ဓါးပြပေးတဲ့ ဝေစု အပိုင်း ( ၂ )
လမင်းကြီး ရေးသည်။
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
အခန်း ( ၅ )
အမေ့ဖြစ်သူ၏စောက်ပတ်ထဲမှနွေးထွေးနူးညံ့မှုနှင့်အတူ တစ်ခါမှမခံစားခဲ့ရဘူးသော အရသာကို ဝင်းထက်လီးဆိမ့်အောင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ဆွဲစုပ်ညှစ်ပေးထားသည်ကိုလဲ သိသိသာသာ သတိထားမိလိုက်သည်။ အဲဒီမှာပဲ ဝင်းထက်တစ်ယောက် အားတွေ ဘယ်ကဝင်လာတယ် မသိ ခပ်သွက်သွက် ဆက်ဆောင့်တော့သည်။
ဝေဝေလွင်မှာလည်း စိတ်က ဘယ်လိုပဲ လက်မခံ၊ လက်မခံ၊ စောက်ပတ်ကတော့ စောက်ပတ်သာ ဖြစ်သဖြင့် လီးကြီး နင့်ကနဲ ဝင်လာပြီး တဇတ်ဇတ် လိုးပေးနေသည်ကို ခံနေရတော့ သဘာဝအတိုင်း အလိုအလျောက် တုန့်ပြန်ပြီး စောက်ရေများက ရွှဲအိအောင် ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ထိုစောက်ရေများကြောင့်ပဲ ဝင်းထက်မှာ လိုးရတာ ပိုပြီးချောချောမောမော ရှိလာတာ့သည်။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ပလစ်. ပလစ်..ကျွိ..
"ရပ်..ရပ်စမ်း..မ..မလုပ်နဲ့သား..ဟာ့..ဟာ့..ဟာ့..အားး..ဟင်းးး"
ဝေဝေလွင်မှာ သတိရှိနေသေးသ၍ ပါးစပ်က တားနေသော်လည်း..ကာမဆက်ဆံနေရသည့်ဖီလင်ကိုတော့ မတားနိုင်ပါ၊ သူ့သား၏ လိုးပေးချက်တွေအတိုင်း တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းတွားနေမိပြီလေ..။ တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ မြကြီးက ဝေဝေလွင်ဝတ်ထားသော အင်္ကျီကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာကိုပါ ဆွဲဖြုတ်လိုက်ရာ အထက်ပိုင်း ဟင်းလင်းဖြစ်သွားပြီး ဖွံ့ထွားလှသော နို့အုံကြီးက ပြိုပြီးအန်ကျလာလေသည်။
ဝေဝေလွင်မှာ အခုအချိန် သူမကိုယ်သူမ ထပ်မံ၍ ကာကွယ်နိုင်ခြင်းမလုပ်နိုင်တော့ပေ။သူမ သားဖြစ်သူ၏ လိုးချက်များကြောင့် တအင်းအင်း တအီးအီးနှင့်သာ ညည်းနေနိုင်ရှာတော့သည်။လွတ်လပ်သွားပြီး ပြိုဆင်းလာသော သူမ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ ဝင်းထက်၏ ဆောင့်ချက်များနှင့်အပြိုင်တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ဘောင်ဘင်ခတ် ရမ်းခါလျက်ရှိသည်။
မြကြီးနဲ့ ဂွတိုတို့က ပေးလာသော အခြေအနေကို အလကားမထားပါ။တုန်ခါနေသော ဟင်းသောက်ပန်းကန်လုံးဆိုဒ် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်ယောက်တစ်ဖက် အားရပါးရ ကုန်းစို့ရင်း အားပေးလိုက်ကြသည်။
ဝင်းထက်မှာ လိုးသာလိုးနေရသော်လည်း အခြေအနေအရ ကြောက်စိတ်ကတစ်ဘက်၊စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းတာက တစ်ဘက်ကြောင့် လိုးနေရင်း လီးက ပျော့ကျလာလေ၏။ဒါကို မြကြီးက မြင်တော့..
"ဘာလဲကွာ..ဒီကောင်လေး..မြစ်ဝမှာတင်လှေနစ်နေပြီ..ဆက်မလှော်နိုင်တော့ဘူးလား..ညံ့ပါ့ကွာ.."
ဝင်းထက်မှာ မျက်စိမျက်နှာ အပျက်ပျက်နှင့် နဘန်များ အကျင်းခံရတော့မလားဟု ကြောက်နေမိသည်။ ဒါပေမယ့် မြကြီးက..
"ဟေး..ကိစ္စမရှိပါဘူးကွ၊ မနိုင်သေးရင်လဲ ခဏနားလိုက်ဦး၊ နောက်တော့မှ ထပ်ဆွဲလဲရတာပဲ၊ ဒါဆိုဖယ်ဦး.. ငါ့အလှည့် ဆက်လိုက်ရအောင်.."
