မှော်ရုံတော အပိုင်း ( ၄ )
ရေးသူ - မောင်ကျော်
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
အခန်း ( ၁၆ )
" အော..မေမေက အဲလိုလား..ဟင်းဟင်း..အိမ်ရှေ့မှာဆိုင်ကယ်မြင်လိုက်ကတည်းက ထင်တော့ထင်သားပဲ..ဟင်းဟင်း..တော်တော်လေးစွဲသွားပြီထင်ပါရဲ့.လီးတွေဘာတွေတောင်မှစုပ်ပေးလို့..ဖေဖေလာမှ..ဟာဟာ့ "
လိုးပြီးသွားလို့ လီးနဲ့ဂွေးဥကြီးမှာစိုရွှဲနေတာ့စောက်ရည်တွေ.လီးရည်တွေကိုကုန်းဝပ်လျက်နဲ့ပဲ လှည့်ပြီးစုပ်ပေး ယက်ပေးနေတုန်းအခန်းဝ,ကအသံကြားလိုက်တော့ ပျာလောင်ခပ်သွားရတယ်။တောကျော်လည်း လိုးလိုက်ရတဲ့အရသာတွေငုတ်သွားပြီးအလန့်တကြားနဲ့လှည့်ကြည့်မိတော့ တံခါးဝ,မှာဆွဲခြင်းလေးနဲ့ရပ်နေတာကသူ့သမီးအကြီးမ..မုဆိုးမအသစ်စက်စက်။
" ဟောတော်..လီးကလဲအကြီးကြီး.ဒါကြောင့်မေမေတအားကြိုက်နေရတာကိုး..ဟင်းဟင်း..ဖေဖေနဲ့တော့ကွာပါ့..ဆင်နဲ့ဆိတ်ပဲ "
မဌေးက အဲဒီတော့မှကိုတောကျော်ရင်ပတ်ကိုလက်ဖဝါးလေးတင်ပြီးတိုးတိုးလေး
" သွားတော့နော် ကိုလေး..အေးဆေးပါ..နောက်တစ်ခါ ထပ်တွေ့မယ်နော်..အားမွေးထား.သားအမိနှစ်ယောက်လုံးကိုလိုးရမှာ.."
သူ့သမီးက အခန်းထဲပြေးဝင်လာပြီးပုဆိုးကိုယောက်ယူထားလိုက်တာ တုံးလုံးကြီးပဲရပ်နေရတယ်။သူ့မျက်စေ့ကလည်း လီးကြီးဆီကခွာလို့မရတော့ဘူးထင်ပါရဲ့..တံခါးဝ,ဆီပြန်သွားပြီးသူ့ကိုယ်နဲ့ပိတ်ရပ်ထားတာဘယ်လိုမှပြန်ထွက်လို့မရတော့ဘူး..
" အံမယ်..ဒီလိုလွယ်လွယ်နဲ့ရမလား..သူများမယားကိုတက်လိုးနေပြီးတော့..ဖေဖေလာတဲ့အထိစောင့်..ဒီတိုင်းတုံးလုံးစောင့်.ဟွန်း လီးကြီးကတောင်လာနေပြန်ပြီ..လိုးလို့မဝ,သေးရင်လဲ လိုးရင်းစောင့် "
မဌေးကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပုံစံပါပဲ..သူ့သမီးဆီကပ်သွားပြီး တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ပြောနေကြတာ..ဘာမှတော့မသဲကွဲဘူး။ခဏလေးနေတော့ ပုဆိုးယူပြီးပြန်လာပေးရင်း
" သွားတော့ ကိုလေး..ဟင်းဟင်း..အိမ်ကိုပဲပြန်မှာမလား..ဒီအချိန်ဆိုရင် ဆိုင်တော့သိမ်းပြီးလောက်ပါပြီ.."
ပုဆိုးကောက်ဝတ်ပြီးသူ့နံဘေးကဖြတ်ထွက်မယ်ဟန်ပြင်တော့
" မောင်လေးယောက္ခမမို့ သက်သာသွားတာသိလား..တင်လေးခိုင်ကိုပေါ့သေးသေးမတွက်နဲ့..အချုပ်ထဲဝင်သွားမယ်..ဟွန်း "
ကိုယ်ကဒါမျိုးကို မအေးတင်နဲ့လိုးနေကြတုန်းက တစ်ခါကြုံ ခဲ့ဖူးပြီးသားမို့လန့်သွားတာတော့အမှန်ပဲ။သူ့မျက်နှာကိုမရဲတစ်ရဲကြည့်တော့
" အွန်း.အသက်ကကြီးသေးဘူးပဲ.မှတ်ထားနော်..တင်လေးခိုင်တဲ့..ဒါပေမယ့် ဒီဖင်ဆုံကြီးကတအားကြီးလို့ဆိုပြီး တပည့်တွေကကွယ်ရာမှာပြစ်မှားရင်းနဲ့ တင်ကြီးခိုင် လို့ခေါ်ကြတယ်.တစ်ချို့က မတင်ကြီးတဲ့..ဟင်းဟင်း..ကောင်းလား..မေမေ့ကိုလိုးလို့ "
သူ့ဖင်ကော့ကြီးပုတ် ပုတ်ပြရင်းပြောတာကိုစေ့စေ့မကြည့်ရဲဘူး။တောကျော်ကသူများမိန်းမကိုလိုးနေတုန်းအမိခံထားရတော့ပုံမှန်စိတ်ထက်ကြောက်နေ ရှက်နေတဲ့စိတ်ကပိုနေပြီ။ဟိုအရင်တုန်းကလိုစိတ်တွေကဂယောင်ဂတမ်း ကြောင်ကန်းကန်း..ဘာတွေမေးမေးဝန်ခံလိုက်ဖို့ပဲအာရုံရှိနေတော့..
