ရပ်ကွက်ထဲမှာ အပိုင်း ( ၆ )

  ရပ်ကွက်ထဲမှာ အပိုင်း ( ၆ )

တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသည်။

ဒီအခြေအနေရောက်မှ တော့ မထူးတော့ ဟု တွက်ထားသော နေမင်းမှာ သူ့လီးထိပ်ဖူးကို အသာအယာ မဝိုင်း နူတ်ခမ်းလွှာထဲ ထိုးသွင်းလိုက် သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ မဝိုင်းအိပ်ရာမှ ယောင်ပြီးကိုက်ချလိုက်မှာ ကိုကြောင်နေသေး၏၊ သို့သော် မဝိုင်း၏ စိနေသော သွားများဟသွားသည်ကို သူသိလိုက်ရသဖြင့် စိတ်အေးသွားပြီး ဆက်သွင်းလိုက်သည်။ သူလိင်တန်ကြီး သုံးပုံတပုံမှာ မဝိုင်း အာခေါင်ကို သွားထောက်နေပြီဖြစ်သဖြင့် နေမင်းမှာ ဆက်ထိုးနေတာကို ရပ်လိုက်ရသည်၊ ထိုအခိုက်မျာပင် မဝိုင်း၏ လျှာက သူဒစ်ကို ရစ်ပတ် ဆွဲယူပြီး မဝိုင်း ပါးစောင်နူစ်ခုမှာလည်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို ညှစ်ပြီး စုပ် လိုက်သည်ကို ခံစားလိုက်ရ၏။

"အီး ကျွတ်ကျွတ်…"

နေမင်းမှာ ကျွတ်စုပ်ပြီး ညီးညူလိုက်မိသည် အထိ အရသာတွေ့သွား၏၊အမဝိုင်းမျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့လည်း မျက်လုံးမှိတ်ရက်သားတွေ့ရ၏၊ ကဲ ဒီလောက်တောင် အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်လည်း ဆောင်ကွာဟုတွေးရင်း နေမင်းက မဝိုင်း ပါးစပ်ကို စပြီးဖြေးဖြေးခြင်း လိုးတော့သည်။ 

ညာဘက်လက်က မဝိုင်း၏ ခေါင်းကို အနောက်ဘက် မရုန်းနိူင်အောင် အသာထိန်းထားပေးရင်း၊ နောက်တဘက်က မဝိုင်း၏ ဖောင်းမို့အိတင်းနေသော ရွှေရင် အစုံဖောင်းဖောင်း လေးကို အင်းကျီပေါ်က ပင်ဖျစ် ညှစ် ဆုပ်ခြေပေးနေတော့သည်။ နေမင်းက ပဲ တအားတင်းနေလို့လား၊ အမဝိုင်း၏ စုပ်အားကပဲ ကောင်းလို့လားမသိ နေမင်းတယောက် သိပ်အကြာကြီး မထိန်းနိူင်တော့ပဲ လိင်တန်ထိတ်ကြီး ယားလာကာ သုတ်ရည်များ မဝိုင်း ပါးစပ်ထဲ သို့ တဖုတ်ဖုတ် ပန်းထည့်ပစ်လိုက်မိတော့လေသည်။

..............................................................................................................................

နေမင်းမှာ သူ့လိင်တန် ကြီးမှ တဖြွတ်ဖြွတ် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက် သော သုတ်ရည်များကို မဝိုင်းက  မျိုချပစ်လိုက်ရုံမက နောက်ဆုံးပျော့တော့တော့ ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သော လိင်တန်ကြီးကို ခလေးနိူ့စို့သလိုဆက်စုပ်ပေးလိုက်သဖြင့် ဒူးမျာပင် ခွေကျ သွားအောင် အရသာ ထူးကဲ ခံစားလိုက်ရလေသည်။ 

အမဝိုင်း မျက်နှာ ငုံ့ကြည့်တော့လည်း မျက်စိကို မှိတ်ထားတုန်း မို့၊ အင်း သူက အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီးပဲလုပ်ပေးချင်တယ် ထင်တယ်၊ ပေါ်တင်ကြီး တော့ ရှက်လို့ ထင်တယ် လို့ တွေးမိသွားသည်။ နေမင်းကိုယ်တိုင်လည်း အခုန ထန်နေတုန်းကသာ ဘာဖြစ်ဖြစ် လုပ်မယ်ဟု ဆုံးဖြတ် ကာ ထလုပ် သော်လည်း၊အခု တချီပြီးသွားတော့ စိတ်ကျေနပ် သွားပြီး၊ အင်း သူကလည်း အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်တော့ ငါကလည်း မသိလိုက်ဖာသာ နေလိုက်တာပေါ့လေ ဟု တွေးရင်း ၊ သူအိပ်နေရာ ဖျာ ပေါ်ပြန်လှဲလျှောင်းအိပ်လိုက်လေတော့သည်။

နေမင်း မှာ ပင်ပန်းပြီး တုံးကနဲ အိပ်ပျော်သွား လိုက်တာ ဘယ်လောက်ကြာသွားမှန်းမသိ သူကို တယောက်ယောက်က လှုပ်နိူးနေတာသိရသဖြင့် လန့်ပြီးကမန်းကတမ်း ထထိုင်လိုက်မိသည်။ ထကြည့်လိုက်တော့လည်း မိုးမလင်းသေး မှောင်မှောင် မဲမဲ ဖြစ်သည်၊ သို့သော် မိုးမှာ တဝုန်းဝုန်း ရွာချနေသည်၊

"မောင်လေး နေမင်း မိုးတအားသည်းနေတယ်၊ နင့်မှာ ဖျာတချပ်ထည်း အခင်းမရှိ မွေ့ယာမရှိနဲ့ နေထိုင်မကောင်းဖြစ် အုန်းမယ် ၊ လာလာ ကုတင်ပေါ်လာတက်အိပ်လိုက်..."

အိပ်ချင်မူးတူးနူင့် နေမင်းတယောက် မဝိုင်း၏ ကုတင်ပေါ်တက် ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။ အဲဒီတော့ မှ မျက်လုံးလည်း ကျယ်သွားသည်၊ နောက် အခွင့် အရေး တခုလည်း ပေါ်ပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တော့၊လီးကလည်း ချက်ခြင်းတောင်လာတော့သည်။ ညဦးကတင် မဝိုင်းပါးစပ်ထဲ တခါပြီးခဲ့တာရယ်၊ မဝိုင်း အိပ်မပျော်ပဲ အိပ်ပျော်ခြင်ယောင် ဆောင်နေတာကို သိထားတာရယ်ကြောင့် အခုကတော့ ရဲနေပြီ၊သူ့ကို ကျောပေးအိပ်နေသော မဝိုင်းရဲ့ စောင်ထဲ ဝင်လိုက်ပြီး မဝိုင်းရဲ့ အနောက်ဘက်ကနေ ပုဇွန်ထုတ်ကွေးလို ဝင်ကပ်အိပ်လိုက်သည်။

ထုံးစံအတိုင်း မဝိုင်းက အသက်မှန်မှန် ရှူကာ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်နေပေတော့၊ နေမင်းကလည်း အားမနာတော့ပြီ၊ သူ၏ မာတောင်နေသော လိင်ချောင်းကြီးကို မဝိုင်းဖင်ကြားထောင်ကာ၊ လက်က မဝိုင်းခါးပေါ်မှတဆင့် မဝိုင်း၏ နိူ့ကြီးများကို  ဆုပ်နှယ် ပွတ်ချေ နေတော့သည်။ နိူ့ကိုင်ရတာ ဝသွားတော့၊ နေမင်းက အောက်ကို ကုံးကာမဝိုင်း ထမိန်စကို ယူ၍ ဖင်ကိုလှန်ပြီး ခါးပေါ်ထိ လှန်တင်လိုက်သည်။

မဝိုင်းက အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသူမို့ ဘယ်တော့မှ နိူးမှာ မဟုတ် ဘူးဆိုတာ သိနေတော့ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းရဲရဲတင်းတင်းပင်လုပ်နေသည်။ မဝိုင်း ၏လုံးကျစ် ကားစွင့်နေသည့် ဖင်လုံးလေးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးတွေဖြင့် ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်ပေးနေလေသည်။ နောက်ပေါင်ခွဆုံကြားကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပက်လက်မကိုင် ၍ လက်ခလယ်ထိပ်ဖျားဖြင့် မဝိုင်း စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်း နူစ်ခုကို ထိုးမွေပွတ်သပ်ရင်း အကွဲကြောင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက်ရာ မဝိုင်းတယောက် ဖင်ကလေး နောက်ကော့လာပြီး သူ့လက်မှာလည်း အရည်တွေစိုစွတ်နေတာ တွေ့လိုက်ရ၏။

နေမင်းက မဝိုင်း၏ ပေါင်တလုံးကို မကာ မဝိုင်းပေါင်ကြားထဲ သူ့ပေါင်ကို ထိုးထည့်လိုက်သည်နူင့် အတူ သူ့ လိင်တန်ကြီး ကိုပါ၊ လက်တဖက်ဖြင့်ကိုင် ပြီး အဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။ မြတ်ကျော်နူင့် လိုးနေကြမဝိုင်း၏ အဖုတ်ကြီးမှာ လီးနံ့ ရတော့ လည်း ဖင်ကို အနောက်ကော့ပေးပြီးလမ်းကြောင်း ဖြောင့်အောင်လုပ်ပေးလိုက်လေသည်၊ နေမင်းက လည်း အချိန်မဆိုင်းပါ၊ ဆတ်ကနဲ့ သူ့ဖင်ကို ကော့ပြီး မဝိုင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲသူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။

အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံဘူးသော်လည်း အပျို စောက်ခေါင်း ဖြစ်၍ စေးစေး ကျပ်ကျပ် ကလေးနူင့် နွေးနွေး အိအိ ကလေးဖြစ်ပေရာ နေမင်း အဖို့ အရသာရှိလွန်းလှသဖြင့် ဖြေးဖြေး ခြင်း  ဇိမ်ခံကာ လိုးပေးနေမိတော့သည်။

မဝိုင်း အဖို့ကလည်း မြတ်ကျော်နူင့် ကဲချင်တိုင်းကဲ လိုးခြင်တိုင်း လိုးလာခဲ့ကြရာမှ ရုတ်ခြည်း အခြေအနေတွေ ပြောင်းပြီး ရပ်သွားရသဖြင့် ငတ်မွတ်နေရသည့် အထဲ ညတိုင်း မြင်နေရသည့် နေမင်း ၏ လိင်တန်ကြီးကသူ့အဖုတ်ကို အင်မတန်မှ စိုစွတ် တောင်းတ စေခဲ့လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း နေမင်း သူ့ပါးစပ်မှာ လာတေ့ တော့ ငတ်ငတ် နူင့် အားရပါးရ စုပ်ပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း နေမင်းမှာ တသက်လုံး ကိုယ့်မောင်အရင်းလို လည်းဖြစ်၊ ကိုယ့်ကို လည်း ကြောက်ရသူမို့ ၊မိမိ ကိုယ်တိုင်က မျက်နှာပူတာက တကြောင်း၊ တော်ကြာ ကိုယ့်ကို မလေးမစား ဖြစ်သွားမည်ကိုလည်း ကြောက် ၍ လည်းကောင်း၊အိပ်ချင်ယောင် အတင်းဆောင်ခဲ့သည်။

မိုးတွေ သည်းသည်း ရွာပြီး အေးလာတော့ နေမင်းခမျာ ကြမ်းပြင်က ဖျာပေါ်မျာ ပုဆိုးခြုံကွေးနေတာ တွေ့ရတော့ တကယ် သနား ဂရုဏာ ဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်အိပ်ဖို့ နိူးခေါ်မိသည်။ 

အခုတော့ သူမ စောက်ဖုတ်ကိုအနောက်မှ လိုးတာကို ခံနေရပြီ၊ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ နိူးလာ တယ်ဆိုပြီး ဆူပူ ဟန်ဆောင်ဟောက်လို့ လည်းရမှာမဟုတ်တော့ပေ။ နေမင်း ကုတင်ပေါ်ရောက်ပြီး သူမဖင်ကြားမှာ သူလိင်တန် နွေးနွေးကြီးနဲ့ထောက်ပြီး သူမနိူ့တွေကို နှယ်နေကထဲက သူမ စောက်ဖုတ်မှာလည်း အရည်တွေ ရွဲနေပြီ၊ အခုတော့ နေမင်းတကောင် သူမ အနောက်က ဇိမ်ခံ ပြီး ဆွဲလိုးနေတာ ခံနေရပြီ၊ သူမ ၏ စောက်ဖုတ်ကလည်း တအားယားနေပြီဆိုတော့ နေမင်း ဇိမ်ဆွဲပြီး လိုးနေတာကို မစောင့်နိူင်တော့၊ သို့ကြောင့် သူမဖင်ကို နောက်သို့ ကော့ကော့ ပေးကာ မြန်မြန်ဆောင့်ဖို့ အထာပေးလိုက်၏၊ နေမင်းကလည်း သိပါသည်၊ သူ့ ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကိုအရှိန်မြင့်လာသည်။

"စိဖတ် စိဖတ်.."

အသံတွေတောင်ထွက်လာခဲ့ပြီး မဝိုင်းတယောက် တုန်ခါပြီး တချီပြီးသွား၏၊ နေမင်းကတော့ ညဦးပိုင်းလောက်က မှ မဝိုင်း ပါးစပ်ထဲ မှာ တချီ ပြီးထားလို့ တော်တော်နဲ့ မပြီးနိူင်၊  အခုမျ အရှိန်ရပြီး မဝိုင်း၏ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ တဖုန်းဖုန်း ပစ်ဆောင့်နေတော့ မဝိုင်း ခမျာ အလူးအလဲ ခံနေရလေတော့သည်၊ မဝိုင်းခမျာ စောင် အနားကို ပါးစပ်ထဲ လုံးထည့် ပြီး အသံမထွက်အောင် ကြိတ်မှိတ်ခံနေရင် မကြာမှီ အင်းအဲ ညီးညူသံ နူင့်အတူ နေမင်း လီးကြီးမှ ပူပူနွေးနွေး သုတ်ရည်များ မဝိုင်း စောက်ခေါင်းထဲ တပြစ်ပြစ် ပန်ထုတ်နေတာကို ခံစားသိလိုက်ရပါတော့သည်။

....................................................................................................

နေမင်း အိပ်ယာက နိူးတော့ မဝိုင်း ကုတင်ပေါ်မှာ မရှိတော့ပြီ၊ ထုံးစံအတိုင်း မနက်စာ ပြင်ဆင်ပြီး ရုံးသို့ ထွက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။နေမင်းတယောက်သာ မနေထိမထိုင်သာ ဖြစ်နေရသည်။ သူအဖြစ်အပျက်ကို ရှယ်ချင်ပေ မဲ့ ဘယ်သူ ကိုမှ ပြောလို့ မရသည့် အကြောင်းအရာဖြစ်နေသည်။ 

သူကိုယ်တိုင်ကိုတိုင် မယုံကြည်သလိုဖြစ်နေရသည်။ တသက်လုံး အမကြီး လို နေခဲ့ရသူကို ပါးစပ်ထဲ မှာ တခါ အနောက်မှ တခါ လိုးခဲ့ရတာ၊ ပြောပြလို့ လည်း ဘယ်သူမှ ယုံမည်မဟုတ်၊ ထို့အပြင် မဝိုင်း၏သိက္ခာ ကလည်း ရှိသေးသည်မဟုတ်လား၊ထိုနေ့က နေမင်းတယောက် နေမထိထိုင်မသာ ရှိနေခဲ့ရသော်လည်း ပြန်ပြန်တွေး လိုက်တိုင်း လီးက ပြန်ပြန်တောင်လာခဲ့ရသည်။မဝိုင်း ညနေဘက် ရုံးပြန် လာတော့ သူ ဘယ်လို မျက်နှာ ထားရမှန်းမသိ၊ မဝိုင်း မျက်နှာက ဘာမှ မဖြစ်သလို ဆိုတော့ တဖြေးဖြေး နူင့် ပြန်ရဲလာခဲ့ ရသည်။ သူလည်း ဘာမှ မဖြစ်သလိုပင် နဂိုလ်

အတိုင်းပဲ ပြောဆို စားသောက် နေထိုင်ရင်း ညမိုးချူပ်ခဲ့ရသည်။ဒီညတော့ ဘာဖြစ်အုန်းမလဲ ဟု အတွေး နူင့် နေမင်းတယောက် ရင်တထိန်းထိန်းခုံရင်း လီးလည်း တချိန်လုံးတောင်နေခဲ့ရတော့သည်။

ညအိပ်ယာဝင်ချိန်မှာ ထုံးစံအတိုင်း မဝိုင်း ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဖျာကို ခင်း သူ့ခေါင်းအုန်း စောင် များကို ချကာ အသာကျောဆန့်ရင်း မျက်စေ့ကို မှေးထားလိုက်သည်။ မဝိုင်းတယောက် နောက်ဘေးဘက်မှာ သိမ်းဆည်းပြီး ခြေလက်မျက်နှာ ဆေးကြောပြီး ဝင်လာခဲ့ တော့ နေမင်း တယောက် ကြမ်းပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီး မျက်စေ့မှိတ်လို့ အိပ်နေတာ တွေ့တော့ မဝိုင်းက အသာခြေဖွ လျှောက်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ပက်လက် လှဲ အိပ်လိုက်သည်။ တော်ပါသေးရဲ့ ဒီကောင်လေး သူများတွေ ရှေ့မှာ ဟန်မပျက် နေပေးလို့၊ အင်း အပျက်ပျက်နဲ့ နှခေါင်းသွေး တော့ ထွက်တော့မယ်၊ဒီကိစ္စကို ဘယ်လို အဆုံးသတ်ပြစ်ရ မလဲ ဟု မဝိုင်းတယောက် ဦးနှောက်စားနေလေသည်။ထိုစဉ်မှာပင် သူမကုတင် သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် နေမင်း တက်လာသည်ဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။

သူမ နေမင်းကို ဘယ်လို ကိုင်တွယ်ရမလဲ တွေးနေတုန်း သူမထမိန်လှန်သွားပြီး သူမပေါင်ခွဆုံမှာ နေမင်း မျက်နှာ အပ်လိုက်တာ သိလိုက်ရသည်။ နေမင်း ရဲ့ စိုစိုစွတ်စွတ် လျှာကြီးက သူမ အဖုတ်ကို စပြီး ရက်နေတဲ့ အခါမတော့ မဝိုင်းတယောက် သူမ ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလည်း ဆိုတာမေ့သွားရပြီ၊ နေမင်းရဲ့ လက်တွေကသူမ ပေါင်နူစ်လုံးကို ဒူးထောင် ပေါင်ကား သွားအောင် ရွှေ့ပေးတာကိုအလိုက်သင့်လေး လုပ်ပေးမိတော့တယ်။ 

နေမင်းရဲ့ လျှာကြီး သူမ အဖုတ်နူစ်ခမ်းလွှာကို ထိုးခွဲပြီး အတွင်းသားတွေကို တို့ထိပေးတဲ့ အပြင် သူမစောက်စိဖုဖု လေးရှိရာကိုပါ လျှာထိတ်လေးနဲ့ ထိုးထိုးပေးတော့ မဝိုင်းခမျာ အသဲရော အူရောယားပြီး သူမဖင်ကြီးကို ကော့၊ နေမင်းရဲ့ ဆံပင်ကို ဆွဲလို့၊ နေမင်းရဲ့ မျက်နှာကို သူမအဖုတ်နား အတင်းဖိကပ်ရင်း မောမောပန်းပန်းနဲ့ တချီပြီးသွားရပါတော့တယ်။

နေမင်း လည်း သူလည်ဂုတ်အညှောင်းခံ လျှာအညှောင်းခံ ပြီး လုပ်လိုက်တာ မဝိုင်း တချီပြီးသွားတာ သိလိုက်ရလို့ စိတ်ကျေနပ်သွားကာ အမောဖြေရင်း မဝိုင်းဘေး မှာ ယှဉ်လျှက် ပက်လက်အိပ်လိုက်သည်၊မဝိုင်းက သူမထမိန်ကို ပြန်ဖုံးချပြီး နေမင်းကို ကျောပေးကာ တစောင်းလေး အိပ်နေလိုက်လေသည်။

ခနနေတော့ နေမင်းက မဝိုင်း၏ နောက်ကျောဘက်မှ ဂျိုင်းအောက်လျှိုကာ မဝိုင်း၏ နိူ့ကြီးများကို အင်းကျီပေါ်မှ ပင် စတင် ဆုပ်နှယ်ပွတ်သပ်ပေးနေတော့သည်။ မဝိုင်းမှာ တချီပြီးသွားပြီမို့ စိတ်ထဲ မှာ နဂိုလ် အတွေး ပြန်ဝင်နေပြီး နောင်တ ရနေပြီဖြစ်ရာ၊ နေမင်းကို တခုခု ပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး နေမင်း၏ လက်ကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ပက်လက် အနေအထားပြန်ပြောင်းလိုက်၏။

"နေမင်း တော်တော့ ငါပြောစရာရှိတယ်.."

"ဘာ..ဘာလို့လဲ အမဝိုင်းရယ်.."

"ငါတို့ မလုပ်သင့် ဘူး တို့တွေက မောင်နှမတွေပဲ၊ မှားခဲ့တာတွေ ထားတော့ ဆက်မမှားဖို့ပဲ ထိန်းကြရမယ်.."