ဝေဝေလွင်တစ်ယောက် ရုန်းရင်းဆန်ခတ် အခြေအနေကြောင့် ကြောက်လဲကြောက်၊သူ့သားလီးအကြီးကြီးနဲ့ အလိုးခံထားရလို့ ကောင်းလဲကောင်း၊ ရောပြွမ်းတဲ့ ဖီလင်တွေ ခံစားနေရတုန်းမှာပဲ မြကြီးက သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး လီးကြီးတန်းလန်းနဲ့ အနားကပ်လာသည်။
ပြီးတော့ ဝေဝေလွင့်ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပုခုန်းပေါ်ထမ်းတင်ပြီး သူ့သားဖြစ်သူ ဝင်းထက်ရှေ့မှောက်မှာပဲ အားမနာပါးမနာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် လိုးလေတော့သည်။
ဝေဝေလွင်မှာ သူ့ကို ဓားပြလိုးနေပြီဆိုတာ သိသော်လည်း ရုန်းရန်ရှောင်ရန် အားကုန်နေပြီဖြစ်သည်။ ပေါင်ကြီးသာ ပက်လက်ဖြဲပေးထားပြီးတရှုံ့ရှုံ့ငိုရှိုက်လျက်က ဓားပြစိတ်ကြိုက် လုပ်နေတာကို လွှတ်ပေးထားလိုက်ရတော့သည်။ မြကြီး လရည်တွေဒလဟောပန်းထုတ်ကာပြီးသွားပြီးတဲ့နောက် ငခွက်နဲ့ ဂွတိုတို့က အလှည့်ကျ ပွဲဆက်ကြလေတော့ရာ၊ သုံးယောက်ပေါင်း အရည်စုံ ပန်းစုံသွားသဖြင့် ဝေဝေလွင်၏ စောက်ပတ်ကြီး၊ စောက်မွေးအုံကြီး တစ်ခုလုံးတွင်၎င်း၊ ပေါင်နှင့် ဖင်ကြားများပါမကျန် ပျစ်စီးချွဲကပ်သော လရည်များဖြင့်ပေပွလျက်ရှိလေတော့သည်။
ဓားပြသုံးယောက် ဝိုင်းလိုးကြတာ တစ်ချီဆီ ပြီးကြသောအခါ၊ ဝေဝေလွင်မှာယိုင်နဲ့စွာဖြင့်အတင်းကုန်းရုန်းထပြီး တစ်ဘက်သို့ ကိုယ်တစ်စောင်းလှည့်၍ ယောင်္ကျားတွေဘက် ကျောပေးရင်း၊ကုတင်ခေါင်းရင်းမှ တစ်ရှူးဗူးကို ဆွဲယူလိုက်ကာ ဓားပြများ၏ လရည်များဖြင့် ပေပွနေသော သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသုတ်၊ သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေသည်။ ပြီးတော့မှ မှောက်ချလိုက်ပြီး၊ တစ်ကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန် တရှုံ့ရှုံ့ဖြင့်ရှိုက်လျက်..။
ဒီအချိန်မှာ မြကြီးက ဝင်းထက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်လေးက လီးပြန်တောင်နေပြီ။ သူတောင်နေတာ ဂွတိုကသူ့အမေရဲ့နို့လုံးအယ်အယ်ကြီးတွေကိုစိမ်ပြေနပြေနဲ့ နှဲနေကထဲကဖြစ်သည်။မတောင်ပဲလဲခံနိုင်ရိုးလား၊ ယောင်္ကျားတွေက အောကားကြည့်တာတောင် လီးက ထောင်နေတာ ထုံးစံဖြစ်လေရာ၊ အခုလို မျက်စိရှေ့မှာ အစိမ်းအတိုင်း လိုးပြနေတဲ့ လိုက်ဗ်ရှိုး လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီးကို ကြည့်နေရတာ၊ ဝင်းထက်လဲ မတောင်ပဲ ဘာခံနိုင်မည်နည်း။
"ဟေ့ကောင်..ချာတိတ်.. တောင်နေရင်လဲ တစ်ချီထပ်ဆွဲကွာ။ လုပ်ချင်ရက်နဲ့မဆတ့်တငံ့တန်းလန်းကြီးထားရတာဖီလင်အငုတ်ဆုံးဘဲကွ..မင်းသိလား။ ဘာမှစဉ်းစားမနေနဲ့ ဝင်ဆော်ကွာ.."
မြကြီးရဲ့မီးလောင်ရာလေပင့်စကားကြောင့်လီးကြီးပေါက်ထွက်လုမတတ်ထနေသောဝင်းထက်မှာ နှစ်ခါပြောမနေရတော့ပေ.. မှောက်ရက်ကြီး ဖြစ်နေသော သူ့အမေ ဝေဝေလွင်အပေါ်ကို နောက်ဘက်မှ တက်ခွလိုက်လေသည်။ သူ့အမေ၏ ဖင်ကြီးက တစ်လုံးတစ်ခဲ အယ်စတုံကြီး ဖြစ်သည်။ မြင်တာနဲ့တင် ဖြိုချင်စရာကြီးဖြစ်သည်။
သူ့တစ်သက်မှာသူ့အမေကိုမျက်စိရှေ့မှောက်တွင် ဤသို့ ဖင်တုံးလုံးကျွတ်ကြီးနှင့် တစ်ခါဘူးမျှ မမြင်ခဲ့ဘူးပေ၊ ယုတ်စွအဆုံး အိပ်မက်တောင် မမက်ဖူးခဲ့..၊ အခုတော့ သူ့အမေ၏ ဖင်ကြီးတွေက သူ့ကို ညှို့ငင်မြှုဆွယ်နေချေပြီ..။ သူက မှောက်ရက် အနေအထားမှ အမေရဲ့ဖင်ကြီးကိုဖြဲပြီး စောက်ဖုတ်နေရာကို မှန်းထိုးလိုက်သည်။ဘေးနားက ဓားပြတွေကတော့ သွားကြီးတွေ အဖြီးသားနှင့် သဘောကျစွာ ကြည့်နေကြသည်။
သို့သော်ဝေဝေလွင်မှာအပြားလိုက်မှောက်အိပ်နေသောကြောင့် စောက်ဖုတ်မှာ ဟိုးအောက်ဘက်ကျကျ အတော်လှမ်းသော နေရာမှာရှိနေသည်။ ဖင်ကြီးကလဲ အသားထူထူ တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ဖြစ်လေရာ ဖင်ကြားတွင် အဖုတ်ဝက တော်တော်နှင့် ရှာမတွေ့ပဲ ပျောက်နေသည်။ အမှန်တော့ သူအတွေ့အကြုံမရှိ၊အထာမနပ်တာလဲ ပါသည်။ ဖင်ကြားကိုသာဖြဲပြီး လောလောနှင့် ဆောင့်ဖိထိုးချလိုက်ရာ၊ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ ဒစ်ဂေါင်းကြီးက စွပ်ကနဲ အသံမြည်ပြီး မြုပ်သွားတော့သည်။
"အားးးး အမလေး...နာလိုက်တာ.. အဲ့ဒီအပေါက် မဟုတ်ဘူး.. မှားနေပြီ.."