" ကောင်းတယ်ဆရာမ.တအားလိုးလို့ကောင်းတာပဲ..ဟို..ဆရာမအမေကဖင်ကြီးသလောက်စောက်ခေါင်းကစေးပိုင်ကျပ်ထုပ်နေတာဗျ..ကျွန်တော့်လီးနဲ့တော့အတော်ပဲ..ဆရာမဖင်ကလည်းအကြီးကြီးပဲဆိုတော့ စောက်ဖုတ်လည်း အဲလိုပဲလားမသိဘူး.. "
" ဟောတော့်..ကြည့်မလား..ခ်ခ်..မေမေရေ. "
တင်လေးခိုင်ကတစ်ခစ်ခစ်ရယ်ရင်းထမီကိုဆွဲလှန်ပြတော့မလို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ပင့်တင်နေရင်းသူ့အမေကိုလှမ်းရယ်ပြနေတော့မဌေးကလည်းရယ်ရင်းနဲ့ကျောပြင်ကိုဖွဖွတွန်းလွှတ်တယ်။အဲဒီတော့မှ ကိုတောကျော်လည်းတင်လေးခိုင်ရဲ့ရှေ့ကအသာလျှို ပြီးထွက်လာတော့..လီးတည့်တည့်ကိုဖင်ကြီးရမ်းပြီးပစ်ပေါက်ခံလိုက်ရပြန်တယ်။
" လီးက တော်တော်အကြောမာတယ်နော်မေမေ..သမီးဖင်ကြားထဲမှ လဒစ်ကြီးက တည့်တည့်ဝင်တာ..မာတောက်နေတာပဲ..မေမေက ပျော့ကျသွားအောင်မှ ပေးမလိုးလိုက်ပဲ "
အပြင်ကိုရောက်မှသက်ပြင်းချ ရင်း ကတုန်ကယင်နဲ့ဆိုင်ကယ်စီးပြီးပြန်လာတော့ညနေငါးနာရီလောက်ရှိပြီ။တခြားကောင်မလေးတွေပြန်သွားကြပေမယ့်ဆိုင်ကယ်ပိုင်ရှင်ကောင်မလေးကမပြန်သေးဘူး။လူကထူပူနေတဲ့အပြင်လီးကလည်းတောင်နေတာမို့ ရေအေးအေးလေးတစ်ခွက်လောက်သောက်မယ်ရယ်လို့ ဆိုင်တံခါးပြန်ဖွင့်ပြီးဝင်လာတော့ ကောင်မလေးအနောက်ကလိုက်လာတာကိုမသိဘူး..
" လေးလေး "
အမှတ်တမဲ့ နောက်ကိုလှည့်လိုက်တော့ ရင်ချင်းအပ်လုနီးပါးကြီး..မျက်နှာလေးနီရဲရဲနဲ့မော့ကြည့်နေတယ်..
" ဟိုလေ..လေးလေးကိုစောင့်နေတာ..ဟို."
ပြောရခက်နေတယ်ထင်တော့..
" အင်.အေးမာ..ဆိုင်ကယ်.စိတ်ပူလို့လား."
ကောင်မလေးကခေါင်းငုံလိုက်တော့မျက်စေ့ရှေ့မှာလီးကြီးတောင်နေတာကိုမြင်တာပေါ့..ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ခေါင်းပြန်မော့လာပြီး.
" ဟုတ်ဘူး အမေ့ကိုဆေးခန်းထပ်ပြချင်လို့လေးလေးရဲ့..အဲဒါ.."
အဲလောက်ဆိုသဘောပေါက်ပြီ။ကိုယ်ကလီးကြီးတောင်နေတာမို့အိမ်ကိုမြန်မြန်ပြန်ပြီးတော့မသီတာလေးကိုလိုးဖို့ပဲစိတ်လောနေတာလေ.. အချိန်သိပ်မပေးချင်ဘူး..
" အင်း..ဟုတ်ပီ..ငွေလိုတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား.ဘယ်လောက်ယူမလဲ..ပြော "
ကောင်မလေး အားတက်သွားတယ်..
" ငါးသောင်းလောက်..ဆေးရုံတက်တုန်းကယူတဲ့ တစ်သိန်းနဲ့ဆိုရင် ."
စကားမဆုံးခင်ပဲ..
" ရပီ ရပီ..ငါပေးလိုက်မယ်..ရော့.အရင်ကယူတာတွေရော အခုယူတာကိုရော..ဘယ်သူ့ကိုမှတော့ မပြောနဲ့.."
ကောင်မလေးက ခေါင်းပြန်ငုံ့သွားပြီး
" ပြောတော့ဘာဖြစ်လဲ..ကိုယ့်အလုပ်ရှင်က သဘောကောင်းတဲ့အကြောင်းပြောတာပဲ.."
" ကျွတ်..တစ်မျိုးထင်ကုန်မှာပေါ့ဟ.."
ကောင်မလေးက ပြီတီတီလက်ကွင်းထိုးပြရင်း
" ဘယ်လိုမျိုးလဲ.လေးလေးနဲ့သမီးတိတ်တိတ်လေး လိုးနေကြတယ်လို့ ထင်မှာလား "
" အဲ.."
" ဟင် အင့်.သွားတော့မယ်..လီးရီးကအကြီးကြီး..ရှယ်ပဲ "
..............................................................................................................................................
အခန်း ( ၁၇ )
လေးငါးရက်လောက်ကတော့ မဌေးတို့ဖက်က သာသာယာယာပဲ။ဆိုင်ကိုလာကူသလို လာလည်သလိုနဲ့နေ့တိုင်းရောက်လာကြတတ်ပြီး အဖိုးကြီးကတစ်ညီလေးထဲညီလေးဖြစ်နေတဲ့အပြင် မဌေးရောတင်လေးခိုင်ပါရယ်ရယ်မောမောပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ပဲမို့ တစ်ခုခုဖြစ်လာမယ်ဆိုရင်လဲကောင်းတဲ့ဖက်ကပဲဖြစ်လာတော့မယ်လို့ခန့်မှန်းလိုက်မိတော့စိတ်ပေါ့သွားတယ်။ပိုပြီးသိသာလာရတာကလည်း ဆိုင်မှာလူကျ နေပါပြီဆိုမှတင်လေးခိုင် သူ့အနားကပ်ပြီးထမီပြင်ပြင်ဝတ်ပြတာ လေးငါးခါလောက်ရှိပြီလေ။
သူထမီပြင်ဝတ်တာကလည်းရိုးရိုးဝတ်တာမဟုတ်လောက်ဘူး..အေးမာလိုပဲ သူတို့ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်တွေ စွပ်ကျယ်ခပ်ဟိုက်ဟိုက်တွေကို ဘရာစီယာပေါ်သွားတဲ့အထိဗိုက်သားဝင်းဝင်းပါမြင်ရလောက်အောင်ပင့်လှန်တင်ပစ်ပြီးတမင်ဝတ်ပြတာဆိုတော့သူ့ဘရာစီယာရဲ့အောက်ခြေကမဆံ့မပြဲတွန်းရုန်းထွက်နေကြတဲ့နို့အခြေသားအိအိကြီးတွေကိုပါမြင်ရတယ်။တစ်ခါတော့ ကျောင်းပိတ်ရက်မို့သူပါလိုက်လာတာနဲ့ လူရှုပ်နေတဲ့ကြားထဲမှာထိမိတိုးမိ တိုက်မိနေရင်းအခြေအနေပေးလို့ တင်းမာတောက်ခဲနေအောင်တောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးနဲ့သူ့ဖင်ကြီးကိုကပ်ဖိထားပြီး
" ဆရာမနော်..ဆရာမ..ဟင်း.."