"အင် အမဝိုင်းက လည်း ကျနော်တို့က မောင်နှမ အရင်းမှ မဟုတ်တာ..နောက်ပြီး ကျနော်တို့ နူစ်ယောက်စလုံး နူတ်လုံရင် ဘယ်သူမှ သိစရာ အကြောင်းမရှိပါဘူးဗျ.."

"ဘယ်သူသိသိ မသိသိ ကိုယ့်လိပ်ပြာကိုယ် လုံဖို့ပဲ လိုတယ်ကွာ.."

"အမဝိုင်းက လည်း ကျနော်တို့ လုပ်ကြတာ မကောင်းလို့လား၊ အခုလေးတင်ပဲ အမဝိုင်း တချီပြီးသွားတယ် မဟုတ်လား.."

"ဟယ် သွား ဘာ..နားရှက်စရာတွေ၊ တော်ဆိုတော်ပြီ ဒါပဲ.."

"ဒီအဆင့် တွေ ကျော်သွားပြီးမှတော့ ရှက်စရာလိုသေးလို့လား အမဝိုင်းရယ်…"

နေမင်းက ပြောပြော ဆိုဆို သူ့ကိုယ်တပိုင်းကို မဝိုင်းပေါ် မိုးလိုက်ပြီး မဝိုင်း ပါးစပ်ကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်၊ သို့သော် မဝိုင်းက မျက်နှာကို တဘက်လှည့်လိုက်လို့ လည်တိုင်ကိုသာ နမ်းမိသွားသည်။ နေမင်း စပြီးတင်းစပြုလာသည်။ အိမ်ရှေ့က အဖိုးကြီးတွေ အသံမကြားရအောင် ကြိတ်ပြီး ရုန်းနေသော် မဝိုင်းကို သူကိုယ်ကြီးနဲ့ တက်ဖိပြီး မဝိုင်း၏ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှာ နေရာယူလိုက်သည်။

 ခြင်ထောင်လေးထဲ မှာ မဝိုင်း၏ကြိတ်ရုန်းလေးကြောင့် ထမိန်တွေလည်း လှန်ကုန်တော့ လုံခြည် ချွတ်ပြိးသား နေမင်း အတွက် အတော်ဖြစ်နေသည်၊ အဝတ်မဲ့ပေါင်လုံးခြင်း ထိပွတ်မှုက နေမင်း၏ လီးကြီးကို တင်းမာလာစေပြီးမဝိုင်း၏ ပေါင်တွင်းသားများကို ဒစ်ထိပ်နူင့် ဟိုထိုးဒီထိုးဖြစ်နေရ၏၊ မဝိုင်းခမျာလည်း ရုန်းသာရုန်းနေရသည်။ ပူနွေး နူးညံ့သော ဒစ်အဖျားက သူမပေါင်တွင်းသားများကို ပွတ်သတ်မိလိုက်တိုင်း အသက်ရူမှားသွားရသည်၊ နောက်ဆုံးတော့ မဝိုင်း၏ လက်နူစ်ဘက်က နေမင်း၏ ရင်ဘတ်ကြီး ကိုတွန်းထားသည့်ကြား မှ နေမင်း၏ လီးကြီးက မဝိုင်း၏ အဖုတ်ဝ ကို စိကနဲ တိုးဝင်လာခဲ့တော့သည်။

"ဖွတ်...စိ.."

"အင့်..အမေ့..အား..နေမင်း..ဖယ်ဖယ်..ငါပြောနေတယ်နော်..နင်..နင်.."

နေမင်းက ဘာမှ မကြားတော့ပြီ၊ သူ့အာရုံက သူ့လီးဖျားမှာသာရှိတော့သည်၊ သူ့လီးကြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်နူင့် တည့်တည့်မတ်မတ် မဝိုင်းစောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားပြီး တာနဲ့၊ မဝိုင်းတယောက်သူ့ရင်ဘတ်ကို တဖုံးဖုံးထုနေသည့်ကြားက မှန်မှန်လေး ဆောင့်နေတော့သည်။ အချက်နူစ်ဆယ်လောက်မှာ မဝိုင်း၏ ထုနေသော လက်တွေက အားပျော့သွားကြပြီး၊ လည်ချောင်းက ညီးညူသံလေးနဲ့ အတူ နေမင်း၏ ကျောပြင်ကိုသိုင်ဖက်လာပါတော့သည်၊။

ထိုအခါမှာတော့ မျက်လုံးလေး စင်းပြီး ခပ်ဟဟလေး ပွင့်နေသည့် မဝိုင်း၏နူတ်ခမ်းအစုံကို နေမင်းတယောက် အားရပါးရ ငုံစုပ်ကာ ကစ်ဆွဲ ပြစ်လိုက် မိတော့သည်၊မဝိုင်း၏ တင်ပါးလုံးကျစ်ကျစ် အောက်မှာ သူလက်ဖဝါး နူစ်ဖက်ကို တဖက်တချက်ထိုးထည့်လျှက် ဆွဲဆွဲပြီး ဆောင့်လေတော့ရာ မဝိုင်းခမျှာ တအင့်အင့်နူင့်ပင် ဖြစ်နေရရှာ လေသည်၊ ထိုသို့ ဖြင့် နူစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီဆွဲလိုက်ကြရာ မကြာခင်မှာပင် နူစ်ဦးသား ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ရင်း ကာမစည်းဇိမ် အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားကြလေတော့သတည်း။

.......................................................................................................................

မမူ နူင့် မြတ်ကျော် တို့ မှာတယောက်နူင့် တယောက်သာ ဘာမှ မလုပ်ဖြစ်ကြတာ၊ ပါးစပ်အပြော အဆိုက တော်တော် ပွင့်လင်း နေကြပြီဖြစ်သည်။ နေခင်း ဘက် ဆိုရင် ဈေးထဲ မှာက လူမရှိသလောက်ဖြစ်ရာ၊ မမူက တရေးတမော မှေးရင်မှေး မမှေးရင် ဝတ္တု များ ဖတ်လေ့ရှိသည်။ 

ယခင်ကထဲက မြတ်ကျော်ကို ဟိုစာအုပ်တွေ တခါတလေ ငှားခိုင်း လေ့ရှိရာမှ၊ တခါတလေ တယောက်နူင့်တယောက် စာအုပ်ထဲ မှအကြောင်းအရာတို့ ကို ဆွေးနွေး ကြသည် အထိပွင့်လင်း လာကြတော့သည်။ ဥပမာ ဘယ်ဇာတ်လမ်းက ယုတ္တိယုတ္တာ ရှိသည်၊ မရှိသည်၊ ကအစ၊ တချို့ ဇာတ်လမ်းများတွင်၊ ကုလားကြီး ၏ မဲမဲ ပြောင်ပြောင် လီးကြီး များ ခနခန ပါတတ်လေ့ရှိရာ၊ ထိုဇာတ်လမ်းမျိုးကို မမူက မကြိုက်ကြောင်း၊ ရွှံကြောင်းပြောလေ့ရှိသည်။ 

သင်္ဘောသား မိန်းမ လင်ငယ်နေသည့် ဇာတ်လမ်းမျိုးကိုတော့ ကြိုက်ကြောင်း၊ တခါက စာအုပ်တအုပ်မှာ မူးပြီးပြန်လာသော ယောကျားက ခယ်မကို မိမိ မိန်းမ မှတ်ပြီး လုပ်မိသည့် ဇာတ်လမ်း ကို ဖတ်မိတော့၊ နောက်သလို ပြောင်သလိုနူင့်၊ ငါ့ညီမတွေ လာအိပ်တဲ့ အချိန်၊ နင့်အကို ပြန်လာရင် လူမှားချင် ယောင်ဆောင်မှာ စိုးလို့ အိပ်ခန်းထဲ အတင်းခေါ်သွင်းရကြောင်း စသဖြင့်၊ ပြောကြ ဆိုကြရင်း၊ နူစ်ယောက်စလုံး၊ ဖီလင် မသိမသာ တက်နေကြလေသည်၊ဆိုင်ခန်း ကျင်းကျင်း လေး အတွင်း၊ အဝင်အထွက်၊ ပစ္စည်း အရွှေ့အပြောင်း၊ စသည်တို့တွင်၊ တဦးနူင့်တဦး ပွတ်သပ်၊ ထိဖိမိကြ သည်တို့ကလည်း တဖြေးဖြေးနူင့် ရိုးလာသလိုဖြစ်လာကြရသည်။သို့သော်လည်း တယောက်နူင့်တယောက် မတော်ပါဘူးလေ ဆိုသော စိတ်ဖြင့် မသိမသာ ရှောင်ထွက်သွားလေ့ရှိလေသည်။

တခါတလေ မမူက မြတ်ကျော်ကို ရီးစားရှိလား၊ မိန်းမလုပ်ဘူးသလား စသော နောက်သလို ပြောင်သလို မျိုးဖြင့် မေးစမ်းလေ့ရှိရာ၊ မြတ်ကျော်က လူငယ်ပီပီ ကြွားချင် စိတ်ဖြင့် မိန်းမ လုပ်ဖူးကြောင်း ပြောပြရာ၊မမူက အသေးစိတ်သိချင်နေကာ၊ အခွင့်သာတိုင်း မေးနေတော့သည်။ မြတ်ကျော်က ရေငုံနူတ်ပိတ်နေတော့၊ ရီရီ နဲ့ စွတ်စွဲ ပြန်သည်။ ရီရီမှာ နေမင်းနူင့် ရီးစားဖြစ်ကြောင်း သူတို့ လည်း လုပ်နေကြသည်ဟု ထင်ကြောင်းပြောမှ ရပ်တော့သည်၊သို့သော်လည်း တချိန်လုံး တတို့ထိထိ နူင့် မြတ်ကျော်ကို ဆွပေးနေတော့ရာ မြတ်ကျော်မှာ ရေရှည် မထိန်းထားနိူင်တော့ပေ၊ မမူကို ဂတိ အတန်တန် တောင်း ကျိမ်ခိုင်းပြီးမှ သူနူင့် မဝိုင်းတို့ အကြောင်းကို ပြောပြလိုက်မိလေတော့သည်။

မမူ မှာ တော်တော် အံဩသွားရလေတော့သည်၊ အဲဒါကြောင့်လည်း ကိုမြင့်မောင် တခါတလေ ပြောတာ ဖြစ်မှာ၊ အပျိုကြီးလည်း ဆိုသေး ဖင်မှာလည်း လဥရာတွေကြီးပဲ ဆိုတာ။

နောက်ပိုင်း နေ့ခင်းဘက် ဆိုင်မှာ လူမရှိ သူမရှိ အားနေလျှင် မမူက မြတ်ကျော်ကို မဝိုင်းနူင့် ကိစ္စများကို အသေးစိတ် မေးလေ့ရှိလေသည်။ မြတ်ကျော်က လည်း ပိုပိုသာသာ တစ်တစ် ခွခွ ပြစ်ပြစ်နူစ်နူစ် ပြောပြပေရာ၊ မမူတယောက် စောက်ဖုတ်မှ အရည်တောက်တောက်ယို အောင် ဖီးတက် ရလေသည်။ မြတ်ကျော်က လည်း သူပုဆိုး ခြုံအောက်မှ ထောင်ထလာသော လီးကြီးကို ဒီအတိုင်း ပဲ  မဖုံးကွယ်တော့ပဲ ထားရာ၊ မမူ၏ ရွမ်းလဲ့နေသော မျက်လုံးများက မသိမသာ ခိုးခိုးကြည့်နေသည်ကို တွေ့နေရလေသည်။

"အင် အဲဒီ အပျိုကြီးက တော်တော်ရွတာပဲ နော်၊ နင်ဂွင်းထုနေတာတောင် ချောင်းကြည့်ရတယ်လို့.."

"အမ မူကလည်း ကျနော်က တမင်ချောင်းရအောင် အကွက်ဆင်တာပဲ ဟာကိုး.."

"အောင်မယ် နင်လည်း ငါတို့ လင်မယားအိပ်ယာကို အပေါက်ဖောက်ပြီး ချောင်းနေတာ ငါမသိဘူးများ မှတ်နေလို့လား.."

မြတ်ကျော်တယောက်ဘာပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားသည်။

"အမမူ အကို့ကို ပြန်မပြောပါနဲ့နော် ၊ကျနော် အိမ်ပေါ်က ခေါင်းနဲ့ ဆင်းသွားရလိမ့်မယ်.."

"အောင်မယ် ငါပြောချင်မှဖြင့် နင်တန်ဆောင်တိုင် ပွဲ တုန်းက လူကြားထဲ မှာ ငါ့လာထောက်နေကတဲက တိုင်မှာပေါ့ သေနာရဲ့၊ ငါမသိဘူးများ အောင်းမေ့လိုကလား.."

"ဟာမမူက လည်းဗျာ.."

အဲလို ပေါ်တင်ကြတော့လည်း မြတ်ကျော် နည်းနည်း ရှက်သွားသည်။

တညတော့ မြတ်ကျော်တော်တော်လေးတင်း နေသည်၊ မဝိုင်းကို စားနေဖူးတော့ ဂွင်းထုပစ်ဖို့ကို လည်း နှမြောနေမိသည်။ ထုံးစံအတိုင်း အောက်ထပ်ကို ချောင်းမိပြန်သည်။ သူ့ အကို ကိုမြမောင်တယောက်ထုံးစံအတိုင်းမူးလာပြီး မမူ၏ နိူ့ကြီးတွေကို ကိုင်နယ်နေ၏၊ ခလေးနူစ်ယောက်လည်း ကုတင်စွန်း နံရံ ဘက်ပို့ထားသည်ကို တွေ့ရရာ ပွဲကြမ်းတော့မည် ဆိုပြီး သူ့ လီးကြီးကို လက်တဘက်က ကိုင်၊ ချောင်းရင်းထုမည်ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ကိုမြမောင် တယောက် အမူးလွန်လို့လားမသိ၊ လီးက မတောင်နိူင်၊ မမူက တော့ ကိုမြမောင်၏လပျော့ကြီးကို ကြိုးစားပန်းစား ဂွင်းတိုက်ပေးနေရှာ၏ ၊ သို့သော် ခန အကြာတွင် ကိုမြမောင်တယောက် တရူးရူး ဟောက်ကာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ ထိုအခါကျမှ မမူလည်း လက်လျှော့လိုက်ပုံဖြင့် သူမခါးပေါ် လိပ်တက်နေသည့် ထမိန်ကို ကိုင်ရင်း ကုတင်ပေါ်မှထ၊ ကိုမြမောင်ကို ကျော်ခွ ဆင်းပြီး နောက်ဖေး အိမ်သာဖက်ထွက်သွားတော့သည်။

မြတ်ကျော်တယောက်လည်း ကိုးလို့ကန့်လန့် အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ ကျန်ခဲ့တော့သည်။ ခနနေတော့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချပြီး ဖြစ်သော မြတ်ကျော် တယောက်၊ သူ့ထပ်ခိုးလေး မှ အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။ သူက နောက်ဖေးဘက်သို့ အကြား အိမ်နောက်ဘေးမှ ပြန်လာသော မမူနူင့် လမ်းမှာ ဆုံ တော့ မြတ်ကျော်က သိမ်းကြုံး ဖက်လိုက်လေသည်။ မမူ မှာ ရုတ်တရက် အံအားသင့်သွားသော်လည်း မြတ်ကျော်မှန်းသိသွားတော့ နည်းနည်း တော့ ဟန်ဆောင်လိုက် သေးသည်။

"ဟဲ့..အို..မြတ်ကျော် ဘာလုပ်တာလဲ..ဟဲ့ နင့်အကို နိူးသွားမယ်.."

"မမူ..ရယ်..ကျနော် မအောင့်နိူင်တော့ဘူးဗျာ.."

နဂိုထဲက မှ ဆာနေသော မမူက လည်း သိပ်မမူတော့ပါ၊ မြတ်ကျော်၏ အနမ်းတွေကို တုန့်ပြန်ရင်း မြတ်ကျော် ၏ လက်များက သူမ နိူ့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေတာကို မျက်လုံးလေး မှေးကာ ခံနေတော့သည်၊ မြတ်ကျော်က မမူ၏ ထမိန်ကို သူလုံချည်နည်းတူ ကြမ်းပေါ် ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ပြီး မမူ၏ ပေါင်တလုံးကို မကာ၊ သူ၏ ဒူးများကို ညွတ်ကွေးပြီးသကာလ၊ မမူ၏ အဖုတ်ဝနူင့်တန်းနေပြီဖြစ်သော၊ သူ့လီးကြီးကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။

မမူမှာလည်း သူ့ အိမ်ထောင်သက်တမ်းတလျှောက် ယခုကဲ့သို့ မတ်တပ်ရပ်လျှက် သူမကို နံရံဲကျောမှီစေပြီး ဖိလိုးသည်ကို တခါမှ မခံဘူးရာ ထူးဆန်းပြီး အရသာတွေ့နေလေတော့သည်။ သူမ၏ အဖုတ်ကြီးမှာလည်း အခုနကထဲက ကိုမြမောင်နူင့် လိုးရမလားဟု မာန်ကြွ နေခဲ့ရာ အခုတော့ ရေကန် အသင့်ကြာအသင့် ဖြစ်သွားပြီး မြတ်ကျော်၏ လိင်ချောင်းကြီး ၏ တစွပ်စွပ် ဖိထိုးထည့်ခြင်းကြောင့် အကြောအခြင်တွေ တဖျဉ်းဖျဉ်း ထအောင်၊ ခံကောင်းနေတော့သည်။

နူစ်ယောက်စလုံးမှာ နဂိုလ်က တက်ကြွနေသည့် အရှိန်ကြောင့် သိပ်ကြာကြာ မခံလိုက်ပါ အချက်၃၀ လောက်နူင့် တချီ ပြီးသွားရကြတော့သည်။တယောက်ကိုတယောက်၊ မတ်တပ်ရပ်လျှက် ပွေ့ဖက်ထား ခါနားနေရင်းမှ၊ မြတ်ကျော်က

"မမူ.ကျနော် မဝသေးဘူး၊ ထပ်ခိုးပေါ် လိုက်ခဲ့ပါလားဟင်.."

"ဟင်းအင်းကွယ် ဒီလောက်ဆိုတော်ရောပေါ့၊ နင့်အကို နိူးသွားမယ်.."

အဲလိုအဲလို မူရင်းနဲ့ ပင် မမူ တယောက် မြတ်ကျော်ရှိရာ ထပ်ခိုးပေါ် ပါသွားပြီး မနက် လေးနာရီလောက်မှ ဒူးများပင်ညွှတ်ခွေ မောပန်းကာ ထပ်ခိုးပေါ်မှ ပြန်ဆင်းလာနိူင်ရှာတော့လေသည်။

.........................................................................................................

နောက်နေ့ မနက် မမူဆိုင်ထွက် ကြတော့ ၊ မြတ်ကျော်နူင့် မမူတို့ ၏ ဆက်ဆန်ရေး မှာ အရင်လို မဟုတ်တော့ ပေ၊ ဆိုင်ခန်းလေး ချောင်ကွယ်၊ လူမမြင်ရသည့် နေရာ မှာ နူစ်ယောက် ဆုံလျှင်၊ မြတ်ကျော် လက်တွေက အငြိမ်မနေ၊ မမူ ၏ အိစက်နေသော ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ပွတ်သပ် လိုက်၊ တခါတလေ ဖတ်ကနဲ ရိုက်လိုက် လုပ်လေသည်။မမူက မျက်လုံးပြူးပြ ပြီး ဟန့်ရလေသည်။ သို့သော်လည်း သူမကိုယ်တိုင်က ခပ်ပါပါ ဆိုတော့ လည်း ခက်သား။

နေ့လည် နေ့ခင်း ဝယ်သူပါးလို့ မမူ ဆိုင်ခန်းထဲ တရေးတမောအိပ် လျှင်တော့ မြတ်ကျော်၏ လက်တဖက် က ထမိန်အောက်က မသိမသာ ဝင်ကာ။ အဖုတ်ကို နိူက်လေ့ရှိသည်။ သူတို့ နူစ်ယောက် အတွက်က တော့ နေမင်း နူင့် မဝိုင်း တို့ လို စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်မပါနိူင်ကြ၊ အခွင့်အရေးက အလွန်ကျဉ်းကြပ်လှသည်။ ညဘက်တိုင်းကလည်း အရမ်းစွန့်စားရသည်၊ မတော်တဆ ကိုမြင့်မောင်နိူးလာမှာလည်း ကြောက်ရတော့ အရမ်းကို မနေနိူင်လောက်မှ နောက်ဖေးခန်း မှာ မော်တော်ဆပ် ရသည်။

နေမင်းနူင့် မဝိုင်း တို့က တော့ လင်မယား အတိုင်းပင်၊ ညတိုင်း ဆော်ကြသည်။ တအိပ်ယာထဲ အတူတူ အိပ်ကြသည့် လူပျိုနဲ့ အပျို ဘယ်ခံနိူင်မတုန်း အိပ်ယာထဲ ဝင်တဲ့ ညဦးမှာ တချီ ဆော်လိုက်ကြသည်။ နောက် မနက် အိပ်ယာထ မှာ တချီ ဆော်ကြသည်။ မဝိုင်းနောက်နေ့ ရုံးမရှိတဲ့ ရက်တွေ ဆိုရင် ညလုံးပေါက် ဆော်ကြသည်။ ပုံစံလည်း မျိုးစုံနေပြီ။

တနေ့ တော့ ကိုမြမောင် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ တပတ်လောက် ခရီး ထွက် ဖို့ ပေါ်လာ ပြန်၏၊ ကိုမြမောင် ခရီးထွက်သွားသည့်ညမှာပင်၊ မမူ တယောက် ခလေးသိပ်ပြီးသည်နူင့် မြတ်ကျော် အိပ်သည့်ထိပ်ခိုးပေါ်ရောက် လာတော့သည်။ ခလေး တွေ အသံ မကြားရလျှင် ညလုံးပေါက် မြတ်ကျော်နူင့် အိပ်ပြီး မနက်ကျမှ တခါထဲ အိပ်ယာထက ဆိုင်သွားဖို့ ပြင်ဆင်တော့သည်။

မြတ်ကျော်တယောက်လည်း အခုမှ မမူ၏ ပြည့်ပြည့် ဖြိုးဖြိုး စားမကုန်သည့် ဘော်ဒီကြီးကို အားရ ပါးရ သုံးဆောင်ရတော့သည်၊ အသံလည်း ထိန်းမရာမလို၊ ဘာမှ လည်း စိုးရိမ်စရာ မရှိတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ပွဲ ဝင်နိူင်ကြလေသည်။

တည၊ ညဦးပိုင်း နေမင်းနူင့် မဝိုင်းတို့ ချစ်ပွဲ ဝင်ကြပြီး နေမင်း ၊ မဝိုင်းတယောက်ရူးပေါက်ချင်လို့ ထ နောက်ဖေးဘက်သွားပြီး ပြန်လာတော့ သူမ ကြမ်းအောက်က အသံသဲ့သဲ့ ကြား ရသည်။ နေမင်းက လည်း တရူးရူးနဲ့ အိပ်ပျော်နေပြီ ဆိုတော့၊ မတွေ့ရတာ ကြာတဲ့ မြတ်ကျော်တယောက် ဘာများ လုပ်နေသလဲ ဆိုတာ သိချင်လာလို့ ချောင်းနေကျ အပေါက်က ငုံ့ချောင်းလိုက်မိတယ်၊

"ဟောတော့.."