...............................................................................................................................
အခန်း ( ၆ )
ဝေဝေလွင်ကယောင်ရမ်း၍အော်ပြောလိုက်သည်။ ဖြစ်ချင်တော့ တမင်သေသေချာချာ ဖင်လိုးမည်ဟု တည့်တည့်ချိန်ပြီး ထိုးလျင်တောင် ဒီလိုလွယ်လွယ်နှင့် ဝင်သွားချင်မှဝင်မည်။ အခုတော့ မတတ်တတတ်နှင့် စွတ်ထိုးရာမှ အားပါသွားပြီး စောစောက ဓားပြများ လိုးထားသော အရည်တွေကလဲ ဖင်ဝတွင် ချောနေလေရာ၊ ဒစ်ကြီးမှာ စွပ်စွပ်ရွတ်ရွတ် ဝင်သွားခြင်းဖြစ်သည်။
"အားးး အမလေးနာတယ်..နာတယ်.. ပြန်ထုတ်.. ပြန်ထုတ်လိုက်.."
ဝေဝေလွင်ကငယ်သံပါအောင်အော်ပြီးတားသော်လည်း၊ သကောင့်သားက ဝင်တဲ့အပေါက်ကို အိုကေပြီဟ..ဟုယူဆပြီး ဆက်တိုက်ဖိလိုးတော့ရာ လီးမှတစတစ နက်သည်ထက်နက် ဝင်သွားတော့၏။သို့သော်..ဖင်လုံးကြီးခံနေသောကြောင့် အဆုံးအထိမရောက် သုံးချိုး နှစ်ချိုးလောက်မှာ တန့်နေပြီးထိုဝင်သလောက်ကိုပင် တဖတ်ဖတ်နဲ့ လိုးနေတော့သည်။
"အားးး အမလေး..ကျွတ်ကျွတ်..အီးးး နာတယ်..နာတယ်.."
"ဟာ..ဟိတ်ကောင်..မင်းကတော့ကွာ..အပေါက်မှားနေပြီ.. မင်းချနေတာ..ဖင်ကွ.."
"ဟား..ဟားးးး ကျလဲကျတဲ့ကောင်.. စောက်ဖုတ်တောင်ကောင်းကောင်းမလိုးတတ်သေးဘူး..ဖင်ကချချင်နေပြီ..အေးကွာဝင်သွားမှတော့ဆော်သာဆော်ကွာ.."
ဓားပြများက အော်ဟစ်အားပေးကြသည်။
"အား အား အမလေး အင်း..အင်း.."
ဝေဝေလွင်မှာ နာလွန်း၍ အော်နေရသော်လည်း တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာသဖြင့် တအင်းအင်း ညည်းစပြုလာသည်။ အော်နေရသော ဝေဝေလွင်ကိုကြည့်၍ မြကြီးကပင် ဆရာကြီးဝင်လုပ်၏။
"ဟာ..အဲ့လိုကပ်ပြီးမှောက်နေမှတော့ နင့်ဖင်ထဲပဲဝင်မှာပေါ့ဟ..၊ နဲတောင်နဲသေး..။အခုနာတယ်မဟုတ်လားး၊ မနာစေချင်ရင် လိမ္မာမှပေါ့၊ မနာတဲ့အပေါက်ထိုးနိုင်အောင် နင့်ဖင်မြှောက်ပြီးဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်ပါတော့လား.."
ဝေဝေလွင်မှာ လောလောဆယ် ဓါးပြပေးတဲ့ အကြံကပဲ ကောင်းသလိုလို ဖြစ်နေသောကြောင့် ကယောင်ကတန်းနှင့်ပင် ဒူးထောက်ပြီးဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်သည်။ ဖင်အစား စောက်ဖုတ်လိုးရင်လဲ လိုးပါစေတော့..။ သို့သော်လည်းဖင်လိုးရတာ အရသာတွေ့သွားသော သားဖြစ်သူ ဝင်းထက်က နောက်သို့ပြူးထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုစိတ်မဝင်စားတော့ပဲ စွပ်လျက်တန်းလန်းရှိသည့် ဖင်ထဲကိုပင် ဆက်ဆောင့်လိုးနေသည်။
ပိုဇေရှင်အသစ်ကဖင်ကြီးကိုကြွပြီးကုန်းထားသောကြောင့် မှောက်ခုံတုန်းကလိုဖင်လုံးကြီး တစ်၍ခံမနေတော့ပဲ ဖင်ပေါက်ဝမှာ လုံးလုံးလမ်းပွင့်သွားတော့သည်။ဝင်းထက်၏အရှိန်နဲ့ဆက်ဆောင့်လိုးနေသော လီးကြီးမှာ အခုတော့ ဖင်ထဲကို တဆုံးမြုပ်နေပြီဖြစ်သည်။ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်းအမေဖြစ်သူရဲ့ဖင်ကြီးနဲ့ သားဖြစ်သူရဲ့လဥတို့က တဖတ်ဖတ် ရိုက်လျက်ရှိလေသည်။
ဖင်လမ်းကြောင်း ပိုပွင့်သွားသဖြင့် လိုးချက်တွေ ပိုမြန်လာသလို ဝေဝေလွင်မှာလည်း နာကျင်တာတွေ တဖြေးဖြေး လျော့ပါးသွားပြီး ဖင်ခံရတဲ့ ဖီလင်က ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းလာပြီ ဖြစ်သည်။
ဝင်းထက်မှာလည်း အခုသူလိုးနေသော ဖင်ပေါက်မှာ အမေအရင်းမကလို့ ဘယ်သူ့ဖင်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သူဂရုမစိုက်တော့ပါ။ အားရအောင် လိုးရရင်ပဲ သူကျေနပ်ပါပြီ..။
ငခွက်က သဘောကျစွာဖြင့်..