လို့လုပ်လိုက်တော့ သူကလည်းဖင်ဖုဖုကားကားကြီးတစ်ချက်ဆတ်ပေါက်ကော့တင်လိုက်ပြီးနောက်ကိုလှည့်မကြည့်ပဲ ကြားသာရုံခပ်တိုးတိုးလေး
" လူကြားထဲကြီးနော်..ဘာဖြစ်ချင်လဲ ပြော "
" ဒီလိုလေ.. ဒီလို..ဒီလို "
လီးနဲ့ဖင်ကိုကပ်ဖိထားပြီးဖြည်းဖြည်း မျှဉ်းမျှဉ်းကော့ညှောင့်ပေးတာကိုသူကလည်းစားပွဲစွန်းမှာလက်ကန်ထောက်လို့မသိမသာပြန်ကစားပေးတာကိုကြုံ ခဲ့ဖူးတယ်။မိန်းမသားမို့ သူ့အဖို့ကရိုးရိုးနေလောက်ပေမယ့်တောကျော်အဖို့တော့ကြုံရခဲတာမို့ ခွာတောင်မခွာချင်တော့ဘူး။မဌေးကမသိမသာရောသိသိသာသာရောအကဲခတ်နေတယ်ဆိုတာကိုသိနေတဲ့အပြင်အေးမာကလည်းသွားရင်းလာရင်းနဲ့တွန်းလိုက်တိုက်လိုက်လုပ်ပြီးသူသိနေပါတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း အသံမဲ့စကားတွေပြောနေလို့သာ လီးနဲ့ဖင်ကပ်နေတာကိုခွာပေးလိုက်ရတယ်..အခြေအနေသာယာသွားပြီပဲလို့တွက်လိုက်မိပြီ။
သူတို့သားအမိထက်ကို ဆယ့်ခုနစ်နှစ်သမီး အေးမာကပိုဆိုးနေတာတော့အမှန်ပဲ။မိုးလင်းကမိုးချုပ် တစ်နေကုန်တစ်နေခန်း နေ့စဉ်ရက်ဆက်ထိတွေ့နေရပြီးအသက်ချင်းကလဲ သိသိသာသာကွာတော့ ရောဖို့သိပ်မခက်ဘူးလေ။အလုပ်ရှင်နဲ့အလုပ်သမားဆိုတော့ကိုယ်ကဟန့်ယူ တားယူရတဲ့အထိရောတာ။ငွေရေးကြေးရေးနဲ့ ဆက်စပ်တာလည်းပါတော့ပါတာပေါ့..ဒါပေမယ့်သူကငွေထက်သာယာမှုကိုပိုပြီး အဓိကထားရှာဖွေချင်တဲ့မိန်းကလေးဆိုတာသတင်းကြားထားပြီးသားပါ။
သာယာမှုရယ်လို့ယဉ်ကျေးအောင်သုံးလိုက်ပေမယ့် သူတကယ်မက်မောတာကတိတ်တိတ်ပုန်းအလိုးခံရတဲ့အရသာပေါ့။ဆိုင်မှာသူနဲ့အတူတူအလုပ်လုပ်နေကြတဲ့တခြားကောင်မလေးတွေ..တခြားဆိုင်ကကောင်မလေးတွေ.အားလုံးကလည်းတစ်ပုံစံတည်းပါပဲ။အေးမာအကြောင်းကိုလည်းသူတို့တွေကပြောပြထားလို့သိရတာတွေပါတာပေါ့။ခေတ်အဆိုစကားအတိုင်းပြောရရင် ကြိုက်ကုန်းသီးသန့်လေးတွေပါပဲ။
အပင်မသန်ခင်တော့ရေနည်းနည်းလောင်းရတာပေါ့လေ.တစ်ချီ နှစ်ချီဆွဲပြီးရင်တော့လိုးပေရော့တစ်သက်လုံးပဲ။အလိုးကောင်းလို့ကြိုက်ပီဆိုရင်လင်ရသွားတာတောင်မှမယောင်မလည်နဲ့လာအလိုးခံတဲ့ကောင်မလေးတွေ။မိန်းမကနာတာရှည်ဖြစ်နေလို့ တောကျော်ငတ်နေမှန်းသိတော့ အခွင့်အရေးပေါ်ရင်ဝင်လုံးဖို့ချောင်းနေကြတဲ့သူတွေချည့်မို့ ဆိုင်ကယ်ယူစီးတဲ့ကိစ္စဖြစ်သွားတော့အေးမ နှာတစ်ဖျားသာသွားတာ..
" အမေကဒေါ်ရီးအေးတင်အတွက်ချက်ဆေးကြိုထားတာလေးပေးချင်လို့တဲ့ဗျာ..မနက်တုန်းကသမီးယူလာဖို့မေ့သွားတယ် "
ဆိုင်မှာလူရှင်းတဲ့အချိန် ဝါးကုလားထိုင်ပေါ်မှေးနေတုန်းကောင်မလေးကအလုပ်လုပ်ရင်းကတိုးတိုးလာပြောတယ်။မိန်းမအတွက်ချက်ဆေးဆိုတော့လဲစိတ်ဝင်စားတယ်။ဘေးဘီကိုစောင်းငဲ့ကြည့်ပြီးတခြားကောင်မလေးတွေကအလုပ်ကိုယ်စီလုပ်နေကြတာမြင်တော့ကိုယ်ကလည်း သူ့လိုပဲခပ်တိုးတိုးနဲ့
" ငါသွားယူလိုက်မယ်ဟာ..အိမ်ဘယ်နားမှာလဲပြော "
" သွားတတ်မှာမဟုတ်ပါဘူး..သမီးဈေးလေးထိပ်ကစောင့်မယ်..လေးလေး သူတို့မသိအောင်ဆိုင်ကယ်စီးပြီးလာခဲ့.."
" ရပါတယ်ဟာ..ဆိုင်ကယ်သာငါယူသွားမယ်..ပြော ဘယ်လိုသွားရမလဲ.."
