ရပ်ကွက်ထဲမှာ အပိုင်း ( ၅ )

 ရပ်ကွက်ထဲမှာ အပိုင်း ( ၅ )

တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသည်။

နေမင်းတို့ လည်း အိမ်ပြန်ရောက်၊ မီးထွန်းပွဲ လည်း ပြီးသွားတော့၊ မမူ လည်း ဆိုင်ပြန်ဖွင့်၊ သူတို့ နဂိုလ်အတိုင်းနီးပါး ပြန်ဖြစ် လာကြပြန်သည်။ မြတ်ကျော်က တော့ ထုံစံအတိုင်း ချောင်းထုတုန်း၊

 နေမင်းကတော့ နယ်က ပြန်လာပြီး မစွတ် မပွတ် ဆာလောင်နေသော သူ့ အကောင်ကြီးကို ကျွေးဖို့ ရီရီ့ ကိုအလစ်ချောင်းနေခဲ့သည်၊ မီးထွန်းပွဲက ပြီးသွားပေမဲ့ ကျောင်းတွေ ရုံးတွေ ပြန် မဖွင့်သေးသော စနေနေ့ တွင်၊ နေမင်း အကွက်ကောင်း ရသွားသည်၊ ရီရီနူင့် ချိန်းထားပြီး ရုပ်ရှင်သွား ကြမည်၊ အဆင်ပြေရင်ဈေး ဟိုဘက် ရပ်ကွက်က သူငယ်ချင်းတယောက်အိမ် ကိုဒိုးမည်၊ အဲဒီမှာ ရီရီ့ ကို အမုန်းဆွဲမည် ဟု ကြံထားသည်၊ အဲဒီနေ့ သူ့အဖေ ဦးမြင့်ကို သွားနေကျ ဦးကိုကြီးတို့ဆီလိုက်ပို့ပေးဖို့ မြတ်ကျော်ကို ခိုင်းထားသေးသည်။

နေမင်းက စောစောထဲက ထွက်သွားပြီဖြစ်သဖြင့် မြတ်ကျော်က သူထမင်းစားပြီး နေလည် ၁၁နာရီလောက်ကျတော့ ဦးမြင့် ကိုခေါ်ပြီး ဦးကိုကြီးဆီသွားပို့ပေးလိုက်တာ၊ မသွားခင် မဝိုင်းကို

"အမဝိုင်းရေ ကျနော့်စာအုပ်ခနထား ခဲ့အုန်းမယ် အပြန်ကျမှ ယူတော့မယ်."

"အေးပါကွ ကျော်ကြီးကလည်း နင်ကလည်း အခုမှ အထူးအဆန်းလုပ်လို့..ကြိုက်တဲ့ အချိန်တက်ယူလို့ရတာပဲ ဟာ.."

ဦးမြင့်ကို သွားပို့ပြီး ပြန်လာသော မြတ်ကျော် တယောက် ဘာရယ်မဟုတ် ရွှေညဏ်တော်ကွန့်မြူးပြန်လေသည်၊ အင်း ငါ အခု ငါ့ထပ်ခိုးကိုသွားပြီးမဝိုင်းကို အသံပေး ငါ့ပစ္စည်းကို ပြပြီး အိမ်ပေါ်တက် ဖမ်းရရင် ဘယ်လိုနေမလဲ မသိ၊ဟီဟိ၊ လို့ တွေးရင်း အကောင်အထည်ဖေါ်ဖို့ ကြိုးစားတော့သည်။

မြတ်ကျော် သူ့ထပ်ခိုး လေးပေါ်တက် ပြီး မဝိုင်း ကြမ်းပေါ်က အပေါက်ကို ကြည့်တော့ အပေါ်က သနပ်ခါးခြင်းကြောင့် အပေါက်ပိတ်နေသည်၊ ခနနေတော့သူ့ အပေါ် မှ ခြေသံတရှပ်ရှပ်ကြားရသဖြင့်သူဝတ်ထာသော တီရှပ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး အပေါ်ကြမ်းပြင်ကို အသံမြည်အောင် တခုခု နဲ့ ခေါက်လိုက်သည်၊ ပြီးမှ သူ့အိပ်ယာပေါ်လှဲချရင်း အရင်တုန်းက လုပ်နေကြအတိုင်း မျက်စေ့ကို မှေးထားရင်း သူ့ ပစ္စည်းကြီးကို စပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ 

အပေါ်က ခြေသံ တရှပ်ရှပ် ရပ်သွားသည်၊ မကြာပါ၊ မြတ်ကျော်တွက်ထားသည့် အတိုင်းပင်၊ချောင်းပေါက် ကလေးမှာ ရိပ်ကနဲ မြင်လိုက်ရသည်။ သူက မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူ့ အကောင်ကြီးကို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ် နိူးဆွနေသည်၊ ခနကြာတော့ အိမ်ရှေ့က လူတယောက်ယောက် လာသည့် အသံကြားသလိုမျိုးနူင့်တဖက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်၊ ပြီးတော့ ကမန်းကတန်းထွက်လာခဲ့သည်။

မြတ်ကျော်မှာ တီရှပ်ကို ကောက်ယူလာပြီး လမ်းမှာပင် ဝတ်သွားလိုက်၏၊ နေမင်းတို့ လှေခါးကို အသံမထွက်အောင် ခြေဖြားထောက် ကာ အမြန်တက်သွားလေသည်၊စေ့ထားသော တံခါးကို အသာတွန်းဖွင့်ဝင်ပြီး အတွင်းမှဂလန့်ချ ကာ မဝိုင်း အခန်းခန်းစီးစကို ဖယ်လိုက်ရာ၊

"..ဟင်. ကျော်ကြီး.."

မဝိုင်းတယောက် အထိတ်တလန့် ဖြစ်သွားရသလို မြတ်ကျော် မှာလည်း အံအားသင့်သွားရ၏၊ သူပထမကတော့ မဝိုင်းသူ့ကို ချောင်းနေတယ် ဆိုတာ သူသိကြောင်းပြရုံသာ စိတ်ကူးရှိသည်၊ အခုလို မဝိုင်းကို ထမိန်ရင်လျှားနူင့် လေးဘက်ထောက် ကြီးတွေ့လိုက်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထား၊ ရေလဲ ထမိန်ပါးပါး အောက်မှာ လေးဘက်ထောက်ကုန်းနေသဖြင့် လုံးဝိုင်း နေသော မဝိုင်း၏တင်ကောက် လေးက မြတ်ကျော်၏ဆင်ခြင်တုံ တရားကို အမှိုက် ပုံးထဲ ပစ်ထည့်လိုက်လေတော့သည်။ 

မဝိုင်းက ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ကုန်းချောင်းနေရာမှ ကမန်းကတန်း အထ အခန်းထဲသို့ ခြေလှမ်းကျဲ ကြီးများနဲ့ ဝင်ရောက်လာသောမြတ်ကျော် က ချက်ခြင်း အနားရောက်လာပြီး မဝိုင်း၏ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲယူသိမ်းဖက်လိုက်လေသည်။

".ဟေ့ ကျော်ကြီး ဒါက ဘာလုပ် တာ..အင့်..အူး..."