"ကောင်းသကွာ..ကောင်လေး..မင်း..မင်းအမေကို စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ရော ဘယ်လိုလိုးရမယ်ဆိုတာ ကောင်းကောင်း အကြောသိသွားပြီပဲ..၊ တော်တယ်ကွာ၊ သင်ပေးစရာတောင်မလိုဘူး...မင်းပြီးရင် ငါတို့လဲနောက်တစ်ကျော့ဆက်ဆော်မယ်ကွာ..မင်းအမေကတကယ်ဆော်လို့ကောင်းတဲ့မိန်းမဘဲကွ.."
ဝင်းထက်ဆက်လိုးနေသည်မှာနောက်ထပ် ၅ မိနစ်ကျော်၊ ၁၀ မိနစ်နီးပါးကြာသွားသည်။သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တက်သွားပြီး သူ့မိခင်၏ ဖင်ခေါင်းထဲသို့ လရည်များကို ပန်းထည့်ရင်း ပြီးသွားတော့သည်။ဝင်းထက် သူ့အမေဖင်ထဲက လီးချွတ်လိုက်တော့..
"ကဲ...မင်းမောသွားပြီ..နားတော့.."
ငခွက်ကသူ့ကိုဘေးဆွဲဖယ်ရင်းပြောလိုက်၏။
မြကြီးကရှေ့တိုးလာပြီး...
"ငါကတော့ နောက်ပေါက်ထက်စာရင် ရှေ့ပေါက်ကို ပိုကြိုက်တယ်ကွာ..."
ဝေဝေလွင်က ပြူးပြူးပြာပြာဖြင့်...
"တော်ပြီ...တော်လောက်ပါပြီရှင်..မလုပ်ပါနဲ့တော့.."
သူမဘယ်လိုတားတား ဘာမှအကြောင်း ထူးမလာပါ။ သုံးယောက်သား တစ်ယောက် တစ်လှည့်စီ ထပ်လိုးကြပြန်တော့သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက်တော့ နည်းနည်း နားနားနေနေနှင့် လုပ်ကြရာ၊ ဝေဝေလွင်မှာလည်း အသက်ရှုချိန်ကလေးတော့ ရသွားရှာသည်။
နောက်ဆုံး ဝင်းထက်က သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကို တစ်ချီထပ်လိုးအပြီးတွင်တော့ မနက်အရုဏ်ပင် တက်ချေတော့မည်။မိုးလင်းတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် ဓားပြများ သုတ်သုတ်..သုတ်သုတ်ဖြင့် ပစ္စည်းတွေ ကောက်သိမ်းပြီး လစ်သွားကြလေတော့သည်...။
..........................................................................................................
အခန်း ( ၇ )
အိမ်ကိုဓားပြတွေတက်ပြီးအနုကြမ်းစီးသွားတဲ့အဖြစ်ဆိုးကြီးဖြတ်ကျော်လာခဲ့ပြီးတဲ့နောက်နေ့တွေမှာ၊ ဝေဝေလွင်တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ရှက်လွန်းလို့၊ ကိုယ့်သားကိုကိုယ် မျက်စိချင်းတောင် ဆိုင်ပြီးမကြည့်ရဲတော့ပေ။ ဒါပေမယ့် တိုတိုပဲ ဝင်းထက်ကိုမှာစရာရှိတာတော့မှာရသေးသည်။
"ဝင်း...ဒီကိစ္စကိုသားဖေဖေလုံးဝမသိစေနဲ့နော်..၊ အတွင်းပစ္စည်းတွေ ဆုံးတာက ဒါလောက် အရေးမကြီးဘူး၊ လက်ခံနိုင်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဟိုကိစ္စကျတော့...."
ဝေဝေလွင်စိတ်ထိခိုက်လွန်း၍ စကားဆက်ပြီး ပြောမထွက်တော့ပါ။ ယခုနှစ်မှ လူပျိုကြီးလုံးလုံးဖြစ်လာသောဝင်းထက်မှာယခင်က မည်သည့်မိန်းမတစ်ဦးတစ်ယောက်နှင့် မျှ လက်ပွန်းတတီး ထိတွေနှီးနှော ဆက်ဆံမှုမျိုး မရှိခဲ့ဘူးသေးချေ။အထူးသဖြင့် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိတွေ့မှုမျိုးမှာပေါ့..။
သူ့အနေဖြင့် သူနှင့်အနီးစပ်ဆုံး အမျိုးသမီးဖြစ်သည့် လှပတောင့်တင်းလှသော သူ့အမေဖြစ်သူဒေါ်ဝေဝေလွင်ကိုသာ စိတ်ကူးအိပ်မက်ထဲတွင် သိမ်းထားပြီး တောင်တောင်အီအီ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့မိတာပဲ ရှိခဲ့သည်။ အခုတော့ သူ့အိပ်မက်က မထင်မှတ်ပဲတကယ်အကောင်အထည်ပေါ်လာခဲ့ကာ၊ စိတ်ကူးထားသည်ထက်ပင် အတော်ကြီးကို လွန်လွန်ကျူးကျူး ကျော်လွန်သွားခဲ့လေရာ သူ့စိတ်ထဲတွင် ဝမ်းနည်း နောင်တရခြင်းက တစ်ဘက်၊ ကျေနပ်အားရခြင်းက တစ်ဘက် တစ်လှည့်စီ ခံစားနေရလေသည်။
အစတုန်းကတော့အတင်းအကြပ်ဖိအားပေး၍ ခိုင်းစေခြင်းကြောင့်လုပ်လိုက်ရသော်လည်းယခုတော့သူကိုယ်တိုင်ကကိုယ့်အမေ့အပေါ်ပြန်ပြီး သာယာရင်ခုန်နေမိပြီဆိုတာကို စိတ်ထဲက မငြင်းနိုင်တော့..။
ဝေဝေလွင်ကသူ့သားကိုကြိုတင်၍မှာထားပြီး နောက်ရက်များတွင် ဘာမှထပ်မပြော ဖြစ်ကြတော့ပေ။ သားအမိနှစ်ယောက်၏ ဆက်ဆံရေးမှာ ခပ်တန်းတန်း ဖြစ်လို့နေကြသည်။ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရှက်ကြောက်ပြီးရှိန်နေကြတာလဲပါလိမ့်မည်။
၄-၅ ရက်လောက်ကြာတော့ ဝင်းထက် သတင်းတစ်ခုကို အသေအချာ ကြားလာရသည်။ မြကြီးနှင့်အဖွဲ့ကို ရဲတပ်ဖွဲ့က မူးယစ်ဆေးအမှုနှင့် သတင်းအရ စောင့်ဖမ်းရာ။ ရဲများကို ပြန်လည်ပစ်ခတ် ခုခံထွက်ပြေးရင်း တိုက်ပွဲဖြစ်သဖြင့် အားလုံးကို အသေဖမ်းဆီးရမိသော သတင်းပင်ဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ပတ်သူ့အဖိုးအဖွားများရှိရာ အိမ်မှာပဲနေပြီး၊ မိဘများအိမ်သို့ မပြန်ဖြစ်ချေ။ သူတို့ကျောင်းက မြို့နယ်အဆင့် အားကစားပြိုင်ပွဲတွင် သူပါ ပါဝင်နေသောကြောင့်လည်းဖြစ်သည်။နောက်တစ်ပတ်သောကြာနေ့မှာတော့သူအိမ်ကိုပြန်ခဲ့သည်။အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း သူ့အဖေနှင့်အမေ အချီအချ အော်ဟစ် ရန်ဖြစ်နေကြသည်ကိုကြားရလေတော့သည်။သူရောက်လာတာကိုတောင်ဂရုမစိုက်။ သူကုတ်ကုတ်ကလေး အခန်းထဲ ဝင်သွားရသည်။
"ရတယ်.. ငါလဲငါ့ဘဝနဲ့ငါပဲ..သွားမယ်.. သွားမယ်.."
ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးညီထက်၏ အာခေါင်ခြစ်၍ အော်လိုက်သံကြီးကိုအခန်းထဲမှကြားလိုက်ရ၏။ ခဏကြာတော့ ကားမောင်းထွက်သွားသံ ကြားရသည်။ ဦးညီထက်လစ်သွားလေပြီ...။ထိုအခါမှဝင်းထက်သူ့အမေနဲ့သွားတွေ့ဖို့အခွင့်အရေးရသွားသည်။ သူ့မိဘတွေ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတော့၊ သူ့အမေ ဒေါ်ဝေဝေလွင်မှာ ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်၍တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ဝင်းထက်အခန်းထဲဝင်လာတွေ့တော့ ဝေဝေလွင် ဟိုနေ့က အဖြစ်အပျက်တွေ ပြန်တွေးမိပြီး မျက်နှာကြီးက ချက်ချင်းရဲတက်သွားတော့သည်။ ရှက်စိတ်တွေ ပြန်မွှန်လာပြီး သားဖြစ်သူနှင့် အကြည့်ခြင်း မဆိုင်ရဲပဲ မျက်နှာကို တစ်ဘက်သို့ လွှဲလိုက်သည်။ ဟိုနေ့က အဖြစ်တွေ ဖြစ်ပြီးကထဲက သားနှင့် ပြန်မတွေ့ရတာ တစ်ပတ်ကျော်ခဲ့ပြီ..။ဝင်းထက်က သူ့အမေ ဘယ်ဘက်တွင် ကပ်ပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်၏။
"မေမေ..ဖေဖေနဲ့ ဘာပြသနာတွေတက်ပြီး အကြီးအကျယ် ရန်တွေဖြစ်နေရတာလဲ!..."
ဝေဝေလွင်က တရှုတ်ရှုတ်ရှိုက်ရင်းမှ...
"နင့်အဖေပေါ့...ဟိုမြို့မဈေးနားကဗျူတီပါလာက ဆပ်ဆလူးမနဲ့ဖြစ်နေကြတာကြာပြီ။ယောင်္ကျားတန်မဲ့ ဆံပင်သွားဆိုးလိုက်၊ ခေါင်းလျှော်လိုက်၊ ပေါင်းတင်လိုက်၊ မာဆတ်လုပ်လိုက် လုပ်နေတာ၊ အခုတော့ ညားနေကြပြီတဲ့..၊ ကောင်မကိုက စနိုက်ကြော်မရုပ်.. အခုတော့ နင့်အဖေ၊ မေမေ့ကို စိတ်မဝင်စားတော့ဘူး.. ဟင့်.. ဟင့်.. အင့်.."
ဝင်းထက်က သူ့အမေရဲ့ခါးကို ညာလက်နှင့် သိမ်းဖက်ရင်းက..
"မေမေ..သား..သတင်းတစ်ခု မေမေ့ကို လာပြောတာ.. ဟို...ဓားပြ မြကြီးနဲ့အဖွဲ့လေ..ဆေးအပို့အယူကို ဝင်ဖမ်းရင်း၊ ရဲတွေကို ခံပစ်လို့ အပြတ်အရှင်းခံလိုက်ရတာ.. အကုန်ကြွကုန်ပြီတဲ့.."
သူ့သား ပြောတာကြားတော့ ဝေဝေလွင် ပထမ မျက်လုံးလေး ပြူးသွားသည်။နောက်..စောစောကငိုနေသောမျက်နှာကြီးကတဖြေးဖြေး ပြုံးလာပြီးနောက်..၊
"ဟင်..တကယ်လား..သေကုန်ပြီပေါ့၊ ဝမ်းသာလိုက်တာ..၊ ဒင်းတို့တတွေ.. မေမေ့ကို အရမ်းနာကျည်းအောင် လုပ်ခဲ့တယ်..၊ဒီကိစ္စကို သားဖေဖေနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က သိသွားမှာ မေမေတော့ အရမ်းကြောက်တာပဲ..မေမေသိပ်ရှက်တယ်.."
"သားသေချာအောင်စုံစမ်းကြည့်ခဲ့ပြီးပါပြီ..ဒီအိမ်မှာဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စနဲ့သားတို့အကြောင်းကို၊ဘယ်သူမှ မသိကြသေးပါဘူး။ သူတို့ ဘယ်သူ့ဆီမှ လျှောက်ပြီး အာမချောင်ရသေးခင် အရှော့ခံရပြီး သေကုန်ကြတာက သိမ်မြန်လွန်းတယ်၊ သူတို့လဲ သူတို့ကို ပြန်ချည်သလိုဖြစ်မယ့်အမှုကိစ္စကို လျှောက်တော့ မပြောလောက်ပါဘူး။ အခုဆို သားနဲ့ မေမေတို့ နှစ်ယောက်ပဲ သိတဲ့သူ ကျန်တော့တာ။ မေမေစိတ်ချမ်းချမ်းသာသာနဲ့ နေလို့ရပါပြီ.."
ဝင်းထက်က ပြောရင်းနဲ့ သူ့ရဲ့လွတ်နေတဲ့ ဘယ်ဘက်လက်ကိုလဲသူ့အမေပေါင်ပေါ်မသိမသာ တင်လိုက်ပြန်သည်။ ဝေဝေလွင်က ထမီပါးပါးပျော့ပျော့လေးနှင့်အပေါ်ပိုင်းကလည် အတော်လေးဟိုက်နေသော ရင်စိအင်္ကျီကို ဝတ်ထားသည်။ သူမမှာ ဓားပြများ သေသည့်သတင်း ကြားရသောကြောင့် ဝမ်းသာပြီးသူ့လင်၊ မယားငယ်နေလို့ စိတ်တိုနေတာတောင် ခဏမေ့သွားလေသည်။
"မေမေပူတာက နင့်အဖေ ဒီအကြောင်းတွေများ သိသွားရင် မေမေ့အပေါ် နိုင်ကွက်ရသွားမှာကို စိုးရိမ်နေတာ။ သူက အခု အငယ်အနှောင်းထားချင်နေတာမဟုတ်လား..၊ အပြစ်ရှာနေမှာပေါ့....၊ ဒါကိုသူသိသွားရင်၊ သူ့အကွက်ပဲလေ။ အခုတော့ စိတ်ပေါ့သွားပြီ၊ သူနောက်မိန်းမ လိုချင်လဲယူသွားတော့။အိမ်၊ မြေ၊ ဥယျာဉ်နဲ့ ဆိုင်တွေ အားလုံးက မေမေနဲ့ သားနာမည်နဲ့ချည်းပဲ၊ သတ္တိရှိရင် လုပ်လိုက်ပေါ့.."
..........................................................................
အခန်း ( ၈ )
"ဖေဖေက အငယ်လေးတွေနဲ့ ပျော်နေလဲ၊ မေမေ့နားမှာ သားတစ်ယောက်လုံး ရှိပါသေးတယ် မေမေရဲ့..၊ ဖေဖေ မလုပ်ပေးတဲ့ တာဝန်တွေကို ဖေဖေ့အစား သားက လုပ်ပေးမှာပေါ့။ သူ့ကို ဂရုစိုက်လို့၊ စိတ်ချ.. မေမေ မငေါင်စေရဘူး.."
ပြောရင်းနဲ့ ဝင်းထက်ရဲ့ လက်တွေက သူ့အမေ ပေါင်ပေါ်ကနေ ထမီအထပ်ကြားထဲ လျှိုဝင်သွားပြီး ဗိုက်ကိုစမ်းပြီးပွတ်နေပြီ။သူ့သားရဲ့ သိသိသာသာကြီး ကျူးလာတဲ့ လက်တွေကြောင့် ဝေဝေလွင် ကတုန်ကယင် ဖြစ်လာပြီး အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့...
"သားးး ဝင်းး ဘ..ဘာ..လုပ်တာလဲ..ဒါ.."
ဝင်းထက်က ကြီးလွန်းလို့ ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီအောက်ကတောင်ကန်ထွက်လာမလိုဖြစ်နေတဲ့သူ့အမေနို့အုံကြီးပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီးနှာခေါင်းနှစ်လိုက်လေသည်။ထမီကြားက ဘယ်လက်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ခါးက အင်္ကျီအောက်စကြားထဲ လျှိုသွင်းပြီး၊
ဘရာစီယာပေါ်က အုပ်လို့ နို့ကြီးကိုလည်း စနယ်နေပြီ...။ ဘာဖြစ်လို့လဲတော့ မသိ ဝေဝေလွင် ဝင်းထက်ကို မတားမိ..။
"မေမေ....၊ အဖေအချိုးမပြေရင်လဲ သူ့ကို သွားအရေးစိုက်မနေပါနဲ့တော့၊ သားတစ်ယောက်လုံး မေမေ့အတွက်ရှိတယ်."
ဝေဝေလွင်ဘယ်လိုတုန့်ပြန်ရမှန်းမသိ၊ စိတ်တွေရှုပ်ပြီး ဇဝေဇဝါဖြစ်နေသည်။
"အာ..မလုပ်ကောင်းပါဘူး သားရာ.. ပြီးခဲ့တာက ထားလိုက်တော့..၊ သူတို့က အတင်းအကြပ်.."
ဒေါ်ဝေဝေလွင်စကားမဆုံးမီ ဝင်းထက်က ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။
"အရင်အခေါက်က သူတို့က အတင်း အကြပ်ကိုင်လို့ထား၊ အခုအခေါက် သူတို့တွေ မရှိကြတော့ဘူး။ ကိုယ့်သဘောနဲ့ကိုယ်ပဲ။ ကိုယ့်အမေက ဒါလောက်ပျိုရွယ်ပြီး လှပနေတုန်း၊ မြို့ထဲက အပျိုအစစ်တွေတောင်၊ မေမေ့အလှအပကို မယှဉ်နိုင်ဘူး။ အဖေက ဘာဖြစ်သွားတာလဲ မသိဘူး၊ ဒီလောက်လှပြီး ဆက်စီကျတဲ့ မိန်းမရထားတာတောင် မေမေ့ကို စိတ်မဝင်စားတော့ဘူးတဲ့..၊သူစိတ်မဝင်စားလဲ သားကတော့ စိတ်ဝင်စားတယ်၊မေမေလိုနေတဲ့ ပျော်ရွှင်သာယာမှုကို သားက ဖေဖေ့ကိုယ်စား ပေးပါရစေ.."
ဝေဝေလွင်မှာ စိတ်ထဲက မဖြစ်သင့်ဘူးဟု တားဆီးငြင်းဆိုနေသော်လည်း၊ အတွေးထဲ၊ ခေါင်းထဲတွင် ဟိုတစ်နေ့က အဖြစ်အပျက်နှင့် ပုံရိပ်များက တရိပ်ရိပ်ပေါ်လာလေရ စောက်ခေါင်းထဲက စစ်ကနဲ ဖြစ်လာလျက် အရည်တွေ အလိုလို ရွှဲအိုင်လာလေတော့သည်။သူမ ဘာပြန်ဖြေရမှန်းမသိ အငြိမ်ကြီး ငြိမ်သက်နေမိ၏။ မရေမရာအခြေအနေမှာ၊သူမ တားဆီမှနေ၍ အခြားတစ်ဘက်သို့ မျက်နှာလွှဲပြီး နေလိုက်မိသည်။
ဆိတ်ဆိတ်နေခြင်းသည်ပင် ဝန်ခံခြင်း၊ သဘောတူခြင်းဟု နားလည်လိုက်သော ဝင်းထက်က သူ့အမေဖြစ်သူ၏ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများကို ရဲရဲတင်းတင်းပင် တစ်လုံးချင်းစီ ဖြုတ်ပစ်နေသည်။ဝေဝေလွင်မှာ ရုန်ဖယ်ထွက်ရန် မကြိုးစားတော့ပဲ၊ နှစ်ယောက်စလုံး၏ စိတ်တွင် ဖြစ်ပေါ်လျက်ရှိသော အလိုဆန္ဒအတိုင်း ဖြစ်လိုရာဖြစ် လွှတ်ပေးထားလိုက်သည်။
ကြယ်သီးတွေ အားလုံး ပြုတ်ထွက်သွား၍ ဝင်းထက်က အင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်လိုက်သောအခါဝေဝေလွင်က လက်ကို အလိုက်သင့် မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ သူမတွင် ဘရာစီယာလေးသာ ကျန်တော့သည်။
ဝေဝေလွင် ဝတ်ထားသော ဘရာစီယာမှာ ဖက်ဖူးစိမ်းရောင်နုနုဖြစ်သည်။သူမက အနက်ရောင်ကို နှစ်သက်သော်လည်း အသား ညိုညိုလတ်လတ်ရှိသာ သူအမဘော်ဒီ အသားအရေနှင့်ဆို မှောင်သွားမည်။ သူမက ကိုယ့်ကိုကိုယ် လှအောင်ဆင်တတ်သည်။ အခုဖက်ဖူးနုရောင်နှင့်ဆိုတော့သူမအသားအရေနှင့်ဟပ်ကာဆက်စီအရမ်းဖြစ်သွား၏။ ဒီအရောင်ကိုသူမ မနည်းရှာဝယ်ခဲ့ရသည်။
ဘရာစီယာက ကြီးမားဖွံ့ထွားလှသော ဓာတ်ကျွဲကောသီးကြီးများနှယ် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မနိုင့်တနိုင် ဆွဲပင့်တင်ပေးထားရသည်။ အမေဖြစ်သူ၏ ဆွဲဆောင်မှု အပြည့်ရှိသော အတွင်းပစ္စည်းကြီးများကို ရင်သပ်ရှုမောဖွယ် မြင်လိုက်ရသော ဝင်းထက်မှာ ရမ္မက်စိတ်များ ပိုသည်ထက်ပိုပြီးထန်တက်လာရလေသည်။
ဝင်းထက်ဆက်ထိမ်းမထားနိုင်တော့၊ ဘော်လီကြိုးကို ပခုံးက မဖြုတ်ဘဲ ဘော်လီကပ်ကိုသာ လက်ချောင်းသွင်း ဟလျက် အောက်ဆွဲချလိုက်ပြီး အပြုံလိုက် ထွက်ကျလာသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပါးစပ်ဟ ငုံခဲလိုက်ပြီး၊ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုကြီးတွေကိုလည်း တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဆွဲစုပ်စို့ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နို့အုံကြီး နှစ့လုံးအကြားရင်ညွန့်သို့မျက်နှာနှင့်နှာခေါင်းနှစ်လျက်တရှူးရှူးအငမ်းမရနမ်းရှုတ်နေသည်။
ဝေဝေလွင်မှာမျက်နှာကိုသာမော့ထားလျက်၊ သားဖြစ်သူဝင်းထက်ကိုမကြည့်ရဲပေ။ ဒါပေမယ့်သူ့သားစို့နိုင်စေရန်အတွက်အငြင်းအဆန်တစ်စုံတရာမရှိပဲ၊ရင်အုံကြီးကို ရှေ့ပစ်ပြီး နို့ကြီးများကို ကော့ထားပေးနေသည်။
ဝင်းထက်က မိခင်ဖြစ်သူ ကျေနပ်စွာ လက်ခံနေပြီကို သိလိုက်ပြီဖြစ်သဖြင့်၊ခါးတွင်ထုံးထားသောထမီစကိုဆွဲဖြုတ်ဖြည်ချလိုက်သည်။ သူ၏လက်တွေက ပြေလျော့သွားသော ထမီကြားထဲ ဝင်သွားပြီး တစ်စုံတရာကို မွှေနှောက်ရှာဖွေနေသည်။
လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်က မထင်မှတ်တဲ့ ဖြစ်ရပ်တစ်ခုကြောင့် သူတွေ့ထိ ထိုးသွင်းမိခဲ့ရသော အပေါက်ကြီးကိုပင်ဖြစ်သည်။
ပထမတော့ ဝေဝေလွင်က ပေါင်ကိုစိပြီး လိမ်ထားသေးသည်။ ဒါပေမယ့် ဝင်းထက်က အားအနည်းငယ်သုံးပြီး ဖိနှိုက်လိုက်ချိန်တွင် ပျော့ကျသွားရပြီး ပေါင်တွေကတဖြည်းဖြည်း ကားထွက်လာလေသည်။ဝင်းထက် သူ့အမေကို အသာလေး အိပ်ရာပေါ် တွန်းလှဲချလိုက်သည်။ ထမီကလည်း ကျွတ်ထွက်ပြီး ကြမ်းပေါ်ပုံကျသွားလေပြီ။
ဝင်းထက်၏လက်တွေကပင်တီပေါ်မှနေ၍ သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအုပ်ကိုင်ဖိပွတ်နေပြီး။ ပါးစပ်ကလဲနို့ကြီးတွေကိုစို့နေရာမှ အောက်သို့ စုန်ဆင်းလာခဲ့ရာ ဗိုက်သားပြင် လျပ်လျပ်လေးကိုလျက်နေလေ၏။ဝင်းထက် ကခါးကပင်တီသားရေကြိုးလေးကိုကိုင်ပြီးဆွဲချွတ်ချမလို့ဟန်အပြင်တွင်သူမကပင်တီကြိုးကိုအတင်းကိုင်၍ပြန်ဆွဲထားသည်။
"မ..မလုပ်နဲ့လေ...သား..မေမေ့ကိုဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ.."
သူမစိတ်တွေ မတင်မကျဖြစ်ပြီး ရှက်လည်း ရှက်နေသည်။
"အဲ့ဒါမှမချွတ်ရင်..မေမေလိုချင်တဲ့သာယာပျော်ရွှင်မှုလေးတွေကို သားက ဘယ်လို ဖြည့်ဆည်းပေးလို့ရမှာလဲ မေမေရ.."
ဝင်းထက်ကသူ့အမေစိတ်ကိုသိနေသလိုပြောလိုက်သည်တွင် ဝေဝေလွင် ထပ်ပြီး ငြင်းဆန်နိုင်သော် စွမ်းအားမရှိတော့...ပင်တီကိုထိမ်းထားသောသူမလက်တွေကိုဖြေလျှော့ လွှတ်ချပေးလိုက်လေသည်။
ဝင်းထက် သူ့အမေပင်တီကို ချွတ်ချလိုက်နိုင်ခဲ့ပြီ..။ သူမျက်လုံးမျက်ဆံ ပြူးသွားလေသည်။ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်က မဲမဲအုပ်အုပ်ကြီးရှိနေသောစောက်မွှေးအုံထူလဗျစ်ကြီးဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်..။မျက်စိရှေ့တွင် လုံးဝပြောင်ရှင်းလို့နေသည်။
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>
ကာမဇာလိနီ
No comments:
Post a Comment