ပါးစပ်ကပွစိပွစိလုပ်ပြီးသူတို့အိမ်ရှိတဲ့နေရာကိုမပြောချင်သလိုပြောချင်သလိုလုပ်ပြီးပြောပြတော့ သူ့ဆိုင်ကယ်သော့ကို စားပွဲအံဆွဲထဲမှာအမြဲလာထည့်ထားပေးတာကိုသွားယူပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။သူတို့နေတဲ့နေရာကဆိုင်နဲ့ဆိုအတော်လှမ်းတယ်..မြို့လည်ရပ်ကွက်သုံးလေးခုကိုဖြတ်ရပြီးမီးရထားဘူတာရုံကိုကျော်တာ့မှ လမ်းကြိုလမ်းကြားလေးတွေထဲဝင်ရမှာ။ဆင်းရဲသားတော်တော်များများပျံကျလာနေကြရာကကျူးကျော်ရပ်ကွက်ဖြစ်သွားတာပေါ့။ဆိုင်ကယ်စီးလာရင်းတင်လေးခိုင်ရဲ့ကျောင်းကဒီရပ်ကွက်ကိုသွားတဲ့လမ်းမှာရှိမှန်းသတိရမိလိုက်တယ်။
ကျောင်းဆင်းလို့ကျောင်းသူကျောင်းသားလေးတွေက လမ်းပေါ်မှာဆိုင်ကယ်တွေ စက်ဘီးတွေ ကားတွေနဲ့အရပ်ရှစ်မျက်နှာပလူပျံနေတာကိုတွေ့တယ်။ခြေလျင်သွားနေကြတဲ့သူတွေကလည်းအများကြီးဆိုတော့ ပြဿ ..နာကိုကြိုရှောင်ထားတာကပဲကောင်းမယ် လို့တွေးပြီးလူရှင်းမယ့်လမ်းကိုရွေးနင်းရတာပေါ့။ခရီးကပိုဝေးသွားပေမယ့်ဘေးအန္တရာယ်ကင်းကင်းမို့ခပ်မြန်မြန်လေးနင်းနိုင်ဖို့ဘေးဘီကိုမျက်စေ့ကစားလိုက်တော့ အပင်အုပ်အုပ်တန်းလေးရှိတဲ့လမ်းနံဘေးမှာဆိုင်ကယ်ကိုဘေးစောင်းမှီပြီး သူ့ဖက်ကျောပေးရပ်နေတဲ့ဆရာမ တင်လေးခိုင်။
................................................................................................................................
အခန်း ( ၁၈ )
" ဆရာမကို ကျွန်တော်လိုးချင်လို့.."
" ဟယ်.."
ကျောင်းဆင်းချိန်အသွားအလာရှင်းမယ့်လမ်းကိုရွေးပြီးပြန်ပါမှပဲ ဆိုင်ကယ်ကစီးနေရင်းထိုးရပ်သွားတာတင်လေးခိုင်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ပဲဆိုင်ကယ်လေးမှီပြီးရပ်နေမိတယ်။ကူညီမယ့်သူပေါ်လာလေမလားလို့လမ်းကြောတစ်လျောက်ကိုကြည့်ပြီးမျေှာ်နေတုန်း အနောက်ကကပ်ပြီးလေသံနဲ့တိုးတိုးလေးပြောသံကြားတော့ ဆတ်ကနဲလှည့်ကြည့်မိတာ ပါးတစ်ဖက်အနမ်းခံလိုက်ရတယ်။
ဆိုင်ကယ်ကိုဖင်တေ့လျက်ထိုင်ခုံပေါ်မှာလက်တစ်ဖက်ထောက်လို့ရပ်နေတဲ့ပုံကစကတ်ထမီကိုအသားနဲ့ကပ်နေအောင်ကွက်တိတိုင်းချုပ်ထားတာမို့ ပြည့်ဖြိုးတဲ့သူ့ဖင်ဆုံကြီးရယ်.. ဖောင်းမို့ချင်ချင်လေးအယောင်ပြနေတဲ့ဝမ်းပျဉ်ရယ်..ဖုဖုဖူးဖူးခုံးဖောင်းရာကပြေလျောလျောဆင်းသွားတဲ့ဆီးခုံပြင်ကျယ်ရယ် တို့ကိုလူတကာမြင်ကြရအောင်အပီအပြင် တမင်တကာပဲအလှပြရပ်နေသလားလို့တောင်မှထင်ရတယ်။ကူညီမယ့်သူလာမလားလို့ရှေ့ကိုမျေှာ်နေတုန်း..လိုးချင်တဲ့သူကနောက်ကနေ လေသံပေးပြီးထွက်လာတော့ဘာရယ်မဟုတ်ပဲလှည့်ကြည့်မိတာ သူ့နှာခေါင်းက တင်လေးခိုင်ပါးပြင်မို့မိုထဲကိုအခိုက်အတန့်တစ်ခုထိခပ်ကြာကြာမြုပ်ဝင်လာတယ်။လူရှင်းလူပြတ်တဲ့နေရာမို့တော်ပါသေးရဲ့..
" အို့.."
အနမ်းခံလိုက်ရပြီးမှမျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ရတော့ တောကျော်ရဲ့နှာထန်နေတဲ့မျက်နှာနီနီ..မျက်လုံးတွေကကျောင်းစိမ်းဝတ်စုံရင်ဖုံးအင်းကျီဖြူ ရဲ့အောက်ကဘော်လီကျပ်ကျပ်နဲ့ထိန်းထားခံရတာကိုအတင်းကြီးရုန်းကြွနေတဲ့နို့လုံးကြီးတွေဆီမှာ
" အို့..ကိုကျော်ရယ်..လန့်လိုက်တာ "
တင်လေးခိုင်ရင်ပတ်ပေါ်လက်ဖဝါးလေးတင်လို့မျက်လုံးပြူးပြနေပေမယ်နှုတ်ခမ်းထွေးထွေးအစုံကပြုံးယောင်ယောင်လေးဖြစ်နေသလားလို့တောကျော်က ခပ်တိုးတိုးထပ်ပြောပြန်တာပဲ..
" ဟင်းဟင်း..လန့်မယ်မထင်ပါဘူး..အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုပြီးရင်ခုန်သွားတာနေမှာပါ..ဟုတ်တယ်မလား "
ဆိုင်ကယ်တစ်စီးလုံးခြားနေပေမယ့်မတင်ကြီးမျက်လွှာချလိုက်တဲ့အချိန်မှာသူ့လီးကြီးငေါတောငေါက်တောက် တောင်နေတာကိုမြင်ပါတယ်..
" ဟင့်..ရင်ခုံတာဟုတ်ဘူး..ရင်ဖိုတာ.."
ကျောင်းဆရာမကစကားလုံးရွေးပြီးပြောနေတော့ လေးငါးတန်းလောက်ပဲစာသင်ခဲ့ရဖူးတဲ့ တောကျော်မျက်စေ့လည်သွားတယ်..
" ဘယ်လို !? "
တင်လေးခိုင်က လီးကြီးကိုမဝံ့မရဲပုံစံလေးနဲ့လက်ညှိုးထိုးပြရင်း
" အဲဒီစကားကိုသူများတွေမကြားတကြားနဲ့ကပ်ပြောတာခဏခဏကြားဖူးတယ် သိလား..သူတို့ပြောတာကြားတော့ တကယ်မဟုတ်မှန်းသိလို့ ရင်ခုန်ရရုံပဲခုန်တာ.. ကိုကျော်ကတော့ ဒီလိုပြောပြီးမေမေ့ကိုလိုးသလို ခိုင့်ကိုလဲတကယ်တက်လိုးမယ့်လူ..လီးရီးကလဲတောင်နေတာမြင်နေရတော့အလိုးခံရတော့မှာပဲဆိုပြီး ရင်ထဲကလှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ဖိုသွားတာ..သိပလား "
ကိုတောကျော်မျက်နှာက အားရပါးရကြီးပြုံးသွားတယ်။လက်ကလဲ တင်လေးခိုင်ခါးကိုဝိုက်ဖက်ပြီးနို့ကြီးတွေကိုဆုပ်နေပြီ..