သူမတွေ့လိုက်ရတာက မြတ်ကျော်တယောက်၊ မိန်းမတယောက်ကို ဒူးခေါက်ကွေး ပုခုံးပေါ်တင်၊ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ပထမတော့ မြတ်ကျော် ခေါင်းကွယ်နေလို့ အောက်က မိန်းမ ဘယ်သူမှန်းမသိရ၊ နောက်မြတ်ကျော်တယောက်၊ အောက်က မိန်းမ လည်တိုင်ကို ငုံ့နမ်းလိုက်မှ၊ မျက်လုံးလေး စဉ်းကာ ဇိမ်ခံ နေသော မမူ ကိုတွေ့လိုက်ရ သည်။

"ဟယ် ကောင်မ ယောက်ကျားကြီး ငုတ်တုတ်ထားလို့ မတ် ကိုကုံးနေတယ်..တော်တော် တဏှာကြီးတဲ့ ကောင်မပဲ.."

မဝိုင်းက သူများကိုသာ အပြစ်ပြောနေတာ သူကဖြင့် အပျိုကြီးလဲ ဆိုသေး၊ မြတ်ကျော်ကိုလည်း ကုံးပြီးပြီ၊ ပထွေးရဲ့ သား၊ သွေးမစပ်တဲ့ မောင် နဲ့လည်း လင်မယေား အတိုင်းနေနေသည်၊ သို့သော် လူရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ကိုယ့်မျက်ခြေးကိုယ် မမြင်၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကျတော့ ဆင်ခြေ ဆင်လက်ဖြင့် ငါလုပ်တာ မှတ်သည်ဟု တွေး နေတတ်သော အမျိုး ပေမို့၊ သူများကိုသာ အပြစ်တင်မိသည်။

တကယ်တော့ မြတ်ကျော်က သူမရဲ့ အပျိုစင် ပါကင်ကို ဖွင့်ခဲ့သူမို့လို့ မနာလိုတာလည်း ပါသည်၊ အလိုးမခံရတာ ကြာ လို့ မြတ်ကျော်ရဲ့  အလုပ် အကိုင်လေးကို လည်း လွမ်းမိသည်။ မြတ်ကျော် နူင့် မမူ တို့ လိုးနေကြတာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ချောင်းရင်းဖီလင်တက်လာသဖြင့် မဝိုင်းတယောက ထမိန်လှန်ကာ ကိုယ့် အဖုတ်ကိုယ်ပွတ်ပေးနေမိတော့သည်။

မြတ်ကျော်နူင့် မမူတို့ လိုးနေ ကြရာ အရှိန်ကောင်း နေ တော့ မဝိုင်း တယောက်လည်း ဖီလင်တွေတအားတက်  လာပြီး သူမ အဖုတ်ကို ဖင်လုံးလေးကို ကော့ လာသည်အထိနင်းကန်ပွတ် ပေးနေချိန်တွင်၊ လက်ဖဝါးနူစ်ခုက သူမဖင်လုံး ကျစ်ကျစ်လေး ကို တဖက်တချက်မှ ကိုင်ပြီး ဖြဲကာ ပူပူနွေးနွေး ဒစ်ဖျားကြီးက သူမ အဖုတ်ဝကို လာထိရာ၊ သူမ စိတ်ထဲ တွင်၊ ဟောတော့ မောင်လေး ဘယ်တုန်းက နိူးလာမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး၊ ငါချောင်းတာ မသိအောင် တခုခု ရှာသလိုမျိုး ဟန်ဆောင်အုန်းမှ ဟု ချက်ခြင်းတွေးလိုက်မိသည်။ သို့သော် သူမ အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလာသည့် လိင်တန်ကြီးက နေမင်းလီးလို မဟုတ်ပဲ ၊ သူမအဖုတ်လေးကို ပြဲထွက်တော့ မလောက်တင်းကြပ်နေရာ သူမခေါင်းကို နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့၊

"ဟင်…."

မဝိုင်းတယောက် ဟင်ကနဲ ဖြစ်လောက်ပါပေသည်၊ သူမ အနောက်မှ သူမကို မလှုပ်နိူင်အောင်ချူပ်ကိုင်လျှက်၊ သူမအဖုတ်ထဲ လီးကြီးကို ထိုးသူနေသူက သူမပထွေး ဦးမြင့်၏ ညီ ဦးတင့် ဖြစ်နေသောကြောင့်တည်း။

"ရူး တိုးတိုး အသံမထွက်နဲ့၊ နင့်လင်လေး နိူးသွားမယ်၊ နိူးသွားလည်း ဂရုမစိုက်ဘူး ဆိုရင်တော့ အော်ချင်သလိုအော်.."

ဦးတင့်က အသံတိုးတိုး ပေမဲ့ ချိန်းခြောက်မှု အပြည့် ဖြင့် ပြောဆိုနေသည်။ မဝိုင်းက လည်း တကယ်ကို နေမင်းနိူးသွားမှာ စိုးသဖြင့် အသံတိုးတိုးနဲ့ပင် ပြန်ပြောရှာသည်။

"ဦးတင့် ဘာ..ဘာ .. စကားတွေ ပြောနေတာလဲ.."

"အောင်မယ် နင်တို့က ငါ့ကို နင်တို့ အဖေလို၊ နားလေးပါးလေး နဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်အပေါ် သတိမထားမိဘူး ထင်လို့လား၊ နင်တို့ ညတိုင်း လုပ်နေကြတာ ငါ တချိန်လုံးကြားနေရတာ၊ အဲဒီထဲက ငါနင့်ကို လုပ်ချင်နေတာ အခုတော့ ရေကန်အသင့်ကြာအသင့်ပဲ.."

"အင့်..အား..ဖြေးဖြေး ဥတင့်..အား ဥတင့်ဟာ က နာတယ်.."

"ဟဲဟဲ အစမို့ ပါ၊ နင်က ချာတိတ် လီးပဲ ခံဘူးတာကိုး၊ အဲဒါက ယောက်ကျား ကြီးရဲ့ လီးကွ၊ မှတ်ထား.."

ဦးတင့်က ပြောပြော ဆိုဆို နူင့် ခပ်ပြင်းပြင်း လေး၊ လေးငါး ဆယ်ချက် ဆက်ဆောင့်လိုက် ရာ မဝိုင်းခမျာ စကားပင် မပြောနိူင် ၊ အသံထွက်ငြီးမိမှာ စိုးလို့ သူမ ပါးစပ် သူမ ပြန်ပိတ်ထားလိုက်ရသည်။

မြတ်ကျော်နူင့်မမူကို ချောင်းရင်း စိတ်ထနေသဖြင့် အရည်များ ရွမ်းနေသဖြင့် ဦးတင့် လီးကြီးမှာ သူမ အဖုတ်ထဲ တင်းကျပ် နေပေမဲ့ ဒီလောက်တော့ မဆိုးပါ၊ အိကနဲ ဝင်သွား သည်။ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်နေသော မဝိုင်း ၏ အဖုတ်လေးထဲ အနောက်မှ မုဆိုး ဒူးထောက်ထောင်ကာ ဖိသွင်းလိုး နေသည့် ဦးတင့် တယောက်လည်း ဇိမ် အလွန်တွေ့နေလေသည်။

 ဦးတင့် မိန်းမ မဆုံးခင်ထဲက ရောဂါဖြင့် တပိန်ပိန် တလိမ်လိမ် ဖြစ် နေခဲ့သဖြင့် အသက်၄၀ ကျော် သန်တုန်း မာတုန်း ဦးတင့်တယောက် အဖုတ်ငတ်နေသည်မှာ ကြာပြီ၊ စိတ်ပြေလက်ပျောက် သူ့အကိုကြီး အိမ်လာနေတော့၊ဖင်လုံးလုံးကောက်ကောက် နူင့်၊ သူ့ အကိုကြီး ၏ မယားပါသမီး မဝိုင်းကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေထကာ လိုးချင်နေမိသည်။ သို့သော် ဖြစ်နိူင်မှာ မဟုတ်ဟု တွေးရင် ကိုယ့်ဘာသာ ဂွင်းထု နေမိသည်။ 

သို့သော် တည သူကြားလိုက်မိသည့် မဝိုင်း အခန်းထဲ မှ အသံကြောင့် သူ ခြေဖွနင်းကာ ချောင်း မိတော့သည်။ ညအမှောင်ထဲ၊ ခြင်ထောင် အတွင်း လုပ်နေကြခြင်းကြောင့် ဘာမှ မမြင်ရသော်လည်း၊ ကြားရသည့် အသံများက ယောက်ကျားနူင့် မိန်းမလိုးနေကြတာက သေခြာသည်မို့၊ ဦးတင့် တယောက်၊ မျှော်လင့်ချက် လမ်းစ ပွင့်သွား၏။

မဝိုင်းတယောက်ထဲ ရှိနေတဲ့ အချိန် ဖွင့်ပြောပြီး ချိန်းခြောက်လိုက်လျှင် ရနိူင်မည်ဟု တွေးနေ ကြံစည်နေသော်လည်း ယခုညကဲ့ သို့ အခွင့်အလမ်းပွင့်လာ တော့ ချက်ချင်း ပေါ်လာသည့် အခွင့်အရေးကို ချက်ချင်း အသုံးချပစ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်လေတော့သည်။

ဦးတင့်မှာ အတွေ့အကြုံရှိ ယောက်ကျားကြီး တယောက်ဖြစ်သည့် အပြင်၊ နေ့ခင်းကလည်း ဂွင်းတခါထုထားသည်မို့ အချိန်ကြာကြာထိန်းထား နိူင်သဖြင့် မဝိုင်းတယောက် ကိုယ်လုံးလေး တုန်တက်ပြီး တချီ ပြီးသွားသော်လည်းသူ ကမပြီးသေးချေ၊ သို့သော် အတွေ့ အကြုံရှိသူမို့ သူ၏ မာတင်းနေသေးသော လိင်တန်ကြီးကို မဝိုင်း၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲ စိမ်ထားရင်း မဝိုင်း အမောဖြေတာကို စောင့်နေ၏၊ ဦးတင့်လက်များကတော့ မနားပါ၊ မဝိုင်း၏တီရှပ်အောက်မှ လျှိုသွင်းကာ မဝိုင်း၏ လုံးကျစ်ကျစ် အပျိုကြီး နိူ့တွေကို ဆုပ်ချေ နယ်ပေးနေလေသည်။ခနနေတော့ မဝိုင်းက

"ရပြီလေ ဦးတင့် ကျမဒူးနာတယ် တော်ပြီမဟုတ်လား.."

"ဒူးနာရင် ပက်လက်လှန်လိုက်လေငါမှ မပြီးသေးတာ ဟ.."

ဦးတင့်က  ပြောပြော ဆိုဆိုပဲ သူ့လိင်တန်ကြီးကို မဝိုင်း အဖုတ်ထဲ မှ မထုတ်ပဲ ဖိကပ်ထားရင်း မဝိုင်း ၏ ပေါင်နူစ်လုံးကို ကိုင်ကာ မဝိုင်း ပက်လက် အလှန်ကို အလိုက်သင့် လှည့်ပေးလိုက်သည်။ဦးတင့် နူင့် မျက်လုံးချင်းမဆိုင်မအောင်လွဲပြီး နေမင်းအိပ်နေသော ကုတင်ပေါ် လှမ်းကြည့် နေသည့် မဝိုင်းကို ကြည့်ရင်းဦးတင့်က ပြုံးလိုက်၏။

"ဘယ်လိုနေလဲ ဟ၊ ငါ လုပ်ပေးတာ ကောင်းရဲ့လား.."

မဝိုင်းက ဦးတင့်ကို မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်ရင်း

"ဟွန့် လုပ်မှာ မြန်မြန်လုပ်ပါတော့ မောင်လေး နိူးသွားရင် မကောင်းဘူး.."

"အော် နိူးသွား တော့လည်း ကောင်းတာပေါ့ တူးဘိုင်ဝမ်းလေ မဟုတ်ဘူးလား.."

"ဦးတင့်နော် လူကြီးဖြစ်ပြီး ယုတ်ယုတ်မာမာတွေ ပြောမနေနဲ့ မြန်မြန်လုပ်ပြီး မြန်မြန်သွားတော့.."

"အေးပါ ကြည့်နေပါ နောက်တော့ မှ ဦးတင့်မှ ဦးတင့် လို့ ဖြစ်မနေနဲ့.."

ဦးတင့် မှာ မဝိုင်း၏ ဆက်ဆံရေး ကြဲမှု ကြောင့် နည်းနည်း အမြင်ကပ်လာပြီး ၊ ဒီစောက်ကောင်မ တော့ အကြောင်းပြလိုက်အုန်းမှ ဟု တွေးပြီးမဝိုင်း ၏ ခြေသလုံး နူစ်ဘက်ကို ပုခုံပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်၊နောက်မဝိုင်း၏ ပေါင်နူစ်လုံးကိုလက်ဖဝါး နူစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲကာ အားရပါးရ ကိုင်ဆောင့်တော့၏၊ ဦးတင့်၏ တုတ်ခိုင်ကြီးမားလှသော လိင်တန်ကြီးက မဝိုင်း၏ အဖုတ်ခေါင်းလေး အတွင်းတင်းကျပ်နေရုံမကအားပါလှသော ဦးတင့်၏ ဆောင့်ချက်များကြောင့် မဝိုင်းခမျာ မျက်လုံးလေး စင်း ပါးစပ်ကလေး ဟ ကာ တဟင့်ဟင့်နူင့် အရသာထူးတွေ့နေပေတော့သည်။ ဦးတင့် ၏ ထိန်းနိူင်အားကား အံမခန်းပေ၊မဝိုင်းတယောက် ပက်လက်ဖြင့် နောက်တချီ ပြီးသွားပြန်သော်လည်း ဦးတင့်မှာ မပြီးသေးခြေ၊ မဝိုင်းတချီ ပြီးသွားမှန်းသိသွားပြန်သဖြင့် ဦးတင့်တယောက် ထုံးစံ အတိုင်း သူ့ လီးမာတောင်ကြီး ကို မဝိုင်း အဖုတ်ထဲ မြုတ်စိမ်ရင်း မဝိုင်းအပေါ်မှ ဖက်မှိန်းနေရာ။

"ဖယ်တော့ ဦးတင့်ရာ လေးတယ်.."

ထိုအခါမှ ဦးတင့်က သူ့လိင်တန်ကြီးကို မဝိုင်းအဖုတ်ထဲမှ စိကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မဝိုင်းဘေးတွင် ပက်လက်လှန်နားလိုက်သည်။ မဝိုင်း အဖို့ မှာလည်း သူမ၏ ရွနေသော အဖုတ်ကို ကောင်းကောင်း အလိုးခံလိုက်ရသဖြင့် ကျေနပ်သွားပြီး ဦးတင့် ၏ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ကို လည်း စိတ်ထဲ မှ ကြိတ်ချီးကျူးနေမိသည်။

"ဟောတော့.."

မဝိုင်း ၏ မျက်လုံးက အမှတ်မထင် ဦးတင့်၏ ခါးအောက်ပိုင်း သို့ ရောက်သွားရာ၊ သူမ ၏ အဖုတ်ရည်များနူင့် စိုစွတ် လက်ပြောင်နေသော လိင်ချောင်းကြီး မျာ အလံတိုင်ကြီး သဖွယ် မတ်ထောင်နေသည်ကို တွေ့လိုက် ရသဖြင့် ကြက်သည်း ပင်ထသွားလေသည်၊ မဝိုင်း ၏ အာမေဋ္ဋိတ် အသံကို ကြားလိုက်ရ သေား ဦးတင့်က တဟဲဟဲ ရီလိုက်ပြီး

"ဘယ့်နှယ်လည်း ကြိုက်သွားပြီမဟုတ်လား ငါ့ကောင်ကြီးကို.."

မဝိုင်းက ရှက်စနိူးဖြင့် ဦးတင့်လက်မောင်းကို ဆွဲဆိတ်လိုက်သည်၊

"သွား တကထဲ လွန်ကို လွန်တယ်၊ သူ့ဟာကြီးကလည်း ကြောက်စရာကြီး.."

"ကဲ ပါကွာ အခု တချီ ဆို ပြီးပါပြီ ကဲကဲ ဟိုဘက်လှည့် ဒီတခါ တပေါင်ကျော်လေး လုပ်ပြီးရင် ငါပြန်အိပ်ပါတော့မယ်.."

ဘယ်လိုမှ မငြင်းနိူင်ရှာတော့ တော့ မဝိုင်း အဖို့ သူမ ဖင်လုံး လုံးလေး ကို ဦးတင့်ဘက် ပစ်ပြီး တဘက်လှည့်ပေးလိုက်ရရှာတော့သည်၊ အဲဒီအခါကျမှ  တအီးအီး တအဲအဲ နူင့် ကာမခရီး ဆုံးခန်းတိုင် သို့ နူစ်ယောက်အတူ၊ ရောက်ခဲ့ ကြလေတော့သည်။

........................................................................................

မြတ်ကျော်နူင့် မမူ တို့မှာ ကိုမြမောင် ခရီးထွက် နေတဲ့ ကာလတွေက သူတို့ အတွက် ဟန်နီးမွန်း လိုဖြစ်နေတော့သည်။ ဆိုင်သိမ်းလို့ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ မမူ ရေမချိုးခင်လေး၊ ခလေးတွေအိမ်ရှေ့မှာ ဆော့နေတုန်း နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်မှာ မြတ်ကျော်တို့ နူစ်ပါးသွားကြသည်။ မြတ်ကျော် ငှားလာသည့် နိူင်ငံခြား အပြာဓါတ်ပုံ တွေထဲ ပါသည့် ပုံတွေထဲက သူတို့ လုပ်လို့ရသည့် ဟာတွေ အကုန်စမ်းကြသည်။ ဖင်တခါမှ မခံဘူးသော မမူ ကို စာအုပ်တွေထဲက ပုံတွေ ပြပြီး စည်းရုံးရေးဆင်းသဖြင့် မြတ်ကျော် လုပ်ခွင့်ရလိုက်လေသည်။

အဲဒီနေ့က မီးဖိုထဲက နှမ်းဆီ ပုလင်းကို သူ့လက်ဖဝါးပေါ်တင်ပြီး ကွန်ဒန် စွတ်ထားသော သူ့ လိင်တန်ကြီးတခုလုံးကို ချောမွတ်နေအောင် သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။ မီးဖိုချောင်ထဲက စားပွဲ လေးပေါ်မှာ ဗိုက်မှောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ မမူ ထမိန်ကိုလှန်ပြီးခါးပေါ်လိပ်တင်၊ သူမရဲ့ စွံ့ကား လုံးအိနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးကို ဖြဲပြီး နှမ်းဆီကို ဖင်အကွဲကြောင်းထဲ လောင်းချလိုက်သည်။

 ပြီးမှ စီးကျလာသော နှမ်းဆီတွေကို မမူ၏ စုတုတု ဖင်ပေါက် ခရေပွင့်လေးထဲ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ထိုးထိုးထည့်ပေးသည်၊ပထမလက်ခလည်က ချောချောရူရူ ဝင်သွားသည်၊ နောက်တော့လက်ညိုးပါလိုက် ပြီး လက်နူစ်ချောင်းကို ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးသည်၊ နှမ်းဆီနည်းနည်း ထပ်ထည့်သည်၊ နောက်လက်သကြွယ် ကိုပါပူးပြီး လက်သုံးချောင်း တြိဂံလိုပူးပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ်ကြည့်သည်၊ မမူရဲ့ ဖင်ဝ ကြွတ်သားတွေ တဖြေးဖြေး တင်းထားရာမှ လျှောလာတာနဲ့ မြတ်ကျော်က သူ့ ဒစ်ကြီးကို တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်း တရစ်ခြင်း အသာအယာဖိသွင်းလေတော့သည်၊ မမူ ခမျာတအိအိ အသံလေး ပေးပေမဲ့ မျက်စေ့မှိတ်ပြီး စားပွဲစွန်းကို လက်ဖြင့်တင်းတင်းဆုပ်ကာ ခံရှာ၏၊ တဖြေးဖြေးခြင်း ဖိသွင်းလာရာ နှမ်းဆီ ချောအားကြောင့် မြတ်ကျော်၏လိင်တန်ကြီး တချောင်းလုံး မမူ၏ ဖင်ထဲ အဆုံးအထိဝင်သွားသည်။ 

မြတ်ကျော် ပေါင်ခြံသို့ မမူ၏ အိုးကြီးက အိကနဲ လာဖိမိသည်။ မမူက သူမလက်တဖက်ကို နောက်ပြန်လှမ်းပြီး သူမ ခါးကိုကိုင်ထားသည့် မြတ်ကျော်လက်ကို တင်းတင်း လှမ်းဆုပ်လိုက်သည်။ ဖြေးဖြေး ဆိုသည့် သဘော၊ မြတ်ကျော်က လည်း သဘောပေါက်သည်၊ မမူ ရဲ့ ဖင်ခေါင်းထဲ မှာ သူ့လိင်ချောင်းကြီး အသားကျ သည်ထိ ငြိမ်ပြီး စောင့်ပေးနေ၏၊ ထိုအချိန်အတွင်း အားနေသည့် လက်တဖက်က စားပွဲပေါ်ထောက်နေသည့် မမူ၏ နိူ့ကြီးတွေကို အောက်မှ လျှိုဝင်ကာ ညှစ်ပေးနေလိုက်သည်။ မမူက သူ့လက်ကို ဆုပ်ထားသည့်လက် ဖြေလျော့သွားကာ ခေါင်းလေး မသိမသာ ငြိမ့်ပြမှ မြတ်ကျော်က သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို မမူဖင်ပေါက်မှ အသာ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ပထမပိုင်းတော့ တဝက်လောက်သာ ဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်ပြန်သွင်းပေးသည်။

တချိန်ထဲ မှာပင် စားပွဲပေါ် ရှိ နှမ်းဆီ ပုလင်းဖြင့် သူ့ လိင်ချောင်းပေ်ါ် နည်းနည်းချင်း အစက်ချ လောင်းပေးနေ၏၊ နောက် အရှိန်ရလာပြီး မမူလည်း ခံနိူင်လာတော့ နှမ်းဆီပုလင်းကိုချ၊မမူ ခါးကျင်ကျင်လေးကို လက်နူစ်ဖင်နူင့်စုံကိုင်၊ ကာ အားရ ပါးရဆောင့်လေတော့သည်။ ဆောင့်တာမှ သူ့လိင်တန်ကြီးကို ဒစ်ဖျားနားရောက်သည် အထိ ဆွဲထုတ် ပြီးမှ သူ့ ပေါင်ခြံက မမူ၏တင်ပဆုံကြီးများကို အိကနဲ ဖိမိသည်အထိဆောင့်တော့သည်။ မမူတို့ မီးဖိုခန်းမှာ တဖတ်ဖတ် တအီးအီး အသံများက တော်တော်လေး ကျယ်အောင်ကိုထွက်လာခဲ့ရလေတော့သည်။

"ဖွတ်ဖတ်...ဖွတ်ဖတ်.."

"အင့်..အင်.."

"အားအီး...ကောင်း...ကောင်း..လိုက်တာမမူ ရယ်......"

........................................................................................................................

မဝိုင်းမှာ အခုမှ ပြဿနာ တက်နေတော့သည်။ လူပျို့လက် ဝက်မြီး လူအိုလက် ပန်ကာ ဆိုတာ အခုမှ သဘောပေါက်တော့သည်၊ နေမင်းက ကဲသည်ဆိုသည်မှာ ဦးတင့်အိပ် နေသလောက်သာရှိသည်။

 ဦးတင့်က အလစ်မှာ တိုးတိုးပြောသည်၊ နေမင်းအိပ်သည်နူင့် သူ့ခြင်ထောင်ထဲ သို့လာရန်၊ မဝိုင်းက မဖြစ်နိူင်ကြောင်း၊ ဦးတင့်နူင့် ဦးမြင့်မှာ ခြင်ထောင်ချင်း ကပ်ရက် အိပ်တာမို့ တော်ကြာဦးမြင့် သိသွားမှာ စိုးကြောင်းပြန်ပြောလေသည်။ ထိုအခါ ဦးတင့်က အဲဒါဆိုရင် သူကမဝိုင်းတို့ အခန်းထဲ ညသန်းကောင် နေမင် အိပ်ချိန်တွင်လာပြီး ဟိုတခါကလို ကြမ်းပေါ်မှာ တွေ့ကြရန်ပြောသည်၊ မဝိုင်းအတွက်တော့ ဦးမြင့်က နားလည်းလေး အိပ်ပျော် သွားလျှင် တော်တော်နူင့်နိူးမှာ မဟုတ်၊ နေမင်းက လူငယ်ပေမဲ့ အအိပ်ဆတ်သည်၊ ပင်ပန်းလို့ အိပ်သွးတာမျိုး မဟုတ်ရင်၊ အသံကြားတာနူင့် နိူးလာနိူင်သည်၊ ဆိုတော့ ဦးတင့် ခြင်ထောင်ထဲ လာဖို့ သဘောတူလိုက်ရသည်။

ဦးတင့်ကလည်း မဝိုင်းရောက်လာတာနဲ့ ဦးမြင့် မနိူးရလေအောင် ကြိတ်ပြီးလိုးပါသည်။ သို့သော်လည်း တုတ်ခိုင်လှသောလိင်တန်ကြီးနူင့်၊ အတွေ့အကြုံရှိ အားပါပါ လိုးတတ်လို့၊ မဝိုင်းတယောက် ဦးတင့် ရဲ့ အလိုးခံပြီးလို့ သူမကုတင်ပေါ် ပြန်ရောက်တာနဲ့ ပင်ပန်းပြီး တုန်းကနဲ အိပ်ပျော် သွားတတ်ရာ နေမင်း မနက်စောစော စလာရင်တောင် စိတ်မပါချင်တော့ပေ။

မဝိုင်း ရုံးပိတ်ရက် ဆိုလျှင် နေ့ခင်းဘက် နေမင်း က အပြင်ထွက် သူငယ်ချင်းတွေနူင့် သွားသော အခါ ဦးတင့်က ကဲတော့သည်။ဦးမြင့်က တခါတလေ ဝရံတာ က ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်မှေးနေ တတ်ပြီး မဝိုင်းက အိမ်နောက်ဘေးတွင် ချက်ပြုတ်နေချိန်တွင်၊ ဦးတင့်က တချိန်လုံး နောက်ဖေးမှာပဲ နေ၏၊ မဝိုင်း ထမင်း ဟင်းချက်ကိုလည်း ဝိုင်းကူပေးသည်၊ ကြက်သွန်လှီး၊ ငရုတ်သီးထောင်းစသဖြင့်၊ လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ မဝိုင်း ဖင်ကို ပွတ်လိုက်၊ နိူ့ကို ညှစ်လိုက် လုပ်လေသည်။ မဝိုင်းလည်း စိတ်ထလာလေသည်၊ ထိုအခါ တည်ထားသော ဟင်းအိုးကို မီးလျှော့ကာ မဝိုင်း အခန်းထဲဝင် ပြီး စာကလေးရှော့ လုပ်ကြသည်၊ နောက်ပိုင်း အသားကျသွားတော့ အခန်းထဲ သို့တောင် မသွားကြတော့ပါ၊ မီးဖိုထဲ မှာပဲ အလုပ်ဖြစ်ကြတော့သည်။ 

မဝိုင်းတယောက်လည်း ဦးတင့်၏ လီးထွားထွားကြီးနူင့် နေရာမရွေး ပုံစံမရွေး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အလိုးခံရတာကို သဘောကျလာ၏၊ တခါတလေ မဝိုင်း ထမင်းအိုးမွေနေတုန်း ဦးတင့်က အနောက်က ထမိန်လှန်ပြီး ပေါင်နူစ်လုံးအသာလေး ကားခိုင်းကာလိုး၏၊ မဝိုင်းက အိုး ဦးတင့်ကလည်း ဒီမှာ ထမင်းအိုးမွေ နေတုန်း လို့ ပြောလည်း အတင်းလုပ်သဖြင့် ယောင်းမချကာဖင်ကုန်းပေး ရရှာ၏၊ ဦးတင့်က နောက်က တဖတ်ဖတ် ဆော်ရင်း ထမင်းအိုးကဝေကျမလိုတက်လာသဖြင့် ဆောင့်နေတာခနရပ်ပြီး ဦးတင့်ကပဲ ယောင်းမကောက်ကိုင်ကာ မွှေပေးလိုက်ရ၏၊ ပြီးမှ ဆက်ဆောင့်ရ၏။

တခါ တလေ ဦးတင့်က သူရေချိုးချိန် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ သူ့လိင်တန်ကြီးကို ရေလောင်းချကာ ဆပ်ပြာမွေးနဲ့ တိုက်ချွတ်ဆေးလိုက်ပြီး မဝိုင်းကိုလှမ်းခေါ်လိုက်၏၊ သူတခုခု ပျောက်လို့ရှာနေသလိုလို ဘာလိုလို ပေါ့၊ မဝိုင်းရောက်လာတာနဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးပိတ်ပြီး မဝိုင်းကို ပုလွှေမှုတ်ခိုင်းတော့သည်၊ မဝိုင်းကလည်း လုပ်ပေးပါသည်၊ ဆပ်ပြာနံ့မွေးမွှေးနဲ့ ဆိုတော့လည်း မထောင်းသာဘူးပေါ့လေ၊ ဒါပေမဲ့ မဝိုင်းကိုပါ ရေအတူချိုးခိုင်းရင်း မဝိုင်းတကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေး၏၊ မဝိုင်းကတော့ ဒီအရွယ်ကြီးကျမှ ဒီလို အလုပ်မခံဘူး သဖြင့် တခိခိ နူင့် သဘောကျနေ၏ ၊သို့သော်လည်း နောက်ဆုံးဆပ်ပြာရည် သူလိင်ချောင်းကြီးရော သူမဖင်ကိုပါချောအောင်လုပ်ပြီး ဖင်ကိုအလိုး ခံရမှ ဦးတင့် ညဏ်နီညဏ်နက်ကို သိတော့သည်။

.........................................................................................................

မမူ အတွက်လည်း လူပျိုပေါက် အားကောင်းမောင်းသန် တချိန်လုံး မာနေသော မြတ်ကျော် ၏ အလိုးကို ပုံစံမျိုးစုံ နူင့်ခံနေရပြီး ကာမဂုဏ် အရသာကို သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေဖြစ်နေရလေသည်။

 သို့သော်လည်း သူမ၏ ပန်းဦးဆွတ်ခဲ့သူ၊ ခလေးနူစ်ယောက်ရဲ့အဖေ ကိုမြမောင် အပေါ်မှာ သစွာ ဖေါက်နေရတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်ရှိတယ်ဟု ခံစားနေရပြီး မြတ်ကျော်ကို ဒီတခါနောက်ဆုံးအကြိမ်ပဲဟုပြောမိလေသည်။ သို့သော်လည်း မြတ်ကျော်က ချည်းကပ်ပြီး လာနူးတိုင်း ပြန်ပျော့သွားကာ၊ ကာမ အမှောင်လမ်းကို ပြန်လျှောက်မိပြန်လေတော့သည်။

တနေ့ သူနူင့် မြတ်ကျော်တို့ နေ့ခင်းဘက်ဈေးဆိုင် ကို အကူကောင်မလေး တယောက်နူင့်ထားခဲ့ကာ သူမ သူငယ်ချင်း ( သူနူင့် မြတ်ကျော်တို့ အကြောင်းသိနေသူ ) အိမ်သွားကာ နေခင်းစာ သွားလိုးကြပြီး မြတ်ကျော် မောမောနဲ့ အပန်းဖြေနေတုန်း မမူက နောင်တရပြီး တရှုံ့ရှုံ့ ငိုနေလေသည်၊ ထိုကဲ့သို့ မကြာမကြာဖြစ်နေသဖြင့် မြတ်ကျော်တယောက်က မမူပုခုံးလေးကို ကိုင်ဖက်ပွတ်သတ် ချော့မော့ရင်း၊ ရုတ်တရက် စိတ်ကူးပေါက်လာသော အကြံညဏ်ကို ပြောလိုက်ရာ မမူတယောက်ဒေါပွလေသည်။

 သို့သော်လည်း တဖြေးဖြေးနူင့် မြတ်ကျော်၏ နားချမှုကြောင့် သူစဉ်းစားမည်ဟု ပြောလိုက်လေသည်၊မြတ်ကျော်၏ အကြံ မှာ အကယ်လို့ ကိုမြမောင်က မမူ ညီမ တယောက်ယောက်နူင့် ဖြစ်လိုက်လျှင် ဘဲစား ဘဲခြေ ဖြစ်သွားပြီး၊ မမူဖေါက်ပြန်တာ သိသွားတာတောင် သူ့ဘက်ကလည်း အပြစ်ရှိတော့ ခွင့်လွတ်နိူင်မယ် ဖြစ်ကြောင်း၊ပြောပါများလာတော့ မမူ တယောက်လည်း တကယ် ဟုတ်များဟုတ်မလား ပေါ့၊ ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်လာပြီး ဘယ်သူနဲ့ ဆိုရင် ဖြစ်နိူင်မလည်း ၊ကောင်းမလဲ နောက်သလိုပြောင်သလိုနဲ့ မြတ်ကျော်နူင့် တိုင်ပင်မိတော့သည်။

မြတ်ကျော်က ချပြသည်မှာ မမူ၏ ညီမအရင်း ငယ်ငယ်နူင့် ဝမ်းကွဲ စိုးစိုး တို့ ဖြစ်သည်၊ စိုးစိုးမှာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တောင့်တင်းသော်လည်း ရုပ်က သိပ်မလာ၊ ငယ်ငယ်မှာ ရုပ်ကလေးချောသော်လည်းကိုယ်လုံးက ပိန်ပိန်ပါးပါး၊ မမူက စိုးစိုးနဲ့ ဖန်တီးပေးချင်သည်။ 

မြတ်ကျော်က ဆင်ခြေပေးသည်မှာ၊ စိုးစိုး ရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မမူနဲ့ ဆင်သည်၊ ရုပ်က သိပ်မလာ၊ ကိုမြမောင်က မမူကို စားနေရသည်မှာ ကြာပြီမို့ ဝက်သားဟင်းကြီးပဲ စားနေရသည်အထဲ ချင်ပေါင်ဟင်းလေး ဆိုရင် အအီပြေမယ်၊ ဆိုတော့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထယ် ပိန်ပိန်ပါးပါး၊ ရုပ်ချောချော ငယ်ငယ်နဲ့ ဆိုလျှင် ကိုမြမောင် စိတ်ဝင်စားနိူင်မည်။ နောက်တခုက မမူ၏ ညီမ အရင်းနဲ့ ဖြစ်တာမို့ သူက မမူကို ပိုခွင့်လွတ်နိူင်မည်၊ အဲလိုအဲလို။မြတ်ကျော်၏ အာကောင်းမှုနူင့် အလိုးကောင်းမှုတို့ကြောင့် မမူ တယောက် နားယောင်သွားတော့သည်။ ဘယ်လို ဖန်တီးရင်ကောင်းမလဲ ဆိုတာ ပါ၊ မြတ်ကျော်ဆီက အကြံညဏ်ယူတော့သည်။

မမျှော်လင့်ပဲ အခွင့်အရေးတခုပေါ်လာသည်၊ မြတ်ကျော်တို့ ဒေသ ဘုရားပွဲတော် မှာ စည်ကားလှသဖြင့် မြတ်ကျော်တို့ ပုံမှန်ပြန်လေ့ရှိသည်။ ယခုနူစ်တွင် မမူ၏ ညီမ ငယ်ငယ် ကိုပါ ခေါ်လိုက်ရာ လိုက်မည်ဟုပြောသဖြင့် သူတို့ အကြံညဏ် ကို အကောင်အထည်ဖေါ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ စိုးစိုးနူင့် နောက်ကောင်မလေးတယောက်က ဆိုင်ကို တာဝန်ယူမည်ဖြစ်ပြီး မမူတို့ အမေက အိမ်မှာ စောင့်ပေးမည် ဖြစ်လေသည်။

.........................................................................................................

ကိုမြမောင်တယောက် မသိမသာ ပီတိတွေ ဖြာနေ၏၊ သူတို့ ဒေသ ဘုရားပွဲ သွားဖို့ သွားကြသည့် ခရီး မှာ အခု တခေါက် ငယ်ငယ် ပါလာ ၏၊ ပါလာရုံမက သူ့မိန်းမ သဘောကောင်းပြီး ရိုးသားချက်ကတော့ အခု သူ့ဘေးမှာ တောင်ကပ်ကပ် ကျပ်ကျပ် ထိုင်လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ သူနဲ့ မမူ အိမ်ထောင်ကျတော့ ဒီကောင်မလေး ဆယ်ကျော်သက် လေး ရှိသေးသည်၊ ကိုယ်လုံးက ပြားချပ်နေလို့ ဝါးချမ်းပြားမလို့တောင် နောက်ခေါ်ခဲ့ကြသည်။

အခုတော့ ကောင်မလေးက ၁၉- ၂၀ လောက်ရှိပြီဆိုတော့ လှလို့ ပလို့ပေါ့၊ ဘော်ဒီလေးက မော်ဒယ်လိုပဲ သွယ်သွယ်လေး၊ မျက်နှာလေးက ဝိုင်းစက်စက်လေးနဲ့ နှာတံချွန်ချွန်လေး၊ ကိုမြမောင် အကြိုက်ဆုံး က နူတ်ခမ်းလေးတွေ၊ ပါးလျှပ်လျှပ်လေး ပေမဲ့ နှင်းဆီသွေးရောင် ရဲရဲလေး နူတ်ခမ်းနီ မဆိုးပဲ နီနေသည်။ 

အသားဖြူလွန်းလို့ထင်ပါ့၊ ပါးပေါ်မှာ အကြောစိမ်းလေးတွေတောင်တွေ့ရသည်၊ နိူ့လေးတွေက လည်း ဖေါင်းမို့မို့ ချစ်စရာကောင်းရုံလေး၊ အရပ်ရှည်လို့ ဖင်လုံးလေး ရှိသော်လည်း သိပ်ကြီးသည်မထင်ရ၊ ကိုမြင့်မောင် စိတ်ထဲ မှာတော့ ကြည့်ကောင်းနေသည်၊ ကိုမြင့်မောင်အဖို့ မမူလို တုတ်တုတ် ခိုင်ခိုင်ကြီး ရထားတော့ တခါတလေ ပေါ့ပေါ့ ပါးပါးလေး ဆို ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ စိတ်ကူးယဉ်မိသည်။ ခယ်မ ဆိုတာပေါင်တချောင်းပိုင်တယ် ဆိုတဲ့ စကားကို သတိယပြီး ပြုံးမိသည်၊ အခု သူနဲ့ ပေါင်ခြင်းကပ်နေရပြီ မဟုတ်လား။

သူတို့ စီးမဲ့ ဘတ်စကားကို ရောက်တော့ ကားက လူတွေကုန်တွေ ပြည့်နေပြီ၊ ဒါတောင်မှ ကြိုပြောထားလို့ ၅ နေရာရသော်လည်း တခုံမှာ ဟိုးရှေ့ဆုံး ဒရိုင်ဘာနားမှာ လေးနေရာက အနောက်ဘက်နားမှာ ရှေ့နောက်ကပ်ရက်၊ ဆိုတော့ ဒရိုင်ဘာနားက ခုံမှာ မြတ်ကျော်ရောက်သွားသည်၊ အဲဒီနားမှာ အထုပ်တွေ ပစည်းတွေ တပုံကြီး နဲ့ ပြည့်ညှပ်နေပြီမို့ ဘယ်သူမှ မထိုင်ချင်ကြသဖြင့် မြတ်ကျော်ဒိုးရခြင်းဖြစ်လေသည်။ 

မမူက ခုံတခုမှာ ခလေးနူစ်ယောက်နူင့် ထိုင်ပြီး ၊ သူ့နောက်က ခုံတန်းမှာ ကိုမြမောင်နူင့် ငယ်ငယ် တို့ ထိုင်ကြရသည်၊ ငယ်ငယ်က ပြတင်းပေါက်ဘက်မှာ ထိုင်ပြီး ကိုမြတ်မောင်က အတွင်းဘက်မှာ ထိုင်သော်လည်း ကုန်နူင့်လူများ ရသလောက်ထိုးတင်ထားသဖြင့် ကိုမြမောင်ကိုယ်လုံးက ငယ်ငယ်နူင့် ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြစ်နေရသည်။

အပျိုမလေး၏ အထိအတွေ့က ကိုမြမောင် ရဲ့ အလုပ်မလုပ်ရတာကြာသော ညီတော်မောင်ကို နိူးကြွားလာစေ၏၊ ငယ်ငယ်ကိုယ်မှ သင်းပျံပျံ သနပ်ခါးနံ့လေးက လည်း ကိုမြမောင်၏ နှာခေါင်းကို ကျယ်စယ်နေ၏၊ ဒီခရီးစဉ်မှာတော့ ရသလောက်လေး အရသာခံလိုက်အုန်းမယ်လို့ ကိုမြမောင် တွေးလျှက် ငိုက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ ငယ်ငယ် ဘက်ကို ပိုတိုးကပ်ဖိထားလိုက်လေသည်။

 ငယ်ငယ်မှာ ဒီအရွယ်ရောက်နေပြီ၊ မိဘပဲ အထိန်းကောင်းလို့လား၊ ကိုယ်တိုင်ပဲ အရှက်ကြီးလို့လား၊ ရီးစားဆိုလို့ ရူစရာမရှိသေး၊ လိုက်နေသည့်ကောင်တွေကတော့ ရှိသည်၊ ဒါပေမဲ့ သူမ မျက်နှာက အမြဲပုတ် နေလို့ သူတို့ က ကြောက်ကြသည်။ ဒါပေမဲ့ ငယ်ငယ်နဲ့ မေဂျာအတူတူ တွဲနေတဲ့ ဖြိုးအိတို့က တော့ ဘဲတွေ လက်မလည်အောင် ရှိသည်။ 

ဖြိုးအိက တောင့်လည်းတောင့် တော့ လိုက်တဲ့သူတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသလို ဖြိုးအိက လည်း လည်တော့ ဘဲ သုံးလေးဗွေလောက်ကို လှည့်ပတ် ကစားနေသည်။ လိင်ကိစ္စမှာလည်း ကျွမ်း၏၊ သူတို့ အုပ်စုထဲ က မိန်းခလေးတွေက မသိတာမေးကြရ၏၊ ဖြိုးအိကငယ်ငယ့်ကို တအားခင်၏၊ ထို့ကြောင့်လည်း ငယ်ငယ်၏ ရိုးတာ ရှက်တာကို အားမရ တအားတွန်းသည်၊ ဒါပေမဲ့ သူပဲ လက်လျှော့သွားရ၏ ငယ်ငယ်ကတော့ မလှုပ်၊ ဒါပေမဲ့ ငယ်ငယ်က သူ့ အတွေ့အကြုံတွေကို စိတ်ဝင်တစားမေးမြန်းတတ်သည်၊ အဲဒါကြောင့် ဖြိုးအိ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပြသော သူမ အတွင်းရေး အကြောင်းအရာများကို ငယ်ငယ့်အားပြောပြလေသည်။ 

ဖြိုးအိ မှာ သူ့အကြီးဆုံး အမလင်မယားနူင့် နေရ၏၊ သူ့အမ ယောက်ကျားမှာ ဌာနတခု၏ အကြီးအကဲ ဖြစ်ပြီး ရေလျှံ၏၊ ဖြိုးအိကိုလည်း အလွန်ကျ၏၊ လက်ဆောင်ကောင်းကောင်းတွေ ဝယ်ပေးတတ်သဖြင့် ဖြိုးအိကလည်း အရမ်းကိုခင်၏၊ ဖြိုးအိအမ မှာ ခလေး ၃ယောက် ရပြီး ဝဖိုင့်ဖိုင့် အရာရှိကတော်ကြီး ဖြစ်ပြီး ယောက်ကျားရှာသမျှ ဒိုင်ခံသုံး၊ လိုက် ကတော်တွေ ပိုကာဝိုင်းသွားလိုက် ဖြစ်နေရာ၊ သူမယောက်ကျား ကိုကျော်ဦး အတွက်ကတော့ အိမ်ပြန်လာလျှင် ဖြိုးအိက အိုအေစစ်ကလေး လိုဖြစ်နေတော့သည်။ အဲလိုနူင့် မဆွတ်ခင်က ညွတ်ချင်နေသော ဖြိုးအိနူင့် ကိုကျော်ဦး တို့ အိုးခြင်းညိကြလေသည်။ 

ကိုကျော်ဦးကလည်း ပါကင်စစ်စစ် ကိုဖေါက်ရ၊ ဖြိုးအိ မှာလည်း ပထမဆုံး သောလီး မို့ တော်တော်ကို စွဲစွဲလမ်းလမ်းဖြစ်ရသည်၊ ဖြိုးအိ အမက နောက်ပိုင်းရိပ်မိသွားသော်လည်း ယောက်ကျား အိမ်ပြင်ထွက်ပြီး ဘာမှန်းမသိကောင်မတွေနဲ့ ရူတ်နေမဲ့ အတူတူ၊ အချိန်မှန် အိမ်ပြန်လာမယ်၊ ကိုယ်လည်း လုပ်ချင်ရာလုပ်ဖို့ မငြီုးငြူ၊ ကလေး ၃ ယောက်နဲ့လည်း ဆိုတော့ ကွဲမှာလည်း မစိုးရိမ် ၊ကိုယ့်ညီမ ကလည်း အလိုတူ ဆိုတော့ မသိခြင်ယောင်ဆောင်ပေးထားတော့သည်။ 

အိမ်မှာလည်း အခိုင်းအစေ အချွေအရံတွေ ကပေါတော့ ခလေး တွေ အတွက်လည်း စိတ်မပူရ၊ တခါတလေ ညလုံးပေါက် ပိုကာဝိုင်းသွားလေ့ရှိသည်။ အဲလိုညဆိုရင် ကိုကျော်ဦးက ဖြိုးအိ အခန်းမှာ ညလုံးပေါက်နေသည်၊ တန်အောင်ကို လိုးတော့သည်။

ဖြိုးအိလည်း ထိုက်ထိုက်တန်တန်လက်ဆောင်ရ၊ ဖြိုးအိကိုယ်တိုင်ကလည်း ထန်တော့ကိုယ်လည်း အရသာရှိ ၊ အကျိုးလည်း ရှိပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်အမယောက်ကျား၊ ကိုယ့်တူ၊တူမ တွေရဲ့ အဖေဆိုတော့ ဟိုကိစ္စတွေ သာလုပ်တာ၊ အချစ်ဆိုတာ မရှိတော့ ၊ဘယ်လိုနေမလဲ ကိုယ်နဲ့ ရွယ်တူ ကောင်တွေ နဲ့ စမ်းကြည့်သည်၊ ကိုယ်တကယ်ချစ်တာ မတွေ့သေးလို့လား၊ ကိုကျော်ဦးက ပထမဆုံးကိုယ့်ကို အတွေ့အကြုံပေးလို့လား၊ ကိုကျော်ဦးကပဲ ကျွမ်းလို့လားမသိ၊ ကိုကျော်ဦးကိုတော့ ဘယ်သူမှ မမှီသေးဟု ဖြိုးအိက ငယ်ငယ့်ကို ပေါ်တင်ပင်ပြောသည်။ 

သူ့ရီးစားနဲ့ ချိန်းတွေ့ပြီး အခွင့်အရေးရလို့ လုပ်ဖြစ်ရင်တောင် ညဘက်ကျရင် ကိုကျော်ဦးလာမလားမျှော်မိသေးသည်ဆို၏၊ ကိုကျော်ဦးနူင့် သူမ အကြောင်း အသေးစိတ်တစ်တစ်ခွခွ တခါတလေပြောပြလျှင် ငယ်ငယ် တယောက်ကြက်သည်းဖြန်းဖြန်းထထ ကာ အဖုတ်ထဲ မှ ကလိကလိနူင့် အရည်တောက်တောက်ကျချင်လာသည်။

တခါ ငယ်ငယ်က နူင့်ခဲအိုကလည်းနော် ၊ကိုယ့်မိန်းမ ညီမကို ပြန်ကြံရက်တယ်နော်၊ဟုပြောမိရာ၊ အံမာ နင်က နင့်ခဲအိုရော နင့်ကို မလုပ်ချင်ဘူးထင်လို့လား၊ ငါက ယောက်ကျားတွေ အကြောင်းနှောကျေနေပြီ၊သူတို့က မိန်းမ တယောက် ထဲနဲ့ နူစ်ကြာလာရင် အသစ်ကလေး ဆို စမ်းခြင်တာပဲ၊ အခြေအနေပေးတာနဲ့ မပေးတာပဲ မူတည်တာ၊ဖြိုးအိစကားကို ပြန်ကြားယောင်မိရင်းမှ ကိုမြမောင် ပေါင်ကြီးနူင့် မိမိပေါင်တို့ ထိကပ်နေသည်ကို သတိထားမိရင်း စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွား၏၊ဒီကြားထဲ ငယ်ငယ်ထိုင်သည့်နေရာက ကားဘီးနေရာမို့ထင်သည်။

 ကြမ်းပြင်က မြင့်တက်နေသည်၊ ကိုမြမောင်နေရာက ကြမ်းပြင်က တော့ ပုံမှန်ဖြစ်သည်၊ ဒါကြောင့် ငယ်ငယ့်ခြေထောက်တွေက ခွေးခြေပုပု လေးပေါ်တင်ထားရသလိုဖြစ်ပြီး ပေါင်တွေက မြောက်နေသည်၊ ကိုမြမောင်ရဲ့ပေါင်က သူမ ပေါင်အောက် ပိုင်း ( အနောက်ပိုင်း ) နူင့်ပူးကပ်နေသည်၊နဂိုလ်ထဲက မှ စိတ်တွေ ထွေပြားနေသော ငယ်ငယ် တယောက် သူမ ပေါင်ကို လာထိနေသော ကိုမြမောင် ၏ ပေါင်ကြီးများကြောင့် စိတ်တွေ တမျိုး ဖြစ်နေလေသည်။

ကိုမြမောင်က လည်း ခယ်မချော လေးကို လိုသည်ထက်ပိုပြီး ဖိကပ်ထား၏၊ ဒီကောင်မလေးကို ပွေ့ချီပြီး ဆော်လိုက်ရရင်ဖြင့် ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ပုဆိုးခြုံအောက်က  ကောင်က အောက်ခံဘောင်းဘီမဝတ်ထားတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခေါင်းထောင်ထလာသည်။

ကိုမြမောင်က သူ့လိင်တန်ကြီး ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထလာတာကို တခြားသူများမြင်နိူင်မလားဟု ကားထဲ ကြည့်လိုက်ရာ ဘယ်သူမှမြင်နိူင်ပုံမရခြေ၊ ကားထဲ မှာ အထုတ်အပိုးတွေက ပြည့်နှက်နေပြီး လူတော်တော်များများကလည်း အိပ်ငိုက်နေကြပြီမို့ အခြေအနေက ကောင်းနေသည်။ ကိုမြမောင်လည်း အိပ်ငိုက်ချင်ယောင်ဆောင် မျက်စေ့မှေးကာ ငယ်ငယ့်ကို မသိမသာ အကဲခတ်လေသည်။ 

သူ့စိတ်ထင်လို့ပဲလား၊ ငယ်ငယ်လည်း အမူအယာပျက်နေသလိုပဲ လို့ ထင်မိသည်၊ ကားပြတင်းပေါက်မှ အပြင်ရူခင်းတွေကို ငေးမောလာရာမှ တချက်တချက် ကားအတွင်းပိုင်းကို စူးစမ်းကြည့်သလိုနူင့် ကိုမြမောင်ကိုပါ မသိမသာကြည့်သွားသည်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုမြမောင် ပေါင်ခြံနေရာ ပုဆိုးနေရာက ထောင်ထနေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ မျက်လုံးတချက်ပြူးကနဲ ဖြစ်သွားတာ သတိထားလိုက်မိသည်။ နောက် ကိုမြမောင် မျက်နှာကို တချက်တချက် အကဲ ခတ်ရင်း ပုဆိုးအောက်က ထောင်နေသည့် အရာကို ကွက်ကွက်ကြည့်နေလေသည်။ 

ကိုမြင့်မောင် ပိုဖီးလာသွား၏၊ ကောင်မလေးလည်း စိတ်ကစားနေပုံပဲ၊ ငါဖန်တီးရင်တော့ဂွင်ဝင်နိူင်တယ် လို့ တွေးနေလိုက်တယ်၊ သူလက်တဖက်ကိုလည်း ငယ်ငယ်နဲ့ ပေါင်ခြင်းထိနေတဲ့ ပေါင်ပေါ် တင်ထားရင်းက မတော်တဆလိုနူင့်သူ့လက်သန်းက ငယ်ငယ့်ပေါင်သားကို ထိကပ်ထားရင်း ဖီးခံနေလိုက်၏၊ဒီလိုနဲ့ မြို့သေးသေးလေးတခု မှာ ပေါက်တော ခနနားကြရာ ကိုမြမောင်မှာ အောက်ကကောင်ငုတ်တုတ်မို့ ချက်ခြင်းမထနိူင်သေး၊ ခြေထောက်ကျင်နေလို့နင်တို့ အရင်ဆင်းနူင့်ကြဟု သူ့ကိုယ်ကိုအသာစောင်းပေးကာ ငယ်ငယ့်ကို ပေးဆင်းလိုက်သည်။ 

ငယ်ငယ်ကလည်း ရှေ့ခုံနောက်မှီနူင့် ကိုမြမောင် ဒူးဂေါင်းကြား မှတိုးထွက်ရင်း အောက်က အထုတ်တခုပေါ်တက်နင်းမိပြီး ဟန်ချက်ပျက်သွားရာ ရုတ်တရက်လက်လှမ်းမှီရာ လက်လှမ်းထောက်လိုက်ရာ ကိုမြမောင်၏ တောင့်တင်းနေသော လိင်ချောင်းကြီးပေါ် ဒါရိုက်လက်ထောက်မိသွားလေသည်။ ကိုမြမောင်ပင် အားကနဲ အသံထွက်ညီးမိသည်အထိနာသွားသည်၊ ငယ်ငယ်လည်း ချက်ခြင်း သူမလက်နဲ့ ဖိမိတာ ဘာလဲ ဆိုတာ သိလိုက်ပြီး မျက်နှာတခုလုံးရဲတွတ်သွားလေသည်၊ နောက်တော့ ကန်တော့ကန်တော့ ကိုရီး ဆိုပြီး ကားပေါ်မှ ကမန်းကတန်းဆင်းသွားလေသည်။ 

ငယ်ငယ်၏ ဖင်နောက်တင်ပါးလုံးကျစ်ကျစ်လေးအောက်ဖက် ပေါင်နူစ်လုံးဆုံရာလောက်မှာ ကျပ်ပြားဝိုင်းသာသာ အရည်စိုကွက်ကလေး ကိုလတ်လတ် ဆတ်ဆတ် တွေ့လိုက်ရသော ကိုမြမောင်တယောက်၊ ဒီခရီး စဉ်တွင်းမှာ ငယ်ငယ်ကို စားရအောင်ဖန်တော့မည် ဟုဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်လေတော့သည်။

ငယ်ငယ်ကားအောက်ဆင်းသွားပြီး၊ ကိုမြမောင်လည်း အပေါ့သွားရန် ကားအောက်ဆင်းသွားချိန် မှာ မြတ်ကျော်တယောက် မမူနား ရောက်လာလေသည်။

"မမူ အောက်မဆင်းသေးဘူးလား၊ နောက်ပေါက်တောက ကြာအုန်းမှာနော်.."

"အေးဟာ အငယ်ကောင်လေးက  အခုနမှ နိူစို့ရင်း အိပ်ပျော်သွားလို့ အခုမှ အောက်ချမလို့ နင်ခန ချီပေးထားစမ်းပါ.."

မမူက ပြောပြောဆိုဆို သူ့သားငယ် ကို အသာအယာသူ့ နိူ့အုံကြီးမှ ဆွဲခွာရင်း မြတ်ကျော်ကို လှမ်းပေးလိုက်သည်၊ လက်နူစ်ဖက်က ခလေးကို မထားရသဖြင့် နိူ့ကို ဘရာဇီယာထဲ ချက်ချင်း ပြန်မထည့်နိူင်၊မမူ၏နိူ့အုံ ဖြူဝင်းဝင်း ကြီးထိပ်မှ နိူ့သီးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ်ကြီးမှာ အခုမှ ကလေးပါးစပ်က ထွက်လာသဖြင့် အရည်စိုစွတ် ရွမ်းလဲ့နေသည်၊ မြတ်ကျော်က သရည်တမြားမြားဖြင့် ငေးမောရင်း၊

"ကျနော်လည်း နိူ့ငတ်နေပြီ မမူရယ်.."

မမူက မြတ်ကျော်ကို မျက်စောင်းတချက်ပစ်ထိုးလိုက်ပြီး၊ သူမ နိူ့အုံကြီးကို ဘရာဇီယာဖြင့် ပြန်ဖုံး လိုက်သည်၊ ပြီးတော့ ကားပေါ်က အဆင်းမှာ ခလေးချီထားသော မြတ်ကျော်ကို ဘိုက်ခေါက်လိမ်ဆွဲ ပြီး

အသံတိုးတိုးဖြင့်

"ငါ့ခလေးတွေ အခုမှပဲ ငါ့နိူ့ ကောင်းကောင်းစို့ရတော့တယ်၊ ဟိုတပတ်လုံး နင်စို့ပစ်တာနဲ့ သူတို့ အတွက် နဲနဲ ပဲ ကျန်တော့တယ်ဟင်း..."

ဟုပြောသွားလေရာ၊မြတ်ကျော် မှာ ပါးစပ်အဖြဲသားနူင့် ကျန်ခဲ့လေသည်၊မြတ်ကျော်တယောက် မမူပြောသွားတာ ပြန်တွေးရင်း ပြုံးလို့နေလိုက်၏၊ သူ ပထမ ဆုံးအကြိမ် မမူ၏ နိူ့တွေကို စို့လိုက်တော့ နိူ့တွေ ထွက်လာတော့ ရုတ်တရက် တမျိုးဖြစ်သွားခဲ့သည်။ 

သူ မိန်းမနဲ့ ပတ်သက်လို့ အတွေ့အကြုံရှိဘူးတာ မဝိုင်းတယောက်သာရှိသည် မို့ မဝိုင်း နိူ့ကို စို့စဉ်က မဝိုင်းမှာ အပျိုမို့ နိူ့သီးခေါင်းကလည်း သိပ်မကြီး အရမ်းစုပ်တာတောင်မှ ဘာမှ ထွက်ပုံမရ၊ သူ့အနေနဲ့လည်း တခုခု ထွက်လာမယ် လို့ မမျှော်လင်ထား၊ နိူ့သီးခေါင်းနဲ့ အနားတဝိုက်က ချွေးကြောင့်လားမသိ ငံပျပျ အရသာ သာရှိသည်၊ မမူ၏ နိူ့ကြီးများမှာ ပြည့်ဖြိုးပြီး နိူ့သီးခေါင်းမှာ သူ့လက်မ နီးပါးတုတ်ပြီး လက်တဆစ်လောက် ရှည်လေသည်၊ သူက မဝိုင်းကဲ့သို့ပင်ထင်ပြီး အားရပါးရစုတ်လိုက် တာ နိူ့တွေ တအားပန်းထွက်လာလို့ အံအားသင့်သွားသည်၊ နောက်တော့ မျိုချလိုက်မိပြီး မထူးတော့ဘူးတွေးကာ ဆက်စုပ်မိသည်၊ စုပ်ရင် စုပ်ရင်း ကြိုက်လာတော့ နောက်ဆိုရင် မမူကို လိုးတိုင်း နိူ့တွေကို ဇိမ်ခံစို့ တော့သည်၊ တခါတလေမမူကတောင်၊ ဟဲ့တော်ပီဟ ငါ့ကလေးတွေ အတွက် မကျန်တော့ပဲ နေမယ်ဟု ပြောတတ်သည်။

ပြောသာ ပြောတာပါ၊ တကယ်တော့ အဲလို မြတ်ကျော် စို့စို့ ပေးလို့လားမသိ၊ နိူ့ကြောင်းပွင့်ကာ မမူ နိူ့ထွက်အားကောင်းလာသည်၊ တခါတလေ မြတ်ကျော် မစို့သည့်နေ့တွေမှာ ခလေးတွေ စို့ပြီးတောင် မမူ နိူ့ထဲ မှာ တင်းလာသဖြင့် နိူ့အုံကြီးဖောင်းတင်းလာသဖြင့် ညှစ်ညှစ်ထုတ်ပစ်ရသေးသည်။

အဲလို မမူနိူ့သက်သည့် အချိန်နူင့် မြတ်ကျော် ကြုံလျှင် မြတ်ကျော် အရမ်းပျော်သည်၊ မမူ၏ ဖောင်းတင်းနေသော နိူ့အုံ ကြီးကို ကိုင် ပြီးညှစ်လိုက်လျှင် မမူ၏ နိူ့သီးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ်ကြီးမှ ရေပန်း အသေးစားလေးလို နိူ့ရည်များ ဖြာထွက်လာတတ်သည်၊ မြတ်ကျော် တယောက်သူ့ပါးစပ်ကို အောက်မှ ခံကာ ညှစ်ညှစ်ပေးပြီး နိူ့စို့သေးသည်၊မမူ သူ့ အပေါ်မှ ခွစီးကာ တက်လုပ်သည့် အခါမျိုးတွင် ထိုကဲ့သို့ နိူ့ညှစ်ကာ သောက်တတ်သော မြတ်ကျော်  ကို မမူကတောင် နင်က ငါ့ကို နိူ့စားနွားမများ မှတ်လို့လားဟု တခါတလေ ကြည်စယ်တတ်လေသည်။

မြတ်ကျော်တယောက်  ကိုယ့်အတွေးထဲမှာ ကိုယ်ပြန်မြင်ယောင်နေပြီး ပါးစပ်ထဲ မှာ သရည်တောင် ကျချင်သလိုဖြစ်လာပြီး မျက်နှာကလည်း ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြစ်နေတုန်း ငယ်ငယ်က အရင်ဆုံး ဘတ်စ်ကားပေါ် ပြန်တက်လာပြီး

"ဟဲ့မြတ်ကျော် ဘာတွေ ပြုံးနေတာလဲ တယောက်ထဲ.."

"အဟီး ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူးဟာ ငါ့ဘာသာ တခုတွေးမိလို့..ဟေး နင်ခလေးခနကြည့်ပေးပါအုန်း ငါလည်း အပေါ့သွားလိုက်အုန်းမယ်.."

မြတ်ကျော်လည်း ကားပေါ်က ဆင်းလာပြီး အိမ်သာရှိသော စားသောက်ဆိုင် ထဲဝင်လာတော့ ပြန်ထွက်လာတဲ့ ကိုမြမောင်နူင့်ဆုံသည်။

"ဟေ့ကျော်ကြီး မင်းနေရာ အဆင်ပြေလား.."

"ပြေပါတယ် အကိုကြီး..ပစ္စည်းတွေ တအားများလို့ ကျပ်နေတာပဲ ရှိတယ်.."

"အေး ငါတို့လည်း ဒီလိုပါပဲ ကွာ..."

ကိုမြမောင် ဆိုင်ပြင်ထွက်သွားပြီး ကားပေါ်ပြန်တက်သွားတော့ မြတ်ကျော် ဆိုင်ထဲ ဝင်လာရာ ဆိုင်အတွင်းထဲ မှာ အိမ်သာမှ ပြန်ထွက်လာသော မမူနူင့်တွေ့သည်၊ တယောက်နူင့်တယောက် မျက်ရိတ် မျက်ခြေနဲ့ စကားပြောကြပြီး မြတ်ကျော်က မမူလက်ကိုဆွဲကာ ဆိုင် နောက်ဖေးပေါက်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

"ဟဲ့ကျော်ကြီး ဘယ်လဲ ဟိုမှာ ခလေးတွေ.."

"ခလေးတွေ ငယ်ငယ်နဲ့ ထားခဲ့တယ်၊ အကိုကြီးလည်း အခုပဲ ကားဆီပြန်သွားပြီလာအုန်းဒီနေရာ ကျနော်သိပါတယ်.."

မြတ်ကျော်က မမူ လက်ကို ဆွဲကာ ဆိုင်နောက်ဘက်က သစ်ပင်အုပ်အုပ်လေးတွေရှိရာ ထွက်ပြီး အရိပ်အေးပြီး လူမမြင်နိူင်သော ငှက်ပျောပင် တွေကြားထဲ ဝင်လိုက်သည်။

"မမူရယ် ကျနော် နိူ့ဆာလို့.."

မြတ်ကျော်တယောက် မမူ ပြန်ပြောတာကိုတောင် မစောင့်ပဲ မမူ၏ အင်းကျီ ကျယ်သီး ၃လုံးလောက်ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဘရာဇီယာ ကိုအောက်တွန်းချကာ ရုန်းထွက်လာသော နိူ့ကြီး တလုံးကို တပြွတ်ပြွတ် ကုန်းစို့လေတော့သည်၊ တလုံးအားရတော့မှ နောက်တလုံးဆွဲထုတ်ကာ စို့ပြန်လေသည်၊ မမူ ခမျာ ဒူးတောင်ချောင်ကျပြီး ခြေမခိုင်ချင်တော့သဖြင့် မြတ်ကျော် ပုခုံးကို ခိုပြီး ကိုင်ထားရလေသည်။

နောက်မြတ်ကျော်က မမူ၏ ပုခုံးလေးကို အသာဖိချပြီး

"မမူ ကျနော့် နိူ့ကိုလည်း ပြန်စို့ပေးပါအုန်း ပေါက်ထွက်တော့မယ်.."

မမူက မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်ပြီး ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ပါ၊ မြတ်ကျော်ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး မြတ်ကျော် လှန်တင်ပေးလိုက်သော လုံချည်အောက်မှ မြတ်ကျော်၏ တင်းမာ ထောင်မတ်နေသည့် လိင်တန်ကြီးကို ငုံစုပ်လိုက် လေတော့သည်၊ မြတ်ကျော်မှာ သူ့လိင်တန်ကြီးထိပ်မှာ နွေးထွေး နူးညံ့သည့် မမူ ရဲ့ ပါးစပ်တွင်း အထိအတွေ့ကြောင့် ပိုတင်းမာလာလေသည်။

မမူ က သူမနူတ်ခမ်းကို သူ့လိင်ချောင်းကြီးပေါ် စိလျှက် ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပေးနေသည်ကိုပင် မစောင့်နိူင်တော့ပဲ မြတ်ကျော်တယောက် မမူ ၏ ဆံပင် တပတ်လျို ထုံးထားသော ခေါင်းကို သူ့လက်နူစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ထိန်းကာသူ၏ ခါးကိုကော့ကာကော့ကာ မမူပါးစပ်ကို လိုးနေမိတော့သည်၊ တင်းထားရတာ ကြာပြီမို့ ကြာကြာတော့ မခံပါ တချက် အရှိန်ပြင်းသွားလို့ မမူရဲ့ အာဂေါင်ကိုသွားထိုးမိတော့ မမူမှာ ပျို့သလိုတချက်ဖြစ် သွားရာ လည်ချောင်းကို ဖွင့်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီး မြတ်ကျော်၏ ဒစ်ထိပ်ဖူးက မမူလည်ချောင်းဝ ကို အုကနဲ ဝင်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေလည်း ထုကနဲထုကနဲ ညှစ်ပန်းမိလေတော့သည်၊ မမူမှာလည်း အသက်ရူလို့ရအောင် လည်ချောင်းထဲ ပန်းဝင်လာသော မြတ်ကျော်၏ သုတ်ရည်များကို အမြန် မျိုချပစ်နေရတော့သည်။

"စောက်ကောင် ငါ့အသက်ရူတောင်မှားပြီး သီးတောင်သီးတယ်၊ သူ့ဟာကြီးက လည်ပင်းထဲတောင်ရောက်တယ် တခါထဲ..."

ဘတ်စကားစီ အပြန်လမ်းမှာ မမူက တီးတိုး ကျိမ်းမောင်းပြီး မြတ်ကျော် ဗိုက်ခေါက်ကို လိမ်ဆွဲလေသည်၊ မြတ်ကျော်က

"မမူ..ဟို ငယ်ငယ်နဲ့ ကိုကြီး ကိစ္စလည်း မမေ့နဲ့နော်.."

ဟုသတိပေးလိုက်သည်။

အဲဒီမြို့လေးမှာ ခနနားပြီး ဆက်ထွက်လာကြရာ လူတွေလည်း လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်ကုန်သဖြင့် ကိုမြမောင်လည်း ပုံမှန်မသိချင်ယောင်ဆောင် ပေါင်ချင်းထိရုံလေးသာနေရသည်၊ကလေး နူစ်ယောက်ကလည်း ဆော့လို့၊ အဲလိုနဲ့ ၂ နာရီလောက်ကြာ အောင် ရွာမနီးဘာမနီး နေရာတခုမှာ ကားက စဖောက်ပါလေရော၊ ကားက လမ်းမလယ်ကောင် ကြီး မှာဆက် သွားမရတော့ လို့မို့ကားပေါ် ပါလာတဲ့ယောက်ကျားသားတွေအကုန်လုံး ဆင်းပြီး ဘတ်စ်ကားကြီးကို လမ်းဘေး တွန်းချပေးလိုက်ရတော့၏။

ကားသမားတွေ ဘာတွေလုပ်နေကြမှန်းမသိ တနာရီလောက်ကြာပြီးမှ မရလို့ နီးရာမြို့သို့ ကားကြုံလိုက်သွားပြီး ပစ္စည်း ဝယ်ရမည် ဆိုပြီး စပယ်ယာလေးလိုက်သွားလိုက်သည်၊ ဇာတ်လမ်းကို အတိုချူပ်ရရင်တော့ နောက်ထပ် ၃ နာရီလောက်ကြာမှ ကားက ပြန်ထွက်ဖြစ်တော့သည်၊ကားပြန်ထွက်တော့ စပြီးမှောင်စ ပြုနေလေပြီ၊ ဆောင်းတွင်းလည်းဆောင်းတွင်းမို့ အေးတော့ ငယ်ငယ်တယောက် အညာစောင်လေးထုတ်ခြုံသည်၊ မမူလည်း စောင်တထည် ကလေးနူစ်ယောက်နူင့်အိပ်ပျော်နေပြီ၊ ကားပေါ်က ခရီးသည်များလည်း တော်တော်များများက ဟောက်တောင်နေကြသည်။ ကားပေါ်မှာက တော်တော်ကို မှောင်နေသည်။

ကိုမြမောင်ကတော့ ရင်ခုံလီးတောင်ပြီး သူလုပ်တော့မည့် ခြေလှမ်းအတွက်အကွက်ချရင်း မျက်လုံးက ဇီးကွက်ဖြစ်နေသည်။

ငယ်ငယ်မှာလည်း အိပ်ငိုက်သလိုဖြစ်လာသဖြင့် ကိုမြမောင်ဘက်ကို ကြောပေးကာ ဒူးလေးကွေး စောင်ခြုံမှေးနေတော့သည်၊ သို့ရာတွင် တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်တော့မဟုတ်၊ ကိုမြမောင်နူင့်ထိနေသည်ဆိုသည်က သူ့အသိထဲ မှာရှိနေသည် မဟုတ်လား၊ကားထဲ မှာကလည်း မှောင်နေသည်။ 

နောက်ပြီး ကိုမြမောင်နူင့်ငယ်ငယ်တို့၏ အောက်ပိုင်းတွေကလည်း စောင်အောက်မှာ စောင်က တယောက်တထည်စီ၊မေးစေ့ထိရောက်အောင်ဆွဲခြုံထားကြသော်လည်းကိုမြမောင်က ငယ်ငယ့်စောင်ကို အောက်ပိုင်း အနားမှမကာ သူ့ပေါင်ပေါ်ထင်ထားလို့ အောက်ပိုင်းက တော့ စောင်တခုထဲ မှာ ရောက်နေသည်။ 

ကိုမြမောင်က ကားထွက်ပြီး မကြာခင်ပဲ သူလက်ကို ငယ်ငယ့်ပေါင်နူင့်ထိ နေသော ပေါင်ပေါ် တင်ထားပြီး ငယ်ငယ့်ပေါင်ကိုလည်း ထိထားလိုက်သည်၊ နောက်ကားဆောင့်လိုက်တိုင်း ပေါင်ကို ပိုပို လှုပ်ပေးရင်း သူ့လက်ဖမိုးနူင့် ငယ်ငယ့်ပေါင်ကို ပွတ်ပွတ်ပေး၏၊ ထိုသို့ဖြင့် တဖြည်းဖြည်းရဲ လာတော့ လက်ဖမိုးကို ပက်လက်လှန်ပြီး လက်ဖဝါးပြောင်းလိုက်၏။

ပထမသူ့ပေါင်နူင့်ထိနေသည့် အနားလေးမှာပဲ လှုပ်ရှားရင်းက တဖြည်းဖြည်း နယ်ပိုချဲ့လာရာ သူ့ ဘယ်ဘက် ထိုင်ခုံပေါ်မှာ သူ့ဘက်ကို ကျောပေးကာ ကွေးကွေးလေးအိပ်နေသော ငယ်ငယ်၏ ညာဘက် ပေါင်အောက်ကို ရောက်လာ၏၊ ငယ်ငယ်မှာ ခြေထောက်ကလည်း အထုပ်တထုပ်ပေါ်တင်ထားရတော့ သူမ ပေါင်နဲ့ ခုံက လွတ်နေသည်၊ ထမိန်ကလည်း လျှော့ယိလျှော့ယဲ ဆိုတော့ ကိုမြမောင်တယောက် အသက်ပင်မရူနိူင်ပဲ ဖြေးဖြေးခြင်း ပွတ်ပေးနေ၏၊ ကိုမြမောင်က တော့ ငယ်ငယ် အိပ်မောကျနေပြီလို့ တွေးနေ၏၊ နိူ့မို့ဆို  အခုလို ပေါ်တင်ကြီးပွတ်နေသော သူ့လက်ကိုတွန်းထုတ်မှာ သေခြာသည်ဟုတွေးနေမိသည်။ အပျိုမလေး၏ ပေါင်အောက်ပိုင်းလေးကလည်း ထမိန်ပေါ်က ပွတ်ပေးနေတာတောင် ချောမွေ့နေသည်ဟုထင်မိသည်။ တကယ်တော့ ငယ်ငယ်ကလည်း သိနေသည်။

ကိုမြမောင် ဘယ်အထိ လုပ်လာမလဲ ဟုတွေးနေ၏၊ နယ်လွန် ပယ်လွန်တော့ လုပ်ရဲမည်ဟု သူမ မထင်၊ မမူတယောက်လုံးနူင့် သူ့ခလေးနူစ်ယောက်က ရှေ့မှာ ထိုင်နေသည် မဟုတ်လား၊ အဲတော့ အပရိကလောက်ပါပဲ ဟုတွေးရင်း သူလည်း ဇိမ်ခံနေမိသည်။ ကိုမြမောင်က ပွတ်ဆွဲဆွဲလေး လုပ်နေရာ ငယ်ငယ့် ထမိန်မှာ အိုက်ကျလာနေတာကို သတိထားမိလိုက်တယ်၊ ငယ်ငယ်ကလည်း သိလိုက်တယ်၊ ဟောတော့ ငါ့ထမိန် အနားစ ကဒူးနားရောက်နေပြီ၊ သို့ပေမဲ့ သူနိူးနေတယ် ဆိုတာလည်း ကိုမြမောင် သိသွားမှာစိုးတော့ ဒူးနူစ်ခုကို စိပြီး ထမိန် အနားကို ညှပ်ထားသည်၊ ကိုမြမောင်က လည်း သိသည် ထမိန်ကတခုခုနဲ့တော့ ညှိနေပြီဆိုတာသိလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ထမိန်က တော်တော်ကြီးလျှော့နေပြီမို့ ကိုမြမောင်လက်က နေရာ တော်တော် များများကို ပွတ်လို့မှီနေပြီ၊ ကိုမြမောင်က သူ့လက် အဝင်ကောင်းအောင် သူ့ကိုယ် ကိုပါ တစောင်းလှည့်လိုက်ပြီး ငယ်ငယ့် ပေါင် အတွင်းသားတွေကို ပွတ်ပေးနေ၏ နောက်တော့ ပေါင် အရင်းပိုင်း တင်လုံးလေးအဆုံးနားရောက်သွားတော့ ငယ်ငယ် ဆတ်ကနဲတွန့် သွားသည်။

ကိုမြမောင်ရဲ့ လက်ဖျားထိပ်ကလေးတွေက ငယ့်ငယ့် အဖုတ် ကိုထိနေပြီ၊ ငယ်ငယ့် အဖုတ်က အခုနကတဲက တစိမ့်စိမ့် ကျနေတဲ့ မုန်ရည်လေးတွေနဲ့ စိုစွတ်နေပြီး ပင်တီပါးပါးလေး ပါ စိုရွဲနေပြီ၊ ငယ်ငယ်တယောက် အသက်ကို အောင့်ထားလိုက်မိသည်၊ နိူ့မို့ဆိုရင် သူ့ရဲ့ အသက်ရူသံပြင်းပြင်းကို ကိုမြမောင်ကြားသွားမှာ စိုးလို့ပေါ့၊ ကိုမြမောင်ရဲ့ လက်ချောင်းထိပ်လေးက ငယ်ငယ့်ရဲ့ အဖုတ်မို့မို့ဖောင်းဖောင်း နူစ်ခုကြား နူစ်ခမ်းသား အကွဲကြောင်းနေရာလေးကို စုန်ချီ ဆန်ချီပွတ်ဆွဲနေတယ်။

နောက်တော့ ကိုမြမောင်လက်ရုတ်သွားတယ်၊ ငယ်ငယ့်ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားတယ် ဘာဖြစ်လို့လဲပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ခနပါပဲ၊ ကိုမြမောင် လက်ဖျားတွေက သူမ ပေါင်အတွင်းသားတွေကို အသားခြင်းလာထိတော့ ငယ်ငယ်တုန်တက်သွားတယ်၊ ဟောတော့ ဘယ်လို ထမိန်ထဲ ရောက်လာတာလဲ၊ ကိုမြင့်မောင်လို လူအိုလက်တွေက အထာသိနေပြီ၊ ငယ်ငယ်က ထမိန်စကို ဆက်ဆွဲလို့ မရအောင်ဒူးနဲ့ ညှပ်ထားပေမဲ့ အောက်စက လွတ် နေတာကိုး၊ အဲဒီအပေါက်ကနေ ကိုမြမောင်လက်က ဝင်သွားပြီး ချောမွတ်နေတဲ့ အပျိုမလေးရဲ့ ပေါင်အတွင်းသား တွေကို ပွတ်နေရပြီလေ၊ ခနပါပဲ ကိုမြမောင်လက်က အဓိကနေရာကို ရောက်သွားပြီ၊ စိုစွတ်နေတဲ့ပင်တီလေးကြောင့် ငယ်ငယ့် အဖုတ်နူတ်ခမ်းက အထူးရှာစရာမလိုတော့ဘူး အသားနဲ့ကပ်နေပြီဆိုတော့ အဲဒီအကွဲကြောင်းလေးကိုကိုမြမောင်က အသာလေးဖိ ပွတ်ပေးနေတယ်။

ငယ်ငယ် ကတော့ ရှက်တာကတဖြေးဖြေးလျှော့သွားပြီး အရသာဖူးကို အဆွခံနေရလို့ တအင့်အင့်တောင် ဖြစ်နေရတယ်၊ အသံထွက်သွားမှာစိုးလို့ စောင် အနားကို အတင်းကိုက်ထားမိတယ်၊ ငယ်ငယ် စိတ်ထတဲ့အချိန်မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်နဲ့ပွတ် အယားဖြေခဲ့ဘူးပေမဲ့၊ အခုလို ယောက်ကျားကြီးတယောက် ရဲ့ လက်ကြမ်းကြီး သူမ အဖုတ်လေးပေါ်မှာ တခါမှ အကိုင် မခံဘူးတော့ အသည်းတယားယား ရင်တလှပ်လှပ် နဲ့ ဗိုက်ထဲ မှာလည်း တမျိုးကြီးလိုပဲ၊ ဘာလိုမှန်းလဲ မသိပါဘူး၊ ဘတ်စကားပေါ်က လူတွေကြားမှာ ဒီထက်ပိုပြီး တော့ မလုပ်နိူင်ပါဘူးလေ ဆိုပြီး ဆက်မှိန်းနေလိုက်မိတယ်၊ ဟောတော့ ၊ ကိုမြမောင်လက်ချောင်းတွေကအတွင်းခံဘောင်းဘီရဲ့ ပေါင်ရင်းသရေမျော့ကြိုးအောက်ကနေ အပေါက်ရှာပြီးတော့ဝင်လာပြီ။

ငယ်ငယ် မနေနိူင်တော့ ကိုမြမောင်ရဲ့ လက်ကြီးကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊ဆွဲဖယ်မယ်ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ကိုမြမောင် လက်က သူ့ထမိန်အောက်မှာ သူက ကိုမြမောင်လက်ကိုထမိန်ပေါ်ကပဲ ကိုင်လို့ရတယ်၊ ကိုမြမောင်ရဲ့ လက်ချောင်းထိပ်ကလေးက ငယ်ငယ့် အဖုတ်နူတ်ခမ်းကြားထဲ ဝင်လာတော့ ငယ်ငယ့်လက်တွေက အားတွေ ကုန်သွားသလိုပဲ မလှုပ်ရှားနိူင်တော့ဘူး၊ အတွေ့အကြုံရှိ လူအို ကိုမြမောင်ကတော့၊ သံကို ပူတုန်း ထုသလိုပဲ အဆက်မပြတ်တိုက်စစ်ဆင်တော့သည်။ ငယ်ငယ့် အဖုတ်နူတ်ခမ်းတွေကိုပွတ်သပ်ပေးရုံမကငယ်ငယ့်အရသာဖု အစေ့လေးကိုပါဖိတွန်းပေးတော့ ငယ်ငယ်ခမျာလူးလွန့်လာခဲ့ရတော့သည်။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်လို့ အလုပ်မဖြစ်တော့ချေ၊ကိုမြမောင်ရဲ့ လက်ထိတ်ကလေးက သူမ ရဲ့ ပွင့်လွှာနုနုလေး နူစ်ချပ်ကို ထိုးခွဲပြီး တိုးဝင်လာတော့၊ ငယ်ငယ် တယောက် အားရ ပါးရ အော်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်ကို ဖိနှိပ်ကာ စောင်အနားစ ကိုသာ ဖိကိုက်ထားမိတော့သည်။

ကိုမြင့်မောင်က စိုစိုစိစိနိူင်လှပေမဲ့ နွေးထွေး နူးညံ့လှတဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားလေးကို သူ့လက်ခလယ် နဲ့ အရသာခံပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အဝင်အထွက်လုပ်ပေးနေမိတယ်၊ အိုး နူးညံ့လိုက်တာကွာ၊ လို့လည်း စိတ်ထဲ တွေးနေမိတယ်၊ သူ့လိင်တန်ကြီးသာ ထည့် လိုက်ရရင်တော့ အိနေမှာပဲ ဟု တွေးရင်း သူ့လိင်တန်ကြီးက လည်း ပေါက်ကွဲ လုမတတ် ထောင်ထလာခဲ့တယ်။

ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လက်ခလယ်က အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတာ စည်းချက်ကျလာတာနဲ့ အမျှ ငယ်ငယ့် ဖင်လေးကလည်း အနောက်ဘက်ကို ကော့လာခဲ့ရသည်၊ ငယ်ငယ်မှာ ပြီးခါနီးလာသဖြင့် သူမလက်များကကိုမြမောင်လက်ကို တင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်လာရာ ကိုမြမောင်ကလည်း သဘောပေါက်သည်၊ သူ့လက်ချောင်း အဝင် အထွက်ကို နှေးလိုက်သည်၊ငယ်ငယ် မျာ အားမလိုအားမရဖြင့် ဖင်လေး အနောက်ဘက်ထပ်ကော့လာပြီး သူမလက်ကလေးဖြင့် ကိုမြမောင် လက်ကောက်ဝတ်ကို ထမိန်ပေါ်မှပင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲသွင်းနေသည်။ 

ကိုမြမောင်က ငယ်ငယ့်လက်ကို သူ၏အားနေသော တခြားလက်ဖြင့် ဖမ်းကိုင်ကာ သူ့ဆီသို့ ဆွဲယူလာပြီး မာတောင်နေသော သူ့လိင်တန်ကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်၊ သူ့ပုဆိုးမှာ နဂိုလ်ထဲက ပြေနေပြီးဖြစ်သဖြင့် ပူနွေး ဖောင်းကားနေသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို ငယ်ငယ့် လက်ဖဝါးကမိမိရရ ဆုပ်မိသွားသဖြင့် ငယ်ငယ်က လန့်သွားပြီး အတင်းရုန်းသည်၊ ကိုမြမောင်က မလွတ်ပေး မြဲမြဲ ကိုင်ကာ ဖိထားရင်း ငယ်ငယ့် အဖုတ်လေးတဲ ဝင်ထွက်နေသော သူ့လက်ချောင်းကို ခနရပ်လိုက်သည်၊နင်မကိုင်ရင် ငါမလုပ်ပေးဘူး ဆိုတဲ့ သဘော အသံတိတ်တိုက်ပွဲ ဝင်နေကြသည်၊ ငယ်ငယ် ၏ လက်ဖဝါးကို အုပ်ကိုင်ပြီး မိမိ လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်စေပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးနေတော့ ငယ်ငယ် မှာ မထူးတော့ပါဘူးဟုတွေးကာ ရှက်ရှက်နူင့် ကိုမြမောင်၏လိင်ချောင်း ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။

ငယ်ငယ့် ခမျာ တသက်လုံးတခါမှ မကိုင်ဖူးသော ယောက်ကျားလိင်ချောင်းကြီးကို ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးနေရသဖြင့် ကြက်သည်း တဖြန်းဖြန်းထ ကာ ရင်တလပ်လပ် ဖြစ်နေရသည့် အပြင်၊ အရှိန်ရကာမ သူမ အဖုတ်လေး အတွင်းမှ ကိုမြမောင်လက်ချောင်း ပြန်ထွက်သွားသဖြင့် ဟာတာတာ ကြီး ဖြစ်သွားရသည်၊ ကိုမြမောင်ကလည်း အပါး မဟုတ်လား၊ တော်ကြာ ဒီကောင်မလေး ပြီးသွားရင် စိတ်ပြောင်းသွားမှာစိုးလို့ တန်းလန်းနဲ့ နပ်ထားလိုက်တာ၊ အခုနတုန်းက ငယ်ငယ် အဖုတ်ကို လိုးပေးနေတဲ့လက်က ငယ်ငယ်ရဲ့ တီရှပ်အောက် ကနေ ဘိုက်သား လေးကိုပွတ်သပ်ပြီး ယိုးဒယားဘရာဇီယာ ပျော့ပျော့လေး ဝတ်ထားတဲ့ နိူ့လေးတွေကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။

"အို့.."

အပျိုမလေး သူ့မနိူ့တွေကို ကာကွယ်ဖို့ရာ အတွက် သူမလက်ကို ပြန်ဆွဲယူဖို့ ကြိုးစားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုမြမောင်က အတင်းဆွဲထားပြီး ဆက်ဂွင်းထုခိုင်းနေတယ်၊ ငယ်ငယ် လည်း အခုမှတော့ မထူးတော့ပါဘူး ဆိုသလိုဖြစ်နေပါပြီ၊ သူမ အပျိုစင် အဖုတ်လေးထဲ လဲ ကိုမြမောင်၏ လက်ချောင်းဖြင့် အလိုးခံလိုက်ရပြီ၊ သူမမှာအရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက်ခါနီးမှ ကိုမြမောင်က သူလိင်တန်ကြီးကို ကိုင်ပြီးဂွင်းတိုက်ခိုင်းနေတယ်။

အပျိုမလေး ငယ်ငယ် တယောက် တခါမှ မကိုင်ဘူးရှာတဲ့ ယောက်ကျားကြီးတယောက်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို သူ့လက်ခလေးနဲ့ အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ပြီးပွတ်ပေးနေခဲ့မိတယ်၊ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ ငှက်ပျော်သီးကြီးလိုပဲ ဒါပေမဲ့ နွေးနွေးကြီးနဲ့၊ မာတော့မာတယ် သံချောင်းလိုမဟုတ် ကတ္တီပါသားလိုပဲ ကိုင်လို့တော့ အကောင်းသား လို့ တွေးနေမိတယ်၊ မှောင်မှောင်မဲမဲ ကားထဲက စောင်အောက်မှာ မို့လို့ပဲ နိူ့မို့ဆိုရင် ရှက်စရာကြီးနေမှာပဲ လို့တွေးနေမိတယ်၊ ဟော အခုတော့ သူမရဲ့ အပျိုစင် နိူ့လေးတွေပါ အနှယ်ခံနေရပြီ၊ မဆုံးနိူင်တော့ပါလား၊ တကိုယ်လုံးလည်း ကုန်ပါပြီ။

အပျိုမလေးတွေးနေတုန်း ကိုမြမောင်ရဲ့ လက်ဖဝါးတွေက ဘရာဇီယာပေါ်က နယ်ရတာ အားမရတော့ နောက်လက်တဖက်နဲ့ ကျောက ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ပါဖြုတ်လိုက်ပြီး ချောင်သွားတဲ့ ဘရာဇီယာ အောက်ကလက်လျှိုပြီး အပျိုနိူ့လေးတွေကို နှယ်တော့တာပဲပေါ့၊ အပျိုနိူ့လေးတွေကလည်း တင်းပြီးအိနေတာ ကိုမြမောင် ရဲ့ လက်တဆုပ်နဲ့ အတော်ပဲ မို့၊ ငယ်ငယ် ခမျာ တအင့်အင့်နဲ့ ကိုမြမောင်ဘက်ကို ခေါင်းလေးစောင်းပြီး ကိုယ်လေးလည်း လှည့်လာခဲ့တယ်၊ အခု သူမလက်ပေါ်မှာ ကိုမြမောင်လက်အုပ်မကိုင်ထားတော့တာ မသိတော့ဘူး၊ ကိုမြမောင်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကိုပဲ ထုကောင်းကောင်းနဲ့ ဆက်ထုနေတယ်၊ ကားထဲမှာတာ်တော်မှောင်နေတဲ့ အပြင် လူတွေလည်း အိပ်ပျော်နေကြပေမဲ့ ကိုမြင့်မောင်က စောင်ကို သူတို့ နူစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ခေါင်းပေါ် ဆွဲခြုံလိုက်ပြီး အခုတော့ သူ့ ဘက် စောင်းစောင်းလေး လှည့်နေပြီဖြစ်တဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့ပါးစပ်ကို မှောင်ထဲမှာ စမ်းရှာရင်း စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။

ငယ်ငယ် ဆီကလည်း ရမက်ပြင်းတဲ့ အနမ်း နဲ့တုန့်ပြန်တဲ့ အပြင်  သူမလက်ကလည်း ကိုမြမောင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ပွတ်ပေးနေရှာတယ်၊ ကိုမြမောင်ကလည်းသူ့ဘယ်လက်နဲ့ ငယ်ငယ့်ကို ကျောဘက်က သိုင်းဖက် ပြီးနိူ့ တလုံးကို ဆုပ်နယ်လျှက် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေရင်းက ညာဘက်လက်က ငယ်ငယ့်ပေါင်ကြားပြန်ဆင်းပြီး အပျိုအဖုတ်လေးကို ပြန်ကလိတော့ပြန်တယ်၊ အဲဒီတော့ နူစ်ယောက်စလုံး အရှိန်တက်လာကြပြီး ကိုမြမောင်ရဲ့ လက်ခလယ်က ငယ်ငယ့်အဖုတ်ထဲ အဝင်အထွက်မြန်လာသလို၊ ငယ်ငယ့်လက်ကလည်း ကိုမြမောင်လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ပြီးထုတာ မြန်လာလို့မကြာခင်ပဲ ကိုမြမောင်ရဲ့လိင်ချောင်းကြီးက ယားလာပြီး သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ်ပန်းထွက်သွားလေသည်၊ ငယ်ငယ်လည်း ကိုယ်လုံးကလေးတုန်တက်သွားကာ ကိုမြမောင်၏ လျှာကို အသေစုပ်ကာ၊တအင့်အင့် အသံလေးဖြင့်ပြီးသွားရှာတော့သည်။

ကိုကြပ်ရဲ့ စာဖတ်ပရိတ်သတ်တွေ အတွက် ကျနော် ဆက်တင်ပေးထားပါတယ် ...  သူအကူအညီ တောင်းထားတာကြောင့်လဲ ပါပါတယ် ..။ (စကားချပ်)

မြတ်ကျော်တို့ ရွာကို ရောက်တော့ ညသန်းကောင်နီးပါးဖြစ်နေပြီ၊ ကားပေါ်မှ ပါလာတဲ့ အထုတ်အပိုးတွေ ကို မြတ်ကျော်နဲ့ ကိုမြမောင်တို့ သယ်ပြီး အမျိုးသမီးတွေက ခလေးတွေချီကာ ကိုမြမောင်တို့မိဘတွေအိမ်ဘက်ထွက်လာကြတော့သည်၊တောအိမ်မို့ အိမ်မှာကျယ်သောလည်း ဘုရားပွဲ အမှီပြန်လာကြသည့် ဆွေမျိုးများကြောင့် အိမ်မှာ လူတွေများနေ၏၊ ကိုမြမောင်တို့ မိသားစုအတွက်ကတော့ တခန်းချန်ထားလို့ အဆင်ပြေသည်၊ မြတ်ကျော်ကတော့ တခြား ညီအကိုဝမ်းကွဲတွေနဲ့ အတူအိမ်ရှေ့ခန်းအကျယ်ကြီး ရဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာဝင်တိုး အိပ်လို့ ရပေမဲ့၊ ငယ်ငယ် အတွက်ကတော့ မိန်းခလေးမို့ ကိုမြမောင်တို့ မိသားစုရသည့် အခန်းမှာ အိပ်ဖို့ပြင်ရတော့သည်။

 အခန်းထဲမှာက ကုတင်တလုံးသာရှိလို့ ကိုမြမောင်တို့က ကုတင်ပေါ်အိပ်ပြီး ငယ်ငယ်က အောက်ကြမ်းပြင်မှာ ဖျာခင်း အိပ်ရလေသည်၊ သူတို့ ရွာမှာခြင်ကလည်းပေါတော့ ခြင်ထောင်တွေအသီးသီးထောင်အိပ်ကြရသည်၊ ခြင်ထောင်ကလည်း ရှေးခြင်ထောင် ပိတ်သားထူထူ များသာမို့အတွင်းသို့ မမြင်ရပေ၊ ကုတင်ပေါ်မှာ နံရံဘက်သို့ ခလေးနူစ်ယောက်ထားပြီး မမူ ပြီးတော့ကိုမြမောင် အိပ်ဖို့ စီစဉ်ရာ ကုတင်မှာ နည်းနည်း ကျဉ်းနေ၏၊ ပုံမှန်ဆိုရင်တော့ မမူမှာ ကိုမြမောင်နူင့် ပူးကပ်အိပ်လိုက်လို့ရသည်။

 သို့သော်လည်း နဂိုလ်ထဲက အကြံရှိနေသော မမူတယောက်ကိုမြမောင်ကိုကုတင်ပေါ်မှာကျပ်တယ်၊ ခြင်ထောင်တလုံးယူပြီး ကုတင်နဲ့ ကပ်ရက် ကြမ်းပေါ်မှာ အိပ်ဖို့ ပြောလိုက်ရာ၊ ကိုမြမောင်တယောက် ဖိုးကျိုင်းတုတ် ဖြစ်သွားတော့သည်။ ငါ့မိန်းမ ငါ့ကို တော်တော်ယုံတာပဲ လို့တောင် နည်းနည်း စိတ်မလုံဖြစ်သွားသည်၊ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ သူ့ညီမကို လက်ချောင်းနဲ့ --ိုးပြီး နိူ့တွေ နှယ်ခဲ့တာတာသိသွားရင်၊ လင်မယားများ ကွဲမလားမသိဟုလည်းတွေးမိသည်၊ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် လေ ငါ့စိတ်ကို ငါအတတ်နိူင်ဆုံးထိန်းမှ ပဲ ဟု တွေးရင်းသူ့ ခြင်ထောင်ကို ထောင်ကာ၊ လှဲနေလိုက်တော့သည်။

ကိုမြမောင်နူင့် ငယ်ငယ် မှာ နူစ်ယောက်စလုံးပြီးသွားတော့ ဘစ်စကားပေါ်မှာ ကားဆောင့်တာနဲ့ ရော ပင်ပန်းသွားလို့ အိပ်မောကျသွားခဲ့ရာ ရွာရောက်သည်အထိ ၂ နာရီလောက်အိပ်ခဲ့ရသဖြင့် အိပ်ရေးဝနေ၏၊ နောက်တော့ ကားဂိတ်က နေ အိမ်ကို လမ်းလျှောက်တော့ ညလေအေးအေး လေးနဲ့မို့ လူကလည်း လန်းဆန်းနေ၏၊ထို့ကြောင့် ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်ပြီး ဖျာပေါ် ကျောချလိုက်တာနဲ့ ကိုမြမောင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးက မာပြီး ထောင်ထလာသည်။ 

ငယ်ငယ် က သူ့ လက်နဲ့ လုပ်တာလဲ ခံ၊ နိူ့ညှစ်တာလည်း ခံထားသည်ဆိုတော့၊ တက်လုပ်ဖို့ရာ မခက်ခဲတော့ ဆိုတာ သူသိသည်၊ အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါကို စောင့်ရမည်၊ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါလည်း ဘယ်လိုရနိူင်မလဲ ၊ သူနဲ့ ကြမ်းတပြေးထဲ၊ ခြင်ထောင်ခြင်းလည်းကပ်ရက်၊ တခုပဲ ရှိသည်၊ သူ့မိန်းမ က ဘေးက ကုတင်ပေါ်မှာ၊ ဆိုတော့၊ သူ့မိန်းမ အိပ်မောကျ ချိန်နူင့်၊ သူတို့ အသံမထွက်ရင်၊ .... ကိုမြမောင် တွေးရင်းနဲ့ကို ရင်ခုန်လာသည်၊ သူ့ရင်ခုန်သံ မမူကြားသွားမှာတောင် စိုးနေရသည်။

ကိုမြမောင်လည်း သိပ်အကြာကြီးမအောင့်နိူင်ပါ၊ မမူ နူင့် ခလေးတွေ စီက အသံ တွေတိတ်သွားပြီး အသက်ရူသံ မှန်မှန်ထွက်လာတာနဲ့ သူနဲ့ ငယ်ငယ်တို့ နူစ်ယောက်ကြားက ခြင်ထောင်ကို အသာမကာ ငယ်ငယ့်ခြင်ထောင်ထဲသို့ လှိမ့်ဝင်လိုက်လေသည်။

ကိုမြမောင်က ငယ်ငယ့် ခြင်ထောင်ထဲ ရောက်တာနဲ့ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းပင်၊ ငယ်ငယ့်ကို ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းကို စုတ်နမ်း ပစ်လိုက်၏၊ ငယ်ငယ်က မျက်လုံးပြူးလေးဖြင့်

"အင့် ကိုကြီး မမ ကြားသွားမယ်.."

"နင့်မမ အိပ်ပျော်နေပါပြီဟ၊ ကားဆောင့်လို့ ပင်ပန်းပြီး၊ နင်လည်း အသံမထွက်နဲ့ပေါ့..."

"ကိုကြီးက ဘာလုပ်မလို့လဲ..ငယ်ကြောက်တယ်..."

"ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး၊ ကားပေါ်ကလိုပဲပေါ့ကွာ"

တယောက်နဲ့ တယောက် လေသံလေးတွေနဲ့ ပါးစပ်ချင်းထိလု မှာ ကပ်ပြောနေကြတာဆိုတော့ ၊ငယ်ငယ်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့နူတ်ခမ်း ပါးပြင် တို့ရဲ့ အထိအတွေ့၊ အပျိုမလေးရဲ့ သင်းပျံ့တဲ့ အမွေးနံ့သာလေး တွေကြောင့် နဂိုလ်ထဲက တောင်နေရတဲ့ ကိုမြမောင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးက ပေါက်ကွဲလုမတတ် ဖူးယောင်ထလာရတော့သည်၊ကိုမြမောင်က ငယ်ငယ့် နူတ်ခမ်းပါးပါးလေးများကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်ပစ်လိုက်ရင်း သူလက်ဖဝါးက ငယ်ငယ် ၏ ဖရိုဖရဲနဲ့ ပြေနေသော ထမိန်အောက် ကို ဗိုက်သားလေးတွေပွတ်သပ်လျှက် လျှောဝင်သွား လေသည်။

ထိုမျှသာမက ငယ်ငယ့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီမျှော့ကြိုးကို ပါတခါထဲ တွန်းထိုးရင်း အမွေး အုပ်အုပ်လေး ဖုံးနေသည့် ငယ်ငယ့် အဖုတ် အုံလေးပေါ် အုပ်ကိုင်လိုက်တော့သည်။ ကိုမြမောင် လက်ခလည် ထိပ်ဖျား က ငယ်ငယ့် စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးကို ပွတ်သပ်လိုက်တော့ စိုရွဲနေတာ တွေ့ရသည်၊ နောက်ပြိး အကွဲကြောင်းလေးထိပ်က ဖုတုတု လေးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် အသာ ဖိပြီး စက်ဝိုင်း ဆွဲသလို ပွတ်ပေး လိုက်တော့ ငယ်ငယ့် ဖင်လေး ဖျာပေါ်မှ ကော့တက်လာပြီး သူမ ပါးစပ်မှ ညီးသံ သဲ့သဲ့ ကလည်း ကိုမြမောင် ပါးစပ်ထဲ မှာ ပွင့်ကျလာခဲ့သည်။

ငယ်ငယ့် လက်တွေကလည်း ကိုမြမောင် ကျော်ပြင်ကြီးကို တွယ်ဖက် လာခဲ့ရလေသည်၊ ကိုမြမောင်က ငယ်ငယ့် ချိုမြိန်လှတဲ့ နူတ်ခမ်း နုနု လေးတွေကို အငမ်းမရစုပ်ယူရင်းက လက်တွေက ငယ်ငယ့် ထမိန်နဲ့ သူ့ ပုဆိုးတွေကို အမြန် ဆုံးဆွဲချွတ်ချနေတော့သည်။

နောက်တော့ ငယ်ငယ့် ကိုယ်ပေါ် လှိမ့်တက် လိုက် ပြီး ငယ်ငယ့် ပေါင်တန် နူစ်ခုကြားမှာ နေရာယူလိုက်သည်၊ သူ့ညာဘက်တထောင်ကို ငယ်ငယ့်ဘယ်ဘက်ခါးဘေး ဖျာပေါ် ထောက်ထားလျှက်က ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် သူ့လိင်တန် ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ငယ်ငယ့် အဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး ဖြေးဖြေး ချင်းသွင်းလိုက်သည်။

ငယ်ငယ့်စောက်ပတ်လေး မှာ အရည်များဖြင့် ရွဲနေသော်လည်း အပျိုမလေး မို့ အရမ်းကို တင်းကြပ်နေသည်။ ကိုမြမောင် အသာဖိသွင်းလိုက် လို့ ဒစ်အဖျား ဝင်သွားသော်လည်း၊ ဒီထက်နည်းနည်း ဖိလိုက်တော့ငယ်ငယ် မှာ အားကနဲ့ ညီးရင်း ကိုမြမောင်၏ နူတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်မိလေသည်၊ ကိုမြမောင် လိင်တန်၏ မေးသိုင်းကြိုးမှာလည်း တင်းကနဲ ဖြစ်ပြိး စပ်ဖြင်းဖြင်း ဖြစ်သွားသဖြင့် ကိုမြမောင် မှာ ခနနားလိုက်ရသည်၊ အပျိုမလေးကို  အသံမထွက်အောင် ပါကင်ဖေါက်ဖို့ တော်တော် စိတ်ရှည်ရမည် ဖြစ်ကြောင်းလည်း သဘောပေါက်သွားသည်။

ကိုမြမောင်တယောက် ငယ်ငယ် အသံမထွက်ရအောင် သူမ ပါးစပ်ကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်နမ်းရင်းက သူ့ကိုယ်လုံးကို သူ့ ညာဘက်တထောင်မှာပဲ အားပြုထားလျှက်က ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့်သူ့လိင်တန်ကြီး ကိုဆုပ်ကိုင်ထိန်းရင်း ဝင်နိူင်သလောက် သူ့ဒစ်ဖျားကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေတော့သည်။

အရည်ရွှမ်းနေသော အပျိုမလေးရဲ့ စောက်ပတ်လေးထဲ သူ့ ဒစ်ကြီးနူင့်နောင်ထပ် လက်နူစ်လုံးလောက် ဝင်သွားမှ သူဘယ်ဘက်တထောင်ကိုပါ ငယ်ငယ့်ဘေးထောက်လျှက် ဖြေးဖြေးချင်း ညှောင့်--ိုးပေးနေတော့သည်။

သူ့လိင်တန်ကြီး တဝက်လောက် အကျမှာတော့ ငယ်ငယ်လည်း ဖီး အရမ်းတက်လာပြီး အံကလေးကြိတ်ကာ ဖင်လေး ကော့ကော့ ပေးလာခဲ့သည်၊ ကိုမြမောင်၏ စိတ်ရှည်မှုကြောင့် တဖြေးဖြေးနူင့် သူ့လိင်ချောင်းကြီးတချောင်းလုံးငယ်ငယ့် အဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွား ပါတော့သည်။

ငယ်ငယ်က တကယ်တော့ မပိန်ပါ၊ အားကစား အလွန်လုပ်လို့ အဆီတမျှင်မှ မရှိပဲ ကျစ်လစ်နေတာ၊ ပေါင်တန်တွေက ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ ဒါပေမဲ့ အသားက ချောမွတ်နေသည်။ စက်ဘီးစီး ရေကူး၊ ဘတ်စကက်ဘောကစား၊ အဲလို ခုန်ပေါက် ဆော့ကစားခဲ့လို့ အပျိုမှေးလည်း ပြဲနေခဲ့တာဖြစ်သဖြင့် ကိုမြမောင်အဖို့ အရမ်းကြီး အားမစိုက်ရသလို၊ ငယ်ငယ် အတွက်လည်း အပျိုမြှေးစုတ်ပြတ်သွားတဲ့ အနာမျိုးမခံစားရခြင်းဖြစ်ပါသည်။

သို့သော်လည်း တခါမှ ယောက်ကျားတန်ဆာ မဝင်ဘူးသေးသော စောက်ခေါင်းမို့ ကိုမြမောင်၏လိင်ချောင်းကြီးကို အတွင်းထဲ မှ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားသလို ခံစားနေရပါသည်။

...........................................................................................................................

ကိုမြမောင် က သူ့ကိုယ်လုံးကြီး ငယ်ငယ့်ပေါ် ပိမနေစေရန် သူ့တတောင်ဆစ်ပေါ် အားပြုရင်းက ဖင်ကိုကြွကာကြွကာဖြင့် သူ့လိင်ချောင်းကြီး ကို စအသွင်းအထုတ်လုပ်တော့သည်၊အပျိုမလေးမို့ စေးကျပ်နေသော စောက်ခေါင်း အတွင်းနံရံတွေက ကိုမြမောင် လိင်ချောင်းကြီး ကို ဆွဲထားသလိုဖြစ်နေ၏၊ ကိုမြမောင် အတွက် သူ့ လိင်တန်ကြီး တချောင်းလုံးမှာ အရသာ ခံစားလို့ရနေပေသည်။ 

ငယ်ငယ့် အဖို့မှာလည်း သူမ အဖုတ်တွင်း နံရံများ မှာ တိုးဝင် တိုးထွက်နေသည့် ကိုမြမောင်လိင်တန်ကြီး ၏ အရသာကို ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနေရပေရာ အသံထွက် မညီးမိအောင် ခေါင်းအုန်းအစွန်းကို ကိုက်ထားရလေတော့သည်၊မမူ မှာ ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲနေသော်လည်း အိပ်လို့ မပျော်ပေ၊ လမ်းမှာ မြတ်ကျော်နူင့် တို့လို့တန်းလန်းကြီး ၊ဖီလင်ဟတ်ကောါ့ကြီး ဖြစ်လာခဲ့ရရာ၊ အလွန်ကို ရွပိုးထနေတော့သည်။

ကိုမြမောင်ကို အတင်း တွန်းပြီး ငယ်ငယ်နူင့် နီးစပ်ပြီး ဖြစ်သွားအောင် လုပ်ပေးနေရသော်လည်း၊ သူ့ ညီမ လို အေးအေးရိုးရိုး ကောင်မလေးကို ကိုမြမောင် ဒီလောက်ရက်တိုတိုနဲ့ ဖြစ်နိူင်လိမ့်မယ်လို့ မထင်ပေ၊ သူတို့ ချင်း နီးကပ်ပြီး တယောက်နဲ့ တယောက် စိတ်ခြင်း ပစ်မှားမိကြပြီး လက်ပါအောင် ဖန်တီးပေးမှ ရမည်ဟု တွေးထား၏၊ အခုညတော့ မြတ်ကျော်တယောက် သူ့ ညီကို ဝမ်းကွဲတွေနဲ့ သွားအိပ်နေ ရတော့ မိမိတော့ အလိုးခံရတော့မယ့် အကြောင်းမမြင် ၊ မထူးပါဘူး ဒီတညတော့ ကိုမြမောင်နဲ့ ပဲ စိတ်ဖြေလိုက်တော့ မယ်ဟုတွေးရင်း မိမိ ကုတင်ဘေးက ကိုမြမောင် အိပ်နေသောခြင်ထောင်ကို အသာလှန် ကြည့်လိုက်တော့

“ဟင်“

ကိုမြမောင် မရှိပါလား၊ ဘယ်များသွားသလဲ ၊ အိမ်သာထသွားရင်လည်း အသံတော့ကြားရမည်၊မမူ ကုတင်ပေါ်က အသာဆင်းပြီး ကိုမြမောင် ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လိုက်သည်၊ ကိုမြမောင်ခြင်ထောင်ထဲ ရောက်သည်နူင့် တဖက်က ငယ်ငယ့်ခြင်ထောင်မှ အသက်ရူသံပြင်းပြင်း တွေကြားနေရသည်၊ မမူ တယောက် ရင်ထဲ ထိတ် ပြီး အဖုတ်ထဲ နွေးသွား၏၊ဘာတွေ ဖြစ်နေပြီလဲ ဆိုတာ ချက်ခြင်းသိလိုက်သလို သူမ သွေးထဲ ထကြွနေသော ဆာလောင်မှုကလည်း ပိုပြီး ပြင်းပျလာခဲ့သည်။ဘာတွေဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာ စိတ်ကူးနဲ့ သိနေသော်လည်း မျက်စေ့က မြင်ချင်လာခဲ့သည်၊ မမူ ဝမ်းလျှားမှောက်ရက်က အသာအယာခြင်ထောင် စနူစ်ခုကို သူမြင်နိူင်ရုံလောက်မကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။

အခန်းအပြင် မီးဖိုဘက်မှ ထွန်းထားသော မီးချောင်း အလင်းရောင် က အခန်းဝက လိုက်ကာကို ကျော်ဖြတ်ပြီး အခန်းထဲ ကို ဝင်နေ၏၊ သို့ကြောင့် မမူတယောက် ကိုမြမောင်၏လိင်ချောင်းကြီး ငယ်ငယ့် အဖုတ်လေးထဲ ဖြေးဖြေးချင်း ကြိတ်သွင်းနေတာ မျက်စေ့ရှေ့တည့်တည့် ၂ပေလောက် အကွာမှာ တွေ့လိုက်ရတော့သည်၊ ကိုယ်ကို တိုင်လည်း အတွေ့အကြုံရှိ၊ စာအုပ်တွေထဲ မှာလည်း ပုံတွေ တွေ့ဘူး ခဲ့သော်လည်း လူနူစ်ယောက် --ိုးနေတာကို မျက်စေ့နဲ့ တပ်အပ် တခါမှ မတွေ့ဘူးလို့ မမူ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြီး၊ မျက်တောင်မခတ်တမ်း ကြည့်နေမိလေသည်။ 

ငယ်ငယ့် အပျိုမလေး အဖုတ် မှာ တင်းကြပ်လှသည်မို့ ကိုမြမောင်လိင်ချောင်းကြီး တိုးဝင်သွားတော့ နူတ်ခမ်းတွေ အကုန်လုံးလိပ်ဝင်သွားသလို၊ပြန်ဆွဲ ထုတ်လိုက်တော့လည်း နူတ်ခမ်းတွန့်လေးတွေက ကိုမြမောင် လိင်တန်ကြီး ကို ရစ်ပတ်ပါလာခဲ့ပြီး ဖြူလွလွ အမြုပ်လို အရည်ကြည်လိုမျိုးလေးတွေကလည်း ကိုမြမောင်လိင်ချောင်း ညိုညို ကြီးမှာ စိုလို့၊ မမူ တယောက် သူမ အဖုတ်တွင်းမှ စစ်ကနဲ့ ယားသွားဖြင့် လက်တဖက်ပေါင်ကြား ထည့်ပြီး ခပ်နာနာလေး ပွတ်လိုက်ရသည်။ခနနေတော့ ကိုမြမောင်ရဲ့ --ိုးချက်တွေက သွက်လာပြီး ငယ်ငယ့်လက်တွေက ကိုမြမောင်ကျောပြင်ကြီးကို ကုတ်ခြစ်တွယ်လာတာတွေ့ တော့ ပြီးတော့ မယ်ဆိုတာ မမူသိနေပြီ။

သူမ ဖြစ်ချင်နေသော ဇာတ်လမ်းဖြစ်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်သော်လည်း စိတ်ထဲ က မနာလိုသလိုလို ဖြစ်နေ၏၊ ကောင်မ အပျိုလေးဖြစ်ပြီး လွယ်လိုက်တာ ဟင့်၊ ဘယ်ထဲက ရွနေလဲ မသိဘူးဟု၊ ကိုယ့်ညီမကိုယ် အပြစ်တင်လိုက်မိသေးသည်၊ ကိုမြမောင်နောက်ဆုံး အားရပါးရ သုံးလေးငါးချက် ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ငြိမ်သွားတော့ မမူ ကမာန်းကတမ်း ခြင်ထောင် အနားစ ကို ပြန်ချလိုက်ပြီး ကိုမြင့်မောင် ခြင်ထောင်ထဲ မှာပင်လှဲလှောင်းပြီး အောင့်ထားခဲ့ရသည့် အသက်ကို ဖြေးဖြေးခြင်း မျှင်းရူနေလေသည်။ 

သူမ စိတ်ထဲ တွင်တော့ ကိုမြမောင်တယောက် အေးအေးဆေးဆေး ကျွင်းစိမ် ပြီး မှ လာလိမ့်မယ်ဟု ထင်ထားခဲ့သည်။ ကိုမြမောင်ကလည်း အပျိုမလေးကို ကြိတ်--ိုးနေရသည်မှာ အရသာရှိလွန်းတော့ ပြီးကာနီး တွင် မအောင့်နိူင်တော့ပဲ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဆောင့်ချလိုက်မိရာ လရည်တွေ ထွက်သွားတာနဲ့ နောင်တရလိုက်သည်။ ဟိုက် ငါ့ဘေးက ကုတင်ပေါ်မှာ ငါမိန်းမအိပ်နေပါလား ခီး ဒီအသံ တွေ ကြားပြီး ဘာသံလဲဟဆိုပြီး ငါ့ ခြင်ထောင်လာလှပ်ကြည့်ရင် ဒုက္ခပဲ ဟု တွေးမိကာ ကမာန်းကတမ်း သူ့ခြင်ထောင်ထဲ ပြန်လှိမ့်ဝင်လိုက်သည်။

"ဟိုက်.."

"ဟင်.."

"မူ ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ ဘာလာလုပ်တာလဲ..."

ဟု ငယ်ငယ် ကြားမှာ စိုးသဖြင့် လေသံလေးဖြင့်မေးလိုက်သည်။

"အောင်မလေး ရောက်နေတာ ကြာပေါ့၊ ရှင်တို့ ကို အနှောက်အယှက် မပေးချင်လို့...အံပ ရှင်..ကျူပ်နောက်ကွယ်မှာ ဘယ်ထဲက ဖြစ်နေကြတာတုန်း.."

"ရူး တိုးတိုး ပြောပါမူလေးရာ ကို...ဒါပထမဆုံး အကြိမ်ပါ...ကိုစိတ်နဲ့ တောင် မပစ်မှားမိခဲ့ပါဘူး"

"အခုတော့ လီးနဲ့ တခါထဲ ပစ်မှားလိုက်တာပေါ့လေ...တော်တော်..ရှင့် ရဲ့ အလိမ်အညာတွေ မကြားချင်ဘူး"

"တကယ်ပါ မူရယ် ကိုယ်မူ့ကို မလိမ်ပါဘူး...ကိုယ့်ကို မူပေးချင်တဲ့ အပြစ်သာပေးပါတော့..ကိုယ်မှားမိပါတယ်.."

"တော်ပီ သူများတွေ နိူးကုန်မယ် ..မနက်ကျမှ ဒီဇာတ်လမ်းကို ရှင်းရမယ်.."

"အေးပါမူလေး ရယ် မူလေး သဘောပါပဲ ဒါပေမဲ့ အကျယ်အကျယ်တော့ မလုပ်ပါနဲ့နော်၊ သူ့ခမျာ အပျိုလေးမို့ သိပ်ရှက်သွားမှာ စိုးလို့ပါ..."

"အောင်မယ်ရှင်ကများ စိုးရိမ်နေရသေးတယ်၊ ငယ်ငယ်က ကျူပ်ညီမ ပါတော့၊ ကျူပ်က သူ့အရှက်ခွဲပါ့မလား. တော်ပီ မနက်ကျမှ ဆက်ပြောမယ်၊ ရှင်နဲ့ ကျမ တွေ့မယ် မနက်ကျမှ..."

တွင် ကိုမြမောင် နူင့် မမူတို့ တီးတိုးငြင်းခုံမှုများဖြင့် စေ့စပ်ဆွေးနွေးပွဲ စနေကြသည်။

အတို ချုံးရလျှင်ဖြင့် ကိုမြမောင် နူင့်မမူတို့မှာ တယောက်ကို တယောက် ချစ်မြတ်နိူးပြီး သူတို့ အိမ်ထောင်ကို လဲ မပြိုကွဲ လိုကြသဖြင့် သွေးသား အလိုကြောင့် မှားမိသည်တို့ကို ခွင့်လွတ်ပေးရန်၊သို့သော်လည်း တတ်နိူင်သမျှ အပြင် တစိမ်းများ ပါဝင်ပက်သက်မည်ကို မလိုလားကြသဖြင့် ကိုမြမောင် ငယ်ငယ်နူင့် ဖြစ်နေသည်ကို မမူက မသိချင်ယောင်ဆောင်နေမည် ဖြစ်ပြီး မမူက မြတ်ကျော်ကို ဖျားယောင်း ပြီး ဖြစ်သွားခဲ့ ပါကလည်း ကိုမြမောင်တယောက် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း သဘောတူမှု ရရှိသွားတော့သည်။

မမူ အတွက်သူမ၏ အပြစ်ရှိသည်ဟု ခံစားနေရသော စိတ်များက သက်သာရာရသွားပြီး မြတ်ကျော်နူင့် အခုတော့ လင်တော်မောင်ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် အတိအလင်းလုပ်ခွင့်ရပြီမို့ အလွန် ပျော်ရွှင်မိတော့သည်။

ကိုမြမောင်ကလည်း ခယ်မ အပျိုလေးကို မိန်းမခွင့်ပြုချက်ဖြင့် လုပ်ရတော့မည်၊ ထို့အပြင် မိန်းမကလည်း တခြားတစိမ်းတယောက် နူင့် မဟုတ်ပဲ ကိုယ် ချစ်တဲ့ ကိုယ့်ညီတော်မောင် အရင်းနဲ့ ပဲ ဖြစ်မှာ ဆိုတော့ စိတ်မပူရတော့၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကံကောင်းလိုက်တာလို့ တွေးနေမိတော့သည်။

.......................................................................................................................

နောက် တလ ခန့် အကြာ.....

ခလေး ငယ်နူစ်ယောက်ကို မမူ အမေနူင့် ထားခဲ့ ကာ ကိုမြမောင်၊ မမူ၊ မြတ်ကျော်နူင့် ငယ်ငယ် တို့ လေးယောက်သား ငပလီ သို့ အပန်းဖြေခရီး ထွက်ခဲ့ကြပြီး ဘိုတဲ တလုံးကို ငှားနေကြလေသည်။

ညဘက် ဧည့်ခန်းထဲမီး မလာ ၍ ဖယောင်းတိုင်မီးဖြငဲ့် ထိုင် စားကြသောက်ကြ နူင့် လေးယောက်သား စကားဖောင်ဖွဲ့နေကြလေသည်။ ဘီယာလေး အရက်ကလေးများလည်း ဝင်လာပြီး အာ ကောင်းလာကြချိန်မှာ ကိုမြမောင်က ငယ်ငယ့် ပုခုံးလေးကို ဖက်ထားလို့၊ မြတ်ကျော်က မမူ၏ ခါးလေးကို ဖက်ထားလေသည်၊ မမူ၏ လက်ဖဝါးတွေက မြတ်ကျော်၏ လိင်ချောင်းကြီးကိုလုံချည်ပေါ်မှ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးရင်းက တဖြေးဖြေး မာလာတော့ ပုဆိုးကို ဖြေချကာ ကုန်းစုပ်တော့သည်။

မြတ်ကျော်မှာ ကိုမြမောင်ကို အားနာသွားသော်လည်း မမူပါးစပ်ထဲ ရောက်နေပြီဖြစ်သော သူ့ လိင်ချောင်းကြီးရဲ့ အရသာရှိမှုကို သူမငြင်းပယ်နိူင်တော့၊ မမူ ခေါင်းလေးကို သူ့လက်ဖြင့်ထိန်းကာသူ့လိင်ချောင်းကြီးကို မမူပါးစပ်ထဲ ညှောင့်နေမိတော့သည်။ ကိုမြမောင်ကလည်း အားကျမခံ ငယ်ငယ့် ထမိန်ကို ဆွဲလှန်ကာ ငယ်ငယ့်ပေါင်နူစ်လုံးကြားထဲ ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး အရည်စစိုစွတ်နေတဲ့ အပျိုမဟုတ်တော့ သော အပျိုမလေး စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းရက် ပေးနေတော့သည်။

ယခင်က တယောက်နူင့်တယောက်၊ တစုံတွဲနူင့် တစုံတွဲ ကွယ်ရာမှာ ဖြစ်နေကြတာ သိပေမဲ့ အခုတော့ ပေါ်တင်ပင် တတွဲ ရှေ့မှာ ပင် တတွဲ လုပ်နေကြကုန် သဖြင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်ကုန်တော့၏။

မြတ်ကျော် က မမူကို လေးဘက်ထောက် ဒေါ့ကီ ပုံစံဖြစ့် တအားကုန် ဆောင့်တော့ ၊ ကိုမြမောင်က လည်း ငယ်ငယ့်ကို ထိုပုံစံအတိုင်း အားကုန်တီးလေသည်၊ နောက်တော့ လေးယောက်သား မောပြီးနားနေကြရင်းဖြင့် ကိုမြမောင် တယောက် မမူကို ကြည့်ပြီး နှမျောသလိုဖြစ်လာ၏၊ မလုပ်ရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ တောင့်တောင့် ဖြိုးဖြိုး ကိုယ့်မိန်းမ ကို ကိုယ်ပြန်--ိုးချင်လာမိသည်၊သူ့လိင်တန်ကြီးကလည်း ပြန်ထောင်ထလာတော့သည်။ သို့ သော် ဆန်ပေး မှ ဆီရမည်ဆိုတာ သိတော့ သူ့ ကောင်မလေးကို အရင် စည်းရုံးရတော့သည်။

"ငယ်လေး ကိုရီး မမူနဲ့ တခေါက်လောက်သွားချင်တယ်၊ ငယ်လေး ဒီတခေါက် မြတ်ကျော်နဲ့ သွားလိုက်နော်..."

"ကိုရီး သဘောပါပဲ ကိုရီးရယ် ငယ်လေးက ကိုရီး ခိုင်းရင် ဘာမဆိုလုပ်ပေးရမဲ့သူပါ.."

မမူက သူတို့ကို ကြည့်ရင်း

"အောင်မယ် သူတို့ ဟာသူတို့ ဝေပုံချနေလိုက်တာ ဘယ်သူက ခံမယ်ပြောလို့တုန်း.."

မြတ်ကျော်က ကိုမြမောင်ကို လည်း အားနာ၊ ငယ်ငယ့်ကိုလည်း ချချင်တော့

"ကဲ ပါမမူရယ် သွားလိုက်ပါ ကိုရီး သဘောကောင်းလို့ ကျနော်တို့ လုပ်ချင်သလို လုပ်ရတာ ကိုရီးကို တော့ အခွင့်အရေးပေးသင့်ပါတယ်.."

"အင့် အောင်မယ် သူတို့ ညီအကို အတိုင် အဖောက်ညီနေလိုက်ကြတာ ငါတို့ ညီအမ ကို လုပ်ချင်သလို လုပ်နေကြတယ်ပေါ့လေ.."

ဘာပဲ ပြောပြော သူတို့ လေးယောက်သား တယောက်နဲ့တယောက် အလဲအလှယ်လုပ်ကာ ဆော်ကြ --ိုးကြ နဲ့ ငပလီမှာ တည်းခဲ့တဲ့ ၃ ညစလုံး၊ နေ့ရောညပါ --ိုးပွဲကြီး ဆင်နွဲခဲ့ကြပါတော့သည်။

......................................................................................................................

ရပ်ကွက်ထဲ မှာလဲ ဦးတင့် နူင့် မဝိုင်း မှာ တရားဝင် လက်ထပ်ယူလိုက်ကြပြီး၊ နေလင်းကတော့ ရီရီ့ ကို ခိုးပြေးသွားခဲ့ပါသည်။ ဤသို့ ဖြင့် ကျွန်ပ်၏ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ဇာတ်လမ်းတိုလေး ကို ရပ်နားခွင့်ရခဲ့ပါတော့သည်။

ပြီးပါပြီ