မဝိုင်းမှာ ထိပ်လန့်တကြားနူင့် ဘာပြောရမှန်း မသိ တုန်တုန် ရင်ရင် ဖြစ်နေရသည့်အထဲမှ မြတ်ကျော် ကလည်း ဘာပြောရမှန်းမသိ မဝိုင်း၏ နူတ်ခမ်း ပါးပါးလေး ကို သူ့ပါးစပါဖြင့်ဖိကပ် စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တော့သည်။ 

မဝိုင်းမှာ နဂိုလ်ထဲက အရပ်ငါးပေ မပြည့်တပြည့် မြတ်ကျော် လို ၅ပေ ၁၀လက်မလောက်ရှိသူနဲ့ဆိုလျှင် ပုပုလေး ဖြစ်ပေရာ မြတ်ကျော်က ငုံ့ ပြီး နမ်းရသည်၊ မြတ်ကျော်က အငိုက်မိသွားသော မဝိုင်းကိုမရုန်းနိူင်အောင် ခါးလေးကိုလက်တဖက်ကပတ်ထားပြီး လက်တဖက်က မဝိုင်း တင်လုံးလုံးလေးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်ရာ မဝိုင်း ၏ တင်းရင်းဖောင်းအိသော နိူ့ အစုံမှာ မြတ်ကျော် ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ အိကနဲ ခံစားနေရလေသည်။

 နဂိုလ်ထဲက မှ တဏှာ ရမက် ဆန္ဒတွေ အုန်းခွံ မီးလို တငွေ့ငွေ့ လောင်မြိုက်နေ ရသော မဝိုင်းတယောက်မှာလည်း မြတ်ကျော် ၏ အထိအတွေ့ အနမ်းအရှံ့ အောက်မှာ တဖြေးဖြေး ရုန်းကန်မှုတွေ လျော့ကျလို့ လာရပါတယ်၊ ရုန်းကန်မှုလျောသွားပြီး အသက်ရူသံမြန်နေတဲ့ မဝိုင်းကြောင့် အဆင်ပြေပြီလို့ သိလာတဲ့ မြတ်ကျော်တယောက် လည်း ပိုရဲလာခဲ့ပါတယ်။

 မြတ်ကျော်တယောက် မဝိုင်းရဲ့ လည်ပင်းနားရွက်ဖျား တို့ကို ရှောက်နမ်းစုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာတော့ မဝိုင်းတယောက်မျက်လုံးလေး မှိတ်လို့ မြတ်ကျော်ရဲ့ လည်ပင်းကို တွဲခိုနေပါပြီ၊မြတ်ကျော်က မဝိုင်းကို ချီမလာပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်တင်လိုက်ပါတယ်၊ ထမိန်စ လျော့ပြေကျသွားလို့ ပေါ်ထွက်လာတဲ့ နိူ့ လုံးလုံးလေး တွေကိုမြတ်ကျော်က သူ့မျက်နာ၊ နှာခေါင်းတို့နဲ့ ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့လိုက်ပြီမှ မဝိုင်းရဲ့ နိူ့သီးခေါင်းသေးသေးလေး တွေကိုစုပ်လိုက်ပါတယ်။

"အို့.အမေ့...ကျော်ကျော်ကြီး နင်ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..."

မဝိုင်း မှာ ခါးကလေးကော့လာသည်အထိ ထွန့်ထွန့် လူးသွားပါတယ်၊ မြတ်ကျော်တယောက်ကတော့ ပထမဦးဆုံး အတွေ့ အကြုံမို့ ဘယ်နေရာထိထိ ကောင်းနေပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အကောင်းဆုံး အဆင့် မရောက်မှီ၊ ပြီးသွားမှာ စိုးလို့ အဓိက ပစ်မှတ်ကိုတိုက်ခိုက်ပါတော့တယ်။

"ဟဲ ကျော်ကြီး အို ဟဲ့ မလုပ်ပါနဲ့.."

မြတ်ကျော် က မဝိုင်းရဲ့ ထမိန်စကို ပေါင်ပေါ်လှန်တင်လိုက်တော့ အပျိုကြီး မဝိုင်းခမျာ ရှက်လိုက် ကမန်းကတန်းဆွဲချဖို့ ကြိုးစားပါသေးတယ်၊ သိပ်နောက်ကျနေပါပြီ၊ မြတ်ကျော် က သူ့ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေပြီး မြတ်ကျော်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကလည်း ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ ချော်ထိုးနေပါပြီ၊ မဝိုင်းရဲ့ အဖုတ်ကလည်း စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုရွဲနေလို့သာ တော်ပါသေးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ တခါမှ မလုပ်ဖူးသူ မြတ်ကျော်အနေနဲ့ အပေါက်ဝ ကို မနည်းရှာနေရပါတယ်၊ နောက်တော့ သူ့လက်တဖက်က သူ့ဒစ်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းသူ့လက်ချောင်းနဲ့ မဝိုင်းရဲ့ အဖုတ် အကွဲကြောင်းနေရာကို ရှာပြီးတေ့ကာဖိသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်၊

".အား..ရှီး...အိုး နာတယ်..ကျော်ကြီး..အို့တော်ပြီ..."

မြတ်ကျော် မှာကား အခုမှ သူ့ဒစ်ကျော်ရုံလေးပေး ဝင်ရသေးတယ် ၊ မဝိုင်းခမျာစပြီး ညီးညူရုန်းကန် လာတော့ ဆက်မလုပ်ရဲသေးပဲ ဝင်ပြီးသားကျွတ်မထွက်သွားအောင်ပဲ ဖိထားရပါတယ်။

".ခနလေး ပါ အမဝိုင်း..ခနလေး..."

ဘာပြောလို့ပြောမိမှန်း မသိပေမဲ့ မဝိုင်းကို အသာငြိမ်သွားစေသဖြင့် မြတ်ကျော် နောက်တဆင့် ဖိသွင်းလိုက်ပါသည်၊

" အင်း.."

မဝိုင်းက မထူးတော့ပြီ ကြိတ်မှိတ်ခံတော့ မည်ဟုတွက်ထားသလားမသိ အရမ်းမအော်တော့ မျက်စေ့ကိုတင်းတင်းမှိတ်၊ကာအံကြိတ်ထားလိုက်သည်၊ မြတ်ကျော်အဖို့လည်း သူ့လိင်တန်ကို စီးစီးကျပ်ကျပ်ဆုပ်ထားသလိုခံစားရသည်၊ သို့သော် အရည်များက ချောဆီထည့်ထားသလိုဖြင်နေသဖြင့် နည်းနည်းခြင်းဖိသွင်းလာရာသူမသိလိုက်ပဲနူင့်ကို လေးပုံသုံးပုံလောက် ဝင်သွား၏။

ဝင်သလောက်ကို အသွင်းအထုတ် ဖြေးဖြေးခြင်းလုပ်လာရာ မဝိုင်းလည်း နည်းနည်း အသားကျလာ၏၊ နောက်တော့ တဖြေးဖြေး အသားကျလာ၏၊မဝိုင်း ၏လက်များကလည်း သူ့ကျောပြင်ကို တွယ်ဖက်လာခဲ့တော့သည်၊ နောက်ဆုံး သူလည်း မထိန်းနိူင်တော့ပဲ အားပါးတရပစ်ဆောင့်လိုက်ရာတစ်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားပြီး သူ့လိန်တန်ကြီး တချောင်းလုံး မဝိုင်းစောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားပြီး သူ့ဆီးခုံနူင့် မဝိုင်း၏ အဖုတ်အုံတို့ ဖတ်ကနဲ ရိုက်မိ ဖိကပ်သွားသည်အထိဖြစ်သည်၊ မဝိုင်းမှ လည်း နာသွားလို့အော်မိမှာ စိုးသဖြင့် မြတ်ကျော်၏ ပုခုံးကို ကိုက်ဆွဲပစ်လိုက်မိတော့သည်။

.....................................................................................................

မဝိုင်း ကိုက်လိုက်တာက မြတ်ကျော် အတွက် ကောင်းဖို့ဖြစ်သွားသည်၊ မြတ်ကျော်ဒ ပေါက်ကွဲလုမတတ် ဖောင်းတင်းနေသော လိင်တန်ထိတ်ကြီးက ယားနေပြီ သုတ်ရည်များ ထွက်ကာနီး တဲတဲ လေး၊နောက်ထပ်တချက်နူစ်ချက် ဆောင့်လိုက် ရင်ပြီးတော့မှာ၊ မဝိုင်းတအားကိုက်ထဲ့လိုက်လို့ နာသွားတော့ မြတ်ကျော်ရဲ့ အာရုံက ခနဝေဝါးသွားတယ်၊နာသွားတံဲ ပုခုံးပေါ်ရောက်သွားပြီး ဆက်ဆောင့်ဖို့မေ့သွားတယ်၊ အဲတော့ မာမာ တောင်တောင်ကြီးနဲ့ မဝိုင်းရဲ့ စောက်ခေါင်း လေးထဲမှာ ပြည့်ပြည့်ကျပ်ကျပ် နဲ့ အနားယူနေမိတယ်။

နောက်တော့ သိတဲ့ အတိုင်းပဲလေ၊ လမ်းဆုံးထိ ဆက်လျှောက်ရမယ် မဟုတ်လား ၊အဲဒီတော့ ဖြေးဖြေးခြင်း စလှုပ်ရှားတော့တယ်၊ မဝိုင်း အခုန ကလို နာသွားမှာလည်း စိုးတယ်လေ၊ သူ့ပုခုံးနာတာက အကြောင်းမဟုတ်ဘူး၊ အတွင်းထဲ မှာ ကွဲပြဲသွားရင်၊ ဆရာဝန်မပြရဲဘာရဲနဲ့ ဒုက္ခရောက်နေပါအုန်းမယ်၊ မြတ်ကျော် အဲလို စိုးရိမ်အတွေးတွေရှောက်ရောက်လိုက်တာ လိင်ချောင်းတောင်  နည်းနည်းလေး ပျော့သွားသလိုပဲ ၊ အဲဒါကြောင့်လည်း အခု သူ့လိင်ချောင်းကြီး မဝိုင်း အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာ သိပ်မနာတော့ပဲ ကောင်းလာတာလည်းဖြစ်မှာပေါ့၊ မဝိုင်းကတော့ အခုန လိုနာသွားမှာစိုးလို့ မြတ်ကျော်ကို သတိပေးရှာတယ် လေသံလေးနဲ့ပါ။

"ကျော်ကြီး...ခုနတုန်းကလို အရမ်း မလုပ်လိုက်နဲ့နော်..နာတယ်ကွာ.."

"ဟုတ်..ဟုတ်..ကဲ့ အမဝိုင်း ကျနော် ဖြေးဖြေးပဲ လုပ်ပေးမယ်၊ နာရင်ပြောနော်.."

"ဟင့်..သွား သိဘူး..မြန်မြန်လုပ်..."

မိန်းမတို့ မာယာများ ခက်ပါ့၊ နာမှာစိုးလို့ ပြောရင်းကမှ၊မြတ်ကျော် လိင်တန်ကြီးသူ့ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတုန်းပါလား ဆိုတာ သတိထားမိသွားလို့ ရှက်သွားပြီး၊ မြတ်ကျော် ရင်ဘတ်ကို မနာတနာ သူ့လက်ကလေးနဲ့ ထုလိုက်ပြီး မြတ်ကျော် ရင်ဘတ်ပေါ် မျက်နှာအပ် ဖွက်ထားလိုက်တော့တယ်။

မြတ်ကျော်က လည်း အခုမှ အသားကျလာတယ်၊ တခါမှ မလုပ်ဘူးပေမဲ့ သဘာ၀ အရကို သူဘာလုပ်ရမယ် ဆိုတာ ကိုသိလာခဲ့တယ်၊ မဝိုင်းလည်း အရသာကို အခုမှ ခံစား မိလာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်ပြန်ထလာတဲ့ မြတ်ကျော် အဖို့ တော့ သိပ် မခံတော့ ပါဘူး၊ နောက်ထပ် အချက်နူစ်ဆယ်လောက်မှာ မဝိုင်းရဲ့ စောက်ခေါင်း အတွင်းကျဆုံးနေ ရာမှာ သုတ်ရည် တွေ ထုတ်ကနဲ ထုတ်ကနဲ ပန်းထုတ်မိလိုက်ပါတော့သည်၊ မဝိုင်း အဖို့လည်း သူ့ စောက်ခေါင်းထဲ က ပွန်းသွားတဲ့ အနာ ကို ပူနွေးနွေး အရည်များ ဖြန်းပက်လိုက်တာကို သိသိသာသာ ခံစားမိလိုက်ပါတော့သည်၊

"ဖယ်ပေးတော့ ကျော်ကြီး နင့်ကိုယ်ကြီး က အလေးကြီးပဲ ဒီမှာ သေတော့မယ်.."

မြတ်ကျော်လည်း ဖယ်လိုက်တော့ မဝိုင်းက လှန်တက် နေတဲ့သူ့ ထမိန်ကို ပြန်ဆွဲချ ပြီး မတ်တတ်ရပ် ထမိန်ကို ပြန်ရင်လျှားလိုက်ပါတယ်။

"ငါရေသွားချိုးတော့မယ်၊ နင် အောက်ဆင်းရင် တံခါးပိတ်သွား လိုက်တော့…"

မဝိုင်းက ပြောပြောဆိုဆို အိမ်နောက်ဖေးဖက် ထွက်သွားလိုက်သည်၊ မြတ်ကျော်လည်း လုံချည်ကို ကမာန်းကတန်း ကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ပီတိ အလျှံပယ်နူင့် အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့ပါတော့သည်။

" ငါကွ.."

မြတ်ကျော် မှာ သူ့ကိုယ်သူ တော်တော် ယုံကြည်မှု ပြည့်သွားသည်၊ အထင်လည်းကြီးသွားသည်၊ အမကြီး အရွယ် အပျိုကြီး ကို ပါကင်ဖွင့်ခဲ့ ရသည်မို့ သူ့ အနေနူင့် လိုချင် ရင် တော်ရုံ မိန်းမလောက်တော့ ရနိူင်သည်ဟု ထင်နေတော့သည်၊ အဲဒီည က တော့ ကောင်းကောင်း အိပ်မောကျသွားသည်။

.......................................................................................................

နောက်နေ့ နေမင်း မှာ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ခေါ်သွားပြီး ရီရီ နဲ့ သူ ချစ်ပွဲ ဝင်ခဲ့ ရတာကို အားရ ပါးရပြောပြ နေသည်ကို မြတ်ကျော်တယောက် သည်းခံ နားထောင်နေရသည်။ သူကတော့ ပြန်ပြောလို့ မဖြစ်ပဲကိုး၊ နေမင်းက ရီရီး ပစ္စည်းလေး ကဘယ်လို ကျပ်ကြောင်း ပြောတော့ မြတ်ကျော် စိတ်ထဲမှာ မင်းအမ ကျပ်တာက မှ ငါ့လထိတ် ကို နာနေတာပဲ ဟု ပြောနေမိသည်။ အဲဒီနေ့က မဝိုင်းနဲ့ မဆုံမိခြေ၊ မဝိုင်းကလည်း မြတ်ကျော်နဲ့ မတွေ့ရအောင် ရှောင်နေခဲ့သည်။

နောက်တော့ တနလာၤ နေ့ ရုံးတွေ ကျောင်းတွေ ပြန်ဖွင့်တော့၊ မြတ်ကျော် တယောက် မဝိုင်းနဲ့ မတွေ့ ဖြစ်တော့ပေ၊ တကယ်တမ်းကလည်း စနေ တနင်္ဂနွေ လိုနေ့တွေမှာ သာ မဝိုင်း အလုပ်နား၊ မြတ်ကျော်တို့ ကျောင်းနားသဖြင့် သာ ဆုံလေ့ရှိသည် ၊ ပုံမှန်ရက်တွေကတော့ ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ ကိုယ့်ကျောင်းနဲ့ ဆိုတော့ တခါတလေ လှမ်းတွေ့ ပြုံးပြရုံလောက်သာ ရှိသည်။

မမူ မှာလည်း တန်ဆောင်တိုင် ပွဲပြီး ထဲက အယားက တရစ်ရစ်၊ ကိုယ့်ဖာသာ လက်ဖြင့်ဖြေ ဖျောက်သော်လည်း အိမ်ထောင်သည် မို့၊ အာသာမပြေ၊ ကိုမြင့်မောင်က လည်းမလာနိူင်သေး၊ အဲဒါနဲ့ အပျင်းပြေ အောင်ဖတ်တော့လည်း မောင်မောင်ကျော် ဝတ္တု တို့ တက္ကသိုလ်နေဝင်း ရဲ့ ဟာရိုးရော်ဘင် ကိုဘာသာပြန်ထားသော ဝတ္တုတို့၊ အဲလို ကာမ ကို နိူးကြွစေသော စာအုပ်တွေ ပဲဖတ်ဖြစ်သည်၊ အဲဒီစာအုပ်တွေကလည်း အပေါ်ယံသာရေးထားသည် ဆိုတော့၊ ဟိုစာအုပ်တွေ ဖတ်ချင်လာသည်၊ ငှားပေးမဲ့ ကိုမြင့်မောင်က လည်း မရှိဆိုတော့ နောက်ဆုံး မြတ်ကျော်ကို သာ ဘာမှ မဟုတ်သည့် ပုံစံ မျိုးနူင့် မေးလိုက်မိတော့သည်။

"ဟေ့ မြတ်ကျော် ရေ၊ အခု တလော စာအုပ်အသစ် တွေလည်း မထွက်ဘူးနော်၊ ရဲစိုး ရဲ့ ကျော်ညွှန့် နဲ့ အမာ တို့ ဇာတ်လမ်း တွဲတွေလည်း မထွက်တာကြာပြီ.."

"ဟုတ်တယ် အမမူ..ကျနော်တောင် ..ဟို မင်းအသက်ငါ့ပေးဆရာကြီး မြခိုင် အဟောင်းတွေ ပြန်ဖတ်နေတယ်.."

"မကြိုက်ပါဘူးကွား အဲဒါကြီး ရူးဖိနပ်ကြီး တဒေါက်ဒေါက်နဲ့ ဆိုတာ အဟီး ခေတ်မှမရှိတော့တာ.."

"ကျနော်ကတော့ ကြိုက်တယ် မမူရဲ့ စိတ်ညို့ တဲ့ ပညာ လိုလို ဘာလိုလို လေ ဟဲဟဲ.."

"ဟဲ့ နင့် ဟိုတလောက စာအုပ်သေးသေးလေး တွေရော၊ ငါတအုပ်တွေ့မိပါတယ်၊ ဒီကုလားထိုင် ပေါ်မှာ..ဓါတ်လိုက်တတ်သည်၊ သတိထား ဆိုလား ဘာလား၊ ငါတောင် အကြမ်းဖျင်း လှန်လှော ဖတ်လိုက်မိသေးတယ်..ရေးထားတာတွေကတော့..ယုတ္တိယုတာ မရှိပါဘူးဟာ..ဒါပေမဲ့ အပျင်းပြေတယ်ဟ.."

"ဟင် အမမူ ဖတ်ချင်လို့လား ကျနော့်မှာ လောလောဆယ် တအုပ်ရှိသေးတယ် သူငယ်ချင်း တယောက် ဆီက ငှားထားတာ...?

"ဟုတ်လား အေးလေ နင်ဖတ်ပြီးရင် ငါ့ ခနပေးဖတ် စမ်းပါဟ၊ ငါဒီည ဖတ်စရာ မရှိဘူး ပျင်းနေလို့.."

"ဟုတ်ကဲ့ မမူ..."

မြတ်ကျော်က သူ့ထပ်ခိုးတက်သွား ပြီး သူဖွက်ထားသော နေမင်းရဲ့ စာအုပ် မမရဲ့ မောင်လေး ကိုယူလာပြီး ပေးလိုက်သည်။ မမူက တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး မျက်နာကို ပုံမှန်ထိန်းထားကာ

"ဟဲ့ နင့်စာအုပ်ကလည်း အထူကြီးပါလား..အေးအေး စားပွဲပေါ်တင်ထားလိုက် ငါ ခလေး တွေ သိပ်ပြီးမှ ဖတ်တော့မယ်..."

မြတ်ကျော်လည်း ထပ်ခိုးပေါ် ပြန်တက်လာခဲ့တော့သည်။

ထိုညကတော့ မမူ စာအုပ်ဖတ်ရင်းသူကိုယ်သူ ပွတ်တာ ကြည့်ရင်း မြတ်ကျော် ပြန်ထုမိပြန်သည်၊ ဒီတခါတော့ စိတ်ထဲမှာ အမဝိုင်းရဲ့ အဖုတ်ကျပ်ကျပ်လေး ထဲ ထိုးထဲ့ရသည့်ဖီလင် ကိုပြန်စဉ်းစားရင်း နောက်တခါ အခွင့်အရေးရင်တော့၊ အမဝိုင်း နိူ့တွေကို ကောင်းကောင်းစို့ ပြီး ၊အမဝိုင်းကို လေးဘက်ထောက်ကုန်းခိုင်းကာ ချအုန်းမည်ဟုတွေးနေလိုက်၏၊

...........................................................................................................

စနေနေ့ရောက်တော့ ထုံးစံ အတိုင်း မြတ်ကျော် တယောက် နေမင်းတို့ ဝရံတာမှာ တက် ပြီး နေမင်းနဲ့ အာရိုက် နေသည်၊ မဝိုင်း က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ စာအုပ်တအုပ်နူင့် ထိုင်နေသည်၊ နေမင်း အလစ်မှာ သူက မဝိုင်းကို ခိုးခိုး ကြည့်နေမိသည်၊ မဝိုင်းက တော့ ပုံမပျက်၊ သူ့ဖာသာ ဝတ္တုဖတ်နေသည်။ ဒါပေမဲ့ မြတ်ကျော် သူ့ကို ခိုးအကြည့် နေမင်းနဲ့ ဦးမြင့် တို့ မမြင်အောင် မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။

 မျက်စောင်းက လည်း တကယ်တော့ ပြီတီတီ မဟုတ်လား မြတ်ကျော် လုံချည်အောက်က ညီတော်မောင်က ခေါင်းထောင်ထခချင်လာသည်။

ထုံးစံ အတိုင်း ဦးမြင့်ကို သူ့ ဘော်ဒါတွေ အိမ်လိုက်ပို့ဖို့ အချိန်ရောက်လာသည်၊ ခါတိုင်းဆိုရင် မြတ်ကျော်ပါလိုက်သွားတတ်သည်၊ ဒီနေ့ တော့ မြတ်ကျော်က အိမ်မှာ လုပ်စရာရှိသေးလို့ ဟု အ ကြာင်းပြကာ နေခဲ့သည်၊ နေမင်းတို့ နဲ့ အတူတူ အောက်သို့ ဆင်းလာပြီး၊ သူတို့ အခန်းဝင်နေလိုက်သည်၊ နေမင်းတို့ သားအဖ လမ်းကွေ့ ချိုးတာနဲ့ ကမာန်းကတမ်း အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့တော့သည်။

မြတ်ကျော် အခန်းထဲ ဝင်ပြီးလှေခါး ဝ တံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး ဂျက်ချလိုက်တော့၊ မဝိုင်း ကုလားထိုင်ပေါ်က ထလာသည်။

"ဟေ့ ကျော်ကြီး ..နင်ဘာလုပ်...အို့...ဟဲ့..မလုပ်နဲ့..."

မြတ်ကျော်က မဝိုင်းကို ဆွဲဖက်ပြီး မျက်နှာ အနှံ့ ဖက်နမ်းပစ်လိုက်ပြီး မဝိုင်း ရုန်းနေသည့် ကြားမှ နူတ်ခမ်းချင်းပါငုံ စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ အပျိုကြီး မဝိုင်း အထိ အတွေ့မှာ ပျော့သွားရပြန်သည်။

"ကျော်ကြီး ..မလုပ်နဲ့ဟာ..အခု နေမင်း ပြန်လာတော့မယ် ..ခနနေရင်.. မလုပ်နဲ့ ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းဖြစ်ကုန်လိမ့်မယ်.."

"အမဝိုင်းကလည်းဗျာ..ခနလေးပါ..ကျနော်က ချစ်ချင်လို့ပါ၊ နေမင်းမလာခင် ကျနော် ဆင်းသွားပါ့မယ်"

"ဟင့်အင်း ဟင်အင်း ကျော်ကြီး မဖြစ်နိူင်ပါဘူးကွာ..ငါတို့ ထပ်မှားလို့ မဖြစ်ဘူး..."

မြတ်ကျော်က စကား မပြောနိူင်တော့ မဝိုင်း၏လည်တိုင် ပါးပြင် တို့ကို နမ်းရှုံ့ပေးရင်းလက်တွေကလည်း မဝိုင်း ဖင်သားလုံးလုံလေးကို ဆုပ်နယ် ပွတ်သပ်ပေးရင်းက သူ့ ညီတော်မောင်မာတောင်တောင်နူင့် မဝိုင်းပေါင်ခွဆုံကို ထိုးထောက် ပွတ်မိနေတော့သည်။ မဝိုင်းမှာလည်း ငြင်းရင်း တွန်းရင်းက ဒူးများညွတ်ခွေချင် လာရပေရာ စကား မပြောနိူင်ရှာတော့ပေ။

မြတ်ကျော်က မဝိုင်း ကိုယ်လုံးလေးကို ခါးလေးမှ ပွေ့ဖက်ပြီး မဝိုင်း အခန်းတွင်းသို့ ဆွဲခေါ် သွားတော့သည်။ မဝိုင်းမှာ သူ့ကုတင်နားရောက်မှ စိတ်ပြောင်းသွားသလို ရုန်းထွက်လိုက်ရာ မြတ်ကျော်ကိုကျောပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွား၏၊ မြတ်ကျော်ကလည်း မွန်ထူနေပြီဖြစ်ရာ မဝိုင်းလွတ်ထွက်သွားမည် စိုးသဖြင့်၊ အတင်းဖိတွန်းလိုက်လေရာ မဝိုင်းတယောက် ကိုယ် အပေါ်ပိုင်း က ကုတင်ပေါ်ကို ကန့်လန့် ဖြတ် ကိုယ်တပိုင်းကျသွားတော့သည်။

မြတ်ကျော်က အနောက် မှ တွန်းဖိပေးထားရင်း ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်၊ မြတ်ကျော်၏လုံချည်လည်း ကွင်းလုံးပုံသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် မာတောင်နေသော လိင်ချောင်းကြီးက ဟိုရမ်းဒီရမ်းဖြင့် မဝိုင်းပေါင်ခွဆုံ ကို တိုးခွေ့ ဝင်သွားတော့ မဝိုင်းခမျာ ရုန်းနိူင်အားလုံးဝ မရှိတော့ပါ။ သူ့မွေယာကို သာ လက်နူစ်ဖက်က ဆွဲဆုပ်ထားပြီး အိပ်ယာပေါ် မှာ အလိုက်သင့်မှောက်နေ လိုက်တော့သည်။ 

မြတ်ကျော်က လက်တဘက်ဖြင့် မဝိုင်းကျောပြင်ကို ဖိနှိပ်ထားပြီး တခြားတဘက်ဖြင့် မဝိုင်း အတွင်းခံ ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေတော့သည်၊ မဝိုင်း၏ဖင်လုံးကောက်လေး အောက်မှ အမွေးပါးပါးနက်နက် တွေကြားထဲ အရည် ရွမ်းလက်နေသော အကွဲကြောင်းလေးကို ရှာရမခက်တော့ပါ၊ မြတ်ကျော်က သူ့လိင်ချောင်း ကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ၊ မဝိုင်း အဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး အချိန်မဆွဲတော့ပဲ ထိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။

"အား..အင့် ကျော်ကြီး..ဖြေးဖြေး.."

မဝိုင်း အဖုတ် တွင်းမှာလည်း ရှေ့ပြေး အရည်ကြည် တွေ စိမ့်ကျ နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် သိပ်တော့ ခက်ခက် ခဲခဲ မဟုတ် ပေမဲ့ ကျပ်တာကတော့ အတော်လေး ကျပ်သည်၊ မြတ်ကျော် တယောက် အရမ်းထိုးထည့် လိုက်လျှင့် သူ့ လိင်တန် အရည်ပြား ပွန်းသွားမှာ စိုး၍ ဖြေးဖြေး ခြင်းသာ ဖိတွန်းရင်းသွင်း လေသည်၊ မဝိုင်း အဖို့ ကလည်း အရသာ သိ ခဲ့ပြီးသော် လည်း သေသေခြာခြာ မခံစားရသေး၊ တပတ်လုံး တစိမ့်စိမ့် ပြန် စဉ်းစား ရင်း၊ က ပို့းတရွရွ ဖြစ်နေရသူ မို့၊ ဒီတခါတော့ ပြည့်ပြည့် ၀၀ ကို ခံစား နေရသည်၊ အားရပါးရလည်း ရှိလှသည်၊ အဲဒါကြောင့် မဝိုင်း တယောက် မြတ်ကျော် လိင်ချောင်းကို ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည့် အချိန်မှာ ကျွတ်သွားမှာ စိုးလို့ သူ့ ဖင်ကို အနောက်ကော့ပြီး လိုက်သွားမိသည်၊ မြတ်ကျော်က လည်း သူ့လိင်ချောင်ကြီး မဝိုင်း စောက်ပတ် အ၀ နား ဒစ် ရောက်လာမှ ပြန်ဖိပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ထိုးချလိုက်တော့သည်။

"အိ…အားးးးးး…."

မဝိုင်း ပါးစပ်မှ ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက် သွားရသည်၊ ထိုငြီးသံလေးက မြတ်ကျော်ကို ပိုတက်ကြွစေကာ မြတ်ကျော်မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်မှု တက်လာပြီး အချက် တိုင်းမှာ အားထည့် ပြီး တဖတ်ဖတ် အသံထွက်အောင်ပင် ဆောင့်တော့ သည်၊ ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း  သူ့ပေါင်ခြံမှာ အိတုန် ကာလာလာ ဖိမိသည့် မဝိုင်း ဖင်လုံးကလေးတွေကလည်း စိတ်ကို ပို တက်ကြွ စေလေသည်။

နူစ်ယောက်စလုံးက လည်းတပတ် လုံးလုံး အောင့်အီး ထားရသည့် ချဉ် ခြင်းကို အားရပါးရ စားသောက် ရသည်မို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ကို ခံစားရလေရာ မကြာခင်မှာပင် နူစ်ယောက်စလုံး အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရလေသည်၊ မြတ်ကျော် တယောက် မဝိုင်း ခါးလေးကို ကျစ်ကျစ် ပါအောင်ဆုပ်ပြီး သူ့ ပေါင်ခြံကို မဝိုင်း ဖင်လုံး လေးနူင့်ဖိကပ်ထားကာ၊ မဝိုင်း စောက်ခေါင်း အတွင်း ထဲ တွင် သူ့လိင်ချောင်းမှ လရည်များကို တထုတ်ထုတ်ပန်းထုတ် နေမိတော့သည်။ မြတ်ကျော် က မဝိုင်း ကျော်ပေါ် ထပ်ကာ ဇိမ်ယူ အမောဖြေမလိုကြံတုန်း လှေခါးမှ တဝုန်းဝုန်း ပြေးတက်လာသော ခြေသံကို ကြားလိုက်ကြရလေသည်၊။

"ဟော နေမင်း ပြန်လာပြီ ဒုက္ခ ပဲ…သွားသွား ကျော်ကြီး ကုတင် ဟိုဘက် အခြမ်းကနေ အောက်ကို ဝင်လိုက်.."

မဝိုင်းက မြတ်ကျော်ကိုကမာန်းကတမ်းတွန်းထုတ် ကာ သူမအတွင်းခံ ဘောင်းဘီနူင့် ထမိန်ကို ကောက်ဝတ်လိုက်သည်၊ မြတ်ကျော်က လုံခြည် ကိုကွင်းလုံး မကိုင်ပြီး ဝတ်ဖို့ ပင် အချိန်မယူ နိူင်တော့ မဝိုင်းပြော သလို ကုတင် ခြေရင်း မှပတ် ကာ ကုတင် အောက်ကို နံရံနူင့်ကပ်ရက်ဘက်မှ ဝင်လိုက်လေသည်၊ ကုတင်အောက် တံခါးပေါက် ဝမှလှမ်း မြင်ရသည့် အခြမ်းမှာ သေတ္တာ အချို့ ကကာထားသဖြင့် ကုတင်အောက်ကို မမြင်ရပေ၊မြတ်ကျော် ထိုအခါကျမှ အသက်ကို ပြင်းပြင်းမရူရဲသော်လည်း အခုနလေးတင် တချီပြီးထား လို့ နားချင်နေရာ၊ ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျောချ ကာနားနေလိုက်တော့သည်။

နေမင်း ပြန်ရောက်နေ သဖြင့် မြတ်ကျော်မှာ လည်း တုတ်တုတ် မှ မလှုပ်ရဲ သော်လည်း အခုန စိတ်လှုပ်ရှား ပြီး တချီဆွဲ လိုက်ရသဖြင့် မောနေတာကို နားသည့် အနေနူင့် မျက်စေ့မှိတ်ကာ မှိန်းနေလိုက်လေသည်။

မဝိုင်းက မိန်းခလေးပီပီ၊ နေမင်းကို လမ်းထိပ် ဘပ်စ်ကားမှတ်တိုင်နားက ကြံရည်သွား ဝယ်ခိုင်းလိုက်ရာ၊ နေမင်းမှာ မသွားချင်၊ သွားချင် ဖြင့် ဒန်ဂျိုင့် လေးဆွဲကာ ထွက်သွားရလေတော့သည်၊ ထိုအခါမှ ကုတင်အောက်က မြတ်ကျော်ကို ခေါ်ထုတ် ပြီး နှင်ထုတ်ရလေတော့သည်။

"ဟဲ့..ဟဲ့..ကျော်ကြီး.. ထွက်လာတော့  မောင်လေးသွားပြီ၊ အခုနေ ပြန်တော့ မြန်မြန်.."

"အမဝိုင်းကလည်း..ဒီလောက် လောစရာ မလိုပါဘူး၊ ဟိုးလမ်းထိပ်ထိ သွားတာပဲ အချိန်ရပါတယ်.."

"ဟင့်အင်းကွာ..မလုပ်နဲ့ မိသွားရင် ငါတော့ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်းရလိမ့်မယ်..အို့..အင်းကျီတွေ ကျေကုန် မယ်.. ကျော်ကြီး ..နင်ဟာလေ..ပြောမရ ဆိုမရနဲ့..."

"အမ ဝိုင်းကလည်း.. ကျနော်က ချစ်ရတာ အားမရသေးဘူးလေဗျာ.."

မြတ်ကျော် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေပြီဖြစ်သော မဝိုင်းက မျက်စောင်း တချက်ထိုးလိုက်ရင်းက

"ဟင်း သွားပါ..ဘာချစ်တာလည်း..ဟိုဟာလုပ်ချင်တာများ ချစ်တယ်ရှိရသေး နာဗူးလေး...အို့..."

မြတ်ကျော်ရဲ့ လူပျို့လက် ဝက်မြှီးက မဝိုင်း အဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကပင်အုပ်ကိုင် ဆုပ်ညှစ်လိုက်တော့ မဝိုင်းခမြာ အို့ကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး မြတ်ကျော် လက်ကို ကုတ်ဆွဲ လိုက်မိပါသည်၊မြတ်ကျော်က လည်း တကယ် အချိန်မရဘူးဆိုတာ သိလို့ မဝိုင်းရဲ့ မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းရူတ်၊ နူတ်ခမ်းခြင်းစုပ်၊ မဝိုင်း ရဲ့ ဖင်လုံးလုံး အိုးလေးကို အားမလိုအားမရ ဖျစ်ညှစ်ရင်း မဝိုင်းနူင့် မနက်ဖြန် တွေ့ချင်ကြောင်း နပူ တိုက်နေတော့ရာ၊ မဝိုင်း ဆီက သူကြံပါ့မည် ဟု ကတိရမှပင်၊ ခတ်သုတ်သုတ် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းခဲ့လေတော့သည်။

.............................................................................................

ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေနေ့ ဆိုတော့ လမ်းထဲ မှာလည်း လူတွေအများကြီးထင်ရသည်၊ မြတ်ကျော်တယောက် မဝိုင်းတယောက် ဂတိပေးထား ပြီးပြီမို့ အိပ်ယာထကထဲက ညီတော်မောင်က တက်ကြွနေလေသည်၊ မဝိုင်း ဘယ်လိုကြံမလဲ ဆိုတာ ကိုသာ သူမစဉ်းစားတတ် ၊ နေမင်းနဲ့ ဦးမြင့်ကို ဘယ်လို အကြောင်းပြပြီး ဘယ်ကိုလွတ်မလဲ ဟု တွေးရင်း ဦးနှောက်စားနေ၏၊

" ပဲပြုတ်သည်လာပါအုန်း "

ရုပ်တရက် လှေခါးရင်းမှ မဝိုင်း အသံကြားလိုက်ရလို့ မြတ်ကျော်တယောက် မရောင်မလည်နဲ့ အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့သည်၊ ပဲပြုတ်သည်ကို ပိုက်ဆံပေးနေသော မဝိုင်းနူင့် မျက်လုံးခြင်းဆုံ တော့ မဝိုင်းက

" ဟေ့ ကျော်ကြီး ရေ ခန "

ဆိုပြီး အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ ပုံဖြင့်ခေါ်လိုက်သဖြင့်၊ မြတ်ကျော်က အနားသို့တိုးကပ်သွားလိုက်သည်၊ အနားရောက်တော့ မဝိုင်းက လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်

" ဟေ့ ကျော်ကြီး ကိုးနာရီခွဲလောက် မှာ ဈေးထိပ်က ဘတ်စ်ကား မှတ်တိုင် ကိုလာခဲ့၊ အင်းကျီ၊လုံချည်လဲခဲ့ နော် "

" ဟုတ်ကဲ့ အမ ဝိုင်း "

ကိုးနာရီ မခွဲခင်ထဲက မြတ်ကျော်တယောက် ဘတ်စ်ကား မှတ်တိုင် ရောက်နေလေပြီ၊ မသိမသာ ကွမ်းယာ ဝယ်စားရင်း စောင့်နေ ရာ မိနစ် အနည်းငယ်အကြာ ရေစိုအစင် အဝါပုတ်ပုတ် အရောင် ထမိန်၊ ရင်ဖုံး အဝါနုနု လက်စက လေးဖြင့် မဝိုင်းတယောက် ကားမှတ်တိုင်ကို ရှောက်လာတာတွေ့ရ၏၊ အနားရောက်တော့ ဟန်မပျက်ပင် မဝိုင်းက လှမ်းနူတ်ဆက်လိုက်သည်၊

" ဟေ့ ကျော်ကြီး စောစောစီးစီး ဘယ်သွားမလို့လဲ ကွ "

မြတ်ကျော်ကလည်း ဟန်မပျက်၊

" အော် သူငယ်ချင်းတယောက်ဆီသွားမလို့၊ အမ ဝိုင်းကရော ဘယ်လည်း"

" အော် ငါ ရုံးက အသိတယောက် အမေ နေမကောင်းဘူး ဆိုတာ သတင်းသွားမေးမလို့ "

နောက် ဘတ်စကားတစီးရောက်လာတော့၊ မဝိုင်းက ကားပေါ် တိုးတက်သွားရာ မြတ်ကျော်လည်း ကမာန်းကတန်း တိုးခွေ့တက်လာခဲ့ရလေသည်၊ ကားပေါ်မှာ ရပ်ကွက်ထဲက အသိမပါလားဘူး ဆိုတာ သေခြာသွားလို့ မဝိုင်းက ဘတ်စကားခကို မြတ်ကျော် အတွက်ပါ ပေးလိုက်သည်၊ မြတ်ကျော်က လူတွေတိုးခွေ့ပြီး မဝိုင်းနားသို့ သွားဖို့ ကြိုးစား နေရာမဝိုင်းက မျက်နှာတည်တည်နူင့် ဆင်းတော့မယ် လို့ တိုတို ပြောလိုက်သဖြင့် မြတ်ကျော်တယောက် အသာငြိမ်နေလိုက်ရတော့သည်။

မြတ်ကျော်တို့နူင့် သုံးမှတ်တိုင်လောက်သာကွာဝေး သောနေရာမှာ မဝိုင်းဆင်းလိုက်သဖြင့်၊ မြတ်ကျော်တယောက် ကမန်းကတန်း ဆင်းလိုက်ခဲ့ရသည်၊ မဝိုင်း က ထိုအခါကျမှ မြတ်ကျော်ကို အကျိုးအကြောင်းရှင်းပြသည်၊ ထိုတိုက်ခန်း တွဲများထဲက တခန်းမှာ သူ့သူငယ်ချင်း တခုလပ် တယောက်ရှိကြောင်း၊ သူနူင့် အရမ်းရင်းနီးှ ပြီး တိုးတိုးတိတ်တိတ် တိုင်ပင် ဖေါ်ဖြစ်ကြောင်း၊ သူ့ယောက်ကျား က ကောင်မလေးတယောက်ကို ခိုးပြေးသွားသဖြင့် ခလေးတယောက်နူင့် တိုက်ခန်းတခန်း အဖတ်တင် ကျန်နေခဲ့ကြောင်း၊

ထိုအခန်းရောက်တော့ အမျိုးသမီးက မဝိုင်းနဲ့ အသက်မတိမ်းမယိမ်းလောက်ပင်ရှိမည်၊ အသားညိုညို ထောင်ထောင် မောင်းမောင်းထဲက ဖြစ်သည်၊ ၅နှစ်သား အရွယ်၊ ကလေးကို လက်ဆွဲပြီး မဝိုင်းကို ပြုံးစစ နူင့် ကြည့်ကာ

"ဟေး အဝိုင်း အေးဆေးနေနော် ကိုယ့်အိမ်လိုသဘောထား၊ ငါတို့ တနေ့လုံးနည်းပါး ကြာမှာ၊ အိမ်စောင့်ပေးဖေါ်ရတာကို ကျေးဇူးတင်တယ်ကွာ..."

 ဟုပြောကာ ထွက်သွားတော့သည်။

ထိုအမျိုးသမီးထွက်သွားပြီး နောက် မဝိုင်းက တံခါးကို ဂျက်ထိုးလိုက်ပြီး မြတ်ကျော် ကိုမျက်စောင်းလှလှ လေး ထိုးပစ်လိုက်ပြီး၊

"ကဲ နူစ်ယောက်ထဲ တွေ့ချင်တယ် ဆို ကိုယ်တော်ချော ဘာလုပ်မလို့လဲ.."

မြတ်ကျော်ကလည်း နောက်တခွန်း အပြောမခံပါ၊ မဝိုင်း ရှိရာသို့ ခြေလှမ်းကြဲကြဲ ဖြင့် လျှောက်သွားရင်း.................

ထိုနေ့က လူပျိုပေါက် မြတ်ကျော်နူင့် အပျိုကြီး မဝိုင်းတို့ မီးကုန်ယမ်းကုန် အချစ်ကြမ်းကြ လေရာ ညနေစောင်းတော့ မြတ်ကျော်တယောက်လည်း ဒူးတွေချောင်၊ မဝိုင်းတယောက်လည်း ကွတကွတ ဖြစ်ပြီး ထိုအိမ်က ပြန်ထွက်လာကြတော့သည်၊ထိုနေ့က အစမို့ လှေကြီးထိုးရိုးရိုးသာ လှော်ခဲ့ကြသော်လည်း၊ နောက်ပိုင်း အပတ်တိုင်းလိုလို တွေ့ကြတော့ မြတ်ကျော်တယောက် မရိုးရအောင် အတတ်မျိုးစုံ စမ်းလေတော့သည်။

ဤသို့ဖြင့် ၃လ ခန့်ကြာတော့ မဝိုင်းလည်း ပုလွေမှုတ်တတ်သွားပြီ၊ မြတ်ကျော် အဖုတ်ရက်ပေးတာကိုလည်း အရသာအလွန်ရှိကြောင်း သိသွား ပြီ၊ မို့ တဦးနူင့် တဦး အရှက်ကုန်သည့် အဆင့်သို့ ရောက်ခဲ့ကြလေသည်၊ တော်ရုံ လင်မယားပင် သူတို့ နူစ်ယောက် လိုးကြတာကို လိုက်လို့ မှီမလားမပြောတတ်အောင်ကို လစ်ရင်လစ်သလို ချကြသည်၊နေလင်းသူ့အဖေကို ဈေးဘက်ခနသွားပို့သည်၊ ဆိုသည်နူင့် မြတ်ကျော် အပေါ်ထပ်ကမာန်းကတမ်းတက်လာပြီး မဝိုင်း ထမိန်လှန်ဆော်တော့သည်။

တခါတလေ နေလင်း ကို ဈေးမှာ တခုခု သွားဝယ် ခိုင်းထားတုန်း ဦးမြင့် အိမ်ရှေ့ခန်းရှိလျှက်ပင် မြတ်ကျော်က လှေခါးမှ အောက်ဆင်းသလို ဟန်ဆောင်ပြီး မဝိုင်းအခန်းတွင်း အသာခိုးဝင်ကာ မဝိုင်းကို ပုလွေ မှုတ်ခိုင်း တတ်လေသည်။

အဲလိုနူင့် မြတ်ကျော်တို့ ကျောင်းစာမေးပွဲတွေပြီးတော့ နွေရာသီကျောင်းပိတ်ပြီး ကျောင်းစာ လုပ်စရာမရှိ၊ တော့ မြတ်ကျော်တယောက် သူ့မရီး ဆိုင် ကို ကူလုပ်ပေးရတော့သည်။ ခါတိုင်း စနေတနင်္ဂနွေ မှာ စာကြည့်မည် အကြောင်းပြပြ ပြီး မဝိုင်းနူင့် သွားသွား လိုးနေခဲ့ပေမဲ့ အခုတော့ အကြောင်းပြရခက်နေ၏၊ ဈေးက လည်း စနေတနင်္ဂနွေမှာ ပို ရောင်းရသဖြင့် မဝိုင်းနူင့် ချစ်ရည်လူးဖို့ရာ အရင်လို မလွယ် ကူဖြစ်နေတော့သည်။

ဒီကြားထဲ ဦးမြင့်၏ ညီဖြစ်သူ မှာ သူ့ဇနီး ဆုံးသွားပြီး စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဆိုသလို ဦးမြင့် အိမ်မှာ ခနတဖြုတ်လာနေသဖြင့် မဝိုင်း အိမ်မှာ လူမပြတ်သလိုဖြစ်ပြီး အရင်လို အလစ် စာကလေးရှော့ ဝင်တွယ်ဖို့ လည်း မဖြစ်နိူင်တော့ပေ၊ ထိုသို့ဖြင့် မြတ်ကျော်နူင့် မဝိုင်း တို့မှာ စားဘူးလို့ ကောင်းမှန်းသိခါစ သူများလုသွားတာ ခံလိုက်ရသလို နူစ်ဦး စလုံး ဆာလောင် မွတ်သိပ်လျှက်ရှိနေတော့သည်၊အဲဒီမှာ ဇာတ်လမ်း အချိုးအပြောင်းဖြစ်ဖို့ ဖန်လာခဲ့ရလေတော့သည်။

နေမင်း မှာ အိမ်ရှေ့ခန်းက သူအိပ်နေကျနေရာကို သူ့ဦးလေး ကိုပေးလိုက်ရတော့ အခု မဝိုင်း အခန်းထဲက မဝိုင်းကုတင်ဘေးအောက်ကြမ်းပြင်မှာ အိပ်ရလေသည်။ မဝိုင်းနူင့် တခြင်ထောင် ထဲ အိပ်ခဲ့ဘူးသည့် အတွေ့အကြုံကြောင့် အခု လို တခန်းထဲ မှာ အိပ်ရတော့ စိတ်တွေကတော့ မျိုးစုံ တွေးနေပြီး လီးက တချိန်လုံးမာနေ၏၊ မဝိုင်း တခါက သူအိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေတုန်း သူ့လီးကို ကိုင်ဘူးတာကိုလည်း သိထားတော့ အခုလည်း တောင်းတနေမိသည်။

 သို့သော်လည်း မဝိုင်းက ကုတင်ပေါ်မှာ သူက ကုတင်အောက်မှာ ဆိုတော့ ဟိုတခါကလို၊ မဝိုင်း အိပ်ပျော်နေတုန်း ပင်တီပေါ်က လုပ်ဖို့ ဆိုတာကလည်း မဖြစ်နိူင်၊ သူ့မှာ ခြင်ထောင်မရှိတော့ သူ့လီးကို မာနေအောင်ဆွပြီး အိပ်ပျော်သလို နူင့် ပုဆိုးလှန်ပြီး နေလိုက်လေသည်၊ တပတ်လောက်ကတော့ ဘာမှ မဖြစ်ပဲ သူသာ အိပ်ငိုက်ပြီး အိပ်ပျော်ပျော် သွားလေသည်၊ နေမင်း စိတ်ထဲမှာ မဝိုင်း တယောက် ဟိုတခါတုန်းက တကယ်အိပ်ပျော် နေတာပဲ ဖြစ်မယ်၊ နိူးနေရင်တော့ လုပ်မှာ မဟုတ်ဟု စထင်စပြုလာလေတော့သည်။

ဒါပေမဲ့ တနေ့ နေမင်း အမှတ် မထင် ညသန်းကောင် တရေးနိူးလို့ မျက်လုံးကို ဖြတ်ကနဲ ဖွင့်လိုက်တော့ အခန်းထဲက ညမီးလုံး ရောင်အောက်မှာ မဝိုင်း ရဲ့ ခြင်ထောင်လှုပ်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

သူ့ကိုယ်သူ ပြန်ငုံ့ကြည့်တော့လည်း၊ ပုဆိုးက ခါးပေါ် ကွင်းလုံးလန်တက် နေပြီး သူ့လိင်တန်ကြီးက လည်း အလံတိုင်ကြီးလို မာကြော ထောင်မတ်နေသည်။ သူက ခနတော့ ငြိမ်နေလိုက်ပြီး မဝိုင်း ခြင်ထောင်က မလှုပ်တော့တာတွေ့လို့ ထထိုင် ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ့ဘေး ကုတင်ပေါ်မှ မဝိုင်းမှာ ခေါင်းပိုင်း က ခြင်ထောင်အပြင်ရောက်နေ၏၊ မဝိုင်း၏ ခေါင်းမှာ ကုတင်စောင်းနားမှာရောက်နေပြီး နေမင်း အိပ်နေသော ကြမ်းပြင်နေရာကို ငုံ့ကြည့်နေသည်နူင့်တူသည်၊ မျက်စေ့ကို ပိတ်ထားတာတခုပဲ ကွာသည်။

မဝိုင်းနဲ့ တခန်းထဲ အတူတူ စအိပ်ရသည့် အချိန်က စလို့ လေးငါးရက် လောက်၊ အခွင့်အရေး တခုခု များ ပေါ်မလားဟု နေ့တိုင်း ထကြွနေရသော တဏှာ စိတ်ကို နေမင်းတယောက် မတားဆီးနိူင်တော့ပြီ၊ပုဆိုးကို သူ့ဖျာပေါ်မှာ ဒီအတိုင်း ကွင်းလုံးချွတ်ချထား ခဲ့ပြီး မတ်တတ်ရပ်ကာ မဝိုင်း အိပ်နေပုံကို ငုံ့ ကြည့်လိုက်မိသည်။

မဝိုင်းမှာ နူတ်ခမ်းလေး ဟတတဖြင့် အသက်ရူသံပြင်းပြင်း ဖြင့် အိပ်ပျော်နေသည်လား၊ဟန်ဆောင်အိပ်ပျော်နေသည်လား နေမင်း မခွဲခြားတတ်တော့ပါ။ ဟိုတခါ တခြင်ထောင်ထဲ အိပ်တုန်းက သူမ ပင်တီခံ ပြီး သူ့ဒစ်ဖျားကို အဖုတ်တွင်း ဝင်အောင် လိုးခဲ့သည့်တိုင် မဝိုင်း မနိူးခဲ့ ဘူးဆိုတာ အခုတော့ သူသံသယရှိနေပြီ၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အမဝိုင်း ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင် အိပ်ပျော်တာပဲ ဖြစ်ဖြစ်။ တကယ်အိပ်ပျော်တာပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ သူလုပ်ချင်တာ လုပ်ရရင် ပြီးတာပဲ မဟုတ်လားဟုလည်း တွေးမိသည်။

ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အခုတော့ နေမင်း အရမ်းကို ထန်နေပြီ ။ မဝိုင်းအိပ်နေသော ကုတင် ခေါင်းရင်းနားမှာ နေမင်း လျှောက်သွားလိုက်တော့ မာတောင်နေသော နေမင်း၏ လိင်တန်ကြီးက မဝိုင်းမျက်နှာ နူင့် တတန်းထဲ ဖြစ်နေ၏၊ နေမင်းက ရှေ့ သို့ တဖြေးဖြေး တိုးသွားရာ သူ့ ဒစ်ထိပ်ဖျားနူင့် မဝိုင်း၏နူးနူးညံ့ညံ့ နူတ်ခမ်း ဖျားတို့ ထိမိသွား၏၊ မဝိုင်း ၏ အသက်ရူသံ ရုတ်တရက် ရပ်သွားသလိုထင်လိုက်ရသည်။ နေမင်း ၏ ဖင်ညှောင့်ရိုး မှလည်း အအေးဓါတ် တခု စီးပြီး ဗိုက်ထဲ ရောက်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>>