" ဟုတ်တယ်..ကိုယ်ကတကယ်လိုးချင်လို့..တကယ်လိုးမှာမို့ပြောတာ..ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာပဲလိုးမယ်နော်..အောက်မှာဆိုရင်ခိုင့်အင်းကျီတွေပေကုန်မှာစိုးလို့ .."
တောကျော်ကလိုးဖို့ပဲစိတ်စောပြီးသူ့နို့ကြီးတွေကိုအငမ်းမရစိုက်ကြည့်ဆုပ်ချေနေပေမယ့်တင်လေးခိုင်ကနို့အနယ်ခံနေရတာကိုအရသာယူရင်း လမ်းကြောကိုမျက်စေ့တစ်ဆုံးကြည့်နေတာ။လမ်းနံဘေးသစ်ပင်ရိပ်တန်းကိုဆိုင်ကယ်တွန်းသွားရင်းနဲ့ ခွထောက်ကိုသေသေချာချာထောက်ပြီးလှုပ်ကြည့်နေရင်း
" ဆိုင်ကယ်ပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက် ခိုင်..လက်ကိုင်တွေကိုအားယူကိုင်ထားပြီး ခိုင့်ဖင်ကြီးနောက်ကိုထုတ်ထားပေး..ကိုယ်ဒီအနောက်ကခွလိုးမယ် "
တင်လေးခိုင်က မုဆိုးမ။အလိုးခံဖို့ဆိုနောက်တွန့်နေတာမဟုတ်ဘူး။တကယ်လိုးမယ့်လူနဲ့မကြုံသေးပဲ အာသမား လေလိုး လိုးနေကြတဲ့သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေ..တပည့်တွေနဲ့ပဲကြုံနေရလို့သာ အားမလိုအားမရဖြစ်နေတာ။တောကျော်လို အမှန်အကန် မိုက်မိုက်ကန်းကန်းလိုးမယ့်သူမျိုးတွေ့လို့ကတော့နေရာမရွေးပျော်ပျော်ကြီးအလိုးခံတာပေါ့။
" လိုးလို့ရပါ့မလား..ဆိုင်ကယ်လဲသွားဦးမယ်နော်..ဖြည်းဖြည်းလဲ လိုးပေးဦး..ခိုင့်ပေါင်တွေကထောင်ထားပေးရမှာလား.ဖြဲကားပေးထားရမှာလား "
" ပေါင်နှစ်ဖက်လုံးကားထားပေး.ကိုယ့်လက်နဲ့မ,တင်ပြီး ခိုင့်နို့တွေကိုဆွဲဆွဲလိုးပေးမယ် "
" ဖြစ်တယ်.. "
တင်လေးခိုင်က ထမီပင့်တင်လို့ပင်တီလေးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးသူပြောသလိုနေရာယူဖို့ဟန်ပြင်တော့ ကျူ ရှင်သွားတဲ့ကျောင်းသူလေးတစ်သိုက်ကစက်ဘီးလေးတွေစီးပြီးသူတို့ရှေ့လမ်းချိုးထဲကထွက်လာတယ်။စိတ်ညစ်လက်ညစ်နဲ့မျက်နှာပျက်သွားတဲ့တောကျော်ရဲ့လက်ကြီးကိုနို့ပေါ်မှာပဲကပ်တင်ဖိဆုပ်အားပေးလိုက်ရင်းဟန်မပျက်စောင့်နေလိုက်တော့ သူတို့အဖွဲ့ကဆရာမကိုကြည့်ကွက် ကြည့်ကွက်နဲ့လုပ်ပြီးကျော်သွားကြတယ်။
သူတို့အဖွဲ့မျက်စေ့အောက်ကပျောက်သွားလို့ လိုးကြဖို့ခပ်မြန်မြန်လေးဆိုင်ကယ်ပေါ်ဖင်တေ့တင်လိုက်ပြန်တော့..ရှေ့တည့်တည့်ကဆိုင်ကယ်နဲ့ကျောင်းသားလေးတွေလာနေပြန်တယ်။အနီးကပ်ရောက်လာတော့ သူ့အတန်းကကျောင်းသားလေးတွေဖြစ်နေတာမို့ ဝိုင်းအုံနှုတ်ဆက်ကြတာအနေအထားကဘယ်လိုမှရှေ့တိုးဖို့မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။
ဒီကြားထဲမှာမှဆိုင်ကယ်ပြင်တတ်တဲ့ ကလေးတွေလဲပါနေတော့ ဟိုနှိုက်ဒီနှိုက်နဲ့ပြင်လိုက်ကြတာ ဘာမှမကြာလိုက်ဘူးပြင်လို့ရသွားတယ်။ဒီလိုထပ်ပျက်နေမှာစိုးလို့ဆရာမကိုသူတို့အဖွဲ့ကပဲ အိမ်အရောက်လို့ပို့ပေးမယ်ဆိုပြီးထွက်သွားကြတော့ တောကျော်ပင်တီလေးကိုင်ပြီးခေါင်းငိုက်စိုက်ကျန်ခဲ့တယ်။
...................................................................................................................
အခန်း ( ၁၉ )
ညနေစောင်းတော့ကိုတောကျော်ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့ဆိုင်ကိုပြန်ရောက်တယ်။ဆိုင်ကကောင်မလေးတွေပြန်ကုန်ကြပေမယ့်ဆိုင်ကယ်ပြန်မလာသေးတော့ အေးမာကသူ့ကိုစောင့်နေတုန်းပဲ။
" ရခဲ့လားလေးလေး..အမေနဲ့တွေ့လား "
ကိုတောကျော်ကစိတ်ပျက်လက်ပျက်ခေါင်းခါပြတာမြင်တော့ရင်တတစ်ထိတ်ထိတ်နဲ့ဖြစ်နေမိပြီ။တကယ်တော့သူ့ကိုခေါ်မသွားလို့အေးမာကစိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့တလွဲလမ်းပြလိုက်တာ.။သူပြလိုက်တဲ့လမ်းအတိုင်းသွားလို့ကတော့မြို့အပြင်ဖက်ကတောင်ယာခင်းတွေထဲရောက်သွားဖို့ပဲရှိတယ်..အိမ်ကိုတော့မရောက်နိုင်။တောကျော်ကလည်းတင်လေးခိုင်ကိုလိုးရတော့မလိုလိုနဲ့မလိုးလိုက်ရတော့ စိတ်လေပြီးသူ့အိမ်ကိုဆက်မရှာမိခဲ့။ဆိုင်ကယ်သော့လှမ်းပေးရင်း
" အိမ်တောင်မရှာလိုက်ရပါဘူးဟာ..အလုပ်ပေါ်သွားလို့ လမ်းကပဲပြန်လှည့်လာတာ..နင်တို့အိမ်လဲမရောက်ခဲ့ပါဘူးဟာ..နောက်နေ့မှပဲသွားယူတော့မယ်.."
အဲဒီစကားကြားတော့မှပဲအေးမာတိတ်တိတ်လေးသက်ပြင်းကြိတ်ချပြီးဆိုင်ကယ်သော့လှမ်းယူတယ်။ ဘောစိကိုအကဲခတ်ကြည့်တော့ တစ်ခုခုလွဲဗနသလိုပဲ..ဘာဖြစ်လို့မှန်းမသိပေမယ့်သူသိပ်မသင်္ကာချင်ဘူး။သေသေချာချာထပ်ကြည့်တော့ သူ့လီးကထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးငေါ့ပြီးတောင်နေတာကိုတွေ့တယ်။လီးတောင်စရာ အကြောင်းတစ်ခုခုတော့ကြုံလာခဲ့ပြီပဲလို့တွေးလိုက်မိတော့စိတ်ထဲကဘဝင်မကျချင်ဘူး။စပ်စုချင်လာတာနဲ့ဘောစိလက်ထဲကဆိုင်ကယ်သော့ထိထိမိမိ လှမ်းမယူနိုင်တော့ပဲလီးကိုငေးနေမိတာ လက်ထဲကလွတ်ကျသွားတယ်.
" ဟဲ့ ဘာဖြစ်နေတာလဲဟ. ဒီကောင်မလေး.အဲ..ဟဲဟဲ.."
သူလီးတောင်နေတာကြီးကိုကြည့်နေမှန်းသိလိုက်တော့ရှက်သွားတယ်။တင်လေးခိုင်နဲ့မလိုးဖြစ်ခဲ့လို့ငုတ်လျိုးသွားရတဲ့လိုးချင်စိတ်ကအေးမာဖက်လှည့်ချင်လာတယ်။အာရုံကအေးမာကိုဖန်ဖို့ဦးတည်သွားတော့ သော့ကိုကုန်းပြီးကောက်တဲ့အချိန်.ခါးကြားထိုးထားတဲ့တင်လေးခိုင်ပင်တီလေးထွက်ကျသွားတာသူသတိမထားမိဘူး။
" ရော့ဟာ သော့..ဟိုကောင်မလေးတွေပြန်သွားကြပြီလားဟ.အစောရီးရှိသေးတာ..နင်တစ်ယောက်ထဲရှိတော့တာလား "
အေးမာက သော့လှမ်းယူရင်းပင်တီကိုကုန်းကောက်တော့ စောက်ရည်စိုနေတဲ့တည့်တည့်မှကိုင်မိတယ်။ကုန်းကောက်ရာက ပြန်မတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာကိုတောကျော်ကပင်တီကိုငေးစိုက်ကြည့်နေပြီး ပါးစပ်ကဟောင်းလောင်းဖြစ်နေပြီ။
ရင်းနှီးနေပြီးသားလူချင်းလည်းဖြစ်..နှစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့အချိန်လည်းဖြစ်နေတော့ မကျေနပ်စိတ်နဲ့ ကြည်စယ်ချင်စိတ်ပေါင်းစပ်သွားပြီးအဲလိုပွင့်နေတဲ့တောကျော်ပါးစပ်ကြီးထဲကို စိုအိချွဲကျိနေတဲ့သူ့လက်ချောင်းတွေထိုးထဲ့ပေးပစ်တယ်။ဒါလဲ တောကျော်ကကြောင်နေတုန်းဆိုတော့အေးမာလက်ချောင်းလေးတွေကိုစုပ်ပြီးလျှာနဲ့ထိုးဆော့နေပြန်ရော။အရှိန်ဆိုတဲ့အမျိုးက တက်မိပြီဆိုရင်ပြန်ကျဖို့သိပ်မလွယ်တဲ့သဘောဆိုတော့..
" ဒါက ဘယ်သူ့ဟာလဲလို့..ကြည့်ရမ်း..ပင်တီတစ်ထည်လုံးလီးရည်တွေ စောက်ရည်တွေရွှဲနေတာ..ပင်တီမချွတ်ပဲလိုးလာတာပေါ့ ဟလား "
ဒီတော့မှကိုတောကျော်အသက်ပြန်ဝင်လာသလိုဖြစ်သွားပြီး
" အာ..မလိုးလိုက်ရပါဘူးဟ..ဟိုလေ..နင်တို့ရပ်ကွက်နားကကျောင်းမှာ.."
အဲလောက်ဆိုအေးမာကသဘောပေါက်ပြီ..
" ဟိုဆရာမဒေါ်တင်ကြီး မလား..ဆိုင်ကိုလာလာနေတဲ့ဖင်ကြီးကြီးလေ.မသီတာနဲ့ယောင်းမ..အဲဒီဆရာမရီးကိုလိုးခဲ့ရတာပေါ့ ဟလား..ပြောပြပါဦး.လေးလေးနဲ့ဘယ်လိုတွေ့ပြီးဘယ်နားသွားလိုးကြတာတုန်း "
ကိုတောကျော်ကတင်လေးခိုင်ကိုဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်လိုးဖိုဟန်ပြင်ပေမယ့်မလိုးရပဲပြန်ခဲ့ရတဲ့အကြောင်းပြန်ပြောပြတော့ ပြောရင်းနဲ့စိတ်ပြန်ကြွလာတယ်။အေးမာကတော့ သူတလွဲလမ်းပြမိတာနဲ့လိုးကြတော့မယ့်အခြေအနေထိဖြစ်ရလေခြင်းဆိုတဲ့အတွေးလေးနဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုသူ့လျှာလေးနဲ့တသပ်သပ်..
" အဲဒါနဲ့. မလိုးလိုက်ရဘူးပေါ့..ဟလား "
အားမလိုအားမရမေးလိုက်တဲ့အသံကအမောတကောမို့ အေးမာစိတ်တော်တော်လာနေပြီမှန်းသိသာနေတယ်။ မသိမသာလေးပုခုံးဆွဲဖက်ပြီး
" အင်းလေ..အဲဒါနဲ့ လီးတောင်လျက်ကြီးပြန်လာရတာပါဆိုမှ..နင်စိတ်လာရင်အလိုးခံလိုက်ပါလား "
စိတ်လာနေတယ်ဆိုပေမယ့် အေးမာကချက်ချင်းပေါ်တင်ကြီးအလိုးခံရမှာတာ့ ရှက်နေတာလားမသိဘူး..ပုခုံးပေါ်ကလက်ကိုဆွဲပဲဖယ်ပစ်ရမလိုလို.ဆက်ပြီးတော့ပဲအဖက်ခံနေရမလိုလိုဖြစ်နေပြီးသူ့လက်နဲ့ထပ်အုပ်ကိုင်ထားရင်း
" အိုး.. လေးလေးကမိန်းမကြီးနဲ့..လူပျို လူလွတ်ဆို တော်သေးရဲ့ "
ဖက်ထားတာကို ရုန်းမထွက်ဘူးဆိုတော့ ကိုတောကျော်ပိုတိုးဖက်တယ်..
" ဟား..နင်ကလဲ ငါ့မိန်းမနဲ့ငါကလိုးမှမလိုးရတာ.လာပါကွာ.လေးလေးက လူပျိုလေးတွေလိုးတာထက်ပိုကောင်းအောင်လိုးပေးမှာပါ "
ဖက်ထားတဲ့လက်နဲ့ပဲ နို့လုံးကိုအုပ်ဆွဲပြီးစားပွဲဆီတွန်းလိုက်ဆွဲလိုက်ခေါ်နေတော့ သူ့နို့ကမာမာတင်းတင်းနဲ့ လက်တစ်အုပ်ထက်မက, တော်တော်ထွားမှန်းသတိပြုလိုက်မိတယ်။
" ဟုတ်ဘူးလေ..ဒေါ်ရီးအေးတင်ကပြဿနာရှာမှာကိုသမီးကြောက်တယ်..ပီးတော့အိမ်မှာဆိုတော်သေး..ဆိုင်မှာကြီးတော့လူသွားလူလာမှမပြတ်တာ..လိုးနေကြတုန်း တွေ့သွားမှဖြင့်.."
" အဲဆို အေးမာတို့အိမ်မှာသွားလိုးမယ်ကွာ.ဆေးလိုက်ယူရင်းပေါ့..ဖြစ်တယ်မလား "
" အိမ်မှာလိုးမယ်ဆိုရင်တော့ ဖြစ်တာပေါ့..ဗိုက်ကြီးမှာတော့စိုးတယ်.ပြီးတော့လေးလေးလီးကအကြီးရီး..တအားဆောင့်လိုးခံရမှာကြောက်တယ် "
" ကျွတ်..တားဆေးဝယ်သွားမယ်ကွာ.ဗိုက်မကြီးစေရဘူး..လီးကြီးတာကလဲ ကြောက်စရာမှမဟုတ်တာ..ကြိုက်စရာ ဟ.."
ဒီတစ်ခါတော့ အေးမာကလီးကိုလှမ်းဆုပ်ပြီးတစ်ဖွဖွနဲ့ညှစ်ကြည့်ရင်း
" အို့..လီးကြီးတာ ကြိုက်စရာကြီးမှန်းတော့ အေးမာလဲသိသားပဲ ခ်ခ်"
.....................................................................................................................................
အခန်း ( ၂၀ )
သေးသေးလေးလို့ထင်ရပေမယ့် အင်းကျီတွေချွတ်လိုက်တော့အေးမာနို့တွေကအကြီးကြီးတွေလုံးခဲ တွဲသီးနေတာမြင်ရတယ်။တစ်လုံးစီ တွဲသီစီမို့ နေတဲ့ပုံကပူးကပ်လုနီးပါးအုန်းမှုတ်ခွက်တွေလိုပဲအလုံးလိုက်ပြူးပြူးကြီးတွေမောက်အိနေလို့တော်တော်သန့်သေးတယ်လို့ဆိုရမှာပါပဲ။နို့စက်ဝန်းညိုမှောင်မှောင်မှာကြက်သီးဖုလေးတွေအစီအရီနဲ့ဝန်းနေပြီးး လက်ညှိုးဖျားမရှိတရှိအရွယ်နို့သီးခေါင်းညိုညို လေးတွေကမြုပ်နေ နစ်နေ ပုန်းခိုနေကြတုန်းပဲ။
" လှတာကွာ..အကြီးကြီးတွေပဲ..ထင်တောင်မထင်ခဲ့ဘူး "
နှုတ်ခမ်းပေါ်ကိုလက်ညှိုးထောင်တင်ထားရင်းအနားကိုတိုးလာတာမြင်တော့ ရောက်လာတဲ့အထိ စောင့်မနေနိုင်တော့ဘူး..သူ့လက်မောင်းကိုလှမ်းဆွဲပြီးခါးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဖက်..နို့တစ်လုံးကိုလက်တစ်ဖက်ကဆုပ်နယ်ချေ..နှုတ်ခမ်းချင်းအငမ်းမရစုပ်နမ်းပစ်မိတယ်။အေးမာရဲ့အရပ်ကတော်တော်ပုတာမို့ခြေဖျားလေးတွေထောက်လို့ခေါင်းမော့ပြီးပြန်စုပ်နမ်းတာ..ဖင်လုံးတွေကမြင့်တက်ကောက်ကော့လာပြီးတော့ လည်တိုင်ကိုဟီးလေးခိုထားရတယ်။
ခါးကိုဖက်ထားတဲ့လက်က ဖင်သားတင်းတင်းတစ်လုံးရဲ့အခြေကနေပင့်မ,မြှင့်တင်နမ်းတော့ ကိုယ့်လီးကသူ့ဆီးခုံနဲ့ကပ်ဖိလျက်ကြီးထောင်နေတယ်၊တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အပြန်အလှန်ညှောင့်နေ ကော့နေမိကြတော့ ရှိရင်းစွဲလိုးချင်စိတ် အလိုးခံချင်စိတ်တွေက အရှိန်တွေပိုမြင့်တက်လာသလိုပဲ..ပိုပြီး ပိုပြီးဖိကပ်ပေးနေမိကြတယ်။ရမ္မက်ရဲ့အရှိန်တွေတစ်မျှင်းမျှင်းခံစားရင်း လျှာလေးကိုထိုးထုတ်အစုပ်ခံလိုက်..သူကကိုယ့်လျှာကိုပြန်စုပ်ယူလိုက်.လျှာထုတ်ပြီးအယက်ခံလိုက်..တပျတ်ပျတ်အသံတွေထွက်တဲ့အထိပြန်ယက်လိုက်..အေးမာကလည်ချောင်းသံ တဟင်းဟင်း တအင့်အင့်နဲ့ နှိုးဆွသံ.ညည်းသံလေးပေးလာနေတော့ တော်တော်အဆိပ်ပြင်းမယ့်ကောင်မလေးပဲလို့သတိပြုလိုက်ရတယ်။
ခါးနဲ့ဖင်တွေက ကော့ရင်းညှောင့်ရင်းအေးမာကပေါင်နှစ်လုံးကိုချဲပေးလာတော့ကိုတောကျော်ကအဲဒီပေါင်တွေကြားထဲတစ်ရွေ့ရွေ့တိုးဝင်ရင်းဖင်လုံးကြီးကိုဆွဲပင့်လို့ကပ်ဖိကော့ညှောင့်နေမိတယ်။သူကပ်ညှောင့်သလောက်ကို အေးမာကလည်းအကွာမခံပဲ ပြန်ပြန်ပြီးညှောင့်ကော့ထိုးဖိကပ်ပေးနေတာ ခြေထောက်တွေကကား ကားချဲလာပြီးအခြေမခိုင်တော့ ဟန်ချက်မထိန်းနိုင်ပဲကုတင်ပေါ်ကိုပက်လက်လန်ပစ်ကျ သွားတယ်။ကိုတောကျော်ကလည်းထိန်းတဲ့သဘောမျိုးနဲ့ဖက်လက်စ,ဖင်ကြီးကိုမလွတ်တမ်းဖက်ဆွဲထိန်းပေးရင်း ထပ်လျက်သားသူ့ပေါ်ကပ်မှောက်ပါသွားတာ အေးမာကအနမ်းတောင်မပျက်ဘူး။
" လေးလေးက တအားနယ်တာပဲကွာ..နို့တွေအိကျကုန်တော့မှာပဲ..ပုံပျက်မှာစိုးတယ်..အင့်..စို့ပေး "
ခေါင်းကိုသူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ညှပ်ဆွဲယူပြီး နို့လုံးစူစူမောက်မောက်ကြီးပေါ်ရွှေ့ပေးတာသူ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေက နို့အုံသားမို့မို့အိအိ တင်းတင်းကြီးတွေထဲက ငေါက်တောက်လေးတွေထိုးထောင်ထွက်နေပြီ။နို့လုံးက ဘယ်လိုမှတွေးမကြည့်ခဲ့မိဖူးလောက်အောင် မာမာဖူးဖူးကြီးလုံးဖုမောက်တက်နေတော့ ဆုပ်ရ ပွတ်သပ်ရ နယ်ရတာကိုက မထင်ထားခဲ့တဲ့အရသာကိုခံစားနေရတယ်။နို့သီးခေါင်းလေးကိုလျှာဖျားနဲ့ပွတ်လူးပြီးစို့တာနဲ့တောင်မှအေးမာက ဖင်ကြီးရမ်းပြီးလူးနေပြီ။
အသက်ရှူ အောင့်ထားပြီးအစို့ခံတော့ ရင်ခေါင်းသံကတစ်အင်းအင်းနဲ့လှိုင်ထွက်နေပြီ၊။နို့လုံးကြီးကိုပါးစပ်ထဲအပြည့်သွင်းငုံပြီးနို့တန်အကြောလောက်ကိုရှေ့သွားတွေနဲ့ဆွဲကြိတ်ဖိချေစို့ရင်းကျန်တဲ့လက်ကနို့သီးတစ်လုံးကိုဆွဲချေလှိမ့်ဆန့်ပေးလိုက်တော့အေးမာအောင့်မခံနိုင်တော့ဘူး။ဟန်မဆောင်နိုင် မထိန်းနိုင်တော့ဘူး၊နို့သီးလှိမ့်ချေနေတဲ့လက်ကိုဆွဲယူပြီးဆီးခုံပေါ်ပွတ်တိုက်လျောလို့ပေါင်ကြားထဲကိုထိုးထဲ့ပေးပစ်ရင်း လီးချောင်းကြီးကိုဖမ်းဆုပ်ကိုင်ထားပစ်လိုက်မိတယ်...။
" စောက်ဖုတ်ဆွပေးလေးလေး..စောက်ရည်တွေအရမ်းစိမ့်လာတယ်..လုပ်ပါလေးလေးရယ်.မြန်မြန်လုပ်ပါ..မခံစားနိုင်တော့ဘူး ..ဟူး..လီးကြီးကလဲ မာတောက်နေတာပဲ..အကြီးကြီးကွာ.အားရတာ.."
စောက်ဖုတ်ကလဲ လက်ဝါးပြင်နဲ့အပြည့်ကြီအုပ်မိတော့ စိတ်ထဲကအံ့ဩသွားရပြန်တာပါပဲ။ဒီလိုပုံလေးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကဒီလောက်ကြီးလိမ့်မယ်လို့ထင်ကိုမထင်ခဲ့မိတာအမှန်ပဲ။စောက်ရည်က ထမီတွေအပေါ်ကိုဖောက်ထွက်စိုနေတဲ့ထိစိမ့်ထွက်ပြီးလက်ချောင်းတွေကိုချွဲကျိ ချွဲကျိလာစိုတယ်။ထမီပေါ်ကနေပဲ စောက်ဖုတ်ကိုရောပေါင်တွင်းသားနုနုတွေကိုပါပွတ်သပ်ဆွနှူးပေးတော့အေးမာဘယ်လိုမှတင်းမခံနိုင်ဘူး.ပွင့်လက်စ,နဲ့တွန်းပွင့်လာတာ ထမီကြီးဆွဲပင့်တင်ပစ်တယ်..
" ဒီလိုနှိုက်.ဒီလိုနှိုက်.အင့် ဒီလိုနှိုက်ပေး.အာ့ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..ဟီး..ကောင်းလိုက်တာ..ပုဆိုးချွတ်.ပုဆိုးချွတ်..အာ့.ကျွတ်ကျွတ်..လေးလေးရယ်..လီးကြီးနဲ့သာလိုးလိုက်ပါတော့..အားဟား.လိုး.လိုး..လိုးလိုက်ပါတော့ လေးလေးရယ်.."
လက်ချောင်းတွေစောက်ခေါင်းထဲကိုတိုးဝင်ပြီးတစ်ချက်နှစ်ချက်ပဲဆောင့်ရဆွရသေးတယ်..အေးမာခြေထောက်တွေကိုလေထဲမှာယက်ကန်ယက်ကန်နဲ့ခါရင်းပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်လို့ လိုးပေးဖို့အငမ်းမရပူဆာတော့တာပဲ။အပျိုရိုင်းပီပီလီးကြီးတစ်ကိုင်ကိုင်လုပ်နေတော့ တောကျော်ကလဲနို့စို့မနေတော့ပဲ ခါးကိုဆန့် ကိုယ်ကိုမတ်လိုက်တယ်။ပေါင်လုံးတွေဆွဲပင့်..သူ့ဒူးနှစ်လုံးကိုချဲ ထိန်းထားလိုက်တာစောက်မွှေးတွေပိန်းပိတ်နေတဲ့ စောက်ပတ်နခမ်းသားတွေဟ,ပြဲလေးဖြစ်သွားတယ်။လီးကသူ့လက်ဆုပ်ထဲမှာဆိုတော့..အေးမာကစောက်ခေါင်းဝ,မှာတေ့ထားပြီးဖင်ကိုပင့်ကော့ထိုးတာ...
အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment