်တဲ့စိတ်ဖြစ်ချိန်မှာ သွားဆွပေးမိတာဆိုတော...။ကျနော်နဲ့ဝေယံလဲတစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ပြိုင်တူလိုကြည့်လိုက်မိကြပြီးမျက်ခုံးတွေပင့်ပြမိကြတယ်။အကြည့်ကယောက်ကျားလေးအချင်းချင်းသိတယ်လေ။ ရှေ့ဆက်ဘာလုပ်ရတော့မယ်ဆိုတာ။
"ဟေ့ကောင် ငဝင်း..မင်းဖင်ကိုနဲနဲပိုပြီးရှေ့တိုးကပ်လိုက်ကွာ၊ ဒါမှပုံကပိုကြည့်ကောင်းမှာ"
ဝေယံက သူ့ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ပလန်ကိုစခင်းပြီလေ။
"အေး အေး..အားးးးး"
ကျနော့်ဆီးစပ်ကို မေမေ့ဖင်ကြီးဆီ အတင်းဖိကပ်ပစ်လိုက်တယ်။ဒါပေမယ့်လတန်က ဘယ်ဘက်စောင်းဖိခံထားရတော့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်ဆွဲမိနေတာက တည့်တည့်ကြီးလဲမဟုတ်၊ မထိတထိနဲ့ပေါ့။
....................................................................................................
အခန်း ( ၆ )
"ကဲ..ဒီပိုဇေရှင်ရိုက်တော့မယ်နော်။ ဟေး..နေဦးနေဦး၊ လင်မယားလိင်ဆက်ဆံတဲ့ပုံရိုက်ပြမယ်ဆိုနေမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီကြီးတွေနဲ့ဆိုတော့ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ၊ လုပ်ရိုက်ထားတာသိသာသွားမယ်။"
ဝေယံက တမင်လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ပွင့်တဲ့လမ်းပေါ်ကျနော်ချက်ချင်းလိုက်နင်းလိုက်တယ်။
အေး..မင်းပြောတာဟုတ်သားပဲကွာ"
ဒီတခါကျနော်မင်းသမီးကိုခွင့်မတောင်း၊ မမေးတော့ဘူး ကျနော်မရတော့ဘူး၊တခါထဲကျနော်ဝတ်ထားတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုစွပ်ကနဲဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ကျနော့်ရဲ့ သွေးတွေပြည့်နေတဲ့နီညိုရောင်ရင့်ရင့်ဒစ်ဖူးကြီးကထန်ကနဲကန်ထွက်လာတော့တယ်။ဆော်တွေချသားရလာပြီဆိုတော့အငုံမဟုတ်တော့ပဲ၊ ဒစ်ကြီးကပွင့်နေပြီ။ဝေယံကအားရပါးရလက်မထောင်ပြီးပြောတယ်။
"ဒီလိုမှပေါ့ကွ! ကျားလေးလာပြီဟေ့၊ အစကတော့ရှက်သလိုလိုနဲ့နော် မင်း"
"သား..ဝင်း..အူးးး အမလေး.."
မေမေကသမင်မလေးတစ်ကောင်လိုနောက်ကိုလည်ပြန်လှန်ပြီးကြည့်လာတော့ကျနော့်ဒစ်နဲ့လီးကြီးကိုလဲမြင်သွားရောရုတ်တရက် အလန့်တကြားအာမေဋိတ်ပြုလိုက်ပြီး ချက်ချင်းပြန်လှည့်သွားတယ်။ဒါပေမယ့်ဘာမှတော့ဆက်မပြောဘူး။
ပြောဖို့လဲမလိုလောက်တော့ဘူးထင်တယ်၊ အခုမေမေဝတ်ထားတဲ့ပင်တီကလုံးဝနီးပါးကိုစိုရွှဲစေးထန်းနေပြီ။ဘာသာပြန်ရမယ်ဆိုရင်တော့၊ "မာမားလိုချင်လှပြီကွယ်၊ မနိုင်တော့ဘူး" လို့ပြောနေသလိုပဲ။ကျနော်လဲလီးကိုအချောင်းလိုက်ထိမ်းကိုင်ပြီးမေမေ့ပင်တီအောက်ကစူထွက်နေတဲ့အဖုတ်ကြီးနှုတ်ခမ်းရဲ့ကွဲကြောင်းရှိမယ်နေရာကိုချိန်ဖိထိုးလိုက်တယ်။လက်တစ်ဖက်ကလဲမေမေ့ဗိုက်ကိုသာသာလေးဆွပွတ်ပေးနေတယ်။
"ညီလေးအထဲကလှုပ်နေသလားမသိဘူးနော် မေမေ"
ကျနော့်စိတ်ထင်မေမေ့ဗိုက်ကလှုပ်ရှားမှုတစ်ခုခုကိုတကယ်ခံစားရတယ်။ကြည့်ရတာညီလေး ကျနော့်ကိုအဖေလို့အောင်းမေ့လို့နဲ့တူတယ်၊ ဟိဟိ..။
"အင်းး..သားညီလေးလှုပ်တာပဲနေမှာပေါ့ အူးးးးဟင်းးး"
ပြောရင်းနဲ့မေမေကတိုးတိုးလေးညည်းနေတယ်။ညည်းသံလေးကကျနော့်ကိုပိုစိတ်ပါလာအောင်ဆွပေးနေတော့ကျနော်လဲအားနဲနဲပိုထည့်ပြီးမေမေ့အဖုတ်နေရာကိုလီးနဲ့ဖိပွတ်နေရင်း မေမေ့စိတ်ကိုစမ်းကြည့်တဲ့အနေနဲ့...
"လှုပ်နေရင်လဲ ခဏနားမလားမေမေ"
"ကိစ္စမရှိဘူး၊ မလိုပါဘူးသားရယ်၊ မြန်မြန်ရိုက်တော့လမြန်မြန်ပြီးတာပေါ့"
မေမေကပြောနေရင်းနဲ့ဖင်ကိုမသိမသာနဲ့နောက်ကိုတွန်းပြီးကော့တင်ပေးနေတယ်။ဝေယံ့ဘက်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဒီကောင့်လက်ကသူ့ပေါင်ခွကြားပြန်ညှစ်နေပြီ။သူ့ရှေ့ကမြင်ကွင်းရဲ့လွှမ်းမိုးမှုကိုခံနိုင်ရည်ရှိပုံမရဘူး။
"ဝမ်း..တူး..သရီး..ချပ် ချပ်"
"နောက်တစ်ပုံရပြန်ပြီခင်ဗျ"
ဝေယံကရိုက်လို့ပြီးသွားပေမယ့် ကျနော်ကဖိပွတ်ထိုးနေတာနဲ့ မေမေကဖင်ကိုနောက်ပို့တွန်းပေးနေတဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကရပ်မသွားသေးဘူး။ဝေယံကဆက်ပြောတယ်
"ကဲ..နောက်ပိုဇေရှင်တွေဆက်ရိုက်မယ်။ ဒီတစ်ခါပုံကတော့ ဘေးတစောင်းပုံ၊ တစ်ပေါင်ကျော်ပေါ့။ဒီတစ်ခါတော့ လင်က မယားရဲ့ခြေထောက်ကိုနောက်ကမြှောက်ပြီးတော့ လီးကိုထိုးသွင်းတဲ့ပုံ"
(ဟာ..ဒီကောင် စကားခပ်ကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ဆော်ပြီးတော့အတင်းတွန်းပို့နေပြီ)ဒီလိုစကားတွေကြားရတော့အရှိန်တက်နေတဲ့ကျနော်နဲ့မေမေနှစ်ယောက်စလုံးသွေးတွေပွက်၊ ကာမဆိပ်တွေတက်လာသလိုပဲ။
"ကဲ ကဲ ပိုဇေရှင်ချမယ်၊ အသင့်ပြင်၊ ဒါပေမယ့်တခုရှိတာက ဒီပုံစံမှာလုပ်နေကြတာကိုထင်ထင်ပြတ်ပြတ်မြင်အောင်ရိုက်ပြမှဖြစ်မှာဆိုတော့ အန်တီဖြူရေ၊ အန်တီ့ပင်တီပါချွတ်လိုက်မှကောင်းမယ်ထင်တယ်"
"ဟင်..ဝင်း..အဲ့ဒါတော့မေမေရှက်တယ်ကွာ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ.. သားနားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်မေမေနဲနဲလေးပဲထပ်ကူပေးရတော့မှာပါ၊ဒါမှသားတို့စာတမ်းလဲပြောစရာမလိုအောင်ပြည့်စုံသွားမှာ။ သားရဲ့လီး အဲလေ ဂျိုးကိုအဖျားလေးနဲနဲဖြဲသွင်းဟန်ပြရုံပါပဲ၊ကြည့်ရင်တကယ်ဆက်ဆံသလိုထင်ရုံပါ။ သဘောလောက်လေးပဲရိုက်မှာပါ၊ နော် မေမေ...နော်"
ကျနော်မေမေ့ကိုအပြတ်ချွဲလိုက်တယ်။
"ဟုတ်ပါတယ် အန်တီရယ်၊ လွယ်လွယ်လေးပါ၊ ကျနော်ခဏလေးပဲအမြန်ရိုက်မှာပါ"
ဝေယံကလဲဝင်ဖြည့်ပြောတယ်။
"အဖျားလေးပဲပုံစံပြလေးသွင်းရမှာနော် ပြီးတော့မြန်မြန်လေးလဲရိုက်"
မေမေကအတင်းကန့်သတ်ချက်တွေထုတ်နေတယ်။ကျနော်မေမေ့ရဲ့ပင်တီကိုနောက်ဖက်ကနေဆွဲချွတ်ပေးလိုက်တယ်။မေမေကနဂိုအတိုင်း လေးဖက်ထောက်ကြီးရှိနေသေးတယ်။ပင်တီသေးသေးက မေမေ့တင်ပါးတစ်တစ်ဖွေးဖွေးကြီးတွေနဲ့ကပ်ပြီးငြိနေသေးလ်ို့နဲနဲအားစိုက်ပြီးချွတ်လိုက်ရသေးတယ်။
ပင်တီလေးလိပ်ပြီးကျွတ်ထွက်သွားတဲ့အချိန်မှာတော့ မေမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကနောက်ဘက်ကိုအပြူးသားပေါ်လာပြီးတော့ ခပ်ဟဟနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားကအနီရောင်ရင့်ရင့်အက်ကြောင်းကြီးကိုထင်းထင်းကြီးတွေ့လိုက်ရတော့တယ်။
ဒါကြီးကတော့ အဖေ့လက်ချက်အမြဲလိုလိုမိထားတဲ့ဟာကြီးပဲဖြစ်မယ်။ကျနော်ထင်တာကအဖေ့ပြောင်းကလဲနည်းမှာမဟုတ်ဘူး၊ ကျနော်နဲ့မတိမ်းမယိမ်းရှိမှာ။ဒါပေမယ့်အကြောမာတာကတော့ကျနော်ကပိုသာမယ်ထင်တယ်။ (ဟိဟိ..ကိုယ့်ဖာကိုယ်ယုံကြည်မှုအပြည့်)အခု မေမေ့အဖုတ်ကြီးကစောက်ရေတွေနဲ့ရွှဲအိနေပြီ။ဝေယံကသုတ်သုတ်လေးအနားကပ်လာပြီးလာကြည့်တယ်။
ကျနော်လဲအမြန်ပဲမေမေ့အဖုတ်အုံကြီးကိုလက်ဝါးနဲ့ကောက်ပိတ်ထားလိုက်ရတယ်။ဒါပေမယ့်အဲ့လိုပိတ်ခါမှပဲ လက်ခလယ်ကပြူထွက်နေတဲ့စောက်စိကိုသွားဖိထောက်မိရက်သားဖြစ်နေပါရော။တကယ်ပါတမင်လုပ်တာမဟုတ်ပါဘူး သူ့ဖာသူအနေတော်ဖြစ်သွားတာ။ဒီမှာတင်မေမေ့အရည်တွေပိုစီးထွက်လာသလိုပဲ။
"ဟေးးး အနားကိုလာမကြည့်ပါနဲ့ကွ၊ ငတိရ၊ ငါ့ဟာ အဲလေ ငါ့အဖေဟာတော့တွန့်တိုသကွ"
"ကလိုင်းပေး၊ ကလိုင်းပေး"
ဝေယံကောင်ကအသံတိတ်စကားပြောနည်းနဲ့ကျနော့်ကိုအချက်ပြပြီးပြောတယ်။ပြီးတော့လက်ခလယ်ကိုလဲကွေးကွေးလေးတဆတ်ဆတ်လှုပ်ပြပြီး စောက်စိကိုကစားခိုင်းနေတာ။
"ငါသိပါတယ်ကွ"
ဒါကလဲအသံတိတ်စကားပြောနည်းနဲ့ပဲအမူအရာနဲ့ဒီကောင့်ကိုပြန်ဖြေတာ။
"သား..ဝင်းး မေမေကဘယ်ပုံစံနဲ့လုပ်ပေးရမှာလဲ"
မေမေက အသံတုန်တုန်လေးနဲ့မေးတယ်။
"ဘေးတစောင်းလေးအိပ်ပေးမေမေ၊ သားကမေမေ့နောက်ကနေပြီးလုပ်ရမှာ"
"ဟင်း..ဘာ လုပ်ရမှာလဲ၊ ပြောတဲ့စကားက"
မေမေကျနော့်ပေါင်ကိုတချက်ဆွဲလိမ်ရင်းပြောတယ်။ဒါပေမယ့်မေမေလွယ်လွယ်ပဲတစောင်းအိပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲမေမေ့နောက်ကကပ်ရက်တစောင်းပဲဝင်လှဲလိုက်ပြီးမေမေ့ခြေထောက်ကိုဆွဲမပြီးပေါင်ကြီးတစ်ချောင်းကိုမြှောက်လိုက်တယ်။ လက်မောင်းကိုပေါင်အောက်ကလျှိုပြီးသိုင်းမထားတာ။
အခုပင်တီမရှိတော့ပဲလုံးဝကျွတ်နေပြီဖြစ်တဲ့မေမေ့ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီးတွေကို ကျနော့်လီးကကြားမှာဘာအဝတ်အခံမှမရှိတော့ပဲအစိမ်းအတိုင်းဖိထောက်ပွတ်မိနေပြီ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီလင်။မေမေလဲတွန့်ကနဲဖြစ်သွားတယ်၊ သူ့တင်ပါးကြီးကိုလာထောက်တဲ့လချောင်းနွေးနွေးကြီးရဲ့အထိအတွေ့ကို သူလဲခံစားရမှာပဲ။
"မေမေ..အခုသားလက်တွေမေမေ့ပစ္စည်းထဲထိုးသွင်းပေးမယ်နော်။မေမေ့အရည်တွေနဲနဲပိုရွှဲထွက်လာမှရိုက်လိုက်ရင်တကယ်သဘာဝကျမှာ"
ကျနော်လဲမေမေ့ကိုအားမနာတော့ဘူး၊ အပြောအဆိုတွေ ကိုပေါ်တင်ပဲရဲရဲထွက်ရဲလာတယ်။ပြောသာပြောတယ် မေမေ့အဖြေကိုမစောင့်တော့ဘူး။ပြောပီးတာနဲ့အဖုတ်ထဲကိုလက်ည်ှိုး၊ လက်ခလယ်၊ လက်သူကြွယ် သုံးချောင်းပူးပြီဖြဲသွင်းလိုက်တယ်။တခြားဆော် အပျိုလေးတွေဆိုရင်တော့ တစ်ချောင်းခြင်းအရင်စမ်းသွင်းရမှာ၊ဒါပေမယ့်အခုလက်ရှိဖြစ်နေတဲ့အခြေအနေနဲ့၊ မေမေ့ပစ္စည်းဆိုဒ်ကြီးကိုကြည့်ပြီး တခါထဲသုံးသပ်မိပြီးပြီ။
သုံးချောင်းပူးလောက်ထည့်မှထိမှာသေချာတယ်။မေမေဆတ်ကနဲတွန့်တက်သွားတယ်။
"အားးး အိုးး သား...ဝင်း..မေမေ..အမယ်လေးးးအင့်ဟင်းးး"
မေမေ့ဆီကညည်းသံထွက်လာပြီးတော့၊ တပြိုင်တည်းမှာပဲ လက်ကိုနောက်ဘက်ကိုထုတ်စမ်းလာပြီးကျနော့်တင်ပါးတွေကိုလာဆုပ်ပြီးပွတ်ပေးလာတယ်။ မေမေ့လက်လေးတွေကတုန်နေတယ်။ကျနော်လဲဆက်ပြီးမေမေ့အဖုတ်ထဲလက်သုံးချောင်းပူးနဲ့သွင်းထုတ်လိုးပေးနေရင်း စောက်စိလေးကိုပါချေပေးနေလိုက်တယ်။
"ဘယ်လိုနေလဲမေမေ၊ အရည်တွေထွက်လာလိုက်တာရွှဲအိနေပြီ၊သားရဲ.ဂျိုးခေါင်းလေးသွင်းကြည့်လိုက်တော့မယ်နော်.."
"လုပ်တော့လေ...အဲ ထည့်ကြည့်လေသား"
မေမေထန်လာလို့လားမသ်ိဘူး ပါးစပ်ကလွတ်ထွက်လာတယ်။ကျနော်လီးကိုကိုင်ပြီး ဒစ်ကို စောက်ဖုတ်ဝမှာညင်ညင်သာသာပဲ အသာတေ့လိုက်တယ်၊မေမေ့စိတ်တွေကိုအဆုံးစွန်ထိရောက်အောင်ခေါ်နှိုးပေးတဲ့အနေနဲ့ဒစ်နဲ့စောက်စိကိုခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ၄-၅ ချက်လောက်ပွတ်ဆွပေးလိုက်တယ်။
"အားးးး အီးးးး အင်းးဟင်းးးး"
မေမေ့ညည်းသံတွေကပိုပြီးကျယ်လာတဲ့အချိန်မှာ၊ ကျနော့်မှာလဲလထိပ်တွေစူးကျင်လာပြီး ထွက်တောင်ထွက်ချင်လာပြီ။
စွပ်...ဗြိ..
ဗြိကနဲအသံနဲ့အတူ ကျနော့်လထစ်ကမေမေ့စောက်ဖုတိထဲထိုးခွဲဝင်သွားပြီ။ အပြင်မှာလတန်ကြီးပဲကျန်တော့တယ်။
"ရိုက်မယ်၊ လီး..အသင့်၊ စောက်ဖုတ်..အသင့်၊ ဝမ်း..တူး..သရီး..ချပ်၊ ...ချပ်.."
ဝေယံ တကယ်စိတ်ပါလက်ပါ၊ အားရပါးရရိုက်နေတော့တာ။လက်တစ်ဘက်ကလဲပေါင်ကြားမှာ သူ့ဂွေး သူပြန်ပွတ်ရင်းနဲ့။ကျနော်က ဒစ်ကြီးစောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေတုန်းမှာမေမေ့ဗိုက်ကိုညင်ညင်သာသာလေးပွတ်ပေးနေပြီးမေမေ့စိတ်အာရုံပိုကြွအောင်ဆွပေးနေတယ်။အပြင်ကသွေးသားအာရုံတွေကြောင့်လားမသိ၊ ဗိုက်ထဲကညီလေးကလဲအတော်လှုပ်နေတယ်။ဟဲဟဲ ညီလေးအထင်မှာတော့ သူ့ပိုင်နက်ထဲပြူဝင်လာတဲ့လထစ်ကြီးကို လက်ညှိုးထိုးပြီး.....
"ဟ! ဘယ်သူ့ဟာကြီးနယ်ကျော်လာတာလဲ။ ခေါင်းကြီးကလဲ အဖေ့ဟာထက်ကြီးပါလား"
လို့များပြောနေသလားမသိဘူး။ လှုပ်ပြီးရင်းလှုပ်ရင်း။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment